محاسبه توده عضلانی
محاسبه شاخص توده عضلانی (BMI) :
شاخص توده بدنی” (BMI) معیار خوبی برای این است که آیا شما وزن مناسبی دارید یا نهبرای محاسبه BMI می‌توانید وزنتان را بر حسب کیلوگرم بر قدتان بر حسب متر تقسیم کنید و عدد حاصل را دوباره بر عدد قدتان بر حسب متر تقسیم کنید یا به عبارت دیگر وزن بر حسب کیلوگرم تقسیم بر مجذور عدد قد به متر.جهت دانلود به ادامه مطلب برويد.تفسیر عدد BMI به این صورت است:اگر عدد به دست آمده کمتر از ۱۸٫۵ است، بیانگر آن است که وزن شما کمتر از حد طبیعی است.عدد بین ۱۸٫۵ تا ۲۴٫۹ به معنای وزن سالم است.عدد بین ۲۵ تا ۲۹٫۹ به معنای داشتن اضافه‌وزن است.عدد بین ۳۰ تا ۳۹٫۹ بیانگر چاقی است.عدد ۴۰ و بالاتر چاقی مرضی را نشان میدهد.دانلود رايگان برنامه محاسبه شاخص توده بدنی (BMI)منبع:سیب دانلود
محاسبه وزن
محاسبه وزن چگونه BMI محاسبه میشود؟ محاسبه وزن ایده آل روش های متفاوتی دارد. یکی از ساده ترین و مؤثرترین روش ها ، استفاده از(شاخص توده بدنی) یا BMI است. BMI (body mass index) یا شاخص توده بدنی از اصطلاحات معروف علم تغذیه است. سنجشی آماری برای مقایسه وزن و قد یک فرد است. در واقع این سنجش میزان چاقی را اندازه گیری نمی‌کند بلکه ابزاری مناسب است تا سلامت وزن فرد با توجه به قدش تخمین زده شود.شما بوسیله BMI می توانید بدانید که آیا از لحاظ وزنی در محدوده سلامت قرار دارید، دارای اضافه وزن بوده و آیا چاق هستید؟ افراد چاق در معرض خطرات ابتلا به بسیاری از بیماری های قلبی و عروقی ، فشار خون ، دیابت و غیره قرار دارند. فردی که دارای اضافه وزن است به راحتی می تواند با یک رژیم مناسب به محدوده سلامت وزنی بازگردد . با این روش، شما وضعیت وزنی خود را تعیین می کنید و در می یابید که در کدام گروه قرار دارید . اگر وزنتان (بر حسب کیلوگرم) را بر مجذور قدتان (بر حسب متر) تقسیم کنید عدد حاصل را BMI گویند. فرمول BMI: (مجذور قد ÷ وزن = BMI) مثال: قد: 1.79 (متر) وزن: 77 (کیلوگرم) 24 =( 1.79 × 1.79) ÷77 = BMI یعنی شاخص وزنی ، عدد 24 میباشد. جدول مقایسه ای BMI : اگر عدد به دست آمده کمتر از 18.5 است، بیانگر آن است که وزن شما کمتر از حد طبیعی است. عدد بین 18.5 تا 24.9 به معنای وزن سالم است. عدد بین 25 تا 29.9 به معنای داشتن اضافه‌وزن است. عدد بین 30 تا 39.9 بیانگر چاقی است. عدد 40 و بالاتر چاقی مرضی را نشان میدهد. با تحلیل منطقی فرمول بالا ، BMI به دو فاکتور اساسی وزن و قد بستگی دارد . با افزایش وزن BMI نیز افزایش می یابد ولی با افزایش قد BMI به مقدار زیادی (مقسوم مجذور) کاهش می یابد. حال چون امکان افزایش قد نیست ، پس برای رسیدن به BMI مطلوب باید وزن را کاهش داد. همانگونه که در بخشهای دیگر توضیح داده شد، وزن با سن رابطه مستقیم دارد. با بالا رفتن سن در افراد سالم ، عموما حجم توده های چربی زیاد شده و وزن افزایش میابد. جدول مقایسه ای BMI مطلوب برای گروه های سنی مختلف : 21 = BMI مطلوب ، برای گروه سنی بین 17 تا 19. 22 = BMI مطلوب ، برای گروه سنی بین 19 تا 24. 23 = BMI مطلوب ، برای گروه سنی بین 24 تا 34. 24 = BMI مطلوب ، برای گروه سنی بین 34 تا 44. 25 = BMI مطلوب ، برای گروه سنی بین 44 تا 54. 26 = BMI مطلوب ، برای گروه سنی بین 54 تا 64. 27 = BMI مطلوب ، برای گروه سنی بین 64 به بالا. در مثال فوق ، اگر سن را 39 در نظر بگیریم ، متوجه میشویم که BMI مطلوب برای این سن با توجه به جدول فوق 24 است و چون با فرمول نیز به همین عدد رسیدیم ،پس فرد BMI متناسب سن خود را دارد و در سلامت کامل وزنی به سر می برد. از جدول فوق متوجه می شویم که با بالا رفتن سن ، BMI مطلوب نیز افزایش می یابد. همانطور ...
شاخص توده بدنی BMI
شاخص توده بدنی (BMI) چیست؟ شاخص توده بدنی از فرمول وزن (بر حسب کیلوگرم) تقسیم بر توان دوم قد (بر حسب متر) محاسبه شده و دانش خوبی را درباره متناسب بودن وزن نسبت به قد بدست می دهد. لیکن این شاخص به تنهایی برای تشخیص متناسب بودن وزن کافی نبوده و به همراه شاخص های دیگر همچون درصد چربی تشکیل دهنده بدن به کار می رود به طور مثال ممکن است این شاخص در افراد تنومند و عضلانی نیز به طور کاذب بالا باشد و یا افرادی که شاخص توده بدنی طبیعی دارند ممکن است درصد چربی بدنی غیر طبیعی داشته باشند. مثال برای محاسبه توده بدنی : اگر شخصی دارای قدی به اندازه 1.70 متر و وزن 83 کیلو گرم باشد، شاخص توده بدنی وی برابر خواهد بود با : BMI=83/(1.70)^2=28.7 تفسیر شاخص توده بدنی : 18.5 یا کمتر لاغر 18.5 تا 24.99 مناسب 25 تا 29.99 اضافه وزن 30 تا 34.99 چاقی نوع اول 35 تا 39.99 چاقی نوع دوم 40 به بالا چاقی پیشرفتهتوضیح: در اینترنت صفحات زیادی وجود دارد که وزن و قد شما را دریافت کرده و شاخص توده بدنی را محاسبه و اعلام می کند. برای یافتن چنین صفحاتی کافی است عبارت "Calculate BMI" را جستجو کنید. نشانی نمونه یکی از این صفحات : http://www.nhs.uk/Tools/Pages/Healthyweightcalculator.aspx با توجه به این که قد انسان از سن خاصی به بعد ثابت می ماند، تنها متغیر تاثیر گذار بر روی شاخص توده بدنی، وزن می باشد. بنا بر این اگر شاخص توده بدنی شما خارج از محدوده مناسب است می توانید با تغییر عدد وزن، میزان کاهش (برای افراد دارای اضافه وزن) یا افزایش آن (برای افراد لاغر) را تا رسیدن به محدوده مناسب بدست آورید.
نحوه اندازه گیری فاکتورهای آمادگی جسمانی
آزمونها : 1- آزمون دو رفت و برگشت 4×9 جهت ارزیابی چابکی 2- آزمون دراز و نشست جهت سنجش استقامت عضلات تنه و شکم 3- آزمون پرش جفت جهت اندازه گیری نیروی عضلانی پاها 4- آزمون انعطاف پذیری جهت ارزیابی میزان انعطاف پذیری 5- آزمون د و 45 متر جهت سنجش سرعت حرکت بدن 6- آزمون بار فیکس اصلاح شده جهت ارزیابی میزان استقامت عضلات بالا تنه 7- آزمون دو540 متر جهت ارزیابی میزان استقامت قلبی تنفسی تجهیزات: 1- زمان سنج برای ثبت رکورد آزمونهای چابکی ، سرعت و آزمون دو 540 متر 2- ترازوی پزشکی جهت اندازه گیری وزن آزمودنی ها 1- متر نواری و خط کش جهت اندازه گیری قد ایستاده 2- دستگاه بارفیکس برای انجام آزمون بارفیکس اصلاح شده 3- جعبه انعطاف پذیری جهت اندازه گیری میزان انعطاف پذیری عضلات پشت ران 4- تشک مناسب برای آزمون درازونشست، بارفیکس اندازه گیری متغیرهای آمادگی جسمانی 1) اندازه گیری استقامت عضلات شکمی: برای اندازه گیری استقامت عضلات شکمی از حداکثر تعداد دراز و نشست در یک دقیق استفاده می شود که به صورت زیر انجام می گیرد: - آزمودنی روی تشک مخصوص به پشت دراز کشیده و یک نفر پاهای او را می گیرد. - در هنگام شروع آزمون ، زاویه ی زانوهای آزمودنی کمتر از 90 درجه و فاصله ی پاشنه پا تا نشیمن گاه بین 25 تا 40 سانتیمتر باشد. - -در این حالت دستهای آزمودنی به صورت ضربدر روی سینه قرار می گیرد به طوری که نوک انگشت دستها روی شانه مخالف قرار گیرند. - پس از استقرار در وضعیت شروع ، آزمودنی با انقباض عضلات شکم قسمت بالا تنه را از زمین جدا کرده و به طرف جلو خم می کند به طوری که آرنج ها با سطح ران ها تماس حاصل نمایند و سپس به حالت اولیّه باز می گردد تا پشت او (زاویه تحتانی استخوان کتف ) با زمین تماس یابد . - امتیاز در این آزمون بر اساس شمارش تکرار های صحیح اجرای حرکت در مدت یک دقیقه، محاسبه می گردد 2- اندازه گیری استقامت عضلات کمر بند شانه : برای اندازه گیری استقامت عضلات شانه حداکثر تعداد بار فیکس بدون محدودیت زمانی استفاده شده است. نحوه انجام به شرح زیر است: - آزمون شونده به پشت طوری دراز می کشد که دستهای او به حالت باز و کاملاً کشیده زیر میله بارفیکس قرارگیرد، سپس میله را در ارتفاع 5 سانتی متری تنظیم می گردد. - آزمون شونده با بالا آورده تنه ، میله را با دستهای کاملاً صاف می گیرد. در این وضعیت فقط پاشنه های آزمون شونده با زمین در تماس است و بدن در یک خط مستقیم قرار می گیرد. - آزمون شونده باید با خم کردن آرنج های خود، تلاش کند تنه را تا حدی بالا بیاورد ...
شاخص توده بدن ( BMI )
BMI از روشهای ارزیابی چاقی میباشد .در افرادی که توده عضلانی آنها در محدوده طبیعی قرار دارد، BMI با چربی بدن متناسب است. BMI اختصاص به جنس ندارد. BMI بدین صورت محاسبه می شود که وزن خود را بر حسب کیلوگرم بر مجذور قدتان بر حسب متر تقسیم می کنید . عددی که بدست می آیدBMI نام دارد. درصورتی کهBMI محاسبه شده : کمتر از 19 باشد ، کمبود وزن دارید و لاغر هستید. بین 19 تا 25 باشد ، وزن طبیعی دارید و در محدوده سلامت وزنی هستید. بین 25 تا 30 باشد ، اضافه وزن دارید. بیش از 30 باشد، چاق هستید. مثال: فردی با قد۱۷۴ سانتیمتر و وزن ۶۵کیلوگرم دارای BMI: شاخص توده بدنی = وزن(کیلوگرم)/قد(متر) شاخص توده بدنی=۶۵/(۱.۷۴)به توان۲= ۲۱.۴۶ افراد چاق در معرض خطرات ابتلا به بسیاری از بیماری های قلب و عروق ، فشار خون ، دیابت و غیره قرار دارند. یک فرد دارای اضافه وزن در مرز است و به راحتی می تواند با یک رژیم مناسب به محدوده سلامت وزنی بازگردد . با این روش، شما وضعیت وزنی خود را تعیین کردید و دریافتید که در کدام گروه قرار دارید . اگر در گروه سلامت هستید به شما این نوید را می دهم که می توانید عمری طولانی تر داشته باشید و اگر از دو گروه : اضافه وزن یا چاق هستید، به شما کمک خواهم کرد تا خود را به وزن ایده آل برسانید و به عوارض ناشی از چاقی که در مبحث دیگری بیان خواهد شد دچار نشوید. فیزیولوژیست ورزش
همه چیز درباره کراتین (قسمت دوم)
کراتین و رابطه آن با اکسیژن گیری عضلات در اغلب منابع که در مورد کراتین صحبت شده، فقط به اثرات آن در تمرینات بی هوازی اشاره گردیده است و بیشتر بر روی تاثیر این مکمل بر سیستم (ATP-CP) و اثرات آن بر میزان ذخایر گلیکوژن در عضلات تاکید شده است. اما بد نیست، این نکته را نیز متذکر شویم که کراتین در تمرینات هوازی نیز به خوبی تمرینات بی هوازی کارآیی خود را اثبات کرده است. تحقیقی که اخیراً در مورد آثار مثبت کراتین بر روی سیستم تمرینی هوازی صورت گرفته، به وضوح نشان داده است که با مصرف مکمل های کراتینی در تمرینات هوازی، اکسیژن گیری خون و عضلات به خوبی تقویت می شود. تحقیق دیگری که بر روی نمونه های حیوانی انجام گرفته، به این نتیجه رسیده است که مصرف کراتین حتی اکسیژن گیری عضله قلب را نیز افزایش می دهد. چنین به نظر می رسد که هر دو مورد تحقیق انجام شده به این نتیجه می رسند که مصرف کراتین، ظرفیت اکسیژن گیری بافت ها و عضلات را به نحو مطلوبی افزایش می دهد. و بالاخره برای کسانی که نگران چربی های زاید خود هستند، باید اضافه کنیم که مکمل های کراتینی با افزایش ظرفیت اکسیژن گیری عضلات و افزایش استقامت و کارآیی فرد در حین تمرینات و همچنین با افزایش توده عضلانی، تاثیرات مثبتی نیز بر روند چربی سوزی دارد که این امر برای این دسته از افراد بسیار قابل توجه است. مناسب ترین شیوه مصرف کراتین کدام است؟ گفته می شود که دوره مصرف کراتین نباید طولانی باشد. محققان عقیده دارند که پاسخ های اصلی بدن به کراتین در همان هفته هفته یا هفته های اول رخ می دهد. پاسخ های یاد شده معمولاً به صورت افزایش سطح کیفی تمرین و افزایش حجم توده عضلانی، دیده می شود. تحقیقات زیادی در مورد مصرف کراتین با دزهای بالا و مصرف آن در طولانی مدت انجام نشده اما با این وجود می توان گفت که بیشترین اثرات سازنده این مکمل در دوره بارگیری آن بوده و پس از اتمام این دوره از آثار معجزه آسای آن نیز به مرور زمان کاسته می شود. اما این نکته را نیز همواره در خاطر داشته باشید که پس از یک دوره مصرف کراتین و برای مصون ماندن از عوارض احتمالی ناخالصی های آن که قبلاً توضیح داده شد، باید برای مدت زمان کوتاهی مصرف آن را قطع کرد. دز ایداآل مصرف کراتین چه میژگی هایی باید داشته باشد ؟ - نباید بیش از چند هفته به طول بینجامد. - دز مصرف کراتین در دوره بارگیری باید بیش از دز آن در دوره نگهداری باشد. - مقدار مصرف روزانه کراتین برای کسانی که در رژیم طبیعی روزانه کراتین کمتری دریافت می کنند، اندکی باید بیشتر از سایرین باشد. - مقدار مصرف روزانه کراتین برای کسانی که در رژیم طبیعی ...
محاسبه ی " وزن ایده آل "
جدول مقایسه ای BMI :BMI کمتر از 19 یعنی کمبود وزن دارید و لاغر هستید. BMI بین 19 تا 25 یعنی وزن طبیعی دارید و در محدوده سلامت وزنی هستید.BMI بین 25 تا 30 یعنی مقداری اضافه وزن دارید.BMI بیش از 30 یعنی چاق هستید.با تحلیل منطقی فرمول بالا ، BMI به دو فاکتور اساسی وزن و قد بستگی دارد . با افزایش وزن BMI نیز افزایش می یابد ولی با افزایش قد BMI به مقدار زیادی (مقسوم مجذور) کاهش می یابد. حال چون امکان افزایش قد نیست ، پس برای رسیدن به BMI مطلوب باید وزن را کاهش داد. همانگونه که در بخشهای دیگر توضیح داده شد، وزن با سن رابطه مستقیم دارد. با بالا رفتن سن در افراد سالم ، عموما حجم توده های چربی زیاد شده و وزن افزایش میابد.جدول مقایسه ای BMI مطلوب برای گروه های سنی مختلف :21 = BMI مطلوب ، برای گروه سنی بین 17 تا 19.22 = BMI مطلوب ، برای گروه سنی بین 19 تا 24.23 = BMI مطلوب ، برای گروه سنی بین 24 تا 34.24 = BMI مطلوب ، برای گروه سنی بین 34 تا 44.25 = BMI مطلوب ، برای گروه سنی بین 44 تا 54.26 = BMI مطلوب ، برای گروه سنی بین 54 تا 64.27 = BMI مطلوب ، برای گروه سنی بین 64 به بالا.در مثال فوق ، اگر سن را 39 در نظر بگیریم ، متوجه میشویم که BMI مطلوب برای این سن با توجه به جدول فوق 24 است و چون با فرمول نیز به همین عدد رسیدیم ،پس فرد BMI متناسب سن خود را دارد و در سلامت کامل وزنی به سر می برد.از جدول فوق متوجه می شویم که با بالا رفتن سن ، BMI مطلوب نیز افزایش می یابد. همانطور که قبلا گفتیم در سنین بالا حجم بافت عضلانی در بدن ، کم کم تحلیل رفته و چربی افزایش می یابد. از آنجا که با افزایش سن عضلات تحلیل می رود لذا وزن کم می شود و از سویی چربی بدن زیاد شده و باعث افزایش وزن می گردد. پس می بایست چه کارکرد؟جواب این است که ما باید همگام با افزایش سن جلوی کاهش شدید حجم عضلانی را بگیریم و تا هر سنی که بدن توان داشته باشد عضله سازی کنیم و از آنجا که جرم حجمی بافت عضلانی نسبت به چربی حدود 3 برابر است پس میتوان تناسب افزایش BMI مطلوب را حفظ کرد. حال شاید بپرسید که چرا BMI مطلوب مهم است؟؟؟؟در پاسخ به این سوال ناگزیریم وارد بحث بسیار مهمی که آن را پل ارتباطی سلامتی و تغذیه نامیده اند ، شویم، که آن تعریف وزن مطلوب است.چگونه وزن ایده ال را محاسبه می کنند؟شاید شما به چند متخصص تغذیه مراجعه و تعجب کنید که چرا نظراتشان در مورد وزن مطلوب شما کمی با هم اختلاف دارد. دلیل این امر آن است که در کتب مرجع دانشمندان، فرمولهای متفاوتی ارایه گشته و اهل فن نیز بر حسب علاقه و تجربه خود یکی از روشها را در محاسبه وزن مطلوب دنبال می نمایند. توصیه می کنم هرگز دنبال رسیدن به عدد خاصی بعنوان وزن مطلوب نباشید ، زیرا این فقط یک مرجع قیاس است و وزن ایده ...
روشهای محاسبه چاقی
روشهای محاسبه چاقیدر حیطه پزشکی، هر روز بر این نکته که چاقی یک بیماری مزمن بوده و از عوامل خطر بیماریهای مختلف می باشد، بیشتر تاکید می شود. به همین دلیل در رابطه با روشهای مختلف اندازه گیری چاقی، تحقیقات متعددی انجام شده و اندکس های زیر برای تعریف چاقی بکار برده می شوند: نمایه توده بدنی (BMI) نمایه توده بدنی، عددی است که نسبت وزن به قد افراد رانشان میدهد و برای تخمین زدن، وزن متناسب با قد فرد بکار می رود. روش اندازه گیری این اندکس به صورت زیر می باشد : BMI=weight(kg)÷height(m)^2 اندکس توده بدنی= وزن (به کیلوگرم) ÷ قد (به متر به توان ۲) البته لازم به ذکر می باشد که این اندکس برای تمام افراد کاربرد ندارد. بعبارت دیگر، نمیتوان از BMI برای زنان باردار و شیرده، افراد بسیار قد بلند یا قد کوتاه و ورزشکاران حرفه ای یا بدنسازان با توده ماهیچه ای بالا استفاده نمود. اندازه دور کمر یکی دیگر از مواردی که در ارزیابی خطرات ناشی از چاقی مورد توجه محققان و پزشکان قرار دارد، اندازه دور کمر است. در ایالات متحده امریکا، اندازه دور کمر بیش از ۱۰۲ سانتی متر در آقایان، و اندازه بیش از ۸۸ سانتی متر در خانمها برای تعریف چاقی شکمی به کار برده می شوند. در اروپا حداکثر اندازه استاندارد برای دور کمر در مردان ۹۴ سانتی متر و در خانمها ۸۰ سانتی متر در نظر گرفته می شود. حداکثر عدد طبیعی پیشنهاد شده برای آسیای جنوبی و چین، ۹۰ سانتی متر برای آقایان و ۸۵ سانتی متر برای خانمها، می باشد. برای اندازه گیری اندازه دور کمر، متر می بایست در یک راستا، در میانه محدوده بین دنده آخر و استخوان لگن قرار گیرد. که معمولا اندازه دور کمر بالای ناف محسوب می شود. نسبت اندازه دور کمر به اندازه دور لگن با اندازه گیری اندازه دور لگن، همزمان با اندازه گیری دور کمر و محاسبه نسبت دور کمر به دور لگن، می توان خطرات ناشی از چاقی را از راه دیگری ارزیابی کرد. نسبت بیش از ۰/۹ در آقایان، و بیش از ۰/۸ در خانمها برای تعریف چاقی استفاده می شوند. برای اندازه گیری دور لگن، متر را می بایست در یک راستا در برجسته ترین ناحیه قرار داد. نسبت دور کمر به قد با تقسیم کردن اندازه دور کمر به قد، یک اندکس دیگر برای ارزیابی سلامت فرد، بدست می آید. این اندکس، معیار دقیق تری برای ارزیابی سلامت در ورزشکاران حرفه ای می باشد؛ به خصوص در افرادی که بدن سازی انجام می دهند و توده عضلانی بیشتری دارند. نسبت دور کمر به قد زیر ۵۰%، به طور کلی بیانگر سلامت فرد است. در راهنماهای ارائه شده توسط سازمان بهداشت جهانی، و موسسه بین المللی قلب، ریه و خون، تنها بر استاندارد اندازه دور کمر تاکید می شود. درصد چربی ...
روشهای محاسبه چاقی
در حیطه پزشکی، هر روز بر این نکته که چاقی یک بیماری مزمن بوده و از عوامل خطر بیماریهای مختلف می باشد، بیشتر تاکید می شود. به همین دلیل در رابطه با روشهای مختلف اندازه گیری چاقی، تحقیقات متعددی انجام شده و اندکس های زیر برای تعریف چاقی بکار برده می شوند: نمایه توده بدنی (BMI) نمایه توده بدنی، عددی است که نسبت وزن به قد افراد رانشان میدهد و برای تخمین زدن، وزن متناسب با قد فرد بکار می رود. روش اندازه گیری این اندکس به صورت زیر می باشد : BMI=weight(kg)÷height(m)^2 اندکس توده بدنی= وزن (به کیلوگرم) ÷ قد (به متر به توان 2) البته لازم به ذکر می باشد که این اندکس برای تمام افراد کاربرد ندارد. بعبارت دیگر، نمیتوان از BMI برای زنان باردار و شیرده، افراد بسیار قد بلند یا قد کوتاه و ورزشکاران حرفه ای یا بدنسازان با توده ماهیچه ای بالا استفاده نمود. اندازه دور کمر یکی دیگر از مواردی که در ارزیابی خطرات ناشی از چاقی مورد توجه محققان و پزشکان قرار دارد، اندازه دور کمر است. در ایالات متحده امریکا، اندازه دور کمر بیش از 102 سانتی متر در آقایان، و اندازه بیش از 88 سانتی متر در خانمها برای تعریف چاقی شکمی به کار برده می شوند. در اروپا حداکثر اندازه استاندارد برای دور کمر در مردان 94 سانتی متر و در خانمها 80 سانتی متر در نظر گرفته می شود. حداکثر عدد طبیعی پیشنهاد شده برای آسیای جنوبی و چین، 90 سانتی متر برای آقایان و 85 سانتی متر برای خانمها، می باشد. برای اندازه گیری اندازه دور کمر، متر می بایست در یک راستا، در میانه محدوده بین دنده آخر و استخوان لگن قرار گیرد. که معمولا اندازه دور کمر بالای ناف محسوب می شود. نسبت اندازه دور کمر به اندازه دور لگن با اندازه گیری اندازه دور لگن، همزمان با اندازه گیری دور کمر و محاسبه نسبت دور کمر به دور لگن، می توان خطرات ناشی از چاقی را از راه دیگری ارزیابی کرد. نسبت بیش از 0/9 در آقایان، و بیش از 0/8 در خانمها برای تعریف چاقی استفاده می شوند. برای اندازه گیری دور لگن، متر را می بایست در یک راستا در برجسته ترین ناحیه قرار داد. نسبت دور کمر به قد با تقسیم کردن اندازه دور کمر به قد، یک اندکس دیگر برای ارزیابی سلامت فرد، بدست می آید. این اندکس، معیار دقیق تری برای ارزیابی سلامت در ورزشکاران حرفه ای می باشد؛ به خصوص در افرادی که بدن سازی انجام می دهند و توده عضلانی بیشتری دارند. نسبت دور کمر به قد زیر 50%، به طور کلی بیانگر سلامت فرد است. در راهنماهای ارائه شده توسط سازمان بهداشت جهانی، و موسسه بین المللی قلب، ریه و خون، تنها بر استاندارد اندازه دور کمر تاکید می شود. درصد چربی در بدن درصد چربی بدن، سهم چربی در وزن کلی فرد ...