شاقول طلایاب
ساختمان فلزیاب جیوه ای یا شاقول جیوه ای
اين شاقولي رو كه براتون گذاشتم بدنه اش از چوب ساخته ميشه ولي يك عكس ديگه هم گذاشتم كه بدنه اش از فلز برنج ساخته شده وطول بند اون 56 سانتيمتره البته قبلا جايي خونده بودم در دوران باستان درعلم شاقول براي نقره از 56 سانتيمتر وبراي طلا از 63سانتيمتر استفاده ميكردنند حرکت شاقول به این صورته که موقع برخورد به جنس خودشو به طرف جنس میکشونه و برروی هدف حالت دورانی پیدا میکنه وبقیه چیزها رو که از کدوم طرف وبه چه شکلی میچرخه خود طرف باید آزمایش و تست کنه که همه چیز دستش بیاد و در شاقول بیشتر از جیوه نقره ای استفاده میشه که اگه از جیوه قرمز یا سبز استفاده کنید خیلی بهتر کار می کنه مسلما چوب کاره همون برنج و انجام میده واینکه شاقول کاری به متراژ نداره چون یون ازاد شده از جنس که روی سطح زمینه میگیره و یک نکته مهم دیگه اینه که باید شاقول توی دست ثابت باشه و دست لرزش نداشته باشه منبع : http://www.irantreasure.az.gs
فلزیاب
شاید برای خیلی از شما دوستان سوال پیش اومده باشه در گذشته که فلزیاب نبوده پس به چه روش هایی گنج های زیر زمین رو پیدا می کردند و خیلی چیزهای دیگه در این رابطه.... درسته که در گذشته مثل الان دستگاهای گنج یاب یا فلزیاب پیشرفته وجود نداشته اما کاشفان گنج در روزگاران بسیار دور هم برای خود روش های داشتند که خیلی از شما دوستان تا به حال نشنیده اید یکی از این روش ها شاقول است . البته شاقول هایی که در موردش می خواهیم در اینجا صحبت کنیم دستگاههای فلزیاب شاقولی امروزه از گذشته سر چشمه گرفته شده . در گذشته به این روش رایج بوده که یک قطعه طلا مثلا به اندازه ی یک انگشتر در زیر زبانشان قرار می دادند و یک قطعه طلای دیگر که به آن یک زنجیر طلا یا مس نصب می کردند تقریبا طول سیم مس یا زنجیر طلا به اندازه ی ۳۰ cm و نزدیک محل که می شدند بلافاصله از این روش استفاده می کردند . کار این شاقولی ها این طور بوده که وقتی نزدیک هدف می شد قطعه طلای نصب شده به سیم مس خودشو می کشه به سمت هدف مثل یک آهن ربا و اگر روی هدف قرار می گرفت به صورت دایره شروع به چرخش می کرد و اگر غیر اینصورت بود به صورت لوزی یا تخم مرغی شروع به چرخش می کرد . فلزیاب اولين چيزي كه در پروسه استخراج دفينه و حفاري با آن برخورد مي كنيم، دستگاه هاي گنج ياب است كه در ايران با عنوان فلزياب فروخته مي شود . يكي، دو شركت در ايران اين دستگاه ها را مونتاژ مي كنند كه براساس شعاع، عمق و قدرت تفكيك آنها، قيمتشان هم متفاوت است. البته كارگاه هاي زيرزميني فراواني هم وجود دارد كه مدارها را كپي مي كنند و پس از سوار كردن IC آنها را به حفارها مي فروشند. اين دستگاه ها در بیشتر موارد خطا دارند؛ مثلا نيكل را از طلا تشخيص نمي دهند يا بعد از اينكه فركانس ها به دليل برخورد با فضاي خالي تنورهاي قديمي زيرزمين، كوزه يا قبر برنگشت، اين اشتباه را پيش مي آورند كه دفينه اي با فلان اندازه وجود دارد. که البته نقش یک اپراتور با تجربه خیلی مهم و کلیدی می باشد. دارندگان دستگاه هاي گنج ياب معمولا با چند روش كار مي كنند كه يكي از اين روش ها اجاره ساعتي است، اجاره بسته به نوع دستگاه هر ۱۲ساعت از ۵۰ هزار تومان تا ۳۰۰ هزار تومان نوسان دارد. لازم به توضيح است كساني كه ناچارند از دستگاه استفاده كنند، در واقع افرادي هستند كه نسخه گنج ندارند به عبارت ديگر دو روش براي يافتن دفينه در ميان حفاران معمول است: ۱ - استفاده از دستگاه گنج ياب با توجه به نشانه ها ۲ – استفاده از نسخه هاي خطي توسط خط خوان يا نسخه خوان ها روش ديگري كه صاحبان دستگاه هاي گنج ياب با آن عمل می کنند، اخذ پول براساس تعداد مكان هاي كاوش است و در نهايت اينكه ...
ساروج و کروکی
خیص صحیح آثار و علائم در حفاری تشخیص صحیح آثار و علائم در حفاری در حین حفاری امکان داره که با علائم و آثار زیادی مواجه بشوید که در اکثر مکان ها مشترک است و امکان داره با آثاری هم مواجه بشوید که تا حالا نمونه اش را از نزدیک مشاهده نکرده باشید و یا نشنیده باشید . معمولا این آثار برای مکانها و یا هدف های کوچک و متوسط صدق می کند .اول اینکه در سطح زمین باید نشانه هایی وجود داشته باشد. مثلا تخته سنگی که بتواند نظرها را به خود جلب نماید، باید با بقیه سنگهای اطراف فرق داشته باشد و به راحتی نتوان آن را جابجا نمود و یا اینکه نوشته و نشانه هایی بر روی سنگ وجود داشته باشد و یا ...توجه داشته باشید وجود تخته سنگ، درخت کهنسال، چشمه آب، تپه و تل خاکی، دلیل وجود حتمی و صددرصدی گنج و دفینه نیست!بعضی از افراد فکر می کنند که هر تپه ای نشانه گنج است، در صورتی که از نشانه های وجود گنج در یک تپه این است که اولا خاک آن دستی بوده و نباید بکر یا طبیعی و دارای رگه های سنگی باشد. ثانیا تپه در محلی قرار گرفته باشه که در اون منطقه مشابه اون تپه کم باشد و در نزدیکی اون تپه آثاری همچون درخت کهنسال و چشمه آب و ... وجود داشته باشد. توجه داشته باشید که با دیدن درست آثار و علائم موجود و گمانه زنی درست و اصولی، می تواند شما را از حفاریهای بیهوده و مایوس کننده، تا حدود زیادی نجات دهد!پس از شروع حفاری نیز توجه داشته باشید که ابتدا باید از خاک سطح عبور کنید و بسته به منطقه مورد نظر (کوهستانی، جنگلی، کشاورزی و ...) حداکثر تا عمق ۷۰ سانتیمتر، آثاری همچون ذغال، خشت یا تکه آجر، سنگ رودخانه ای و ... تا این عمق، دلیلی محسوب نمیشوند و حدودا از عمق یک متری به بعد است که باید آثار را کم کم مشاهده نمایید، مثل سنگ چین، خاک قبر یا جسد انسان، کوزه سفالی، ذغال چوب یکدست (حداقل ۷ سانتیمتر) و یا گلهای صابونی(روغنی) که در گذشته جهت عایق و جلوگیری از عبور آب و رطوبت و محافظت از اموال مورد استفاده قرار می گرفته و ...اما وجود ذغال چوب یا سنگ هم از دلایل وجود صددرصد گنج و دفینه نیست، چرا که در گذشته امکان داشته چوپانی و یا فردی در آن مکان آتشی روشن کرده باشد و یا سقف چوبی و دیوار سنگی ساختمان و عمارتی بر اثر جنگ یا آتش سوزی فرو ریخته باشد. آن مکان وقتی تائید میشود که نشانه های دیگر هم وجود داشته باشند و به هیچ عنوان خاک بهم خورده و دارای لکه های مختلف نباشد.از دیگر نشانه ها، سنگ چین با ملات یا وجود تخته سنگ یا سنگ های تراش خورده بزرگ در عمق حدودی یک و نیم متر به بعد است.آجر و خشت های خام که بصورت مربع بوده و پلکانی یا منظم و بی دلیل چیده شده باشند بطوریکه مسکونی بودن مکان را تائید ...