حقوق ورزشی دکتر احسنی فروز
کتاب حقوق ورزشی
کتاب حقوق ورزشی با نگرش به ورزش تکواندو نوشته دکتر محمد احسنی فروز با نمای زیر در کتابفروشی های حقوقی و همچنین در کتابفروشی های اینترنتی در دسترس علاقه مندان می باشد.
حقوق ورزشی
دو نکته کلیدی و مبنایی مطرح در حقوق ورزشی که در نوشتههای پیشین نیز، به تناسب بحث، مورد اشاره قرار گرفتند و توضیح داده شدند، این است که اولاً فلسفه ورزش، گسترش سلامتی و نشاط جسمی و روحی در بین آحاد جامعه می باشد. پس هر چیزی در حوزه ورزش باید در خدمت این فلسفه یا چرایی برای ورزش باشد. ثانیاً در پیروی از همین فلسفه یا چرایی، گفته شد که مهمترین و محوریترین وظیفه و تکلیف قانونی مدیران ورزشی، مراقبت از سلامت جسمانی و روحی روانی ورزشکاران است. معنی و مفهوم این دو نکته کلیدی در کنار هم این است که چون فلسفه ورزش، گسترش سلامت جسمی و روحی در بین افراد جامعه میباشد، نباید فعالیتهای ورزشی به شکلی به انجام رسد که در عمل، به ضد خودش تبدیل شود. یعنی نباید ورزشی که قرار است موجب سلامتی ورزشکاران و گسترش آن در جامعه باشد، منجر به آسیب جسمانی یا روحی روانی ورزشکاران و در نتیجه، فراری دادن علاقهمندان به ورزش گردد. بنابراین مدیران ورزشی بخصوص مدیران مستقیم مانند مربیان باید همه کارها و فعالیتهایشان، حول محور حفظ سلامتی جسمی و روحی روانی ورزشکارانی باشد که تحت نظر آنها ورزش میکنند. از این رو هر کاری که خلاف این تکلیف محوری از ایشان سر بزند، نقض مقررات ورزش است و مسئولیت حقوقی در پی دارد. خود این تکلیف محوری، یعنی مراقبت از سلامت جسمانی و روحی روانی ورزشکاران، وظائف و تکالیف پرشمار دیگری را نیز برای مدیران ورزشی بدنبال دارد و بوجود میآورد. یکی از آنها که در نوشته پیشین، مورد اشاره قرار گرفت، لزوم احراز سلامتی افرادی بود که برای شروع ورزش به باشگاهها و مربیان مراجعه میکنند. تکلیف تبعی دیگر برای مدیران مستقیم ورزشی یا مربیان، آموزش اصولی، صحیح و متناسب با ورزشکاران و نوع فعالیت ورزشی است. در این راستا مربی ورزشی باید متناسب با رشته ورزشی خود، اولاً صلاحیت فنی داشته باشد تا در امر آموزش علاوه بر رعایت اصول ایمنیِ رشته ورزشی مربوطه از آگاهیهای لازم و کافی برای تعلیم حرکات و مهارتهای ورزشی مطابق مقررات هم برخوردار باشد. ثانیاً در کنار صلاحیت فنی و آگاهیهای تخصصی باید در عمل هم تخصص و تجارب فنی خود را بطور صحیح و اصولی بکار گیرد. چون در منظر حقوق ورزشی، فقط داشتن صلاحیت و یا تخصص، رافع مسئولیت نیست و مربی باید افزون بر دارا بودن صلاحیتها و تخصصهای مورد نیاز، در راستای پیشگیری از حوادث ورزشی، تمام تخصص و تجربه خود را نیز در حین فعالیت مربیگری مورد استفاده قرار دهد و بکار بندد. ضمن اینکه از نگاه حقوق ورزشی، اگر مربی فاقد صلاحیت فنی باشد علاوه بر اینکه شخصاً مسئول حوادث ورزشی ناشی از فقدان صلاحیت ...
کمیته آموزش و برنامه های آموزش و تشکیل کلاس ها
روشن است، همه کسانی که در عرصه ورزش فعال هستند اعم از ورزشکار، مربی، داور، مدیر و ... همواره و به تناسب فعالیتشان، در معرض رخدادها و حوادث ورزشی میباشند.از این رو هر کس با هر عنوان، فعال در عرصه ورزش باشد، ناگزیر با حقوق ورزشی ارتباط پیدا خواهد کرد و چون برابر با یک قاعده حقوقی مشهور، « جهل به قانون، رافع مسئولیت نیست » پس باید به حقوق خود و حقوق دیگرانی که در حوزه ي فعالیت او قرار دارند، آشنا باشد. تا با آشنایی و آگاهی از مسئولیتهای حقوقی ناشی از رخدادهای ورزشی، هم در مورد پیشگیری از رخدادها، دقت و مراقبت بیشتری بکار بندد و هم اگر رخداد ورزشی به هر حال بوقوع پیوست، روش برخورد درست و قانونی با آن حادثه را بداند. به بیان گویاتر، حقوق ورزشی، بایدها و نبایدهای ورزش را از منظر حقوقی مطرح میکند. به علاوه، از ضمانت اجراهای این بایدها و نبایدها نیز سخن به میان میآورد. مثلاً مطرح میکند که مربی تکلیف دارد همواره مراقب سلامتی ورزشکاران تحت تعلیم خود باشد و اگر به این تکلیف محوری عمل نکند ممکن است برای او یکی از مسئولیتهای کیفری، مدنی و یا انضباطی را بهمراه داشته باشد. (دکتر محمد احسنی فروز)کمیته آموزش حوزه در برنامه ها خود کلاس های آموزش تحت عناوین حقوق ورزشی، کمک های اولیه، طناب زنی و...را در برنامه هی خود دارد .در اولین فرست حقوق ورزشی را برگزار خواهد کرد.
حقوق ورزشی_لزوم احراز سلامتی ورزشکاران در نگاه حقوق ورزشی_
حقوق ورزشی لزوم احراز سلامتی ورزشکاران در نگاه حقوق ورزشی پیشتر تاکید شد که مهمترین و محوریترین وظیفه و تکلیف قانونی و مسئولیت حقوقی مدیران ورزشی، اعم از مدیران مستقیم و غیر مستقیم، مراقبت از سلامت جسمانی و روحی روانی ورزشکاران است. مدیران ورزشی در پی این تکلیف، وظایف پر شمار دیگری را نیز به عهده دارند. از جمله مدیران مستقیم ورزشی مانند مربیان و یا معلمان ورزش باید پیش از اجازه دادن به انجام فعالیت ورزشی، از سلامت عمومی ورزشکار مطمئن شوند. فارغ از تکلیف خاص معلمان ورزشی در مدارس برای احراز سلامتی دانشآموزان ورزشکار، روشن است که در باشگاههای ورزشی، این بحث اصولاً در مواردی مطرح میباشد که فرد جدیدی به باشگاه مراجعه و میخواهد فعالیت ورزشی خود را تازه شروع کند. در این صورت مربی ورزشی نباید بدون احراز سلامتی چنین فردی، اجازه شروع فعالیت ورزشی بدهد. اگر احراز سلامتی نکند، یعنی از سالم بودن این متقاضی، اطمینان پیدا ننماید و او را ثبت نام کرده و اجازه آغاز فعالیت به وی بدهد ممکن است فردی که مثلاً بیماری قلبی یا ناراحتی تنفسی دارد را بدون آگاهی از وضعیت جسمانیش، به همراه سایر ورزشکاران برای مدت طولانی به دویدن وادارد و همین امر موجب بروز حادثه شود. در این صورت بدیهی است که مربی در نگاه حقوق ورزشی به این دلیل که سلامتی ورزشکار را پیش از آغاز، احراز ننموده، مقصر و مسئول شناخته می‌شود. همچنین است اگر در مورد احراز سلامتی اقدام کرده باشد اما با وجود اینکه معلوم شده ورزشکار، از سلامتی جسمانی برخوردار نیست و مثلاً بیماری تنفسی دارد به او اجازه داده باشد مانند سایرین، فعالیت ورزشی کند. در این صورت هم با بروز حادثه، مربی به طریق اولی مسئول خواهد بود. حتا در این باره، ممکن است مسئولیت کیفری که شدیدترین نوع مسئولیت میباشد بر عهده چنین مربی قرار گیرد. با این اوصاف، نیاز ضروری است، مربیان یا مدیران مستقیم ورزشی در راستای احراز سلامتی ورزشکارانی که جدیداً به باشگاهها مراجعه و ثبت نام میکنند فرمی که دربردارنده همه اطلاعات لازم در باره سلامتی افراد باشد را تهیه و در بدو ورود فرد، اگر دارای سن قانونی است در اختیار خود او قرار دهند تا تکمیل و امضاء کند و اگر به سن قانونی نرسیده باشد، آن فرم باید به اولی f اء قانونی وی داده شود تا آن را تکمیل و امضاء نمایند. از این طریق، یعنی گرفتن فرم تکمیل شده و بررسی اطلاعات آن، وضعیت سلامتی فرد مراجعه کننده بطور کلی برای مربی، مشخص میگردد. با گرفتن این فرم اگر بر خلاف اظهارات مندرجه، ورزشکار بیماری داشته اما پنهان کرده باشد، روشن است که اگر حادثهای رخ دهد، مدیر ...
استاد شهید قورچانی
به مناسبت برگزاری جشنواره استاد شهید قورچانی در چهارشنبه مورخ ۶/۱۰/۹۱ در هتل المپیک تهران به همت فدراسیون تکواندو بر آن شدم تا بیوگرافی مختصری از این استاد شهید را به شما دوستان عزیز و گرامی تقدیم کنم. استاد قورچانی سمت چپ ( با تشکر از وبلاگ استاد مجیدی) استاد محمد قورچانی در دوم فروردین ماه 1331 در محله خوزان خمینی شهر اصفهان چشم به جهان گشود. پس از طی دوران کودکی و نوجوانی و ادامه تحصیل جهت اخذ مدرک دیپلم به تهران عزیمت نمود و در سال 1348 تکواندو را نزد استاد کره ای به نام جونگ که دان شش داشت فراگرفت. در سال 1350 پس از بازگشت از تهران بنیانگذار تکواندو در اصفهان شد و باشگاه ورزشی والعصر را در سه راه ملک شهر تأسیس کرد و در بین شاگردان به استاد (قوچانی) معروف شد. ایشان کلاس را با قرائت سوره والعصر شروع می کرد و برای شاگردان از پرورش روح جوانمردی و فتوت سخن می گفت. استاد بسیار در کلاس جدی و متناسب با روحیات شاگردان با آنها ارتباط برقرار می کرد. استاد در سال 1355 ازدواج نمودند که ثمره ی این ازدواج دو پسر و یک دختر به نامهای امیر (دارای مدرک دکترای داروسازی)و حسین (لیسانس مکانیک) و زهرا (لیسانس مامایی) شدند. پس از درگیری در فلسطین و لبنان، ایشان به همراه شهید دکتر چمران و تعدادی از ورزشکاران با شگاه به عنوان یک چریک به لبنان رفت و به آموزش نیروهای فلسطینی و مبارز اسرائیل غاصب پرداخت و در آنجا به ابوفاضل معروف شد. پس از حمله عراق به ایران در سال 1359، به همراه جمعی از ورزشکاران باشگاه (کمربند مشکی ها) در ابتدایی ترین روزهای جنگ در جبهه حاضر شد و به همراه دکتر شهید چمران نقش بسزایی در سازماندهی اوضاع داشت. ایشان فرمانده گردان تیپ 25 کربلا بود و سرانجام در تاریخ 3/1/1361 در عملیات فتح در جبهه شوش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.پیکر ایشان درتهران وسپس در اصفهان تشییع شد وسر انجام در گلزار شهیدان شهرستان خمینی شهر به خاک سپرده شد. از شاگردان ایشان می توان به اولین رئیس فدراسیون تکواندو، ریاست فعلی فدراسیون و دو تن از کارگردانان سینمای دفاع مقدس، (ابوالقاسم طالبی و مجتبی راعی) و بسیاری از داوران و مربیان رده بالای فدراسیون تکواندو کشور اشاره کرد.