تیسین
تیسین(نقاش ایتالیایی دوره ی رنسانس)
تیتسیانو وچلی معروف به تیسین (تیتیان) (1488-1576)نقاش و نگارگر ایتالیایی -مکتب ونیزدر جنوب سلسله جبال آلپ در ايتاليا در در روستای پیوه دی کادوره نزدیک شهر بلونو ناحیه ونتو جمهوری ونیز زاده شداز معروف‌ترین اعضاء دانش‌آموختگان مدرسه ونتیان در قرن شانزدهم میلادی از استادان رنسانس پیشرفتهتیتیان در خلال سال‌های ۱۵۳۰ الی ۱۵۵۰ سبک نمایشی و مهیج مرگ پیتر مقدس و شهید را گسترش داد.به خاطر به کار بردن تاش(اثر ضربات قلمو بر بوم) های درشت و بهره گیری از تضاد تاریکی و روشنی در آثارش مشهور بوديسين در نقاشي پرتره كه اغلب توسط پادشاهان ، شاهزادگان ، اشراف يا پاپ هاي آن دوره به وي سفارش داده مي شد ، مهارت خارق العاده اي داشت از اثارش میتوان به مردی با دستکش - مسیح با تاج خاری بر سر-مريم با اعضاي خانواده پزارو و پرتره هاي مشهوري مانند «كلاريسا استروتزي» ، «رانوچيو فارنزه» ، «فيليپ دوم» ، «نيكولو زن» و «ژاكوپو استرادا» که از آخرين آثار تيسين به شمار مي آيند. اشاره کردآخرين تابلوهاي زندگي تيسين عبارتند از : «ديان و آكتئون» ، «تاركين و لوكرس» و «خاكسپاري». در 99 سالگی بر اثر طاعون در گذشت زندگینامه نویسان اولیه او از وی به احترام یاد میکنند که حتی امپراطور شارل پنجم روزی با برداشتن قلم مویی که بر زمین انداخته بود او را مفتخر ساخت . شاید این مطلب در نظر ماچندان شایان توجه نباشد .ولی اگر محیط پر ابهت دربار ان روزگار در نظر گیریم درمیابیم که بزرگترین قدرت دنیوی ان زمان چه خضویی در برابر عظمت و نبوغ این هنرمند از خود نشان داده است . او بالاتر از هر چیز یک نقاش بود ولی نقاشی که که رنگ پردازی اش با با قواعد دیر پای کمپوزیسیون را نا دیده انگارد و برای بازسازی انسجامی که ظاهرا از هم گسسته بود به رنگ تکیه کند. شیوه ای که تیسین در استفاده از نور،هوا و رنگها برای یگانگی و هماهنگی صحنه به کار گرفته است . علت اصلی موفقیت اوست .بیشترین شهرت تیسین نزد معاصرانش به پرتره های او مربوط میشود کافی است پرتره های اومثلا پرتره "جوان انگلیسی"را نگاه کنیم و به جاذبه ان پی ببریم . کار او در مقایسه با نقاشان قبلی کاملا ساده و بی زحمت بنظر میرسد. تيسين بزرگترين و پركارترين هنرمند در جمع نقاشان ونيزي است و از جمله بزرگترين نقاشان دنياي غرب. وي همچنين در مقام رنگشناسي چيرهدست است.وي پدر شيوه جديد در نقاشي است. تيسين در سال 1516م به مقام نقاش جمهوري ونيز برگزيده شد. وي نه فقط در عرصه شبيه سازي از موضوعات اسطورهايو ديني، پركار بود، بلكه به عنوان يكي از پرارزشترين و بهترين هنرمندان چهرهنگار نيز شهرت داشت. بيشترين شهرت تيسين ...
کمال الملک
تولد و خانواده محمد غفاری در خانواده‌ای هنرمند و سرشناس در شهر کاشان بدنیا آمد، وی برادر زاده میرزا ابوالحسن غفاری معروف به صنیع الملک از اولین تحصیل کردگان ایرانی در فرنگ و از افراد پرنفوذ دوره قاجار بود. غفاری تحصیلات اولیه‌اش را در مکاتب زادگاهش گذراند. پدرش میرزا بزرگ که همچون پدرانش دارای حرفهٔ نقاشی بود، ابو تراب، پسر بزرگترش و محمد را برای ادامه تحصیل راهی تهران کرد. مهاجرت به تهران کمال الملک پس از حضور در تهران، به همراه برادر بزرگترش در مدرسه دارالفنون در رشتهٔ نقاشی مشغول به تحصیل شد، هر دو برادر در مدت سه سال تحصیل خود توانستند موفقیت‌های بسیاری را کسب کنند. در پایان سال سوم، ناصرالدین شاه در حین بازدید از مدرسه دارالفنون با دیدن تابلویی که از چهره اعتضاد السلطنه، رئیس وقت مدرسه دارالفنون که توسط محمد غفاری کشیده شده بود، تحت تاثیر قرار گرفت و دستور داد تا او را به عنوان نقاش به استخدام دربار در آورند. حضور در دربار قاجار با حضور در دربار،در ابتدا لقب خان، سپس پیشخدمت مخصوص به وی داده شد و پس از چندی تاثیر آثار محمد غفاری سبب گردید تا ناصرالدین شاه خود به شاگردی وی در آید و او را در ابتدا به لقب نقاش باشی و سپس به لقب کمال الملک منصوب کند. کمال الملک پس از چندی با خواهر مفتاح الملک یکی از مقامات دربار ازدواج کرد که ثمرهٔ این ازدواج یک دختر به نام نصرت و پسری به نام حسین علی خان شد. در مدت حضور وی در دربار، او ۱۷۰ تابلو کشید که معروف‌ترین آن‌ها تالار آینه می‌باشد و اولین تابلوییست که آن را امضا کرده است. اتهام دزدی کمال الملک که تمام وقت خود را در برای نقاشی کردن در کاخ گلستان می‌گذراند، با دزدیده شدن مقداری طلا از تخت طاووس مورد سوء ظن ماموران حکومتی قرار گرفت تا جایی که وی را برای مدت چهار ساعت مورد بازجویی قرار دادند که نهایتا با اعتراف سارق، سوء زن‌ها از وی برطرف شد. سفر به اروپا پس از کشته شدن ناصر الدین شاه کمال الملک برای مطالعه به اروپا رفت. (۱۲۷۶ ش) مدتی بیش از سه سال را در فلورانس، رم و پاریس گذرانید؛ و در موزه‌ها به رونگاری از آثار استادانی چون رامبراند و تیسین پرداخت. در پاریس با فانتن لاتور آشنا شد. سفر اروپا تأثیری مثبت در اسلوب کار و حتی طرز دید او گذاشت. او به دستور مظفر الدین شاه به ایران بازگشت (۱۲۷۹ ش) و کار در دربار را ادامه داد، ولی عملاً نتوانست با خواست‌های شاه جدید کنار بیاید. به عراق رفت و چند سالی را در آنجا گذرانید. (۱۲۸۰ تا ۱۲۸۳ش) پرده‌های زرگر بغدادی (۱۲۸۰ ش) و میدان کربلا (۱۲۸۱ ش) را به هنگام اقامتش در عراق نقاشی کرد. او اگرچه به مشروطه خواهان متمایل ...