مرکز آموزشی پیاده شیراز
دوره های کد زرهی و پیاده شیراز
این مطلب برای دوستان عزیزی که دوره آموزشی مقدماتی سربازی را گذرانده اند و از سر بدشانسی یا خوش شانسی دوره کد شیراز خورده اند گذاشته شده است و اگر سوال بیشتری در این زمینه داشتید از قسمت نظرات مطرح کنید. با کلیک بر روی لینک زیر سوالات متداول رو ببینید و در صورت داشتن سوال مطرح کنید: طرح سوال و دیدن جواب ها نیروی زمینی ارتش برای دوره کد در شهر شیراز دونوع دوره کد پیش بینی کرده است که یکی دوره کد زرهی است و دیگری دوره کد پیاد است. باتوجه به این که خود بنده دوره کد زرهی شیراز بودم اول و بیشتر به شرح دوره کد زرهی می پردازم: دوره کد زرهی در نزدیکی باغ عفیف آباد، خیابان انصاری و پارک قوری در بهترین نقطه شهربا نام شهید اکبر اکرمی قرار دارد که در واقع یک مرکز آموزشی برای فارغ التحصیلان دانشکده افسری به عنوان مقدماتی، دوره های عالیه افسری و دوره کد سربازان دیپلم، فوق دیپلم و لیسانس است. طول مدت این دوره ۵۶ روز است که در اواسط هم پنج روز مرخصی میان دوره داده میشه و مهم ترین مشکل دوره اگر تعداد نفرات کم باشه گشتی و نگهبانی است که در صورتی که شخص نگهبان نباشه میتونه بعد ساعت دو بره مرخصی شهری تا ساعت ۹ شب. این مکان از امکانات مناسب و نیروی انسانی بسیار با اخلاق و بافرهنگی برخوردار است ولی دژبان بیشتر آدم رو اذیت می کنه. آموزش های این دوره در سه قسمت و بر اساس مدرک تحصیلی است که شامل قسمت موتوری(رانندگی)، فرماندهی(جنگ افزار) و مخابرات تانک و نفربر هستش که همراه با سایر آموزش ها از جمله عقیدتی- سیاسی و... از ساعت هشت صبح تا یک ظهر هستش و تنها یک ونیم روز از کلاس ها بصورت عملی و در محلی بنام دارنگون هستش و بقیه کلاس ها داخل برگزار میشه و بعد پایان هر درس امتحانی گرفته میشه تقریبا دوازده امتحان + امتحان نهایی. سربازها به طور مساوی در ۴ کلاس تانک تقسم می شوند:۱.چیفتن۲.سری ام ۳.تی ۷۲ اس۳.تی ۷۲ زد و آموزش های بالایی رو یاد می گیرند و خیلی هم درس می پرسند و امتحان می گیرند که زیاد جدی نگیرید. خلاصه دوره کد زرهی خیلی راحت تر از دوران آموزشیه و تنها مشکلش واسه من راه دورش بود و خیلی هم زود میگذره و فقط شانس بیارید که تابستون مثل ما که پختیم اونجا نباشید. و امیدورام که شانس بیارید بعد دوره کد مثل ما جاهای دور نیفتید. اما مختصری در مورد دوره کد پیاده که من از دوستان پرسیدم این که در جنوب شهر و نزدیک فرودگاه هستش و خیلی هم ازش تعریف میکردن که آموزش هاش هم همون آموزش های نظام جمع هستش...
رستمی بود برای ایران
عاشق ایران بود وایرانیان ایران دوست ، وهمین عشق به وطن زاییده از ایمان راستینش به اسلام بود که در تمام دوران دفاع مقدس در خدمت جبهه وجنگ بود.او در دوران دفاع مقدس کاری کرد که فقط از او بر می آمد یعنی جذب وسازماندهی عشایر غیور ایرانی برای دفاع از ایران واسلام. در این مسیر چه زحمت هایی که نکشید وچه رنج هایی که تحمل نکرد.دانش نظامی بالایی داشت وبا تکیه بر این دانش دست به نگارش وتألیف وترجمه زد آثار گرانبهایی از خود به یادگار گذاشت.خلاصه اینکه رستمیرستمی بود برای ایران. امیر سرتیپ محمود رستمی درسال 1322، درشهراراک متولد شد.تحصیلات ابتدایی را در شهرهای آبادان واهواز، مقطع دبیرستان رادر اراک وتهران- دبیرستان نظام- به پایان رساند وبا دیپلم ریاضی وارد دانشکده افسری شد. در سال 1344، از آن دانشکده فارغ التحصیل شد ودوره مقدماتی رسته پیاده رادر مرکز آموزش پیاده شیراز طی کرد.وی دوره های عالی پیاده، تکاور وهوابرد را به مدت یک سال ونیم در کشور آلمان طی کرد وپس از طی دوره دانشکده فرماندهی وستاد ایران، با موفقیت در آزمون ورودی، برای طی دوره مشابه به کشور آمریکا اعزام شد و مدت یک سال مشغول طی این دوره بود. ایشان در دوران پیش از جنگ تحمیلی در مشاغل افسر رابط لشکر9 مختلط هوابرد، استاد تکاور وجنگ های نا منظم مرکز پیاده شیراز، استاد تاکتیک دانشکده فرماندهی وستاد ومعاون قرارگاه وپشتیبانی ستاد مشترک انجام وظیفه کرد. امیر رستمی در دوره دفاع مقدس با احساس مسئولیت بالای خود وارد جنگ شد ودر سال 1359، ودر روزهای اولیه تجاوز ارتش بعث عراق به ایران، برمبنای فرمانی که از سوی حضرت امام خمینی(ره) به ستادمشترک مبنی برسازماندهی وتسلیح عشایر کشور برای شرکت در جنگ داده شده بود، این مسولیت بزرگ را بر عهده گرفت وبه این ترتیب اقدام به تشکیل گمجن عشایری(گروه مشترک جنگهای نامنظم) نمود. وی که در آن زمان سرگرد بود، با موفقیتی بی نظیر این ماموریت سنگین را به انجام رساند ونام ویادی همیشگی از خود وعشایر دلاور، به ویژه عشایر غرب کشور به یادگار گذاشت. وی همچنین در دوران جنگ تحمیلی مشاغلی چون رییس ستاد عملیاتی لشکر28 سنندج، فرماندهی تیپ1 لشکر 28 وفرماندهی تیپ 55 هوابرد شیراز را بر عهده داشت. امیر رستمی پس از خاتمه جنگ فرماندهی لشکر 64 ارومیه، فرماندهی مرکز آموزش پیاده شیراز ومعاونت آموزشی نزاجا رابر عهده داشت وسر انجام در سال 1373، به افتخار باز نشستگی نایل آمد.وی بلافاصله پس از بازنشستگی، در دانشگاه افسری امام علی (ع) ودانشگاه دفاع ملی به عنوان مدرس وپژوهشگر به خدمت خود ادامه داد. او علاقه وافری به نوشتن داشت ودر هر فرصتی این ...
خاطرات من/1
رمضان سال 1388 خورشیدی هنوز نیم ساعتی مونده بود که خورشید طلوع کنه.اتوبوس توی ترمینال نگه داشت.بعد از تقریبا13-14ساعت که بین قم-شیراز فاصله است,رسیده بودم شیراز. یه جورائی"آش خور"حساب میشدم!!چون تازه 2ماه از سربازیم گذشته بود.2ماه آموزشی که توی پادگان 01ارتش تهران توی افسریه با مدرک لیسانس گذرونده بودم. بعد از تموم شدن دوره تهران,خوشحال از اینکه بالاخره آموزشی تموم شد و میریم سر یگان خدمتی و دیگه سختی درکار نیست!!منتظر بودیم که بفهمیم مابقی سربازی رو باید کجا بگذرونیم که فهمیدم افتادم شیراز!! 2ماه دوره افسری توی پادگان مرکز پیاده شیراز(فلکه گازوو!!) از اتوبوس پیاده شدم.شهریور ماه بود و اگه اشتباه نکنم چیزی حدود 10روز از ماه رمضان گذشته بود. خسته از بیشتر از 12ساعت نشستن توی اتوبوس,همراه با خواب و بیداری درهم;با لباسی لجنی ارتش به تنم که درجه ستوان 2 روی شونه ام بود رفتم توی ترمینال و چشمم دنبال دکه ای بود که یه چای بزنم! یه لیوان بزرگ چای نبات گرفتم(جای دوستان خالی)توی اون هوای خنک قبل طلوع خورشید,همراه با سیگار مشغول شدم!اونقدر خسته و دلتنگ بودم که هیچ اهمیتی به چشمان خیره روی خودم از جانب دیگران,نمیدادم.(آقایونی که سربازی رفتند میدونند,دلتنگی شروع دوره و روز اول بعد از مرخصی یعنی چی!) من قانونا باید تا شب قبلش خودم رو به پادگان معرفی میکردم.به خاطر همین دیرکرد,سریع یه ماشین دربست گرفتم و 5دقیقه بعد جلوی درب پادگان بودم. رفتم داخل,چون درجه دار بودم(ستوان 2 ارتش)معمولا دژبان مارو نمیگرده.ولی بخاطر اینکه روز اولم بود یه نگاه سرسری انداخت به ساکم که متاسفانه فراموش کرده بودمmp3 playerقایمش کنم!! پیداش کرد ولی با پرداخت 5هزاز تومن رشوه!!ازش گرفتم! گوشی رو خودم تحویل دادم.چون روند کار این بود که هنگام ورود تحویل میدادی و هرموقع میخواستی بری داخل شهر,تحویل میگرفتی. رفتم داخل و گردان رو پیدا کردم.دیدم تمام نیروها بخط شدند و با نگاه اول با دیدن تعدادی از دوستانم که تهران باهم بودیم,خیلی خوشحال شدم. کل دوره شیراز 2ماه میشد که همش به کلاس میگذشت.دقیقا عین دانشگاه!صبح و عصر,کلاس داشتیم. ولی بخاطر نزدیکی هفته دفاع مقدس,بچه ها هرروز یکی 2 ساعتی تمرین رژه میکردند.واسه این میگم میکردند که من به خاطر تصادف 2ماه قبل از شروع سربازیم,گردنم آسیب دیده بود وبا نامه ای که از بیمارستان 504 ارتش گرفته بودم,از کار سنگین معاف بودم. اصلا هم فکر نکنید که بخاطر عموم که پزشک ارتش هست,اون نامه رو با پارتی گرفتم!!نخییییرم!! دوره شیراز همش به این ترتیب بود که عرض میکنم: صبح بعد بیداری و صبحانه و نرمش و صبحگاه مشترک,تا ساعت 14به کلاس میگذشت!ساعت 14 یه ...
تفنگداران دریایی
در قدیم و تا حدود 15 سال پیش افسران تفنگدار نیروی دریایی از بین دانشجویان زبده رسته پیاده دانشگاه افسری نیروی زمینی انتخاب می شدند و برای طی دوره های تکمیلی مربوط به نیروی دریایی به مرکز آموزش تفنگداران و تکاوران دریایی در پایگاه منجیل و بعد از آن به یگان های آموزشی تیپ های تفنگداران دریایی اعزام می شدند و در پایان با درجه ناوبان دوم تفنگدار دریایی فارغ التحصیل میگشتند. پایگاه منجیل یک پایگاه در منطقه اي نیمه کوهستانی است که جهت آموزش تکاوران و کلاه سبزهای نیروی دریایی ازآن استفاده می شود. درخصوص درجه داران هم از ابتدا برای این امر در آموزشگاه های مخصوص درجه داری تفنگداران دریایی واقع در پایگاه های منجیل و سیرجان دوره های لازم انجام می شد. چند سالیست که رسته تفنگدار دریایی به رشته های مصوب دانشگاه علوم دریایی نیروی دریایی در نوشهر اضافه شده و تربیت افسران تفنگدار دریایی از این طریق انجام میشود.نکته قابل توجه اینكه از بین تفنگداران،آنهايي که حایز امتیاز و استعداد لازم باشندبرای دوره های تکاور دریایی انتخاب میشوند و دوره های تکمیلی را در منجیل و دوره های عالی رسته ای را در مرکز آموزش پیاده شیراز طی میکنند. از بین آنها هم زبده ترین ها انتخاب شده و به دوره کلاه سبزی اعزام می گردند. در پایان جالب است بدانيد كه نیروی دریایی ايران دارای دو تیپ تفنگدار دریایی بوده که در منطقه یکم دریایی (بندرعباس) و منطقه دوم دریایی (بوشهر) مستقر مي باشند .عمده وظائف و فعالیتهای تفنگداران دریایی هم عبارت است از : عملیات آبي خاکی ، تصرف ساحل ، نگهداری ساحل در مقابل دشمن و پشتیبانی جزایر. منبع:http://ali1345.blogfa.com/post-356.aspx