كدام سوره در وصف ايثار اهل بيت نازل شده
تفسیر سوره‌ی انسان
اين سوره، در" مدينه" نازل شده و داراي" 31 " آيه است و در عين كوتاهي،محتواي عميق،متنوع و جامعي دارد واز يك نظر مي توان آن را به پنج بخش تقسيم كرد:در بخش اول،از آفرينش انسان و خلقت او از نطفه (امشاج مختلط) وهدايت و آزادي اراده ي او سخن مي گويد.در بخش دوم،سخن از پاداش ابرار و نيكان است كه شأَن نزول خاصي در مورد اهلبيت(ع) دارد.در بخش سوم،دلايل استحقاق اين پاداش ها را در جملاتي كوتاه و مؤثر بيان مي كند.در بخش چهارم ، به اهميت قرآن ، و طريق اجراي احكام آن ، و راه پر فراز و نشيب خودسازي اشاره شده است.در بخش پنجم،سخن از حاكميت مشيت الهي (در عين مختار بودن انسان) به ميان آمده است.براي اين سوره نام هاي متعددي است كه مشهورترين آن ها سوره ي "انسان"،"دهر"و"هل أتي"است كه هر كدام از آن ها از يكي ازكلمات اوايل سوره گرفته شده است،هر چند در رواياتي كه در فضيلت سوره مي خوانيم، فقط از " هل أتي"ياد شده است.فضيلت تلاوت سوره:در حديثي از پيغمبر اكرم (ص) آمده است: " كسي كه سوره ي هل اتي را بخواند پاداش او بر خداوند بهشت و لباس هاي بهشتي است."و در حديثي از امام باقر(ع) آمده:"يكي از پاداش هاي كسي كه سوره ي"هل أتي" را در هر صبح پنجشنبه بخواند، اين است كه در قيامت با پيغمبر اكرم (ص) خواهد بود."آيا اين سوره در مدينه نازل شده است؟در اين كه سوره ي "هل أتي" مدني يا مكي است،در ميان مفسران گفتگو است،ولي اجماع علما و مفسران شيعه،بر اين است كه: همه يا حداقل قسمتي از آيات آغاز سوره كه مقام ابرار و اعمال صالح آن ها را بيان مي كند در "مدينه" نازل شده،كه شأن نزول آن،داستان نذر علي و فاطمه و امام حسن وامام حسين (ع) و فضه است.علاوه بر اين جمع كثيري ازبزرگان اهل سنت نزول آيات آغاز اين سوره را (اِ نُ الأبرار....)درباره ي حضرت علي و فاطمه زهرا و حسن و حسين (ع) نقل كرده ا‌‌‌ند كه شهادتي است بر مدني بودن آن زيرا مي دانيم تولد امام حسن وامام حسين (ع) در "مدينه" بوده است. بسم الله الرحمن الرحيمبه نام خداوند بخشنده ي بخشايشگر آيه‌ي اول: بيشترين بحث هاي اين سوره پيرامون قيامت و نعمت هاي بهشتي است، ولي در آغاز آن سخن از آفرينش انسان است زيرا توجه به اين آفرينش زمينه ساز توجه به رستاخيز است؛ خداوند دراين آيه مي فرمايد:"آيا (چنين نيست كه) زماني طولاني بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكري نبود !"در تفسير جمله ي" لَم ْ يَكُنْ شيْئأ مَذ ْكُورا ً":"چيز قابل ذكري نبود." نظرات متفاوتي اظهار شده است، ازجمله اين كه :انسان به هنگامي كه در عالم نطفه و جنين بود ،موجود قابل ذكري نبود،ولي بعداًًًًً كه مراحل تكامل را پيمود به موجودي قابل ذكر ...
بخش پنجم: فرهنگ مصرف.
بخش چهارم اسراف در مخارج شخصي و خانوادگي. نيازمندي هاي شخصي.آفرينش انسان به گونه اي صورت گرفته كه ناچار است براي بقا و تأمين حيات خود دست به دامان عواملي بشود كه ادامه زندگي را براي او امكان پذير سازد. شايد كمتر موجودي را بتوان پيدا نمود كه به اندازه انسان حيات طبيعي اش در معرض خطر بوده و تا اين حد به كمك عوامل محافظ نيازمند باشد.خداوند حفظ نفس را بر بشر واجب كرده و در اين راستا تأمين نيازمنديهاي بقاي خود و خانواده اش را بر او لازم نموده است.در اين ميان، گروهي از مردم آن چنان در اين جهت افراط مي كنند كه در اين راه هيچ مرز و قانوني به جز تمتع بيشتر نمي شناسند و در مقابل عدّه اي نيز، با وجود قدرت و تمكّن مالي از انفاق بر خويش و اهل و عيال خود بخل مي ورزند.آيا از نظر اسلام، حدّي براي اين گونه خرج ها و مصرف ها وجود دارد و اگر دارد آن حدّ كدام است.قبل از آن كه به قسمتي از نيازمندي هاي انسان در جهات مختلف و حدود مشروع ارضاي آنها اشاره شود؛ يادآوري اين نكته لازم است كه - همان گونه كه مكرّراً گفتيم - اسلام، نه تنها از پاسخگويي معقول به تمامي احتياجات طبيعي انسان منعي به عمل نياورده؛ بلكه بر تأمين كامل و صحيح كليّه خواسته هاي مادّي و جسمي او پا فشاري و تأكيد هم دارد و اين يك اصل مهمّي است كه پايه تمامي موضوعات اين بخش را تشكيل مي دهد. اكنون بحث را تحت عناوين نيازمندي هاي مختلف انسان، پي مي گيريم. تغذيه كامل.از مهم ترين عوامل حفظ بقا براي هر موجود زنده و از آن جمله انسان، عامل تغذيه و كيفيّت آن است. خداوند، مخازن طبيعت را سرشار از مواد مختلف مورد نياز انسان قرار داده و شايد به دليل تنوّع در مأكولات و تمتّع هر چه بيشتر بندگانش، تمامي آن را در يك مادّه مأكول جمع نكرده است؛ بلكه آنها را در انواع گوناگون غذاها و ميوه ها و غير آن پراكنده و توزيع فرموده است و به انسان اجازه داده تا براي تأمين كليّه نيازمندي هاي خويش از مواد متنوع غذايي بهره برداري نمايد و حتي براي ادامه حيات بشر بدو فرمان (اكل و شرب) نيز صادر فرموده است و آن كساني را كه نعمت ها و رزق هاي پاك خداوند را بر خود و ديگران تحريم مي كنند، به عقاب و بازخواست كشانده است.(1) در سيره نبىّ اكرم ْ نيز آمده است كه آن حضرت در تغذيه خود از كليّه طعام ها و مواد مختلف غذايي استفاده مي فرمود.(2).بهره جويي ناقص و محدود از مواد غذايى، چه بسا جسم را ضعيف و دچار اختلال و كمبود سازد، و آن هم پيامدهايي به جز كاهش مقاومت بدن در برابر هجوم امراض و عوارض گوناگون نخواهد داشت و حتي در بسياري از موارد، اعصاب و روان آدمي نيز از تأثير زيانبخش آن بي نصيب نمي ماند. در اين زمينه حضرت صادق ژ در حديثي ...