دانلود صدای طبل محرم
سنج و دمام
مراسم عزاداري در جنوب ايران با سنج و دمام آغاز مى شود. در واقع پس از سلام و دعاى آخرين روضه خوان، بلافاصله بوق به صدا در مى آيد. بوق كه از جنس شاخ نوعى گوزن است و زيبايى ظاهرى خاصى نيز دارد، آغاز مراسم را اعلام مى كند. پس از چند لحظه، دمامها با ريتم خاص به صدا در مى آيند و سنج ها نيز خود را با دمام هماهنگ مى كنند. گروه سنج و دمام متشكل از هفت دمام و چهار الى ده سنج نواز است. دمامها نيز ترتيب خاص دارند. يك نفر در ابتدا ايستاده كه به او اشكون (Eshkoun) نواز مى گويند. در دو سوى او شش نفر (هر سمت سه نفر) قرار مى گيرند. دو نفر نزديكترين به شخص اول غمبر (Qember) نواز نام دارند. نوازنده اشكون وظيفه تغيير در ريتم و در واقع شكستن ريتم را بر عهده دارد تا بر تنوع ساختارى اجرا بيفزايد. غمبرها وظيفه تهييج و تحرك اشكون نواز را بر عهده دارند. ريتم ساير دمامها ثابت است. تركيب سنج و دمام و بوق كه در فواصل با ريتم خاص بر مجموعه افزوده مى شود، جلوه و شكوه خاصى دارد. اين مراسم علاوه بر جنبه اعلام آن، در ايجاد حس و خلق فضا بسيار مؤثر است.گروه سنج و دمام معمولاً از فاصله اى نزديك به جايگاه اجراى مراسم كار خود را آغاز و آرام آرام به سوى جايگاه اصلى حركت مى كنند. مدت زمان كار آنها، بسته به اهميت شب اجرا از پانزده تا چهل دقيقه به طول مى انجامد، يك نفر در ميان اجرا كنندگان وظيفه هماهنگى، هدايت و تغيير نفرات نوازنده را عهده دار است.زمان اجرا، ريتم ثابت و حجم صدايى، محيط و شنونده را در فضايى خاص قرار مى دهد تا هرچه بيشتر خود را براى ادامه مراسم آماده سازد. پس از سنج و دمام، نوحه خوانى آغاز مى شود.
دانلود نی
دانلود نی شاد با تکنوازی علی صالحی
اولین زنجیرزنی محرم در بازار تهران
منبع : هیئت سردار علقمه (ع) به گزارش خبرنگار آئين و انديشه فارس، ابراهيم ششكلاني و عباسقلي علي‌خانلو، هيأت مكتب تشيع را در سال 1272 در تبريز تأسيس كردند و پس از سلطنت رضاخان و ممنوعيت فعاليت‌هاي عزاداري، علي‌خانلو به تهران آمد و در سال 1319 اين هيأت را دوباره راه‌اندازي كرد. طول عمر فعاليت مكتب تشيع در تبريز حدود 30 سال بود و پس از سخت‌گيري‌هاي حكومت و تنگ شدن فضا براي عزاداران و برگزاري مجالس پنهاني، حاج عباسقلي علي‌خانلو، يكي از بانيان هيأت به تهران آمد و دوباره هيأت را در تهران بنا گذاشت. اين اتفاق در سال 1319 شمسي رخ داد و در همان سال بود كه مكتب تشيع به عنوان اولين هيأت در ميان اقوام فارس و آذري، به‌صورت علني و بدون واهمه از مأموران دولتي شروع به عزاداري براي شهدا و اسراي دشت كربلا كرد. اين اقدام بدون شك نشأت گرفته از روح آزاده متوليان مكتب تشيع بود.* اخلاص رمز پايداري حاج عباسقلي علي‌خانلو كه به حاج قلي زنجيرزن معروف بود، براي راه‌اندازي دوباره هيأت از افرادي همچون حاج ابراهيم ششكلاني، حاج حسن مسأله‌دان و حاج محمود خوشخو كمك گرفت و به گفته اعضاي قديمي هيأت، پايه‌گذاري مكتب تشيع تهران از اخلاص بالايي برخوردار بوده است. سيدمحمد ميررضايي از اعضاي هيأت‌مديره مكتب تشيع مي‌گويد: "هر هيأتي كه پايه‌اش با خلوص گذاشته شود، هيچ‌گاه تعطيل نخواهد شد. شايد يك روز ضعيف شود، اما به فعاليت خود ادامه خواهد داد. همين هيأتي كه حاج قلي راه‌اندازي كرد، چون بر پايه اخلاص بود، پس از گذشت اين سال‌ها همچنان فعاليت مي‌كند. هرچند در دوره‌اي ضعيف شد، اما امروز پابرجاست. " اشاره ميررضايي به ضعيف شدن هيأت در بين سال‌هاي 68 تا 74 شمسي است. تا جايي كه جلسات صبح جمعه مكتب تشيع تنها با 8 يا 9 نفر و جلسات ماه رمضان تنها با 4 نفر برگزار مي‌شد. حتي در آن دوران دسته زنجيرزني هيأت مكتب تشيع تنها با 8 زنجيرزن به سمت بازار تهران در روزهاي تاسوعا و عاشورا حركت مي‌كرد. تا اينكه نسل سوم و چهارم هيأت، نيروي جواني و انرژي را به مكتب تشيع تزريق كردند. تا جايي كه حتي پس از گذشت 62 سال از تأسيس هيأت، حسينيه مكتب تشيع را در سال 81 احداث كردند. ميررضايي در اين باره مي‌گويد: "در ابتداي كار، جلسات هيأت به‌صورت سيار در خانه‌ها برگزار مي‌شد. پس از چند سال در ايام عزاداري‌هاي مختلف، منزل يكي از اعضا به عنوان حسينيه انتخاب مي‌شد تا اينكه بعد از رونق دوباره هيأت، حسينيه مكتب تشيع در سه راه حسن‌آباد تهران خريداري و در سال 85 نيز بازسازي شد. " حاج قلي زنجيرزن بيشترين سهم را در ارتقاي جايگاه مكتب تشيع به عهده دارد. هر چند در ...
دانلود شیپور تعزیه از فلاحتی و عباس صالحی
دانلود شیپور مختارنامه از عباس صالحی : طبل : فیاض ۵۸ ثانی در ۹۱۴کیلو بایت و دانلود شیپور تعزیه از فلاحتی : طبل : فیاض ۱:۰۸ دقیقه در ۵۲۹ کیلو بایت
دانلود نقاره زنی بارگاه مطهر حضرت امام رضا علیه السلام
نقاره خوانی حرم امام رضا علیه السلام+دانلود نقاره های حرم امام رضا علیه السلام چه می گویند؟ حرمت،کرب و بلایی مثل عباس و حسینه این حیاط،تا اون حیاطش صحن بین الحرمینه نواختن نقاره از زمانهاى قديم در آستان مقدس امام رضا (ع) معمول بوده است. اما اين كه اين رسم از چه زمانى آغاز شده و به صورت يك سنّت درآمده، معلوم نيست. نه نويسندگان در باره آن چيزى نوشته اند و نه اسناد و مدارك موجود در حرم مطهر چيزى را نشان مى دهد. اما از نشانه هاى تاريخى چنين برمى آيد كه در قرن دهم، نواختن نقاره معمول بوده است. فضل بن روزبهان خنجى در كتاب مهمان نامه بخارا، در حالات محمدخان شيبانى ، سلطان ماوراءالنهر كه مشهد مقدس و ناحيه طوس را تصرف كرده بود، مى نويسد: سلطان تصميم گرفت به زيارت حضرت رضا عليه السلام برود، از اين رو، با اعيان لشكر خود و قاضيان و محتشمان عازم مشهد گرديد. من با گروهى قبلاً به مشهد رفتيم و در آن جا مراسم استقبال را فراهم كرديم. بر فوق بارگاه حضرت، محلّى كه نقاره نوبت حضرت امام مى زنند، جماعت نقاره چيان اردوى همايون و نفيرچيان ايستاده، مترصّد آن كه چون موكب همايون برسد نقاره بكوبند و نفير نوازند. آن حضرت امر فرمودند كه دم نزنند و نفيرنوازى را به فقيرنوازى بدل فرمودند، و چون به درگاه بارگاه رسيدند، فرود آمده به پيشگاه برآمدند و از آن جا به روضه مقدس قدم گشاده بقيه درآمدند و آداب زيارت تقديم نمودند و اندكى نشسته از قبه بيرون فرمودند. از اين متن معلوم مى شود كه در قرن نهم و دهم، نقاره نواخته مى شده و جايى هم در بلندى براى نقاره زنان اختصاص داشته است. در روزگاران پيشين، استفاده از شيپور و نقاره در دربار شاهان معمول بود و هر بامداد و شبانگاه، در كاخها و قصور و محلهاى اقامت حاكمان و اميران در شهرها و بيابانها نقاره مى زدند و مردمان را احضار و يا مرخص مى كردند و طبل نواختن و شيپور زدن، نشان حاكميت و اقتدار شاهان به شمار بوده است. در ايران، نواختن طبل و نقاره، تا زمان قاجاريه ادامه داشت و حاكمان هم در مراكز استانها به هنگام معينى از آن استفاده مى كردند و در مناطق شرقى كشور حتى تا اوايل قرن حاضر نيز معمول بود. اما... چرا اين شيوه در بارگاه امام رضا(ع) مرسوم شده، چه كسى آن را بنا نهاده و از چه زمانى اين كار رواج يافته است، معلوم نيست، و هر كس بر پايه ذوق و برداشت خود، براى آن انگيزه اى بيان مى كند. به اين برداشتها توجه كنيد: ـ از آن جا كه امام رضا (ع) عنوان ولايتعهدى داشته و ايشان را سلطان مى خوانده اند، نواختن نقاره در بارگاه ايشان معمول شده است. ـ شايد زمانى براى پاسدارى از حرم مطهر و مشهد، در آن جا لشكريانى بوده ...