خروس جنگلی
مرغ و خروس جنگلی قرمز
مرغ و خروس جنگلی قرمز Red Junglefowl مرغ و خروس جنگلی قرمز بومی کشور چین به خصوص استانهای یون نان، گوآنگری، گوآن دونگ، هاینان و کشور تایلند و در نواحی هند می باشد. تحقیقات در مورد تاریخچه پیدایش مرغ های اهلی خانگی حاکی از آن است که منشاء مرغ و خروس خانگی، مرغ و خروس جنگلی خاکستری و به خصوص مرغ و خروس جنگلی قرمز است. بنا به عقیده محققان مرغ و خروس جنگلی قرمز تقریباً در حدود 1000سال قبل در نواحی کشور تایلند توسط بومیان اهلی گشت و سپس طی قرون بعد به کشور ایران راه یافت و از آنجا توسط امپراطوری بزرگ ایرانیان و کشورهای تحت قلمروشان به کل دنیا توصعه و راه یافت. معمولاَ مرغان جنگی قرمز در دسته های کوچک متشکل از یک خروس و شاید چند مرغ دیده می شوند، در طول فصول جفتگیری خروس ها بر سر مرغها و قلمرو باهم رغابت می کنند، حتی در مواردی دیده شده خروس های جنگلی قرمز به حواشی دهکده ها می روند و به خانه های روستاییان وارد شده و خروس های اهلی را بیرون می کنند و با مرغهای خانگی جفت می شوند، جوجه های حاصل شده از جفت شدن خروس جنگلی قرمز و مرغان اهلی خانگی معمولاً وحشی بوده و بعد از بزرگ شدن به جنگل باز می گردنند تا با دیگر مرغ های جنگلی بپیوندند. این ماکیان جنگلی در طول سال در محل زندگی خود باقی می مانند و مهاجرت نمی کنند. خروس های جنگلی قرمز صدایی شبیه به خروس های خانگی دارند. مرغ و خروس جنگلی قرمز ممکن است حتی در طول شب نیز در سطح جنگل به دنبال غذا بگردند. اندازه و وزن: خروس جنگلی قرمز در حدود 70 سانتیمتر طول و1000 گرم وزن و مرغ جنگلی قرمز در حدود 40 سانتیمتر طول و 600 گرم وزن دارد. زیستگاه: زیستگاه مرغ جنگلی قرمز جنگل های انبوه، مراتع، بیشه زارها، بوته زارها و کوهستانها را شامل می شود. تغذیه: انواع دانهای، میوه جات و گیاهان فصلی، حشرات به خصوص مورچه ها، مورچه های سفید و ملخها. تیره: قرقاوولان راسته: ماکیان سانان سر رده: مرغ جنگلی گونه: مرغ جنگلی قرمز نام علمی: Gallus gallus ، Gallus gallus domesticus
مرغ و خروس جنگلی هندی
مرغ و خروس جنگلی هندی Grey Jungle Fowl مرغ و خروس جنگلی هندی همان طور که از نامش مشخص است بومی کشور هندوستان به ویژه جنوب و غرب کشور هند می باشد.مرغان جنگلی هندی با نام مرغ و خروس جنگلی خاکستری و مرغ خروس جنگلی بنگالی نیز شهرت دارند. زیستگاه مرغ های جنگلی هندی بیشه ها، جنگلهای بامبو، مراتع، جنگلها انبوه و در نزدیکی دهکده ها می باشد. این ماکیان هندی دارای پر و بال و رنگ بندی بسیار زیبایی هستند به خصوص جنس نر مرغ و خروس جنگلی هندی که پر و بال و رنگ بندی زیبایی دارد. در اوایل قرن 20 میلادی به مدت ده ها سال هزاران قطعه از این ماکیان به قاره اروپاه صادر شد. نگهداری از این ماکیان به عنوان مرغ و خروس زینتی نیز مرسوم می باشد، مرغ و خروس جنگلی هندی در اسارت آرام و صمیمی بوده و نگهداری از آنها راحت می باشد. تغذیه: مرغ و خروس جنگلی هندی در طبیعت از انواع دانها، میوه ها و سبزیجات فصلی، انار، کدو، فلفل، حشرات زنده و... تغذیه می کند. در اسارت بهترین جیره غذایی جهت تغذیه این ماکی انواع دان، به خصوص دان مرغداری، کنسانتره، میوه جات، سبزیجات تازه و... است. محل نگهداری: جهت نگهداری از یک جفت مرغ خروس جنگلی هندی در اسارت بستر توری پوشیده شده از پوشال چوب، علوفه خشک، ماسه و... به ابعاد حداعقل10متر مربع به بالا مناسب است. مرغهای جنگلی هندی نسبت به سرما حساس بوده و باید محل زندگی آنها با بستر مناسب پوشیده شود تا از آنها در برابر رطوبت و سرما محافظت شود، درفصل زمستان برای گرم کردن محیط زندگی وی از وسایل (گرماساز رطوبت ساز) استفاده شود، زیرا این ماکیان بومی مناطق گرم، مرطوب و استوایی می باشند و تحمل هوای خشک را ندارند. سن بلوغ: در حدود1تا2سالگی. فصل تولید مثل :از اواخر اسفند تا اواخر مرداد. تعداد تخمگذاری در سال و زمان تولد جوجه ها:تعدا تخم در طول سال 12تا 24 تخم مرغ، زمان تولد جوجه 20تا21روز.
خروس جنگلی
سال نو مبارک Jungle cock خروس جنگلی پرنده ای کمیاب بوده که از سالهای دور مورد توجه ماهیگیران بوده!!!! پر گردن این خروس برای ساخت استریمرها بیشترین کارایی رو داره و از اونجایی که این پرنده بسیار کمیاب بوده قیمت این پرها هم نسبت به دیگر مواد پشه سازی بالاتره حتی دیدم گاهی نمونه های این پر رو بصورت مصنوعی طراحی میکنند و روی کاغظ ضد آب چاپ میکنند و برای ساخت چشم استریمرها استفاده میکنند!!! اگر در عکس های پایین دقت کنید هر یک از پرهای روی گردن این خروس حلقه ای رنگی (زرد و مشکی) داره که شباهت زیادی به چشم ماهی داره و این ترکیب رنگ بسیار جذاب بوده و برای بیشتر استریمرهای ماهی آزاد و .... کاربرد داره!!! ' نمونه های چاپ شده روی کاغذ
مرغ وخروس لاری
مرغ خروس لاری شكل عمومي بدن نژاد لاري با تمام نژادهاي ديگر متفاوت است و به طور كلي بدن بلند و كشيده سينه پهن و عميق و پرگوشت گوشت سينه سفت و پر پشت پهن و داراي شيب از جلو به عقب مي باشد بالها محكم و به بدن چسبيده و پرهاي دم با زاويه 45درجه بالاتر از امتداد پشت قرار گرفته است ساق پا با زاويه ملايمي به ران متصل شده است و از اين رو به طور كلي شكل ويژه اي به بدن اين نژاد مي دهدرشد سر نسبت به بدن كوچك به نظر مي رسد و فرم سر به اصطلاح ماري شكل (گردن بند وکشیده) مي باشد تاج اغلب در انواع اصيل توت فرنگي شكل و گردويي است چشم ها درخشان عقابي و نارنجي رنگ بوده و رشد تاج و ريش اغلب كم است تاج در خروس ها قرمز تيره و در مرغ ها قرمز معمولي و لاله گوش در تمام انواع اين نژاد قرمز رنگ است منقار كوتاه، بسيار محكم و زرد رنگ است و در بعضي انواع لكه هاي قهوه اي رنگ در منقار بالايي وجود دارد گردن نسبتاً بلند و استوانه اي و انتهاي آن تقريباً در بدن فرو رفته است قلم پا كلفت و بلند بوده و رنگ آن اغلب در انواع اصيل زرد مايل به قهوه اي و در برخي انواع قهوه اي پررنگ وحتي تيره مي باشد پنجه ها پهن و داراي چهار انگشت است انواع نژاد لاری: لاری قرمز:مهمترين و اصيل ترين گونه اين نژاد را تشكيل مي دهد رنگ پر و بال خروس درخشنده و با مهمترین زرد رنگ و لكه هاي سياه در پر و بال و مخصوصاً در زير شكم و بالهاست پرهاي دم در قاعده قرمز و در انتها سياه است و به طوركلي رنگ مرغ ها روشن تر از رنگ خروس ها مي باشد لاری قهوه ای:منظره عمومي پرها قهوه اي و اغلب رگه هاي سياه در آنها ديده مي شود و رنگ پرهای سينه سياه تر از رنگ قسمت هاي ديگر بدن است در اين نوع معمولاً بر عكس نوع قبلي رنگ خروس ها روشن تر از رنگ مرغ ها می باشد. لاري سفيد و گل باقالي :رنگ پرو بال در بعضي از انواع لاري ها سفيد است رنگ سفيد به ندرت ديده مي شود چون اغلب داراي نوارها و لكه هاي سياه طوسي و زرد مي باشد اين نوارها بيشتر در پرهاي پشت بالا شانه و گردن وجود دارد انواع مختلف از مرغ لاري علاوه بر موارد فوق ذکر شده وجود دارد كه معروف ترين آنها عبارت است از لاري ابرش ولاري صابوني و لاري زيره ای ولاري سفيد و... می باشند سياه می باشد نژاد لاري از نظر كلي جزو نژادهاي سنگين مي سرعت رشد و رويش پرها در بين این گروه می باشند ولی در ابتدا كند مي باشد ولي از سن سه ماهگي به بعد از سرعت رشد نسبی خوبی برخوردار می شوند وزن مرغان بالغ يك ساله حدود 3 تا 4 كيلوگرم و وزن خروس ها در همين سن 4 تا 5 كيلوگرم و بيشتر می باشد در خروس هاي مسن وزن گاهي به 6 تا 5/6 كيلوگرم و بيشتر هم مي رسد - سن بلوغ ...
معرفی هفت نژاد محبوب مرغ و خروس زینتی
معرفی محبوبترین نژادهای مرغ و خروس زینتی 1.مرغ وخروس مینیاتوری(Sebright Fowl): این نژاد مرغ زینتی 2 واریته اصلی به نام سبرایت نقره ای و سبرایت طلایی دارد، این مرغ و خروس ها بسیار فریبنده و دوست داشتنی هستند و با جثه نسبتاً، کوچکی که دارند احتیاج به فضای کمتری نسبت به نژادهای دیگر مرغ و خروس دارند. ولی بسیار چابک می باشند، خروس های مینیاتوری نیز بسیار شجاع می باشند به طوری که به آنها لغب جنگجو را داده اند. آنها همیشه با خروس های دیگر و یا با خروسهای نژادهای دیگر نزا می کنند و همیشه پیروز نهایی خروس های مینیاتور هستند. خروس مینیاتور اصل دارای خصوصیات ظاهری همچون تاج گوشتی یا همان گلسرخی(چهل تاج) می باشد که در جلو پهن و با شیب تندی به عقب باریک می شود وزن خروس آن 800 و مرغ آن در حدود 600 گرم است. 2.مرغ و خروس ابریشمی(Silkies Fowl): این نژاد مرغ زینتی که نوع اصیل آن کمتر از یک کیلوگرم وزن دارد واجد پرهای مویی مانند به سان الیاف نرم و براق ابریشم می باشد این مرغ و خروس ها بسیار آرام می باشند و نگهداری از آنها کار آسانی است. به خاطر شکل و فرم پرها توانایی پرواز و پریدن زیاد ندارند، همچنین مرغ های آنها تخمگذاران خوب و مادران خوبی هستند. نوع اصیل آن واجد خصوصیاتی همچون کاکل و ریش انبوه و پای پردار است و در هر پا 5 انگشت دارد. به طور کلی در بازار 2 واریته اصلی به نام ابریشمی آمریکایی که دارای کاکل و گوشواره قرمز است و ابریشمی فرانسوی که دارای کاکل و گوشواره کبود است موجود می باشد که نوع ابریشمی فرانسوی از محبوبیت ومرغوبیت بیشتری برخوردار است وزن خروسها 1100 و وزن مرغها 900 گرم می باشد. 3.مرغ و خروس لهستانی(Polish Fowl): این نژاد مرغ و خروس بومی کشور لهستان می باشند و قرنها است که کشور لهستان پیشگام در تکثیر، پرورش و صادرات این نژاد مرغ زینتی می باشند نژاد مرغ لهستانی از شناخته شده ترین و مرسوم ترین مرغ و خروسهای زینتی به شمار می رود و از تنوع رنگی خوبی برخوردار هستند. این نژاد مرغ زینتی واجد کاکل انبوه وچتر مانند بر روی سر می باشند و پای آنها فاقد پر است. تعداد تخمگذاری درسال120تا180عدد تخم مرغ می باشد 4.مرغ وخروس سلطان(sulmtalers): نژاد سلطان از با ارزش ترین و کمیاب ترین گونه های مرغان زینتی محسوب می شود. پیدایش این نژاد ماکی به کشور ترکیه باز می گردد. در زمان گذشته بین سلاطین عثمانی بسیار نگهداری از این نژاد مرغ و خروس مرسوم بوده نام سلطان برای این نژاد مرغ نیز برگرفته از پادشاهان عثمانی است. مرغ سلطان دارای جثه متوسط، وزن خروسها 3 کیلوگرم و مرغها 2 کیلوگرم است. سینه پهن، ریش و تاج پرپشت و دارای 5 انگشت در هرپا است. ...
مرغ و خروس نژاد فینیکس
مرغ و خروس فینیکس مرغ و خروس نژاد فینیکس دارای جثه متوسط بوده، البته مرغان کوچک جثه تر نیز موجود هستند که از لحاظ استاندارد قابل قبول است. این نژاد ماکیان از نظر تولید گوشت و تخم مرغ توجیه اقتصادی نداشته و به عنوان مرغ و خروس زینتی مورد توجه قرار دارند، از جذابیت های نژاد فینیکس به عنوان مرغ و خروس زینتی می توان به دم بلند و بسیار زیبای خروسهای این نژاد اشاره کرد، دم در خروس های فینیکس در حدود 3فونت و حتی خیلی بلندتر در حدود 4 تا 5 فوت و داسی شکل می باشد به طور که از پشت به زمین می افتد. این نژاد مرغان زینتی بسیار آرام بوده و از لحاظ ظاهری شبیه به نژاد مرغ یوکوهاما و آناگادوری می باشند و نسبت به مرغ و خروس های نژادهای دیگر، از توانایی پرواز خوبی برخوردار هستند، به خصوص خروسهای فینیکس که توانایی پرواز بیشتری دارا می باشند. صدای خروسها بلند می باشد. در بسیاری از مغالات غربی در مورد نژاد فینیکس به وی با نامهای "فونیکس" و "ققنوس" نیز اشاره شده است. مرغ و خروس نژاد فینیکس دارای قدمت طولانی می باشند قدمت این نژاد در حدود 1000سال پیش و به کشور ژاپن بر می گردد. نژاد فینیکس بعد از جنگ جهانی دوم در کشور آلمان توصعه یافت، این نژاد توسط آمیزش گذینشی و انتخابی با نژاد آناگادروی (Onagadori) که شباهت زیاد به نژاد فینیکس دارد و اغلب مردم آن را با مرغ نژاد فینیکس اشتباه می گیرند، پرورش داده شد که حاصل ان به وجود آمدن مرغ و خروس فینیکس مدرن امروزی که دارای دم بلند در حدود 4 تا 5فوت است، شده ولی نه به بلندی آناگادوری ها که دم بلند آنها در حدود 15فوت می رسد. مرغ نژاد فینیکس در سال 1965 در انجمن طیور کشور آمریکا شناخته شده و در سال 1974 به کمال رسید و استاندارد آن به رسمیت شناخته شد. مرغ نژاد فینیکس(ققنوس) در سه رنگ ققنوس طلایی، ققنوس نقره ای و ققنوس سیاه سفید سینه سرخ در انجمن طیور آمریکا به رسمیت شناخته شده است ولی پرورشدهنگان رنگهای متنوع و بیشتری در این نژاد به وجود آورده اند که از جمله می توان به سفید، قرمز، قهوه ا ی، کرم و... اشاره کرد. مرغان فینیکس دارای جثه متوسط و در بعضی موارد کوچک، پاهای به رنگ زرد و لاله گوش سفید و گوشواره و تاج قرمز می باشند، وزن مرغان فینیکس در حدود 4پوند و خروس های فینیکس در حدود 5پوند می باشد. اندازه تخم مرغ در نژاد فینیکس کوچک و به رنگ سفید می باشد، جوجه تازه متولد شده این نژاد به رنگ قهوه ای مایل به کرم و زرد همراه با راه راه های قهوه ای تیره در پشت و سر می باشد. تغذیه: انواع دان غلات، دان مرغداری، کنسانتره، سبزیجات تازه. محل نگهداری: برای نگهداری یک جفت مرغ و خروس نژاد فینیکس به ...
همه چيز در مورد مرغ خانگي
تحقیقات ژنتیک حاکی از آن است که نیای مرغ خانگی، خروس جنگلی قرمز و خاکستری(G.sonnerati) است. گرچه نسلی دورگه‌ای که حاصل این دو نژاد باشد در اکثر مواقع نازا و عقیم میباشد، اما ژن عامل پوست زرد در مرغ در خروس جنگلی قرمز(نزدیکترین خویشاوند مرغ) نبوده و به احتمال بسیار زیاد این ژن از گونهٔ خاکستری به میراث گرفته شده‌است SHAPE \* MERGEFORMAT تعداد مرغ پرشمارترین و شایع ترین جانور اهلی در جهان میباشد. با جمعیتی بیش از ۲۴ میلیارد در سال ۲۰۰۳، هیچ پرنده‌ای در جهان به این شماره نمی‌رسد. SHAPE \* MERGEFORMAT رفتارشناسی ماکیان همه چیزخوار{(omnivorous→omni(all) + vorous(devoure}است. در محیط آزاد اغلب زمین را برای یافتن دانه‌ها، حشرات و حتی جانوران بزرگتر از قبیل مارمولک و موشهای جوان می‌خراشد. مرغ بصورت طبیعی از ۵ تا ۱۱ سال، بسته به نژاد، عمر می‌کند.در مرغداری تجاری یک جوجه گوشتی تا قبل از کشتار تنها شش هفته زندگی می‌کند.جوجه‌های نیمه گوشتی و پرورش یافته در محیط باز تا ۱۴ هفته هم نگهداری می‌شوند. مرغهای تخمگذار هم تا یک سال حدود ۳۰۰ تخم گذاشته و پس از آن توانایی آنها در تخمگذاری کاهش می‌یابد و به کشتارگاه فرستاده می‌شوند تا از آنها در غذای بچه، حیوانات خانگی، پای و غذاهای پرورده استفاده شود بر اساس کتاب رکوردهای گینس، پیرترین مرغ جهان در سن ۱۶ سالگی بر اثر مشکل قلبی مرد. خروس را می‌توان از رنگ تندتر آن نسبت به مرغ و پرهای بلند دم و همچنین پرهای نوک تیز گردن و کمر از مرغ تشخیص داد. با این حال در برخی نژادها مانند سبرایت مرغ و خروس تفاوت بسیار اندکی دارند. خروس را همچنین می‌توان با دقت در بلندی تاج و سیخک (برآمدگی نیزه مانند در پای مرغ) از مرغ باز شناخت. در بعضی نژادها و نژادهای دورگه مرغ و خروس را از رنگ آنها می‌توان تمیز داد. در مرغ بالغ گوشت بالای سر (تاجcomb/cock's comb) و همچنین زائدهٔ زیر حلقوم پرنده (wattleزیرحلقوم) اندکی رشد می‌نماید . در اکثر نژادها رشد تاج و زیرحلقوم در خروسها بیشتر از مرغان است. در برخی نژادها هم پرهایی اضافه در ناحیه صورت و غبغب پرنده می‌روید که ناشی از یک تغییر ژنتیکی بوده و به آن ریش (beard/muff) گفته می‌شود. مرغها توانایی پریدن برای مسافتهای بلند و طولانی را ندارند، اما در نژادهای سبکتر می‌توانند که بر روی نرده و یا شاخه‌ها، جایی که بطور طبیعی استراحتگاه آنهاست، بپرند. مرغها معمولا عمل پریدن را برای جستجو و یا اجتناب از خطر انجام می‌دهند. مرغها اجتماعی بوده و گله‌ای زندگی میکنند. مرغها در درون خود یک نوع سلسله مراتب (pecking order) دارند که در آن عده‌ای از پرندگان در بدست آوردن غذا و محل استراحت برتری ...
مرغ وخروس مینیاتوری
مرغ وخروس مینیاتوری (جنگلی) Sebright Fowl یبرایت مشکی شکلاتی گونه ای از مرغ وخروس ها که با نام (مینیاتوری)شهرت یافته اند ودر اصل جز گروه مرغ وخروس های حنگلی می باشند پراکندگی و زادگاه: انگلستان بر اثر تلاش های سر جان سبرایت کلوب سبرایت در سال 1815تاسیس شد که درنتیجه تلاش های بی پایان در پرورش این گونه ها شد زیر گروه: سبرایت نقره ای و سبرایت لیمویی و سبرایت طلایی سبرایت طلایی توضیحات : وزن خروس های این گونهاز850 تا750 گرم ووزن مرغ هااز550 تا650 گرم می باشد شرایط نگهداری: بستر طوری به مساحت حد اعقل۲متر به ازای 1جفت مرغ و خروس سبرایت قهوه ای سن بلوغ: 5 یا6 ماهگی تولید مثل: درشرایط مناسب در طول تمام فصول وماه های سال توانایی زاد اوری را دار می باشند تعداد تخم های گذار ده شده توسط مرغ 120 تا150ویا180 تخم وزمان در امدن جوجه ها از تخم بعد از خوابانیدن زیر مرغ16 تا20 روز میباشد تغذیه: کنسانتره و انواع دانه ها و دان مرغداری و به همراه سبزیجات تازه مرغ مینیاتوری نقره ای مرغ مینیاتوری مشکی خروس مینیاتور مشکی خروس سبرایت نقره ای مرغ سبرایت طلایی نظر شما در مورد مرغ و خروس مینیاتوری؟آیا مرغ مینیاتوری را به عنوان حیوان خونگی خود انتخاب می کنید؟تجربه ای در این ضمینه دارید؟
مرغ و خروس نژاد مرندی
مرغ و خروس نژاد مرندی marandi مرغ و خروس نژاد مرندی جزء دسته مرغ های آسیایی و از بهترین و شناخته شده ترین نژاد مرغ بومی کشور ایران به شمار می رود. این نژاد توانسته خود را به خوبی با اقلیم سرد کوهستانی نواحی شمال غربی کشور، منطقه آذربایجان و به خصوص منطقه مرند وقف دهد، به طوریکه حتی رنگ پوشش پرهای بدن که به رنگ سیاه است خود نوعی انطباق با شرایط آب و هوایی سرد و سخت آن منطقه است، زیرا رنگ سیاه نسبتاً نور خورشید را بیشتر جذب و گرما را کمتر از دست میدهد. همچنین این نژاد از بهترین نژادهای تخمگذار به شمار می رود از اینرو بین مردم آذربایجان و دیگر نواحی بسیار محبوب است. متاسفانه امروزه به علت بی توجهی، آمیختگی این نژاد با دیگر نژادها، عدم برنامه اصلاح نژاد صحیح و حفظ این نژاد، مرغان مرندی درحال انقراض بوده و تعداد کمی از نوع اصیل آن درنواحی مرند و یا در دست دوستداران مرغ مرندی موجود است. خصوصیات نژاد مرغ مرندی عبارتنداز: جثه متوسط و وزن خروس های مرندی بالغ در حدود 5/2 تا 3 کیلو گرم و مرغ های مرندی بالغ در حدود 2 تا 2/2 کیلوگرم می باشد. پوشش پرها به رنگ سیاه یکدست، منقار سیاه یا خاکستری، لاله گوش(گوشواره) به رنگ سفید، تاج ساده و به صورت افراشته و به رنگ قرمز است. ریش متوسط، ساق پا پوشیده از پر و جهت پرها به سمت جلو می باشد. پاها دارای چهار انگشت است. متاسفانه اطلاعات کمی درمورد مرغ مرندی، همچون دیگر نژادهای مرغ بومی ایران موجود است، تنها معدود محققین و کارشناسان دلسوز، دوستدار اقدام به جمع آوری اطلاعات و همچنین اصلاح این نژاد پرداخته اند. یکی از این دلسوزان جناب آقای انصاری دوست گرامی است که سعی به اصلاح این نژاد دارد و توانسته با حفظ خصوصیات و ویژگی های این نژاد، به جز رنگ اصلی سیاه، "رنگ سفید" از مرغ مرندی به دست آورد که در ادامه تصاویر آن را مشاهده می کنید. تصاویر ارسالی از نژاد مرندی سفید مطعلق به آقای انصاری. با تشکر از آقای انصاری بابت عکس های ارسالی و اطلاعات مفیدشان، امید است که این نژاد از فرطه فراموشی نجات پیدا کرده و از خطر انقراض رهایی یابد. نظر شما در مورد مرغ و خروس مرندی؟ آیا تجربه و یا اطلاعاتی درمورد این نژاد دارید؟
مرغ و خروس نژاد امپراطور-کوچین
مرغ وخروس امپراطور Cochin Fowl مرغ وخروس امپراطور(کوچین)دارای انواع مختلفی مانند کوچین سفید،کوچین سیاه،کوچین حنائی،کوچین کبکی،کوچین نقره ای قیطانی،کوچین طلائی قیطانی،کوچین آبی وکوچین قهوه ای می باشد. مشاهده اولین کوچینها درفرهنگ براهما هندوها آمده است وبه دوره پیروان(کونگ فوتسی ولئوتسی)که روح اجدادشان راعبادت کرده و به ابدی بودن آنان اعتقاد داشتند برمیگردد.درفرهنگ برهما کوچین ها به عنوان غذای مخصوص میهمانان و دوستان وحتی به عنوان هدیه به دوستان ومسافران هدیه می شد. وزن واندازه: وزن خروس ها درحدود5کیلوگرم ووزن مرغ ها درحدود8/3می باشد. تغذیه: انواع دانه ها به خصوص دان پرورشی ماکیان(دان مرغ داری)کنسانتره وسبزیجات تازه. محل نگهداری: حداعقل فضا برای نگهداری ازمرغ وخروس امپراطورفضایی درحدود2مترمربع با بسترازشن وخاک نرم می باشد ولی باید درنظرگرفت این فضا حداعقل فضا برای زنده ماندن مرغ وخروس امپراطوراست،هرچه فضا برای پرندگانی بمانند مرغ وخروس بیشترباشد بهتراست وهمچنین فعالیتهایی مانند تولیدمثل،تخمگذاری وجوجه دراوری درفضاهای بزرگ امکان پذیرتراست. سن بلوغ:6ماهگی تعداد تخم ها دریک سال:درحدود120تا150عدد تخم مرغ می باشد. درصورت شرایط خوب تغذیه ای واب وهوایی درطول سال امکان تخمگدذاری ادامه پیدامی کند. <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> لطفا نظر بگذارید
اطلاعاتی در مورد نژاد مرغ و خروس مرندی
اطلاعاتی در مورد نژاد مرغ و خروس مرندی این مقاله توسط دوست گرامی جناب آقای بهنام آقاجانی نوشته شده است. ایشان پژوهش و تحقیق فراوانی در مورد نژاد مرغ و خروس مرندی انجام داده اند و تلاش بر آن دارند هرچند سخت و دشوار نژاد مرغ مرندی را از فرطه انقراض کامل نجات دهند. آقای آقاجانی مدتی است به همراه چندی از دوستان اقدام به اصلاح نژاد و تکثیر انتخابی نژاد مرندی پرداخته اند. ایشان این طور اظهار کردند: لازم به ذکر است که این نژاد تنها نژاد زینتی، تخمگذار و گوشتی در ایران می باشد که کاملا بومی منطقه آذربایجان بوده و با شرایط آب و هوایی و خواسته ساکنین منطقه خودش را وفق داده است. البته همین امر هم موجب بقای نژاد مرندی شده است. در مورد این نژاد که یک گونه منحصر به فرد است، متاسفانه تا کنون هیچگونه مطالعات جامعی صورت نگرفته و برعکس با وارد شدن سایر گونه های غیر بومی از طرف جهاد کشاورزی و... به موجودیت آن ضربه وارد گردیده تا جایی که این گونه را الان می شود یک گونه ی منقرض شده و یا حداقل در حال کشیدن آخرین نفسها فرض کرد. از سایر ارزشها و نشانه های این نژاد می شود به تحمل سرمای زیاد، نیازغذایی کم (کم خوراک بودن نژاد)، دو منظوره بودن نژاد (تخمگذاری مناسب و میزان تولید گوشت مناسب)، زینتی بودن (به علت دارا بودن پرهای زیبا، پاپر بودن، ریش زیبا)، مقاوم بودن آن در مقابل بیماریها نیز اشاره کرد. هر کدام از موارد فوق به اثبات شخصی اینجانب (آقای آقاجانی) رسیده است. در هر حال و با این وجود از چندی پیش تصمیم گرفتم که تا جایی که می توانم و از دستم بر می آید به بقای نژاد مرندی کمک کنم. با کمک چند نفر از دوستان که در تخصصهای مختلف هستند، مثل ژنتیک و... به مطالعه پرداختیم و متوجه شدم که قضیه حادتر از آن است که بشود با تکثیر معمولی جلوی انقراض وی را گرفت. زیرا مشکلاتی همچون همخون شدن مرغها، (هموزیگوت) شدن آنها و نیز کمیاب شدن نژاد اصل و خالص وغیره (که بعداً اگر مجالی شد و مطالعات و رکوردها کامل یشود راجع به آن یک مقاله خواهم نوشت)، وجود دارد. در هر صورت با وجود اینکه پیدا کردن خونهای مختلف بسیار سخت بود و هست، با تعداد اندک، نسبت به شجره بندی کردن و رکورد برداری در رده های مختلف و موضوعات متنوع اقدام کردیم و در حال ادامه این موضوع هستیم و نتایج تا به این حال امیدوار کننده است. در ادامه آقای بهنام آقاجانی عکسهایی از گونه های مختلف مرغ این نژاد را فرستادند و گفتند: البته در این عکسها که جدید هم هستند اکثر مرغها تو تولک و پر ریزی هستند که همین امر کمی از زیبایشان رو کم کرده است. در پایان از آقای آقاجانی بابت اطلاعات مفید وعکسهای ...