خانه معلم مهاباد
چوب معلم گر بود زمزمه محبتی...
چوب معلم گر بود زمزمه محبتی... كلاسهای درس گاهی شاداب، جذاب و مخاطب گستر، گاهی هم كسلكننده، خمود و مخاطب گریز و یا معمولی میباشند. كلاس درسی كه در آن به مۆلفههای جذابیت عطف توجهی نشان داده نمیشود، ممكن است با گذشت زمان كمكم كسلكننده شود كه گسست ارتباط بین آموزگار و فراگیر از روشنترین پیامدهای ناگوار آن خواهد بود. میدانید كه تشویق و تنبیه نه تنها برای دانش آموزان موثر است بلكه به افزایش انگیزه برای انجام و عدم انجام در بزرگسالان نیز موثر است. دین مبین اسلام برای رشد و تربیت صحیح فرزندان روش حكیمانه و راه عاقلانه را توصیه میفرماید و معتقد است كه تنها از این طریق است كه سعادت و خوشبختی انسان تأمین میشود و یكی از این برنامهها و روشها را استفاده از ترغیب، تشویق و تكریم شخصیت افراد قرار میدهد. از طرف دیگر اسلام تنبیه را مخصوصاً تنبیه بدنی برای كودكان را روش حکیمانهای نمیداند. حتماً این ضربالمثل را تا به حال شنیدهاید که:" چوب معلم گر بود زمزمه محبتی، جمعه به مکتب آورد طفل گریز پای را..." و این یکی را که:" موفقیت شما در شغل معلمی آنقدر که به روابط مثبت، مهربانانه و اعتماد آمیز با دانش آموزان وابسته است به هیچ مهارت، ایده، ابزار یا دستورالعملی بستگی ندارد." ( پروفسور اریک جنسن) معلمین محترم مدیریت رفتاری خویش را با دانش آموز باید در کلاس درس حفظ کنند تا حد و مرزهای عاطفی در ارتباط بین فردی حفظ گردد. آیا با واگذار كردن فراگیران به حال خود و حذف نظارت و مدیریت (مثل بیتوجهی به آمد و شده ای نابهنگام دانش آموزان حین تدریس، مزه پرانیهای بیجا، لطیفهگوییهای مستمر، اتلاف وقت كلاس به مسائل و مطالب بیرونی و خارج از درس و اموری از این قبیل) میتوان این ارتباط را حفظ کرد و شوق فراگیر برای حضور در كلاس را برانگیخت؟ آیا اجازه هر نوع اظهارنظر، هر نوع سخن و پرسش میتواند به ارتباط معلم و دانش آموز و در نهایت جذابیت كلاس كمك نماید؟ البته باید بدانید که این نوشتار برای کسانی است که تازه گام در حیطه معلمی گذاشتهاند و شاید با خود میاندیشند که اگر این گونه نبود پس باید چه کرد؟ فن معلمی هنری است ظریف و حساس كه با كمترین لغزش و خطا خسارت جبران ناپذیری بر شخصیت فراگیر وارد میسازد و قطعاً هرگونه رفتار صحیح و سنجیده موجب آیندهای درخشان برای فرد میگردد. یك معلم باید به گونهای رفتار كند كه اولاً ارتباط عاطفی و معنوی محبت آمیزش با دانش آموزان حفظ شود و ثانیاً مدیریت و كنترل كلاس را به نحوی شایسته انجام دهد. معلم باید در مقابل رفتارهای نامطلوب فراگیران از جمله خستگی از درس و استقلال ...
لباسهای محلی کردها
لباس کردی یکی از زیباترین و متنوعترین و پوشیدهترین پوشش هایی است که به نوشته سیاحان در سفرنامه هایشان در سطح فرهنگ مردم دنیا کم نظیر است . به طوری که این لباس در چندین جشنواره مختلف بین المللی مقام اول را از لحاظ پوشش و زیبائی و تنوع کسب نموده است.پوشاک مردان و زنان کرد شامل تنپوش، سرپوش و پایافزار است فصل، نوع کار و معیشت و مراسم و جشنها با یکدیگر تفاوت دارد. هرچند پوشاک نواحی مختلف کردستان مانند اورامان، سقز، بانه، گروس، سنندج، مریوان و... متفاوت است، اما از نظر پوشش کامل بدن، همه با هم یکسان هستند. پیش از ورود پارچه، کفشهای خارجی و سایر محصولات داخلی به کردستان، بیشتر پارچهها و نیز پایافزار مورد نیاز توسط بافندگان و دوزندگان محلی بافته و ساخته میشداز نظر بافت پارچه، منطقه سقز و از نظر ساخت پایافزار «گیوه» یا «کلاش» و «کالی» اورامانات و آبادیهای پیرامون کوهستان شاهو مانند هجیج، نودشه و آبادیهای نوسود شهرستان پاوه چون میریه، خانهدره، مژگان، مزوی و وزلی از عمدهترین نواحی بافت و صدور پارچه و پایافزار در استان به شمار میرفتند. جولایی و بافت پارچه و انواع منسوجات مانند بوزو، برمال، جاجم، بره، پوشمین، موج، جوراب، دستکش، زنگال و کلاء به عنوان حرفه یا کار جنبی بخشی از آبادی نشینان مناطق مختلف کردستان محسوب میشدلباس مردان کرد عبارت است از:چوخه: نیمتنهای پنبهای یا پشمی است که در ناحیه سقز، بانه و مریوان به آن «کوا» میگویند و درسنندج آن را «چوخه» مینامند.پانتول: شلواری گشاد با دمپای تنگ است که «رانک» نیز نامیده میشود.ملکی: نیمتنهای بدون یقه است که از پایین نیمتنه تا بالا به وسیله دکمه بسته میشود.لفکه سورانی: پیراهنی با آستین فراخ و بلند و زبانهای مثلث شکل در انتهای آستین است که آن در حال عادی دور مچ یا بازو میپیچند.شال: که به آن «پشتون» و «پشتینه» نیز میگویند، پارچهای است تقریباً به طول 3 تا 10 متر که بر روی لباس در ناحیه کمر بسته میشود.دستار: یا «کلاغه» که به آن «دشلمه»، «مندلی»، «رشتی»، و «سروین» (سربند) نیز یم گویند و مردان به جای کلاه از آن استفاده میکنند.فرنجی: یا «فرهجی» که ویژه مردان ناحیه اورامانات است و از نمد ساخته و آماده میشود. کله بال: نوعی از نمد پوششی است که چوپانان در مناطق چرای گله در صحرا استفاده میکنند.پوشاک زنان لباس زنان کرد عبارت است از:جافی: شلواری همانند شلوار مردان است. این شلوار را زنان کرد، به ویژه زنان روستایی، هنگام کار میپوشند. در سایر مواقع، ...
اول باید دغدغه های معیشتی معلمان حل شود.
وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش با اشاره به اینکه معلم نباید دغدغه معیشت داشته باشد، گفت: یک معلم باید بتواند با فراغ بال همه زندگی خود را وقف دانشآموزان کند. خانه ملت نوشت: علیاصغر فانی در نشست علنی امروز (یکشنبه 5 آبانماه) مجلس شورای اسلامی در تشریح برنامههای خود برای وزارتخانه آموزش و پرورش گفت: همه فرهنگیان سرمایه اصلی کشور برای توسعه همهجانبه، تقویت نیروی انسانی آن کشور است و آموزش و پرورش نیز زیرساخت منابع انسانی را تامین میکند.وی با بیان اینکه آموزش و پرورش و مدارس است که فردای جامعه را میسازد، گفت: بنده با 43 سال خدمت در آموزش و پرورش تقریباً همه مراحل از معلمی تا مدیریتهای خرد و کلان را گذراندهام و با تحصیلات تخصصی مرتبط معتقدم برای تقویت نیروی انسانی کارآمد، متعهد و متدین در نظام اسلامی، آموزش و پرورش باید به سمت یادگیری خلاق به جامعه به جای تکیه بر حافظه، تقویت قوه کشف، ایجاد عادت رفتار فرهنگی و اجتماعی متناسب با شئون جامعه اسلامی، تقویت باورهای دینی و مذهبی، آموزش مهارت و حرفههای مورد نیاز جامعه حرکت کند و این موضوع میسر نمیشود مگر اینکه توجه اصلی خود را معطوف به معلمان عزیز و گرانقدر کنیم.وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش با بیان اینکه معلم رکن اصلی آموزش و پرورش است، افزود: این معلم است که میتواند با دانش و رفتار خود بیشترین تاثیر را بر شاگردانش داشته باشد، از اینرو همه همت ما در آموزش و پرورش باید این باشد که معلمانی باانگیزه، عشق به معلمی، آشنا به شیوههای تدریس و آموزشهای غیرمستقیم، دارای ارتباط با مخاطب و رفتاری نیکو داشته باشیم و افتخارش نیز این باشد که پیرو پیامبر بزرگوار اسلام باشد.فانی افزود: برای داشتن چنین معلمانی که در حال حاضر در مدارس کشور فراوان وجود دارند، مراکزی برای تربیت معلم ضمن خدمت، اهمیتی مضاعف پیدا میکند که با تاسیس دانشگاه فرهنگیان، توسعه و تقویت آن امید است زمینه تحول در آموزش و پرورش فراهم شود.این وزیر پیشنهادی دولت یازدهم ادامه داد: چنین معلمانی نباید دغدغه معیشت داشته باشند تا بتوانند با فراغ بال همه زندگی خود را وقف دانشآموزان کنند.وی در بخش دیگری از اظهارات خود تاکید کرد: تصور عموم جامعه بر این است که نقشآفرینان فرهنگ عمومی دستگاههایی مانند صداوسیما، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان تبلیغات اسلامی، شهرداری و از این قبیل دستگاهها هستند در حالی که همه فرزندان ما بهترین و اصلیترین ساعات عمرشان را در مدارس میگذرانند و باید با دستگاههای فرهنگی و اجرایی کشور ارتباط و هماهنگی بیشتر و مداومی داشته باشیم تا موجب ...