شعر در وصف پدر مرحوم
در وصف شهر شیراز
شعر ماندگاراز مرحوم خلیل قادری سعدی در وصف شیراز در وصف شهر شیراز شیراز پراز معرفت وشعر شعور است هرسو نگری بوی خوش وشور سرور است این شهر گل وبلبل وذّر خیز وهنر خیز بسیار ادب پرور وپر نور وبهور است زیبنده وزیبا دل انگیز ومصفا پرشور وشکوه وهمی نغمه صور است جنت فراز است ودگر ملک سلیمان هم مهر منیر وهمی چهره حور است خرمن زده گلهای ملّون به هر باغ نارنج ونخلیات ودگر سرو صبور است این خطه سراسر همه باغ وگلستان هم مشک وعبیر وهمی منشاء نوراست گردش گری سیر وسیاحت در این شهر خشنودی وجران دگر ربّ غفور است بامردم خوش ذوق وهنر دوست بگوئید فرهنگ وهنر بین که هرجا به وفر است درحلقه انگشتری شیراز نگین است به به چه درخشنده وپرنور وبلور است این شهر مقدس گل افشان وگهر ریز بس حالب وجذاب بسی شادی شور است گردیده تفّر جگه عشاق دراین شهر کین شهر توریستی که به هر فصلی حضوراست خوش اب وهوا در همه ایام ولیالی مهمان نواز است وپذیرش به حضور است برجسته وممتاز نشاط اور وجذاب خوش منظره وناب سراسر همه نور است مردان شاهیر در این خطه زیبا تابنده چرا ختر همه چون شعله طور است بسیاری اماکن همه تاریخی وجذاب مجذوب شود انکه جهانگرد غیور است بگذرا قدم درهمه کوی وهمه برزن بنگر که همه کار هنرمند فکور است رخشنده وزیبا پر الطاف ومبرا جاوید بود این شهر که این شهر ...
شعر بسیار زیبا در مدح حضرت زهرا(س) از مرحوم علامه کمپانی
شعر بسیار زیبا در مدح حضرت زهرا(س) از مرحوم علامه کمپانی: دخترِ فکرِ بکرِ من، غنچه‌ی لب چو واکند از نمکین کلام خود، حقِّ نمک ادا کند طوطیِ طبعِ شوخِ من، گر که شکرشکن شود کام زمانه را پر از، شکّرِ جان‌فزا کند بلبل نطق من زِ یک، نغمه‌ی عاشقانه‌ای گلشن دهر را پر از، زمزمه و نوا کند خامه‌ی مشکسای من، گر بنگارد این رقم صفحه‌ی روزگار را، مملکتِ ختا[1]کند مطرب اگر بـدین نَمَط، سازِ طرب کند گهی دائره‌ی وجود را، جنّتِ دلگشا کند منطق من هماره بَن،دَد[2]چه نطاق نطق را منطقه‌ی حروف را، منطقة السما کند شمعِ فلک بسوزد از، آتشِ غیرت و حسد شاهدِ معنیِ من ار، جلوه‌ی دلربا کند وهم به اوج قدسِ نا،موس إلاه[3] کی رسد؟ فهمِ که نعتِ بانوی، خلوت کبریا کند؟ نظم بَرَد بدین نسق، از دم عیسوى سَبَق خاصه دمی که از مَسی،حا[4] نفسى ثنا کند ناطقه‌ی مرا مگر، روحِ قُدُس کُنَد مدد تا که ثنای حضرتِ، سَیّدةُ النّساء کند فیضِ نخست و خاتمه، نورِ جمال فاطمه چشمِ دل ار نظاره در، مبدأ و منتهی کند صورتِ شاهدِ ازل، معنىِ حُسنِ لم یزل وهم چگونه وصفِ آ،ئینه‌ی[5] حق نما کند مطلعِ نور ایزدى، مبدأِ فیضِ سرمدى جلوه‌ی او حکایت از، خاتمِ انبیا کند بسملهِ صحیفه‌ی، فضل و کمال و معرفت بلکه گهى تجلّى از، "نقطه‌ی تحت با"[6] کند دائره‌ی شهود را، نقطه‌ی ملتقى بود بلکه سزد که دعوىِ، "لو کُشِف الغطا"[7] کند حامل سرِّ مستتر، حافظ غیب مستقر دانش او احاطه بر، دانش ماسِوى کند عَین معارف و حِکَم، بحر مکارم و کرم گاهِ سخا محیط را، قطره‌ی بى‌بها کند لیله‌ی قدر اولیا، نورِ نَهار اصفیا صبحِ جمال او طلوع، از افق علا کند بضعه‌ی سیّدِ بشر[8]، أمِّ أئمّه‌ی غُرَر کیست جز او که همسرى، با شَهِ لا فتى کند؟ وحى و نبوّتش نَسَب، جود و فتوّتش حَسَب قصّه‌اى از مرّوتش، سوره‌ی "هل أتى"[9] کند دامن کبریاى او، دست‌رس خیال نى پایه‌ی قدر او بسى، پایه بزیر پا کند لوحِ قَدَر به‌دست او، کلک قضا بشست او تا که مشیت الا،هیّه[10] چه اقتضا کند در جبروت حُکمران، در ملکوت قهرمان در نشئاتِ "کُن فَکان"، حُکم "بما تشا" کند عصمت او حجاب او، عفت او نقاب او سِرِّ قدم حدیث از آن، ستر و از آن حیا کند نفخه‌ی قُدس بوی او، جذبه‌ی اُنس خوی او مَنطقِ او خبر ز "لا،ینطقُ عَن هَوی"[11] کند قبله‌ی خَلق روی او، کعبه‌ی عشق کوی او چشم امید سوی او، تا به که اعتنا کند بهرِ کنیزیَش بود، زهره کمینه مشترى چشمه‌ی خور[12] شود اگر، چشم سوى سها کند مُفتقرا[13] متاب رو، از درِ او به هیچ سو زان که مس وجود را فضّه[14]ی او طلا کند ------------- منظور خُتن است، سرزمینی که از آهوان آن مشک می‌گرفته‌اند. بندد، ...
شعری در وصف خدا - از مرحوم قیصر امین پور
شعری در وصف خدا از : زنده یاد قیصر امین پور پیش از اینها فكر می كردم خدا ، خانه ای دارد كنار ابرها مثل قصر پادشاه قصه ها ، خشتی از الماس خشتی از طلا پایه های برجش از عاج وبلور، بر سر تختی نشسته با غرور ماه برق كوچكی از تاج او، هر ستاره، پولكی از تاج او اطلس پیراهن او، آسمان، نقش روی دامن اوكهكشان، رعد وبرق شب، طنین خنده اش، سیل وطوفان، نعره توفندهاش دكمه ی پیراهن او، آفتاب، برق تیغ خنجر او ماهتاب هیچ كس از جای او آگاه نیست، هیچ كس را در حضورش راه نیست پیش از اینها خاطرم دلگیر بود، از خدا در ذهنم این تصویر بود آن خدا بی رحم بود و خشمگین، خانه اش در آسمان،دور از زمین بود امّا در میان ما نبود، مهربان وساده و زیبا نبود در دل او دوستی جایی نداشت، مهربانی هیچ معنایی نداشت هر چه می پرسیدم، ازخود، ازخدا، از زمین ، از آسمان از ابرها زود می گفتند: این كار خداست، پرس وجو از كار او كاری خطاست هرچه می پرسی، جوابش آتش است، آب اگر خوردی، عذابش آتش است تا ببندی چشم، كورت می كند، تا شدی نزدیك، دورت می كند كج گشودی دست، سنگت می كند، كج نهادی پای، لنگت می كند [تا خطا كردي ، عذابت مي كند در ميان آتش ، آبت مي كند ... ] با همین قصه، دلم مشغول بود، خوابهایم، خواب دیو و غول بود خواب می دیدم كه غرق آتشم، در دهان اژدهای سركشم در دهان اژدهای خشمگین، بر سرم بارانِ گُرزِ آتشین محو می شد نعره هایم، بی صدا، در طنین خنده ی خشمِ خدا[ ... ] نیّت من، در نماز و در دعا، ترس بود و وحشت از خشم خدا هر چه می كردم، همه از ترس بود، مثل از بر كردن یك درس بود مثل تمرین حساب و هندسه، مثل تنبیه مدیر مدرسه تلخ، مثل خنده ای بی حوصله، سخت، مثل حلِّ صدها مسئله مثل تكلیف ریاضی سخت بود، مثل صرف فعل ماضی سخت بود،... تا كه یك شب دست در دست پدر، راه افتادم به قصد یك سفر در میان راه، در یك روستا، خانه ای دیدم، خوب و آشنا زود پرسیدم: پدر، اینجا كجاست؟، گفت: اینجا خانه ی خوب خداست! گفت: اینجا می شود یك لحظه ماند، گوشه ای خلوت، نمازی ساده خواند با وضویی، دست و رویی تازه كرد، با دل خود، گفتگویی تازه كرد گفتمش:پس آن خدای خشمگین، خانه اش اینجاست؟ اینجا، در زمین؟ گفت: آری، خانه او بی ریاست، فرشهایش از گلیم و بوریاست مهربان و ساده و بی كینه است، مثل نوری در دل آیینه است عادت او نیست خشم و دشمنی، نام او نور و نشانش روشنی خشم، نامی از نشانی های اوست، حالتی از مهربانی های اوست قهر او از آشتی، شیرین تر است، مثل قهرِ مهربانِ مادر است دوستی را دوست، معنی می دهد، قهر هم با دوست ، معنی می دهد هیچ كس با دشمن خود، قهر نیست، قهریِ او هم نشان دوستی است تازه ...
دانلود پدر وقتی اذان میگفت
بسم الله الرحمن الرحیم برای دانلود روی لینک زیر کلیک کنید دانلود پدر وقتی اذان میگفت بازگشت به صفحه اصلی
اشعار در مدح حضرت زينب(س)از مرحوم مولانا يتيم- پدر مرحوم استاد عابد
بسمه تعالي در مدح حضرت زينب (س)- مولانا يتيم .......................................................................................................... نخواهد منشي عشقم قلم جز شاخه طوبا نجويد صفحه اي غير از حرير و سندس و ديبا نبايد تار و پود آن مگر از گيسوي حورا پس آنگه دستياري بايد او را از يد بيضا نگارد تا دبير عشق مدح زينب كبري .......................................................................................................... به اثبات مقام زينبي شاهد در اين مطلب ملقب بودنش صديقه و خود فاطمي منصب رقم بر صفحه ي ايجاد نام ناميش زينب چه زينب زيور آغوش مادر بود و زين اب به عزت برتر از مريم به رتبت برتر از حوا ....................................................................................................... يگانه گوهري كه صدر زهرايش صدف گردد كجا باشد روا سنگ بلايا را هدف گردد مگو دختر صفات مام را كي متصف گردد بيا بشنو ز من گر شبهه داري بر طرف گردد ببين بار بلا را حامل آمد صورت از معنا ........................................................................................................ بحيرت شد عقول از صبر او در روز عاشورا به روزي كايتي بود از قيام محشر كبري چو از خون عزيزان بحر غم شد دامن صحرا به طوفان بلا ايستاد همچون كوه پا بر جا كه نام كشتگان راه جانان را كند احيا ........................................................................................................ مگو هرگز دم از جور سپهر و دور كوكب زد نفس در هر نفس بهر رواج دين و مذهب زد خط روشن سحر آسا به چهر ظلمت شب زد زمانه سكه دولت از آن بر نام زينب زد كه با انگشت صبر او كرد طومار وفا امضا ز صبرش صبر در حيرت ز شانش ماسوا حيران تعالي اله از اين جاه و جلال و قدر بي پايان اسيران را همه رحمت يتيمان را همه احسان ولي بر دشمنان دين همه تندي همه عصيان بقربان جلالت زينبا دنيا و ما فيها ................................................................ پس از انجام امر قتل شه كآ غاز غارت شد زمين نينوا از عرصه محشر علامت شد به زينب آن زمان بي نفخه صوري قيامت شد مگو آزادگي پا بسته ي قيد اسارت شد وليكن هر چه زيور بود يكجا رفت بر يغما ................................................................. دمي بي پرده گفتن روي زينب را نه معذوري نبود از مهر رخسارش عيان جز جلوه ي نوري پر پروانه سوزد از شرار شمع كافوري چه سان بيند فروغ مهر عالمتاب را كوري چه نسبت ديده ي خفاش را با پرتو بيضا ................................................................. نمودي صبر هر تير غمش بر قلب ريش آمد نكردي شكوه ...
دانلود پدرم گفت پدرجان
بسم الله الرحمن الرحیمبرای دانلود روی لینک زیر کلیک کنید دانلود پدرم گفت پدرجان بازگشت به صفحه اصلی
شعر درباره مادر - -fereydoun moshiri-madar -sher-irani
شعرهایی درباره مادر شعر مادر از فریدون مشیری تاج از فرق فلک برداشتن ، جاودان آن تاج بر سرداشتن : در بهشت آرزو ره یافتن، هر نفس شهدی به ساغر داشتن، روز در انواع نعمت ها و ناز، شب بتی چون ماه در بر داشتن ، صبح از بام جهان چون آفتاب ، روی گیتی را منور داشتن ، شامگه چون ماه رویا آفرین، ناز بر افلاک اختر داشتن، چون صبا در مزرع سبز فلک، بال در بال کبوتر داشتن، حشمت و جاه سلیمانی یافتن، شوکت و فر سکندر داشتن ، تا ابد در اوج قدرت زیستن، ملک هستی را مسخر داشتن، برتو ارزانی که ما را خوش تر است : لذت یک لحظه "مادر" داشتن ! ****نوشته شده امروز 5 شننبه 3-6-2010از پریسا بصیری برای مادرش مادر از پریسا بصیری جز تو ، گر گیرم کسی یارم شود کی چو تو بی باک غمخوارم شود ما همه جوییم یاری مهربان کی شود یاری که چون مادر شود هرکه میخواهد بفهمد عشق تو هیچ راهی نیست مگر مادر شود نوشته در5 شننبه 3-6-2010 **2-شعر مادر از ( ایرج میرزا):گویند مرا چو زاد مادر پستان به دهان گرفتن آموخت شبها بر گاهواره من بیدار نشست و خفتن آموخت دستم بگرفت و پا به پا برد تا شیوه راه رفتن آموخت یک حرف و دو حرف بر زبانم الفاظ نهاد و گفتن آموخت لبخند نهاد بر لب من بر غنچه گل شکفتن آموخت پس هستن من ز هستن اوست تا هستم و هست دارمش دوست شد مکتب عمر و زندگی طی مائیم کنون به ثلث آخر بگذشت زمان و ما ندیدیم یک روز ز روز پیش خوشتر آنگاه که بود در دبستان روز خوش و روزگار دیگر می گفت معلمم که بنویس گویند مرا چو زاد مادر ، پستان به دهن گرفتن آموخت گویند که می نمود هر شب تا وقت سحر نظاره من می خواست که شوکت و بزرگی ، پیدا شود از ستاره من می کرد به وقت بی قراری، با بوسه گرم چاره من تا خواب به دیده ام نشیند شبها بر گاهواره من بیدار نشست و خفتن آموخت او داشت نهان به سینه خود تنها به جهان دلی که آزردخود راحت خویشتن فدا کرد در راحت من بسی جفا برد یک شب به نوازشم در آغوش تا شهر غریب قصه ها برد یک روز به راه زندگانی دستم بگرفت و پا به پا برد تا شیوه راه رفتن آموخت در خلوت شام تیره من او بود و فروغ آشیانم می داد ز شیر و شیره جان قوت من و قوت روانم می ریخت سرشک غم ز دیده چون آب بر آتش روانم تا باز کنم حکایت دل یک حرف و دو حرف بر زبانم الفاظ نهاد و گفتن آموخت در پهنه آسمان هستی او بود یگانه کوکب منلالایی و شور و نغمه هایش ، بودند حکایت شب منآغوش محبتش بنا کرد ، در عالم عشق مکتب من با مهر و نوازش و تبسم ، لبخند نهاد بر لب من ، بر غنچه گل شکفتن آموخت این عکس ظریف روی دیوار، تصویر ...
شعرخوانی مرحوم آغاسی و شهریار در وصف حضرت فاطمه(س)
شعر شهـــــریار شعر آغــاسی ای کاش خبر داشتے از بے خبرے ها از بے خبری هاے من و دربدرے ها ای فاطمه! تنهاتر از آنم که بگویم... بر من چه گذشت از غم بے بال و پرے ها انگار به تاوان گناهے که ندارم در آتشے افتاده ام از خیره سرے ها دور از تو، نفس در نفسِ چاه شدن ها دردا! غم پنهان چنین خون جگرے ها بوے تو هنوز از خَمِ این کوچه مے آید از کوچه ے تنهایے و بے همسفری ها مانند یتیمی که سر راه تو باشم... در حق دلم، کرده ای ای زن ! پدری ها اے کاش صدایم کنے از حنجره ے چاه اے کاش خبر داشتے از بی خبرے ها... شعر از استاد آرباطان