ناسا ست
ناسا قصد دارد کره زمين را جابجا کند
ناسا قصد دارد کره زمين را جابجا کند دانشمندان يک روش غيرمعمول براي غلبه بر گرماي کره زمين يافته اند و آن هم اين است که کره زمين را به يک مدار دور تر از خورشيد يعني يک منطقه خنک تر حرکت بدهند!اين ايده عجيب زائيده ي ذهن مهندسان ناسا و يکسري از اخترشناسان آمريکايي ست که معتقدند اين روش حدود ۶ بيليون سال به عمر سياره ما اضافه مي کند، به عبارت ديگر عمر مفيد زمين ۲ برابر خواهد شد! براي اين کار طرح هايي هم ارائه داده اند جالب است بدانيد که براي اين کار نياز به نيروي عظيمي براي حرکت دادن کره زمين نيست فقط کافي ست يک ستاره ي دنباله دار را به سمت زمين هدايت کنند.دکتر Laughlin که در مرکز تحقيقات ناسا در کاليفرنيا کار مي کند گفته است که براي اين کار فقط لازم است يک ستاره ي دنباله دار و يا شهاب آسماني را به سمت زمين هدايت کنيم به طوري که با سرعت از کنار و نزديک زمين رد بشود و به اين طريق مي توان از نيروي گرانشي شهاب که روي زمين اثر خواهد گذاشت استفاده کرد. در نتيجه ي اينکار سرعت مداري زمين افزايش پيدا مي کند و به يک مدار بالاتر مي رود که از خورشيد دورتر است و به اين ترتيب به يک منطقه ي خنک تر هدايت مي شويم.همچنين اين مهندسان گفته اند که پس از اين کار، بايد اين ستاره ي دنباله دار را به سوي زحل يا مشتري هدايت کرد تا روند رو به عقب اتفاق بيفتد و انرژيش را از يکي از اين ۲ سياره غول آسا بگيرد. بعدها مدارش آن را دوباره به سمت زمين برخواهد گرداند و اين روند همچنان تکرار خواهد شد!اين گروه گفته اند که هدفشان در نجات کره زمين کاملا جدي ست و تنها چيزي که احتياج دارند پرتاب ک موشک شيميايي به يک شهاب آسماني يا ستاره ي دنباله دار است که در زمانمقرر باعث آتش گرفتنش بشود که چنين دانشي همين حالا هم وجود دارد !اين طرح جنبه هاي نگران کننده ي زيادي دارد. مهندسين هوافضا بايد براي هدايت شهاب و يا ستاره ي دنباله دار به سمت زمين نهايت دقت را بکنند زيرا کوچک ترين اشتباهي در اين زمينه ، کره زمين رو به مداري جلوتر خواهد برد (مدار آتش) و عواقب ويرانگري را در پي خواهد داشت . کباب شدن محيط زيست زمين کم ترين آن ها خواهد بود
انتقال سریع و ارزان محموله به زمین با ترمز چترنجات جدید ناسا
محققان ناسا به دنبال ساخت چترهای نجات به منظور انتقال ارزانتر و سریعتر محموله‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی به زمین هستند. به گزارش سرویس فناوری ایسنا، پریدن به زمین از ایستگاه فضایی با چتر نجات ممکن است کاملا تخیلی بنظر برسد، اما گروهی از دانشجویان این کار را با یک ماهواره کیوب‌ست انجام داده‌اند. به گفته ناسا، ماهواره TechEdSat-4 که در روز سوم مارس (12 اسفند) از ایستگاه فضایی به بیرون پرتاب شده بود، اکنون به مدار طراحی شده خود رسیده که در آن از یک ترمز فضایی چترنجات-مانند برای کاهش سرعت به منظور ورود مجدد آن به جو زمین استفاده خواهد کرد. پرواز به فضا کار مشکلی است، اما ورود مجدد به زمین نیز کار ساده‌ای نیست؛ فضاپیما برای خروج از مدار خود نیاز به کاهش سرعت دارد که این کار معمولا با استفاده از موشک‌هایی برای رساندن سرعت به حد ایمن برای ورود مجدد ایمن به جو انجام می‌شود. ایده این ترمز فضایی مشابه چیزی است که باعث فروپاشی مدار ماهواره‌های قدیمی و سقوط آنها به زمین می‌شود. اگرچه فضا بطور رسمی از ارتفاع 100 کیلومتری زمین آغاز می‌شود، اما جو در حقیقت صدها کیلومتر بالاتر از آن به عنوان اگزوسفر گسترش می‌یابد. این جو بسیار رقیق بوده، اما هنوز تعداد مولکول هوای کافی برای کاهش تدریجی سرعت ماهواره وجود دارد تا اینکه توسط گرانش زمین وارد جو زمین شده و بسوزد. ترمز فضایی از اگزوسفر با استقرار یک چتر ترمز با محیطی حدود یک متر مربع به ازای هر کیلوگرم ماهواره استفاده می‌کند. این روش ابتدا توسط ماهواره TechEdSat-3 در سال 2013 آزمایش شد و TechEdSat-4 اکنون نسخه دوم این سیستم را با خود حمل می‌کند. به گفته محققان مرکز تحقیقات ایمز ناسا ، این ترمز فضایی یک مکانیسم خود تثبیت‌کننده تقیل‌دهنده مدار اگزوسفری است که به محموله‌ها اجازه می‌دهد سریعتر از یک پلت‌فرم فضایی مانند ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) به زمین بازگردند. دانشمندان در این روش قادر خواهند بود که تنها با یک لپ‌تاپ و حساب ایمیل، دستورات را با استفاده از یک مودم آنبورد به ماهواره فرستاده و داده‌های آن را دریافت کنند. ماهواره TechEdSat-4 چهارمین نمونه از مجموعه ماهواره‌های TechEdSat است که در دانشگاه ایالتی سن‌خوزه در کالیفرنیا و دانشگاه آیداهو ساخته شده‌اند. این ماهواره توسط دانشجویان با استفاده از اجزای موجود در بازار ساخته شده و هزینه آن کمتر از 50 هزار دلار بوده است. طراحی آن بر اساس یک ساختار کیوب‌ست استاندارد بوده که از واحدهای مکعبی 10 سانتی‌متری در یک سو ساخته شده است. ماهواره TechEdSat-4 از سه مکعب با طول کلی 30 سانیتمتر وزن حدود 2.2 کیلوگرم ساخته شده است. این ...
سیاره مریخ و مشتری
خرده سیارات سنگی، توده های صخره مانندی هستند که در مداری بین سیاره مریخ و مشتری و در فاصله 300 تا 600 میلیون کیلومتری ازخورشید ( که به کمربند سیارکها معروف است) قرار گرفته اند. میلاد جبوری عباسی این خرده سیاره ها ا حتمالاً بازمانده اجرامی هستند که به هنگام شکل گیری منظومه شمسی در 5/4 میلیارد سا ل پیش، نتوانستند با هم ترکیب شوند و سیاره دیگری را به وجود آورند. این کمربند همانند دیواری ، سیارا ت درونی و سنگی منظومه ما را ا ز سیارات غول پیکر گازی شکل جدا می کند. اندازه این اجرام ا ز چند متر تا چند صد کیلومتر متغییراست واز شکل هندسی مشخصی برخوردار نیستند. بزرگترین جرم ا ین مجموعه، سیارکی به قطر 950 کیلومتر می باشد که نخستین بار در سا ل 1801میلادی، ستاره شنا سی ا یتا لیایی به نام جوزپای پیاتسی آ ن را کشف کرد و نامش را سرس گذا شت. طبق تخمین ا خترشناسان، علاوه بر سرس، بیش از صدها هزار خرده سیاره سنگی نسبتأ بزرگ و میلیون ها خرده سنگ پراکنده در محدوده کمربند سیارکها وجود دارند. برخی ا ز ا ین خرده سیاره ها ی چند کیلومتری حتی دارای قمر نیز می باشند( مانند سیارک 25 کیلومتری آیدا که دارای قمری 5/1 کیلومتری به نام داکتیل می باشد).نکته بسیار مهم و ترسناک در مورد خرده سیارات سنگی این ا ست که همگی آنها در کمربند سیارک ها حضور ندارند بلکه به دلیل اثرات نیروی گرا نش بسیار قوی خورشید و مشتری و نیز برخورد پیاپی سیارک ها با هم، تعدادی از این سیارک ها از قلمرو خود خارج شده و در فضای بین سیارا ت منظومه شمسی در حا ل پرسه زدن می باشند. از آن رو امکان برخورد آنها با دیگر اجرام، از جمله زمین وجود دارد. به عنوا ن مثال سیارک ایکاروس ا ز هر جرم دیگری به زمین نزدیکترمی شود، بطوریکه در هر ملاقاتش با زمین، به فاصله 21 میلیون کیلومتری از آ ن می رسد.تعداد دیگری از خرده سیاره ها ی سنگی منظومه شمسی نیز در نقاط L4 و L5 لاگرانژی مشتری( که به سیارک های تروژان و گریکزمعروف اند) به دام افتاده اند و همراه با مشتری به دور خورشید می چرخند. علاوه بر کمربند سیارکها، در فاصله 5 تا 15 میلیارد کیلومتری خورشید نیز اجرام یخزده ای پرسه می زنند که برخی از آنها بزرگترین خرده سیاره های شناخته شده ی منظومه شمسی اند، که به دلیل فاصله زیاد، از دید ستاره شناسان پنهان مانده اند. دمای سطح این اجرام به حدود 60 کلوین (213 درجه سلسیوس زیر صفر) می رسد. به ا ین محدوده از منظومه شمسی کمربند کویی پر گفته می شود. جراد کویی پر، اخترشناس هلندی تباری که دوران دانشگاهی و پژوهشی خود را در ایالات متحده سپری کرد، نخستین فردی بود که به احتمال وجود چنین اجرامی در منظومه شمسی پی برد. کویی پر برا ...
دانلود تصاوير ماهواره اي لندست - مدل رقومي زمين و ... از سايت ناسا
لينك دانلود تصاوير ماهواره اي لندست - مدل رقومي زمين و ... از سايت ناسا براي دانلود تصاوير ماهواره اي لندست - مدل رقومي زمين (SRTM) و ... از سايت ناسا بر روي گزينه map search كليك کنید. ابتدا محدوده مورد نظر رو روي نقشه مشخص کنید، سپس داده هاي مورد نياز را از قسمت سمت چپ انتحاب کنید و سپس با ابزار انتخاب (فلشي كه يك علامت + در كنار آن قرار دارد) بر روي منطقه مورد نظر كليك کنید. بعدشم روي Preview and download كليك کنید، حال بر روي download كليك شود. این هم لینکش:http://glcfapp.glcf.umd.edu:8080/esdi/index.jsp
ناسا قصد دارد کره زمین را جابجا کند؟!
ناسا قصد دارد کره زمین را جابجا کند؟! دانشمندان یک روش غیرمعمول برای غلبه بر گرمای کره زمین یافته اند و آن هم این است که کره زمین را به یک مدار دور تر از خورشید یعنی یک منطقه خنک تر حرکت بدهند! دانشمندان یک روش غیرمعمول برای غلبه بر گرمای کره زمین یافته اند و آن هم این است که کره زمین را به یک مدار دور تر از خورشید یعنی یک منطقه خنک تر حرکت بدهند!این ایده عجیب زائیده ی ذهن مهندسان ناسا و یکسری از اخترشناسان آمریکایی ست که معتقدند این روش حدود ۶ بیلیون سال به عمر سیاره ما اضافه می کند، به عبارت دیگر عمر مفید زمین ۲ برابر خواهد شد! برای این کار طرح هایی هم ارائه داده اند. جالب است بدانید که برای این کار نیاز به نیروی عظیمی برای حرکت دادن کره زمین نیست.. فقط کافی ست یک ستاره ی دنباله دار را به سمت زمین هدایت کنند. دکتر Laughlin که در مرکز تحقیقات ناسا در کالیفرنیا کار می کند گفته است که برای این کار فقط لازم است یک ستاره ی دنباله دار و یا شهاب آسمانی را به سمت زمین هدایت کنیم به طوری که با سرعت از کنار و نزدیک زمین رد بشود و به این طریق می توان از نیروی گرانشی شهاب که روی زمین اثر خواهد گذاشت استفاده کرد. در نتیجه ی اینکار سرعت مداری زمین افزایش پیدا می کند و به یک مدار بالاتر می رود که از خورشید دورتر است و به این ترتیب به یک منطقه ی خنک تر هدایت می شویم. همچنین این مهندسان گفته اند که پس از این کار، باید این ستاره ی دنباله دار را به سوی زحل یا مشتری هدایت کرد تا روند رو به عقب اتفاق بیفتد و انرژیش را از یکی از این ۲ سیاره غول آسا بگیرد. بعدها مدارش آن را دوباره به سمت زمین برخواهد گرداند و این روند همچنان تکرار خواهد شد! این گروه گفته اند که هدفشان در نجات کره زمین کاملا جدی ست و تنها چیزی که احتیاج دارند پرتاب یک موشک شیمیایی به یک شهاب آسمانی یا ستاره ی دنباله دار است که در زمان مقرر باعث آتش گرفتنش بشود که چنین دانشی همین حالا هم وجود دارد! این طرح جنبه های نگران کننده ی زیادی دارد. مهندسین هوافضا باید برای هدایت شهاب و یا ستاره ی دنباله دار به سمت زمین نهایت دقت را بکنند زیرا کوچک ترین اشتباهی در این زمینه، کره زمین رو به مداری جلوتر خواهد برد (مدار آتش) و عواقب ویرانگری را در پی خواهد داشت. کباب شدن محیط زیست زمین کم ترین آن ها خواهد بود.
یک دهه تغییرات زمین از چشم ناسا
آژانس فضایی آمریکا به مناسبت دهمین سالگرد تاسیس "رصدخانه زمین ناسا" (Nasa Earth Observatory) مجموعه ای از تصاویری که این رصدخانه در مدت این 10 سال از مناطق مختلف زمین تهیه کرده است را منتشر کرد. به گزارش کائسنا به نقل از خبرگزاری مهر، "رصدخانه زمین ناسا" با کمک سیستم ماهواره هایی که سطح زمین را کنترل می کنند تصاویری را از تغییرات نقاط مختلف زمین بین سالهای 1999 تا 2009 تهیه کرده و به مناسبت دهمین سالروز تاسیس این سازمان تحت پرونده ای با عنوان "دنیای تغییرات" (World of Change ) آنها را در سایت رسمی خود منتشر کرده است. دریاچه آرالدر سایت رسمی رصدخانه زمین ناسا تصاویری از آب دریاچه آرال در مرز میان قزاقستان و ازبکستان ارائه کرده است. این دریاچه زمانی با 68 هزار کیلومتر مربع سطح، یکی از چهار دریاچه بزرگ دنیا به شمار می رفت اما امروز از این دریاچه میزان کمی باقی مانده است. در حقیقت از دهه 60 که اتحاد جماهیر شوروی سابق منشعب کردن این دریاچه را آغاز کرد سطح این آینه عظیم آبی دوران نزول خود را شروع کرد.دریاچه آرال در سال 2000دریاچه آرال در سال 2005 دریاچه آرال در سوم می 2009جنگل آمازوناین تصاویر نشان می دهد که انسان با چه سرعتی می تواند چهره زمین را تغییر دهد. یکی از این تغییرات که با چشمهای ماهواره های ناسا رویت شده است جنگلهای گرمسیری آمازون در استان "روندونیا" برزیل است. فرایند جنگل زدایی این منطقه توسط مرتع داران چند ملیتی به نظر می رسد بسیار سریع در حال انجام است به طوری که محققان ناسا در این خصوص توضیح داده اند که در 30 سال اخیر در مجموع 67 هزار و 764 کیلومتر مربع از این جنگل نابود شده است.جنگل آمازون در سال 2000 جنگل آمازون در سال 2005جنگل آمازون در سال 2008رودخانه کلورادورودخانه کلورادو در شمال لاس وگاس در نیمه دهه 60 مسدود شد. در اثر این مسدود شدن، "دریاچه پاول" تشکیل شد که آب آشامیدنی مناطق "یوتاه"، آریزونا و بخشی از کالفرنیا را تامین می کند. به علاوه این دریاچه برای جذب توریستها و ورزشکاران بسیار شهرت دارد. در عکسهای ماهواره "لند ست 5" ناسا که در سال 1999 گرفته شده است هنوز یک دریاچه عمیق دیده می شود اما شش سال بعد این موقعیت به وضوح تغییر کرده و سطح آب به سبب آب گیریهای زیاد به شدت پایین آمده است. دریاچه پاول عمیق آغاز پایین آمدن سطح آب دریاچه پاول دریاچه پاول در ابتدای سال 2009جزیره نخلیکی دیگر از تغییرات انسان که در 10 سال اخیر موجب بدشکل شدن سیاره زمین شده است در دبی دیده می شود. از چند سال قبل ساخت جزیره معروف Jumeira Palm Island در دبی که به شکل نخل است آغاز شد. در تصاویر ماهواره ای ناسا تغییراتی که در ساحل دبی در آبهای خلیج فارس از سال 2000 تاکنون ...