پوشاک سنتی مردم خراسان
لباسهای محلی جلوه ای ازفرهنگ اصیل وبومی
پوشش مرد و زن ترکمن و عشایر کرد در کنار هم جلوه ای دارد که امروزیها هنوز در تزیینات، نمایشها، برگزاری آیینهای جشن و غیره به جلوه گری آن پناه برده و آنرا چون تابلویی زینتی به رخ می کشند. خراسان شمالی با پیشینه ای تاریخی و مذهبی، با ترکیب قومیتهای مختلف کرمانج، فارس، ترک، ترکمن و تات کانون وحدت قومیتها و دارای گنجینه هایی است که لباسهای سنتی آن از گنجینه های ارزشمند آن به شمار می رود. زنان خراسان شمالی با دستان خود هنرمندانه لباس های محلی کم نظیری را خلق می کنند که حاصل ذوق و ابتکار آنان است. اثر حضور مداوم زنان این خطه در دل طبیعت بوضوح در نقوش لباسهای محلی مشهود است، رنگ شاد و نقشهای شکسته سوزن دوزی شده بر حاشیه لباسهای همگی نشانگر الهام از طبیعت است. لباس کرمانجهای این استان که دختران و زنان عشایر بر تن می کنند در رنگهای شاد و با حاشیه های متنوع دوخته شده که عمدتا شامل شلیته، گراس و یاشار است. 'شلیته' دامنی بلند است که تا زانو را می پوشاند و معمولا از جنس مخمل است که با رنگهای متنوع حاشیه دوزی می شود. رنگ این لباس برای دختران زرد، برای نوعروسان سفید و برای زنان قرمز است و هر طایفه کرمانج نیز لباس مختص به خود را دارد. 'گراس'، پیراهنی بلند بوده که پایین آن چیندار است و 'جلیقه' از جنس مخمل است که با شلیته همرنگ انتخاب می شود و روی آن را سکه دوزی می کنند. 'یاشار'، روسری بلند از جنس حریر است و سربند، دستمال یزدی است که برای محکم کردن یاشار استفاده و روی آن بسته می شود. 'گار'، گوشواره ای بلند است که به دو طرف عرقچین متصل و روی سر قرار می گیرد و روی آن یاشار و سربند بسته می شود. زنان کرمانج جوراب سفید و چاروق نیز می پوشند. 'چاروق' که به پاپوش سنتی مردم شمالشرق ایران اتلاق می شود کلمه‌ای ترکی و به معنای پای افزار یا پاپوش است که بندها و تسمه‌های بلندی دارد و بندهای آنرا به ساق پا می‌پیچند. این پاپوش دارای نوکی برگشته به بالا بوده و جنس آن از چرم طبیعی است که با نخ‌های ابریشم الوان و اشکال مختلف زینت داده شده و برای زیباتر شدن این پاپوش در نوک آن منگوله، استفاده می‌شود که از نخ‌های ابریشم رنگی تهیه می‌شود. پوشاک سنتی قوم ترکمن نیز توسط زنان و از پشم گوسفند یا ابریشم تهیه می شود که مردانه و زنانه آن متفاوت است و شامل 'چاوک، کولته، چلپی و یلک' می شود که متداول ترین و ارزانترین آنها چاوک است
لباسهای محلی خراسان شمالی؛ تار و پود گسسته ای که از یاد رفت
گزارش خبری - تحلیلی/ لباسهای محلی خراسان شمالی؛ تار و پود گسسته ای که از یاد رفت بجنورد - خبرگزاری مهر: در سال‌های اخیر تار و پود لباسهای محلی مردم خراسان شمالی اندک اندک گسسته و استفاده از این گونه البسه نیز به آرامی منسوخ می‌شود. به گزارش خبرنگار مهر، در حالی که خراسان شمالی به عنوان استان گنجینه فرهنگ‌ها انواع و اقسام لباسهای زیبای محلی را در گنجه البسه خود دارد به نظر می‌رسد استفاده از این لباسهای محلی به بوته فراموشی سپرده شده است. در حال حاضر تنها در برخی از جشن‌ها و مراسمات شادمانی تعداد اندکی از مردم خراسان شمالی، لباسهای محلی توسط تعداد معدودی از افراد که غالبا نیز دست اندرکاران و متولیان برگزاری همان مراسم هستند، پوشیده می‌شود. دیگر در خراسان شمالی خبری از پوشش محلی دختران و پسران کرمانج و رنگ بندی‌های زیبای "شلیته" و "گراس" و "یاشار" کرمانجی وجود ندارد. ترکمن‌های استان نیز دیگر خیلی کمتر به سراغ "چاوک" و "کلته" و "چلپی" می‌روند و ترک زبان‌های خراسان شمالی نیز ترجیح می‌دهند بجای داشتن «چاروق» تولید بجنورد، کفش‌های آدیداس و نایک بپوشند. جامه او را نه هیچ پود و نه تار است البته نمی‌شود با جریان رودخانه پیشرفت و تکنولوژی شنا کرد و اسیر ملزومات و اقتضائات آن نشد، از خرد به دور خواهد بود اگر بخواهیم که پس از گذشت این همه سال و در حالی که دستگاه‌های بافندگی و تولیدی‌های لباس و کفش هر روز مدل‌های جدید و مناسب‌تری با اشکال و رنگ بندی‌های مختلف ارائه می‌دهند ما همچنان تنها بر استفاده از بافته‌های سنتی خود تکیه کنیم. واضح و مبرهن است که مخالفت با استفاده از تولیدات و ابزارهای جدید پاسخ مناسبی نخواهد داشت اما آنچه که نباید در هیاهوی استفاده از این تولیدات جدید فراموش شود پاسداری و حفاظت از داشته‌ها و بافته‌های سنتی پدران و مادران این سرزمین کهن است. درست است که پیشرفت و تکنولوژی تقریبا به تمام جوامع دنیا نفوذ کرده و به تبع آن الگوی زندگی سنتی این جوامع نیز کمابیش دستخوش تغییرات چشمگیری شده است، اما بسیاری از این جوامع برخی از سنن و آداب خود، همانند پوشش‌ها والبسه سنتی را گرامی داشته و آنها را به عنوان میراث گرانبهای پدران و مادران خود حفاظت می‌کنند. اما در خراسان شمالی، البسه محلی اندک اندک به فراموشی سپرده می‌شود و مسئولین و متولیان مربوطه که شاید بتوان مسئولین میراث فرهنگی را در راس آنان قرار داد نیز در حال حاضر خود در میان جامه‌های غالبا بافت کشورهای خارجی در حال آرمیدن هستند. این در حالی است که کارشناسان معتقدند می‌شود ...
زنان ملت های مختلف در لباس محلی (عکس)
دختر روس در لباس محلی دختری از قوم باشقیری دختری از چوکوتکا دختر اوکراینی در لباس محلی دختر قرقیزستانی مردم کومی-ایژموک دختر ازبک دختر روستایی روس در لباس زمستانی محلی رقص اقوام کاباردینو بالکاری در لباس سنتی دختر اوکراینی مردم مغول با لباس محلی دختر روس در لباس قدیمی روسی مردم تیوا بهنگام رقص در لباس سنتی مردم گرجی دختر ترکمن دختران قزاق در لباس محلی مردم تاجیک مراسم عقد جوانان یاکوتیا در لباس محلی مردم تاتار اسکیموها
پوشش زن كرمانج خراسان شمالي پوشش زن مستوره و با حجاب پيش از اسلام است.
وي افزود: بالاتنه كه در اصطلاح كرمانجي "كراس" ناميده مي‌شود و دامن كه در اصطلاح كردي "پارچه" و "شيلوار" ناميده مي‌شود، دو قسمت اصلي لباس كرمانجي هستند. او گفت: بالاتنه لباس، "كراس" ناميده مي‌شود كه پيراهني ساده است و يقه خاصي ندارد. وي افزود: "كله" پوششي است از جنس پارچه مخمل كه بر روي كراس پوشيده مي‌شود.او ادامه داد: براي كله از پارچه مخمل با رنگهاي تند و گرم مثل قرمز و سبز و بنفش استفاده مي‌شود. وي افزود: اين لباس با سكه‌هاي تزييني كه در اصطلاح كرمانجي "دراو" ناميده مي‌شود با تعبيه حلقه بر روي سكه، تزيين مي‌شود. او گفت: سكه‌هاي متعدد بر روي كله، هنگام راه رفتن، صدايي موزون توليد مي كند.رستمي توضيح داد: به حاشيه يقه، جيب‌ها و سر آستين‌هاي كله، نوارهايي زيگزاگ با رنگهاي تند، دوخته مي‌شود
لباس هاس محلی زنان در رقص محلی خراسان شمالی
لباس هاس محلی زنان در رقص محلی خراسان شمالی - پوشاک زیلان شیروان - پوشاک کرمانج های شمال خراسان"> قالب پرشین بلاگ پوشاک کرمانج های شمال خراسان پوشاک زیلان شیروان آخرين مطالب تشکر تولیدی کرمانج(زیلان)2 تولیدی کرمانج(زیلان) لباس کرمانجی مردانه بدون شرح انواع رقص های کرُمانجی رقص كردی زیورآلات سنتی کردستان البسه سنتی مردم فارس مقالات موجود در مورد لباس محلی لینک دوستان اسماعیل حسین پور موئسسه کرمانج وبلاگ روستاهاي ايران فرهنگستان زبان كردي كوات ( موسيقي كرمانجي) كرمانج سرا کرمانج سرای (new) بردر 57 قالب میهن بلاگ قالب بلاگفا گلچین قالب وبلاگ Download پيوندهای روزانه میراث فرهنگی خراسان شمالی قالب بلاگفا گلچین قالب وبلاگ لباس هاس محلی زنان در رقص محلی خراسان شمالی لباس هاس محلی زنان در رقص محلی خراسان شمالی
خراسان شمالي گنجينه اي از فرهنگ ها و قوميت ها
ششهرستان بجنورد: چارق دوزي، سفره كردي، ساخت سازهاي سنتي، زيورآلات سنتي، ابريشم بافي، نمد مالي، صحافي سنتي، قالي و قاليچه تركمن، رو دوزي سنتي (بخيه دوزي)، البسه محلي، جاجيم بافي، پلاس بافي و... بوده كه از بين اين رشته ها صحافي سنتي، جاجيم بافي و پلاس بافي جزء رشته هاي منسوج شده است. هرستان جاجرم: چادرشب، كلاه جاجرمي، پارچه بافي، گليم و... است كه پارچه بافي و كلاه جاجرمي در حال منسوج شدن است و در جهت حفظ و احياي اين هنرهاي سنتي اقداماتي از جمله برگزاري كلاس هاي آموزشي به شيوه استاد - شاگردي و مستند سازي و ثبت آثار انجام و يا در حال انجام شدن است. شهرستان فاروج: كيسه بافي و گليم است و هنرمندان اين شهرستان در رشته هاي معرق، نگارگري و رودوزي هاي سنتي نيز مشغول به كار هستند. شهرستان مانه و سملقان: خراطي، گليم، سفره كردي و ساخت و سازهاي سنتي است و هنرمندان اين شهرستان در زمينه رشته هاي رايج صنايع دستي مانند معرق، رودوزي سنتي و سفال مشغول به فعاليت هستند. شهرستان اسفراين: چادرشب بافي، چلنگري، قالي و قاليچه و حوله بافي است .
لباس محلی اقوام ایرانی (درس 13 اجتماعی)
لباس محلی محتویات ۱ لباس محلی اقوام ایرانی ۱.۱ آذری ۱.۲ اصفهان ۱.۲.۱ تن پوش زنان اصفهان ۱.۲.۲ تن پوش مردان اصفهان ۱.۳ بختیاری ۱.۳.۱ تن پوش مردان بختیاری ۱.۳.۲ تن پوش زنان بختیاری ۱.۴ بلوچ ۱.۴.۱ پوشاک مردان بلوچستان ۱.۴.۲ پوشاک بانوان بلوچستان ۱.۵ بوانلو ۱.۶ ترکمان ۱.۷ چنشت ۱.۸ خراسان ۱.۹ خوزستان ۱.۱۰ رگبه ۱.۱۱ سمنان ۱.۱۱.۱ تن پوش مردان سمنان ۱.۱۱.۲ تن پوش زنان سمنان ۱.۱۲ سیستان ۱.۱۲.۱ تن پوش مردان سیستانی ۱.۱۲.۲ تن پوش زنان سیستانی ۱.۱۳ شیراز ۱.۱۴ قشقایی ۱.۱۵ کاشان ۱.۱۶ لباس مردان در ابیانه ۱.۱۷ لباس زنان در ابیانه ۱.۱۸ کردی ۱.۱۸.۱ تن پوش مردان کرد ۱.۱۸.۲ تن پوش زنان کرد ۱.۱۹ گالش ۱.۲۰ گیلان ۱.۲۱ لُر ۱.۲۱.۱ پوشاک سنتی مردان عشایر لرستان ۱.۲۱.۲ پوشاک سنتی بانوان عشایر لرستان ۱.۲۲ مازندران ۱.۲۲.۱ تن پوش زنان مازندرانی ۱.۲۲.۲ تن پوش مردان مازندرانی ۱.۲۳ مریوان ۱.۲۴ هرمزگان ۱.۲۴.۱ تن پوش زنان هرمزگان ۲ منابع ۳ پیوند به بیرون لباس محلی اقوام ایرانی آذری نوشتار اصلی: لباس آذربایجانی لباس محلی مردان آذربایجانی دختر آذربایجانی با لباس آذربایجانی اصفهان لباس اصیل مردم اصفهان در حدود ۳۰۰ سال قبل را لباس نخی سفید یا شیری بوده است که به صورت دستباف تهیه می‌شده است. تن پوش زنان اصفهان لباس اصیل زنان اصفهان شامل یک دامن مخمل قرمز کوتاه رنگ با چین‌های زیاد که توسط دکمه بسته می‌شده و یک پیراهن گلدوزی شیری رنگ بوده است. زنان جوان یک شلوار نخی سفید رنگ و زنان مسن شلوار مشکی می‌پوشیدند و برای حجاب ، چارقد گلدوزی شده شیری رنگی استفاده می‌کردند که با سنجاق دور سر بسته می‌بستند.[۱] تن پوش مردان اصفهان لباس مردان نیز از یک شلوار مشکی گشاد، پیراهن سفید یقه ساده دکمه دوبل با آستین‌های گشاد، یک جلیقه کوتاه مشکی و یک کلاه نمدی تشکیل می‌شده است. لباس مردان در زمستان یک قبای بلند ساده بر روی لباس اصلی بوده که با شال ابریشمی دور کمر بسته می‌شده است.[۲] بختیاری نوشتار‌های اصلی: مردم بختیاری و عشایر بختیاری یک مرد بختیاری(سردار اسعد بختیاری) لباس مردان بختیاری شامل کلاه نمدی، چوقا، شال و شلوار گشاد سیاه رنگ معروف به (دبیت) و کفشی به نام گیوه است و لباس زنان بختیاری شامل لَچَک، زیرلچک، مینا، بندسوزن، دستمال، پیراهن، شلوار قِری و کفش است.[۳] تن پوش مردان بختیاری سرپوش مردان بختیاری کلاهی نمدی است که به آن کلاه خسروی هم گفته می‌شود وبه رنگهای مشکی و قهوه‌ای روشن و تیره و سفید است. مردان بختیاری پیراهنی بنام چوقا به تن می‌کنند که دست بافت زنان عشایر است که از پشم بز به دو رنگ سیاه ...
فلسفه و پیشینه پوشاک سنتی گلمکان (6) :
قبا، پوشاک سنتی گلمکان،بازمانده ای از فرهنگی دیرین (6) : قبا : قبا لباس مردانه بلندی است که مردهای مسن گلمکان بر روی لباس های دیگر می پوشند و تا پایین زانو را می پوشاند.مشابه آنچه امروزه روحانی ها می پوشند.قباها یقه های گشادی دارند که به صورت عدد هفت دوخته شده اند. گاهی نیز یقه آن باز و هلالی است. قبا تا روی کمر تنگ و از کمر به پائین به تدریج گشاد می شود. آستین های آن چسبان و قالب بازوان است. این لباس از جلو کاملا باز بوده و به وسیله معمولا دو تا سه دکمه در پایین سینه به هم می آید. این پوشش دارای دو جیب در دو سو و در زیر ساقهای دست تقریبا در محل جیب شلوارهای امروزی بود .جیب های قبا دارای دربی خطی و عمودی به طول بیش از ده سانتیمتر بود. بعضی اوقات یک جیب کوچک نیز بر روی سینه و در سمت چپ قبا و از داخل دوخته می شد که در بیرون چندان قابل تشخیص نبود. در داخل نیز دارای جیب های نسبتا کوچکی همانند جیب های داخلی کت های امروزی بود.پارچه های قبا معمولا دارای خطهای ریز عرضی و طولی روشن با زمینه تیره بودند. پدر شهید یزدانی- عکس از آوای گلمکان در روایات اسلامى به این لباس اشاره و رنگ مشکى آن نکوهش شده است و براساس این گونه روایات، علماى اسلامى فتوا به مکروه بودن لباس مشکى کرده اند. جنس پارچه قبا معمولا زخیم و از پارچه های شلواری امروزی بود اما گاهی نیز از پارچه های نازک تر برای فصلهای گرم سال استفاده می کردند. این پوشش می توانست در داخل دارای آسترهایی از جنس پارچه های نخی برای نرمی و لطافت بیشتر باشد. پارچه قباها متفاوت بود و گاهی از جنس و دوخت آن می شد طبقه اجتماعی فرد را تشخیص داد. شال دور کمر : مردان کهنسالتر گلمکان کمر بندی پارچه ای را نیز همواره بر روی کمر قبا و به شکلی خاص می بستند. این پارچه معمولا از پارچه سفید بود اما سادات معمولا پارچه های سبز یا مشکی به دور کمر خویش و بر روی قبا می بستند. در دوره قاجار از وضع شال کمر افراد مختلف به آسانى مى‌شد پى به مقام اجتماعى آنان برد. مردم عادى شال پشمى یا پنبه‌ای؛ و نجبا و اعیان و ثروتمندان شال کشمیر بر کمر بسته و دشنه‌اى بر پر آن مى‌گذاشتند.مردم گلمکان نیز شال هایی به رنگ سفید و در مورد سادات به رنگ سبز دور کمر خود بر روی قبا می بستند. معمولا این شال های کمر بیش از دو متر بلندی داشت و انتهای آن با بردن بر زیر شال پیچیده شده، مهار می شد. دروویل لباس مردان ایرانى در عهد فتحعلى شاه را چنین توصیف کرده است: مردان ایرانى معمولاً قباهاى بلندى که تا زیر کمر بسیار تنگ و چسبان است بر تن مى‌کنند. از کمر به پائین قباها کمى عریض‌تر است و تا پاشنه پا کشیده مى‌شود. ...