سفرنامه کره شمالی
سفرنامه کره جنوبی
(قسمت اول : سئول) کره جنوبی کشوری بود که همیشه دوست داشتم برم, شاید از سر کنجکاوی به خاطر اینکه کره جنوبی خیلی پیشرفته است و من هم که رشته ام کامپیوتر هست و خوراکم تکنولوژی, و شاید چون من طرفدار پروپاقرص یکی از گروه های موزیک کره ای هستم. هرچیزی که بود, یکی از آرزوهام رفتن به این کشور بود. قبول شدن مقاله ی دوستم در کنفرانسی در جزیره ی جیجو, یکی از جزایر کره جنوبی, فرصت خیلی خوبی برای من بود که به این کشور سفر کنم. از اونجائی که این کشور خیلی از ما دور هست و والدینم اجازه نمی دادند تنهائی به این کشور برم, این یک موقعیت طلائی بود. گرچه ما فرصت کمی داشتیم و در واقع تنها دو روز در سئول و دو روز در جیجو بودیم اما همین مقدار کم هم واقعا عالی و خاطره انگیز شد. سفر من در واقع از همان لحظه شنیدن خبر همراهی من با دوستم, شروع شد. گشتن دنبال نقاط دیدنی, غذاهای سنتی, مراکز خرید و ... و آماده کردن خودم برای این سفر هیجان انگیز. دوستم هم وظیفه رزرو بلیط هواپیما از تهران به سئول و برعکس و همینطور از سئول به جیجو و برعکس و همینطور رزرو هتلها رو برعهده گرفت. از اونجائی که عموی همسر دوستم در آژانس کار میکرد خیلی سریع و ظرف 3-4 روز برای ما ویزا گرفت. در مورد هزینه سفر در ابتدای امر, باید بگم برای ما ویزا نفری 300 دلار شد و چون با پروازهای الاتحاد قطر رفتیم بلیط رفت و برگشت از تهران به سئول حدود 1.5 میلیون شد. هزینه هتل که با توجه به نوع هتل میتونه بسیار متفاوت باشه, مثلا هتل ما در سئول شبی 100 دلار بود. با دوستم و شوهرش در فرودگاه امام خمینی قرار گذاشتم. دقیقاً 30 دقیقه قبل از پرواز به فرودگاه رسیدم! چون تنها بودم برام مهم نبود کجای هواپیما قرار هست بشینم و برای همین دیر رسیدن برام یک مزیت شد, صفی درکار نبود و من به سرعت از گیت ها گذشتم و سوار هواپیما شدم. هواپیمای ما از پروازهای الاتحاد قطر بود, برای همین مقصد اول ما فرودگاه دوحه و مقصد بعدی فرودگاه اینچئون سئول بود. این اولین باری بود که به فرودگاه دوحه میرفتم, خیلی خیلی کوچیک بود, ساده اما شیک و تمیز. اینترنت در دسترس همه بود و ما به راحتی میتونستیم از رسیدنمون به دوحه خانواده هامون رو مطلع کنیم. زیاد تو این فرودگاه معطل نشدیم و فقط در حدود یک ساعت اونجا بودیم, برعکس برگشتمون به ایران که 7 ساعت در این فرودگاه منتظر شدیم و واقعا آزار دهنده بود ببینی 1 ساعت بیشتر با خونه فاصله نداری اما باید 7 ساعت اونجا بمونی! از قطر تا کره جنوبی حدود 9 تا 10 ساعت پرواز است و از کره تا قطر 11 ساعت! به نظر خیلی خسته کننده میومد , اما برای من که خیلی خوش خواب هستم و عاشق فیلم و موسیقی اصلا و ابداً ناراحت ...
تلویزیون کره شمالی چه چیزی پخش می‌کند؟
تلویزیون در کره شمالی کاملاً در اختیار حکومت است و در نتیجه دیدی بسیار محدودی از زندگی روزمره مردم این کشور به دست می‌دهد. به گزارش ایسنا، فرارو به نقل از بی‌بی‌سی گزارش داد: آنچه که در تلویزیون مرکزی کره (KCTV) به وفور یافت می‌شود، تقویت کیش شخصیتِ «کیم جونگ ایل» و «کیم ایل سونگ» - پدر و پدربزرگ رهبر فعلی (کیم جونگ اون) - و ستایش نظام سیاسی "جوچه" (خودکفایی) و سیاست "سونگون" (یعنی اولویت ارتش) است. ادامه مطلب > اگرچه بخشی از برنامه‌های تلویزیون کره شمالی را برنامه‌های سرگرم‌کننده تشکیل می‌دهند، اما عمده برنامه‌های این تلویزیون به تمجید از خاندان کیم که از 1948 بر این کشور حاکم بوده‌اند، مستندهایی درباره صنعت، نیروهای مسلح و کشاورزی منحصر می‌شود. به غیر از هنگام پخش فیلم‌های هنری و رویدادهای ورزشی، بینندگان باید هر لحظه منتظر ظاهر شدن رهبران کشور بر صفحه تلویزیون باشند. بازدیدهای رئیس! یکی از برنامه‌های اصلی تلویزیون کره شمالی، پخش مکرر بازدیدهای کیم جونگ اون از کارخانه‌ها، واحدهای نظامی، سایت‌های ساخت و ساز و مزارع است. این برنامه‌ها به سبکی سفرنامه‌ای تولید می‌شود که ممکن است زمانشان تا دو ساعت طول بکشد و معمولاً پیش از بخش اصلی اخبار پخش می‌شود. به نظر می‌رسد در مدت غیبت شش هفته‌ای رهبر کره شمالی از انظار عمومی (در سپتامبر و اکتبر) تهیه‌کنندگان تلویزیون کره به این نتیجه رسیدند که امکان تکرار هر روزه یک برنامه وجود ندارد و به همین دلیل به سراغ پخش برنامه‌هایی راجع به دو رهبر پیشین افتادند. تلویزیون مرکزی کره، به غیر از پخش بازدیدهای کیم، گهگاه برنامه‌های مستندی با موضوع ارتش پخش می‌کند. این برنامه‌های مملو از انفجار، اگرچه قدرت ارتش خلق کره را به رخ به بینندگان داخلی می‌کشد، ولی همزمان عتیقه بودن تجهیزات نظامی این کشور را به بینندگان خارجی نشان می‌دهد. اخبار تلویزیون مرکزی کره که برنامه‌هایش از ساعت 3 بعدازظهر در روزهای هفته و 9 صبح در آخر هفته شروع می‌شوند، در روز سه نوبت بولتن خبری پخش می‌کند. اخبار عصرانه تلویزیون در ساعت پنج عصر، معمولاً بیش از ده دقیقه نیست، ولی مدت زمان بخش اصلی اخبار که در ساعت 9 شب پخش می‌شود (و ساعت یازده قبل از پایان پخش تلویزیون تکرار می‌شود) معمولاً دو برابر این زمان است. حتی با استانداردهای تلویزیونی عصر شوروی، گزارش‌های خبری خشک محسوب می‌شوند. اخبار معمولاً حول فعالیت‌های رهبر کره شمالی، آمار تولید و رونمایی از دستاوردهای جدید می‌گردند. گزارش رویدادهای جهانی بسیار محدود است. در برنامه‌های مستند از صنعت و کشاورزی، که بخش بزرگی از برنامه‌ها ...
درباره نامگذاری کره جنوبی و شمالی و پایتخت آنها
نام کشور کره از نام یک حکومت پادشاهی قدیم به نام کوریو (Koryo) است. اکنون، نام چوسان به معنای "سرزمین آرامش صبحگاهی" به کره شمالی و نام هانگوک، یعنی "سرزمین هان ها" به کره جنوبی داده می شود. نام پایتخت کره شمالی، پیونگ یانگ را میتوان "صبح" ترجمه کرد. نام پایتخت کره جنوبی، یعنی سئول ( سوئول تلفظ کنید) هیچگاه با علائم چینی نوشته نمی شود. نام این شهر از کلمۀ sarabol به معنای "دشت" ریشه گرفته است. این نام به پایتخت حکومت پادشاهی شیلا در قرن اول میلادی اطلاق می شده که نام کنونی آن کیونگ جو (kyong jo) است. بعداً کلمۀ sarabol به معنای پایتخت به کار رفت و به seoul (سئول) تبدیل شد. نام قدیمی چینی که به این شهر اطلاق می شد هان شنگ (han sheng)، یعنی "شهر رودخانه هان" بوده است.منبع: کتاب زبانهای مردم جهان، نویسنده: میشل مالرب، مترجم: عفّت ملا نظر
راهنمای سفر به کشور کره جنوبی
نام رسمی کشور:جمهوری کره جنوبی موقعیت جغرافیایی : کره جنوبی در منطقه شرق آسیا ، در نیمه جنوبی شبه جزیره کره ،بین کره شمالی و دریاهای ژاپن، چین شرقی و دریای زرد قرار گرفته است. مساحت: 9848۰ کیلو متر مربع وسعت دارد و از این لحاظ یکصد و هشتمین کشور بزرگ جهان محسوب می شود. کره جنوبی کشوری نیمه کوهستانی است که ارتفاعات آن عمدتا در نواحی مرکزی و شمال شرقی واقع شده‌اند. جلگه‌ها و جنگل‌ها در آن وسعت زیادی دارند. آب و هوای آن گرم و مرطوب و پرباران است. گردشگری در کره جنوبی به صنعت گردشگری در جمهوری کره اشاره دارد. در سال 2007 میلادی، 6/4میلیون گردشگر خارجی از کره جنوبی بازدید کردند که این کشور را در زمره پر بیننده ترین کشور دنیا قرار داد. این شماره در سال 2010به 8/5 میلیون نفر رسید. بیشترین گردشگران کره ای از ژاپن، چین، تایوان و هنگ کنگ هستند. سئول مقصد توریستی اصلی برای بازدید کننده ها است. سئول بزرگترین شهرستان در کره جنوبی و بدون شک مرکز اقتصادى و سياسى و فرهنگى کشور است. پارک ملی عمومی سان سئو راک که خارج از سئول است نیز مقصد خوبی برای گردشگران خارجیست. شهر تاریخی جیون جیو و جزیره جیو نیز یکی از مقاصد گردشگران است. معمولا سفر به کره شمالی بدون مجوز قانونی امکان پذیر نیست. شهرهای مهم کره جنوبی دارای شهر های عمده سئول و پوسان، دائگو، اینچئون، گوانگجو،دائجون، چجو و اولسان می با شد. شهر سئول پایتخت و مرکز سیا سی و تجاری کشور می باشد. این کشور کلیه زمین های قابل کشت خود را به فعالیت های کشاورزی اختصاص داده است. اکثر این زمین ها در مناطق جنوبی و غربی این کشور قرار دارند. بر اساس آخرین تقسیمات کشوری کره جنوبی از 9 استان تشکیل شده که زیر نظر فرماندار انتصابی دولت مرکزی اداره می شوند. واحد پول واحد پول این کشور، وون کره جنوبی است. هر دلار آمریکا 8/1301 وون کره جنوبی می باشد. اسکناس های رایج در کشور 1000،5000 و 10000 وونی و سکه های رایج آن 1، 5، 10، 50، 500،100 وونی است. تفاوت زمان با ایران ساعت کره جنوبی 9+ GMT می باشد و با ایران از لحاظ زمانی پنج و نیم ساعت اختلاف دارد. محیط فرهنگی ارکان فرهنگی و اجتماعی : ارکان اصلی تشکیل دهنده فرهنگ کشور نظیر مذهب و زبان و ... معرفی می شود. 1_1 مذهب: مردم کره جنوبی پیرو آیین های بودایی (47% ) ، مسیحیت ( 37% که اغلب پروتستان و کمی کاتولیک ) ، کنفسیوسی ( 13% ) و چوندو گیو (3% ) هستند. 1_2 زبان : زبان رایج این کشور کره ای است. زبان کره ای با زبان های ژاپنی و مغولی در ارتباط است اکثریت مردم به زبان کره ای صحبت می کنند. زبان انگلیسی نیز در محیط های تحصیلی و دانشگاهی مورد استفاده قرار می گیرد. 1_3 الگوی زندگی : مردم کره جنوبی ...
سفرنامه لندن
سفر ما در تاریخ 19 اسفند ماه سال 1389 از فرودگاه امام به مقصد فرودگاه هیترو لندن آغاز شد. بنا بر دعوتنامه ای که از یکی از اقوام داشتم، از سه ماه قبل ویزای دیدار از اقوام کشور انگلستان را با شش ماه اعتبار دریافت کرده بودیم. مطابق اغلب پروازهای ایران ایر، پرواز ما هم با یک تاخیر نیم ساعته انجام شد و پس از شش ساعت پرواز به آسمان شهر لندن رسیدیم. در فرودگاه هیترو چنانچه شما مقیم کشورهای اروپایی و یا خود انگلستان باشید، از یک صف مجزا از سایر اتباع و البته بدون هیچ پرسش و پاسخی وارد خاک انگلستان می شوید. برای ما که اتباع سایر کشورها محسوب می شویم، عکس و انگشت نگاری و پر کردن فرم ورود به خاک الزامی است. فرودگاه هیترو یکی از بزرگترین فرودگاه های دنیا با پنج ترمینال پروازی می باشد و از نظر من این فرودگاه یک شهر کوچک با انواع مختلفی از فروشگاه و رستوران و کافه است. مسیر بین فرودگاه تا شمال لندن و محله finchly که منزل همان میزبانمان بود را به همراهی همان خیشاوند میزبانمان پیمودیم و به خانه رسیدیم تا روز بعد شروع به اکتشاف و گشت و گذار در لندن بنماییم. به طوری که شنیده ام، لندن سومین شهر سبز دنیاست. این شهر در روزهای آفتابی بسیار زیبا و دیدنی است، که البته تعداد روزهای آفتابی در این پایتخت به اندازه یکماه هم نیست. عکسهایی از مناظر شهری لندن: خانه ها خیابان ها: سوغاتی فروشی های کنار خیابان گرافیتی های که در گوشه و کنار شهر می بینید شهر مملو از مجسمه هاست: حمل و نقل در لندن: برای جابجایی در لندن می توانید از تاکسی، مترو و یا اتوبوس استفاده کنید. مانند اغلب شهرهای دنیا، تاکسی وسیله ای گرانقیمت محسوب می شود که توصیه نمی کنم از بابت اون هزینه بپردازید. جابجایی با اتوبوس و مترو در لندن راحت و ارزان قیمت است. برای استفاده از مترو و یا اتوبوس باید کارت هایی را با نام Oyster از بقالی ها و یا روزنامه فروشی های تهیه کنید (به مبلغ 5 پوند) و سپس برای استفاده از اتوبوس در طی یک روز (4 پوند) و اتوبوس به همراه مترو (7.30 پوند) اعتبار به آن بیافزایید. مکان های دیدنی در لندن: (توضیح: در شرح مکان ها از مطالب مندرج در ویکی پدیا استفاده شده است.) موزه بریتانیا (British Museum) یکی از عظیم‌ترین و غنی‌ترین موزه‌های جهان است که بیش از ۷ میلیون گنجینه و آثار باستانی از بسیاری از فرهنگ‌ها، قوم‌ها و کشورهای جهان را از دوران پیش از تاریخ تا زمان حال را در خود جای داده است.موزه بریتانیا در سال ۱۷۵۳ میلادی و با مجموعه اهدایی از هانس سلون طبیعی‌دان انگلیسی، شامل دستنوشته‌ها، کتاب‌های قدیمی و آثار ...
سفرنامه پاریس
سفرنامه فرانسه(6 شب پاریس) ما در 23 بهمن ماه سال 88 به پاریس سفر کردیم.جای دارد قبل از رسیدن به پاریس از گرفتن ویزا از سفارت فرانسه بگویم.گرفتن ویزا خیلی سخت نیست اگر بتونید مامور سفارت را مجاب کنید که شما قصد پناهنده شدن به کشورش را ندارید.من و همسرم با اینکه زوج جوانی بودیم اما با نشان دادن مدارک کاری و حساب مالی و کپی سند های ملکی با کمال شگفتی ویزا گرفتیم.سفارت فرانسه مصاحبه ندارد و فقط مدارک رو در روز تعیین شده تحویل می گیرند.و بعد از دو هفته تماس می گیرند که شما موفق به گرفتن ویزا شده اید. فرودگاه پاریس در مرحله ی چکاپ ورودی به دو قسمت تقسیم می شد.یک قسمت برای کسانی که ملیت اروپایی دارند و آنهایی که ملیتی غیر از اروپایی داشتند.برای ما که آسیایی بودیم باید در یک صف طولانی برای مهر ورودی به خاک فرانسه می ایستادیم.که واقعا خسته کننده و طولانی بود.ما در حدود یک ساعت و چهل و پنج دقیقه ای معطل شدیم تا مهر ورود به پاسپورتمان خورده شد.درحالیکه صفی برای اروپایی ها وجود نداشت و راحت بودند.اول سفر خیلی ناراحت کننده بود اما ارزش دیدنی های بعدش به ناراحتی اولش می ارزید. پاریس شهر بسیار قشنگی ست که به دو قسمت عمده می توان آنرا تقسیم کرد.قسمت مرکزی شهر و حومه ی آن.در قسمت مرکزی شهر ساختمان ها قدیمی و از دوره های قرون 18 و 19 حفظ شده اند.هیچ گونه ساختمان نوساز و یا مدرن در مرکزیت شهر دیده نمی شود و برج ها و قسمت اداری مدرن در حومه ی شهر پاریس واقع اند.آن طور که من و همسرم جویا شدیم قیمت ملک در مرکزیت پاریس بسیار بالاتر از حومه ی آن هست.به دلیل قدیمی و تاریخی بودن شهر قدم زدن در آن بسیار مطبوع خواهد بود و خود مانند موزه می ماند. ما در روز اول آزاد بودیم که خودمون شهر رو گشتی بزنیم.از اونجایی که در پاریس قیمت تاکسی ها بسیار بالاست بهتر است که از مترو استفاده کنید.مثلا یک مسافت از خیابان شانزالیزه تا هتل ما که در محل پورتو دکلیچی واقع بود 60-70 یورو بود.که در مقایسه مترو که 5 یورو بود واقعا به صرفه نمی باشد.مخصوصا که مترو پاریس در همه ی محله های آن ایستگاه دارد. ما در ایستگاه شانزالیزه پیاده می شدیم و ایستگاه آن سر خیابانی بود که انتهای آن موزه ی انولید واقع شده بود(توضیح موزه ی انولید رو بعدا خواهم داد).سر تا سر این خیابان را موزه های هنری پر کرده است که البته ناگفته نماند که خود این خیابان به علاوه ی پلی که روی رودخانه سن می باشد خود یک موزه ی هنری ست که با مجسمه های حیرت انگیز و طلا تزیین شده اند. ما در روز اول با همسفران خود به یکی از این موزه ها رفتیم که پر از نقاشی های حیرت انگیز بود. پس از آن یک ...