شعر در وصف حضرت ابوالفضل
شعر در وصف عباس (ع) شاه غیرت
گه ساقی حسین است من می نخورده مستمخبر از خود ندارم که بودم یا که هستمتو چه در پیمانه کردی که مرا افسانه کردینشان دادی چشم شهلایت تو مرا دیوانه کردی
اشعاری زیبا در وصف حضرت عباس (ع)
ادرک اخاک گرچه هر عضوی بجای خویشتن با اهمیت بود درملک تن لیک هر عضوی چه از بالا و پست در شدائد چشم دارد سوی دست چون به دست دشمنان مرد دلیر دست هایش بسته شد، گردد اسیر احتیاج شیر بر شمشیر نیست پنجه اش کمتر ز تیغ و تیر نیست از بیان دست یاد آمد مرا وصف دست زاده ی دست خدا آن علمدار فداکار حسین(ع) حضرت عباس(ع) سردار حسین(ع) دولت حق را امیر محترم هم علامت بود هم صاحب علم خضر بودی ، تشنه سقائیش هم سکندر محو در دارائیش آه از آنساعت که از تیغ جفا شد دو دستش در صف میدان جدا مشک با دندان گرفت آن نامدار تا رساند آب بر اطفال زار شد نشان تیر آن مرد دلیر آفتابش شد نهان در ابر تیر ناگهان از تیر قوم بدشعار مشک شد دارای چشمی اشکبار آنقدر بر حال او افشاند اشک که نماندی اشک اندر چشم مشک دیدچون بیدستی اش خصم عنود دست بگشود و زدش بر سر عمود از سمند افتاد بر خاک هلاک زد ندای یا خدا ادرک اخاکاستاد مشکوة کاشمری (مادر عباس! حیدر بهر حیدر زاده‌ای) مادر عباس! حیدر بهر حیدر زاده‌ای مرتضی شیرخدا، تو شیر حیدر زاده‌ای بهر ثارالله، ثارالله دیگر زاده‌ای یا علیِّ دیگر از بهر پیمبر زاده‌ای آسمانِ عصمتی، قرص قمر آورده‌ای بـر علی‌بن‌ابیطالـب پســر آورده‌ای آفتاب و ماه را در مشرق رویش ببین ذوالفقار حیدری در تیغ ابرویش ببین بازوی خیبر‌‌گشا پیدا به بازویش ببین صد قیامت را عیان در قد دلجویش ببین روحش از گهواره تا کرب و بلا پر می‌زند چشم‌هـایش حرف با ساقی کوثر می‌زند ساقی کوثر، علی، این ساقی کرب و بلاست نرگس چشمش خدایی، عاشق تیربلاست این نه یک نوزاد کوچک این نهنگ بحر لاست عضوعضو جسم از جان بهترش را این صلاست: من ز آغـوش پـدر پرواز کردم تا حسین با حسینم با حسینم با حسینم با حسین کربلا باغ شهادت، شاخۀ یاسش منم اشجع‌الناس است حیدر، اشجع‌الناسش منم فاطمه ام‌البنین نازد که عباسش منم هر که احساس حسینی دارد، احساسش منم چشم مـن در خردسـالی عاشق تیر است و بس شیر من در شیرخواری آب شمشیر است و بس دست من دست علی، دست خدای عالم است شیرِ شیرِ داورم، نام اسد بر من کم است زخم در راه خدا بر روی زخمم مرهم است پشت ثارالله با دست رشیدم محکم است از ولادت چنگ بر حبل‌المتینش می‌زنم آسمـان بـی او بگردد، بر زمینش می‌زنم مادر از روز ولادت زاده ثاراللهی‌ام داده‌اند از شیرخواری درس خاطرخواهی‌ام کربلا دریایی از خون، من در آن چون ماهیَم بوسۀ ...
متن نوحه / نوحه و شعر در وصف حضرت ابوالفضل العباس (ع)
بیا که بار امانت بمنزل افتادهبیا که کشتیت ای نوح در گل افتادهزراه لطف قدم نه دمی ببالینمکه سخت کار من اینجا به مشگل افتادهزشوق اینکه رسد موجی از محبت تودلم چوگوهر خونین بسا حل افتادهبدآنطریق که جان میدمند بر ابدانمحبت تو پریروی در دل افتادهبه مجلسم چونهی پا بهوش باش ایگلکه مست نرگس چشمت به محفل افتادهبه ناب خرمن زلفت دلم گرفته مکانخبر دهید که آتش به حاصل افتادهبه چشم منتظرم تبر خورده صد افسوسبرای دیدنت این خار حائل افتادهچنانکه پای درختان حسان ثمر ریزددو دست پور علی در مقابل افتاده حسان
شعری در وصف حضرت ابوالفضل علیه السلام
در سوگ زین العابدین زهرا نشسته، تیر غم از داغش بر این دلها نشسته فرا رسیدن شهادت سید الساجدین حضرت امام زین العابدین علیه السلام را ، به پیشگاه امام زمان (عج) و همه شیعیان آن حضرت تسلیت عرض میکنم آهای اهل زمونه دلم داره بهونه دلمو عشق ابوالفضل علی کرده دیوونه آهای بود و نبودم تویی شعر و سرودم ببین به زیر طاق ابرویت سجده نمودم گردون زتو حیرون لیلا به تو مجنون ای ماه بنی هاشمیان ای یار دل خون من دل به توبستم آیینه شکستم با دیدن تو از دو جهان مستانه رستم آهای مشتی عالم نمکه غمه محرم اسم نازنین تو برا حسین یه اسم اعظم دلت یاسه پر احساسه علمدار رشیدم تویی صبرو امیدم بیا ای قامت رعنای تو نخل امیدم اهای اهل زمونه دلم داره بهونه دلمو عشق ابوالفضل علی کرده دیوونه آهای مشتی عالم نمکه غمه محرم اسم نازنین تو برا حسین یه اسم اعظم
شعر حافظ در وصف حضرت عباس
شاه شمشادقدان خسرو شیرین دهنان که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان این شعر با عبارت شاه شمشاد قدان شروع می شود که منظور از آن حضرت ابوالفضل (ع) است. اما در جای دیگر حافظ کلام خود را پس می گیرد و می گوید: قدت گفتم که شمشاد است و بس خجلت به بار آورد کاین بهتان چرا گفتم و این نسبت چرا دادم که گویا به نظر حافظ ابوالفضل در مقام کلام ناگفتنی است و اینگونه پوزش خود را به مراتب اعلام می دارد اما ادامه بحث: خسرو شیرین دهنان این عبارت برگرفته از روایتی است که روزی امام حسین (ع) در جمعی نشسته بودند و حضرت ابوالفضل (ع) که درآن زمان کودک بود با زبان شیوا و بلیغشان با امام حسین (ع) و دیگر افراد به بحث و گفتگو پرداخته بود و چنان با سخنانش افراد مجلس را به حیرت وا داشته بود که امام حسین به وی لقب شیرین سخن آل نبی را اهدا کرد. که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان این مصراع اشاره به نام حضرت ابوالفضل (ع) دارد که نامشان عباس بود.عباس در لغت به شیری گفته می شود که با حالت چهره و مخصوصا چشمهایش ، طعمه اش را فلج کرده و ترس و جبن را طوری به وی القا می کند که طعمه خود را در چنگال شیر میبیند و هیچ حرکتی نمی نماید و مسلما به شکار شیر در می آید. مست بگذشت و نظر بر من درویش انداخت گفت ای چشم و چراغ همه شیرین سخنان حافظ خود را در اشعارش خوش سخن یاد می کند اما اینجا در بیت دوم می بینیم که آن را با کسب اجازه از حضرت ابوالفضل (ع) بیان می کند. تا کی از سیم و زرت کیسه تهی خواهد بود بنده من شو و برخور ز همه سیمتنان آیا هیچ گاه می توان سیم و زر دنیا را بر بندگی اهل بیت ترجیح داد؟حافظ به زیبایی هر چه تمام تر این مفهوم را به خواننده می رساند کمتر از ذره نه‌ای پست مشو مهر بورز تا به خلوتگه خورشید رسی چرخ زنان حافظ در این بیت به نوعی به حب اهل بیت و ائمه اشاره دارد و یاد آور می شود که راه رسیدن به معرفت خداوند از این سمت است نه از سمت ... بر جهان تکیه مکن ور قدحی می داری شادی زهره جبینان خور و نازک بدنان به نظر شما زهره جبین که می تواند باشد ...؟ آیا غیر از جبین مبارک امام حسین(ع) و حضرت عباس (ع) چه چیزی می تواند باشد؟ آن نازک بدنان غیر از جوانان شهید کربلا و خصوصا علی اصغر که می تواند باشد؟...الله اعلم پیر پیمانه کش من که روانش خوش باد گفت پرهیز کن از صحبت پیمان شکنان دامن دوست به دست آر و ز دشمن بگسل مرد یزدان شو و فارغ گذر از اهرمنان این دو بیت اشاره به حدیثی از امام علی (ع) دارد که از همنشینی با پیمان شکن و بی وفا بپرهیز که باز هم اشاره به افراد سپاه یزید دارد که روزی خودشان و پدرانشان هم رکاب پیامبر و علی بودند و آن روز در مقابل فرزندان رسول خدا قد علم کرده اند.... ...
شعر ترکی در مدح حضرت ابوالفضل (ع)
مدح ترکی (حضرت ابوالفضل العباس) قلمون قدرتی معلوم اولار انشاســـــــــــندن شاعرون قدرتی معلوم اولار احساسنــــــدن مادحیون مد حی دوتار قدرت انفاســــــــندن پیکرین وارلقی معلوم اولی اعضاســــــــندن یاز ارام منده حسینون گوزل عباســــــــــندن **** آقانـــــــــون نوکری گر صاحب شخصیت اولا بیر اورکـــــــدن چاغرا بیرده بیرآز رافت اولا گله جاق مجلـــــــسه گر اولمیا یا دعوت اولا ویـره جاق ایسته سن هر قدر اگر حاجت اولا ایـستیون حاجتزی مــــــــعجزه دریاسندن نیه خاطـــــــــردی ابوالفضلده منصب واردی بیله بیر منصبه بــــــــیر بیله مخاطب واردی چوخ اوزون قوللی رشادتلـــــی ملقب واردی چونکه عباسه بو جور صاحب مکتب واردی جاننان ال اوزدی ولی اوزمـــــدی مولاسندن دیدی یا سیّدی جان دوشدی دوزمــــــــــــدن تز گل سوزی دوتسان خوش اولار ایندی سوزمدن تز گل اوخ وربلار آقا گورمور بو گوزمـــــــــــــدن تز گل گل ننم اینجمسون گیتدیم اوزومــــــــــــــدن تز گل عرفا درک ایلیر تز سوزی معناســــــــــــــــندن بیلدی بو سرّی حسین خیمده گوزلر دولـــــــدی گوردولر کی آقا بیر لحظه سارالدی صولــــــــدی زینب عرض ایتدی حسینجان منه دی تز نولـدی دیدی عباسون او شهلا گوزینه قان دولـــدی اولدی دای ام بنین سرو دل آرا ســـــــند ن قارداشیم تکـــدی باجی دوره سینی دشمن آلوب شیشه عمرینــــــــــی بیللم که فلک داشه چالوب ایتیریبدوریولونـــــــــــی دشمن آرا ســـایه سالوب حی دیور قارداش حسین گل باشیم اللرد ه قالوب (منی ایستیر گوره ) بیللم که تمناســـــــــــند ن سالدیلار قارداشیمی دشمن آرا قالدیم تـک زینبیم سن بالاجا قـــزلارا تزتز باش چــــک گیدیم امدادینه بیللم ایویمی یخدی فلـــــک طاقتیم قالمیوب ایندی منه سن ایله کمک ...
شعر در وصف حضرت زینب(س)
شعر در وصف حضرت زینب(س) زینب حسین و حسن کربلاست زینب خودش پنج تن کربلاست پشت و پناه ساقی علقمه است دختر فاطمه خودش فاطمه است زینب به هیچ کسی اَمون نمیده معجرشُ به این و اون نمیده چه غیرتی داره خدا میدونه چه عصمتی داره خدا میدونه زینب اسیر این و اون نمیشه کوهِ قدش کوه که کمون نمیشه هرچی که غم روی دلش نشست خورد شکسته شد ولی یزید شکست خورد این خورشیده روزِ و ماه شبِ یزید چی فک کردی تو،این زینبه زینب برا خُداش سر میاره پایه های کاخ تو درمیاره چه غیرتی داره خدا میدونه چه عصمتی داره خدا میدونه یه ذره از مقام او کم نشد خیلی زدن ولی سرش خم نشد خیلی زدن کنج قفس بییفته خیلی زدن که از نفس بییفته ولی پیام او گِلوها رو برد آبروی بی آبروها رو برد لحظه ی آخر دست گذاشت روی دست چشماش به در نشست و نشست خدا ببین که بی حبیب می میرم مثل برادرم غریب می میرم چرا کسی بالا سرم نیومد خدا چرا برادرم نیومد یازینب یازینب یازینب… شاعر:علی اکبر لطیفیان