تنبیه بدنی
تنبیه های بدنی مدرسه
تنبیه های بدنی مدرسه رو یادتونه اینکه معلم یا مدیر یا ناظم مدرسه بچه ها رو تنبیه میکرد ، یا نظاره گر کسانی بودیم که تنبیه شدن یا خودمون هم جزء اون دست افراد بودیم که تنبیه شدیم حالا تو هر مقطعی از مدرسه. خیلی وقت پیش ها وقتی ما خیلی کوچیک بودیم می دیدیم و میشنیدم که بچه ها رو تو مدرسه تنبیه میکنن توی مدرسه های پسرونه بیشتر با شلنگ یا کمر و تو مدرسه های دخترونه با خط کش! چند شب پیش شنیدم تو شهرستان انار 2تا بچه رو تنبیه بدنی کرد، یادمه سال پیش شنیدم یه پسر رو توی مدرسه تنبیه بدنی کردن و به جای زده بودن که پسره بیچاره شد،هیچی دیگه پسر بچه بدبخت شد فکر کنید از استان رئیس آموزش و پرورش اومده بود عیادت همون خانواده ولی بنظرتون این چیزها دیگه مشکل اون حل میکنه؟ اون معلم از مدرسه اخراج شد و فکر کنم فقط براش دیه بریدن ، خدایی با یه ندونم کاری یه بچه تا آخر عمرش بیچاره شد دیگه بعدش نشنیدن که چی شد ولی این قضیه خیلی سروصدا کرد و توی تلویزیون هم پخش شد. شما تو مدرسه تنبیه بدنی شدید اگه شدید با چی نظرتون راجع این مسئله چیه آیا کار درستیه؟ من خودم یه بار تو مدرسه تنبیه شدم وقتی که پنجم دبستان بودم و اتفاقاً معلم دخترخالم بود! من تو درس ریاضی75/9 شده بودم هر چقدر اصرار کردم که بابا این دفعه آخره دیگه تکرار نمیشه ولی خوب حرفم گوش ندادن به مدیرمدرسه که اتفاقاً اونم دختر همسایمون بود گفتن و اون با یه خط کش اومد تو کلاس و همه ی کسانی که نمره تک گرفته بودن با خط کش تنبیه کرد از همون زمان این خاطره ی بد تو ذهن من موند گرچه زیاد هم محکم نزد که دردش بمونه ولی ما بچه بودیم و جلوی بچه های دیگه خیلی کوچیک شدیم. اتفاقاً دختر خالم خیلی مهربونه ولی خوب با اینکارش میخواست بفهمونه که اون فرقی بین من و دیگر بچه ها نمیزاره، هر موقعه حرف از مدرسه و اون وقتها میفته با خنده بهش میگم دخترخاله تو یه بار منو زدی و اون میگه جدی اصلاً یادم نیست منم میگم خودت نزدی ولی دستور تو دادی . من با این کار مخالفم تا وقتی که زبون هست چرا باید با کتک اینکار کرد تنبیه بدنی روی بچه تاثیر منفی میزاره و بچه از نظر روحی بهم میریزه و غرورش میشکنه تنبیه رو میشه طور دیگه ای هم انجام داد طوری که کسی آسیب نبینه مثلاً اینکه فلان جا که گفتم می برم دیگه نمی برمت و یا فلان اسباب بازی رو دیگه برات نمی خرم و خیلی حرفهای دیگه، انسان از نعمتی به نام گفتاری یا کلامی برخورداره پس واقعاً چرا باید با تنبیه کردن کسی بهش چیزی رو بفهمونیم اونوقت ما ببخشید با حیوون چه فرقی داریم غیر اینه که حیوون نمی تونه حرف بزنه و ما می تونیم؟
جانشین‌های تنبیه بدنی در تربیت
نکته‌ی دیگر این است که من نباید به عنوان پدر یا مادر، تنها در مقابل، کودک خود عکس‌العمل نشان دهم، بلکه شاید رفتار کودک شما، از کمبود، شی خبر می‌دهد، شاید این کمبود در داشتن اشیاء اطراف باشد و شاید این کمبود یک کمبود عاطفی و کمبود محبت باشد.لذا پدر و مادر موفق پدر و مادری هستند که رفتار کودکان خود را ریشه یابی کنند و تا حدّ توان، کمبود های وی را جبران کنند.اما در بحث جانشین‌های تنبیه به این نکته اشاره خواهیم نمود که روشهای مختلفی، به عنوان جانشین‌های آن به حساب می‌آیند که یکی از مهمترین آنها بازی با احساسات کودک و بیان احساسات خود نسبت به اوست.اما مراحل دوم این نوع جانشین‌ها به ترتیب عبارت است از : برگرداندن توجه کودک-سعی بر تغییر رفتار وی -روش وقفه-توبیخ‌های یک دقیقه ای-باز پس گیری امکانات و خدمات-جریمه کردن- قهر کردن- جبران کردن- انجام کارهای بیشتر- عذرخواهی کردن- در خانه ماندن-بده و بستان-تهدید به تنبیه و تهدیدات عاطفی، می‌باشد.توضیح این موارد، انشا الله در متن به صورت کامل تبیین می‌گردد.در آخر نیز به فحاشی در کودک، اشاره شد و شیوه های مقابله با آن ذکر گردید.مقدمه :قبل از شروع هر مطلبی لازم می‌دانم به نکاتی اشاره کنم :مسلماً پدر و مادر موفق، والدی است که در زندگی خود برنامه داشته باشد، و این برنامه در تمام زندگی فرزند از آغاز زندگی کودک خود تا مرحله ای که وی از خانواده جدا میشود و حتی بعد از تشکیل زندگی وی، برنامه های او را در جهت صحیح برنامه ریزی کرده و حق پدری یا مادری را در حق فرزند خود به اتمام برساند.پدران و مادرانی که فرزندان خود را رها کرده و اجازه می‌دهند، آنها هر کاری را انجام دهند و فکر می‌کنند به نوعی به آنان آزادی مطلق را داده‌اند، سخت در اشتباهند، زیرا آنان نه تنها در تربیت کودک خود هیچ قدمی برنداشته‌اند، بلکه با رها کردن وی، آینده وی را نابود ساخته‌اند.لذا همان گونه که ما حق نداریم، فرزندان خود را تنبیه بدنی کنیم، همان طور هم حق نداریم در مقابل رفتارهای اشتباه وی، سکوت اختیار کنیم، زیرا در این صورت به وی خیانت کرده‌ایم.بنابراین ما باید به رفتاری بیندیشیم که جایگزین تنبیه باشد، جانشینی که همان هدف را دنبال کند، لکن خطرات و مضرات روحی و جسمی تنبیه بدنی را نداشته باشد.لذا باید توجه داشت، که می‌توان با اصول تکنیکهای آرام در تربیت آرام، فرزندان و میوه های دلمان را به زیبایی تربیت کرده تا دیگر، جایی برای تنبیه باقی نماند.در این مقاله، با چارچوب بندی‌های جایگزین‌های موثر تنبیه و ترتیب، سعی بر آن شد، تا دیگر هیچ خانواده ای احساس اخذ تنبیه را نکرده و ...
تنبیه بدنی
تنبیه یعنی آگاه ساختن و به طور کلی عبارت است از : ارائه یک محرک آزار دهنده یا تنبیه کننده ، به دنبال یک رفتار نامطلوب ، به منظور کاهش دادن یا از بین بردن آن رفتار . 1- کودک باید در حد فهم وتوان عقلی اش، هم درک کند و هم بپذیرد که چرا تشویق یا تنبیه می شود.2- تشویق و تنیبه ، مناسب با عمل و رفتار انجام شده از جانب کودک و مربی باشد .3- ریشه و علت خطا برای هر دو ، هم مربی و هم کودک به طور کامل مشخص و روشن شده باشد .4- تنبیه بدنی ، خشن ترین و نامطلوب ترین روش تغییر رفتار است .5- تنبیه ، رفتار نا مطلوب را در فرد از بین نمی برد بلکه به شکل موقتی آن را خاموش می کند .6- تنبیه بدنی ، ممکن است باعث شرکت نکردن کودک ، و به کنارگیری او از فعالیت ها بیانجامد .7- خشونت تمایل به خشونت را کاهش نمی دهد ، بلکه خشونت موجب خشونت است .8- تنبیه شدید یا مقید کننده ، می تواند بی اندازه ناکام کننده باشد و ناکامی ، خود یکی از علل اصلی پرخاشگری است .9- والدینی که تنبیه شدید اعمال می کنند ، فرزندانی پرخاشگر به بار می آورند .10- تنبیه ، گرانترین و در عین حال کم اثر ترین وسیله یادگیری و اصلاح رفتار است . 11- فرد تنبیه شده ، ممکن است برای احتراز از تنبیه ، از یک رفتار ، اجتناب ، اما رفتارهای دیگر را جانشین آن کند .12- تنبیه ، کودک را ترسو بار می آورد و کتک نیز ، شخصیت کودک را در هم شکسته و تعادل روانی او را بر هم می زند .13- شخص تنبیه شونده ، ممکن است سر انجام به تنبیه کننده حمله ور شود و در مقابل او بایستد.14- تنبیه موقعیت فردی و اجتماعی فرد را متزلزل می کند .15- تنبیه بدنی ممکن است به ایجاد عقده نسبت به اولیاء و مربیان منجر شود و حالت طغیان و سرکشی را در کودک برانگیزاند.16- تنبیه ، باعث واکنشهای روانی و عاطفی ، مانند : اضطراب – ترس افراطی – دلشوره دائمی و ... شود.17- تنبیه ، باعث می شود تنبیه شونده از کلیه چیزهایی که در ارتباط با تنبیه است ، متنفر شود.18- کسانی که شاهد تنبیه شدن افراد، توسط دیگران بوده اند، در مواقع و مکانهای دیگر، خود به تنبیه دیگران اقدام کرده اند.19- تنبیه ، در کاهش رفتار نامطلوب به طور موقت مؤثر است اما موجب نابودی رفتار نامطلوب نمی شود و چه بسا به افزایش رفتار نا مطلوب کمک کند .20- نباید در تنبه زیاده روی نمود، چون در اقر تکرار و زیاده روی ، اثر خود را از دست می دهد و فرد با تنبیه سازگار می شود.21- معلم ، نباید به هیچ وجه امر تنبیه را به دانش آموزان دیگر محول کند، که این امر ، در روان کودک و همچنین در روابط فیمابین دانش آموزان اثر ناروا و زیانبخش بر جای می گذارد.22- تبینه باید بیدرنگ و متناسب با جرم ، سن و توان افراد باشد .23- تحقیقات روانشناسی نشان می دهد که ، 90 شیطنتهای ...
تنبیه بدنی
پیشگفتار اگر از والدین ومعلمان مدارس بپرسیم استفاده از تنبیه برای تربیت کودکان یک روش مناسب است یا خیر اغلب پاسخ منفی خواهند داد. مع الاسف کم نیست مواردی که شاهد تنبیه شدن کودکان توسط والدین یا معلمان آنان هستیم.تنبیه اصولا یک روش بازدارنده است و لذا باید اولا در مواردی نادر وفقط به عنوان مکمل روشهای جهت دهنده بکار گرفته می شود وثانیا می تواند به صورتهای مختلف بکار برده شود که تنبیه بدنی یک شکل آن است وضمن آنکه اثرات تربیتی بسیار اندکی دارد ممکن است به سهولت تبدیل به یک روش ضد تربیتی شود. مقدمه امروزه یکی از دستاورد های جدید تکنیکهای آموزشی ((احترام به شخصیت کودک))را الزامی میداند تنبیه وما:تنبیه به طور کلی به دو نحو اعمال می شود:1تنبیه بدنی2تنبیه اخلاقی.در اینجا بیشتر روی سخن با مربی وآموزگار است ونه چندان اولیا(پدرومادر)چرا که اولیا یدانش آموزان در ارتباط با حرفه ی مقدس آموزگاری نقش ثانوی را دارد. تنبیه در اعصاروقرون مختلف:فردریشهربارت دانشمند وفیلسوف آلمانی الاصلی در این باره می گوید ((انقیاد باقدرت حاصل می شود ولازم است که قدرت متعادل ومتعارف باشد وتداوم این امر تا قبل از آنکه در کودک نشانه های ضعیفی ظاهر شود ضروری می باشد. کودک وتنبیه :موضوع نقش پذیری کودک در سنین خردسالی است. درتربیت کودکان موارد زیر لازم الاجرا ست:1مربی باید کودک را بشناسد وبا روانشناسی کودک آشنا باشد2به مساله تربیت بیندیشدوتصور خوبی از آینده ی کارش داشته باشدوشرایط لازم وکافی را برای کودک فراهم کند. اسلام وتنبیه کودک:((اکرموا اولادکم واحسنوا آدابهم))شخصیت فرزندان خود را باز شناسید وآنها را گرامی بدارید.دوستشان داشته باشید وآنها را به نیکو ترین وجهی تربیت کنید وآداب زندگانی خوب را به ایشان بیاموزید. ((رسول اکرم(ص))) دانشمندان وتنبیه:دراین باره مهمترین موضوعی که باید به آن توجه داشته باشیم این است که هرگز با سرکوب کردن اطفال ودیگران نمی توانیم عیوب اخلاقی آنها را برطرف کنیم. عواقب تنبیه بدنی:تنبیه بدنی بدنی بچه ها را دروغگو بار می آورد-افسردگی و بیماریهای عصبی ایجاد میکند-باعث کند ذهنی میشود-اطمینان واعتماد به نفس را در بچه ها می کشد-نهایتا به سلامت روحی وجسمی طفل ضربه می زند. دروغگویی: توصیه هایی چند جهت اصلاح کودکان دروغگو:1ترک کردن تنبی های بدنی و زدودن محیط رعب و وحشت.2به درو بودن از هر گونه استیلا وسلطه جویی.دروغ کودکان را جلوه ندادن. ریا کاری وحیله گری:نشانه ریا کار چهار نکته است:1پیش دیگران به عبادت خدا حریص است .2در تنهایی تنبل است.3 در هر کاری ستایش جو است.4درظاهر سازی می کوشد. رنج وتحقیر:درد یکی ...
تنبیه بدنی
تنبیه بدني محققين معتقدند كه تنبیه بدني كودكان مي تواند باعث ناراحتي هاي رواني آنها شود . از نصايح قديمي است كه " يك سيلي كوچك " " يك بار به باسن زدن " لازمه تربيت است و اين دهان به دهان به نسل هاي آينده منتقل شده و حتي در قرن بيست ويكم هم بسياري از والدين با اين كلمات خشونت عليه كودكان را توجيه مي كنند . طرفداران اين نظريه معتقدند كه دريك تنبیه كوچك هيچ چيز غلطي وجود ندارد ، در حاليكه همين به نظر شما تنبیه كوچك ممكن است اثرات بسيار مخربي در سنين بزرگسالي ايجاد كند . دانشمندان آمريكايي در آخرين تحقيقاتشان در اين زمينه به اين نتيجه رسيده اند که تمايل به اعتياد – افسردگي – ترس و توهم همه اين ناراحتي هاي روحي ممكن است عواقب تنبيه هاي به اصطلاح كوچك بدني در كودكي باشد . دكتر Tracie o –Afifi سرپرست تحقيقاتي مشابه در باره كودكان و تنبیه بدني از دانشگاه كانادايي Manitoba در مصاحبه اي با روزنامه رويترز چنین می گوید : " تنبیه بدني كودكان تا حدي كه بعنوان كودك آزاري محسوب نشود در بسياري از كشور ها مجاز است خصوصاً كه اكثراً اين تصورغلط را دارند كه تنبیه بدني كنترل شده هيچ تاثير منفي در دراز مدت روي كودكان ندارد ". حتي در يك همه پرسي كه از طريق سازمان تحقيقاتي آلمان FORSA در ماه مارچ 2012 انجام شد نشان مي دهد كه حدود 40 در صد از والدين آلماني معتقدند كه تنبیه هاي كوچك كه همراه با خشونت كم باشد هيچ صدمه اي به كودك نمي زند . در حاليكه محققين آمريكايي اين نظريه را كاملاً رد مي كنند اين گروه تحقيقاتي با بررسي اطلاعاتي كه از 34000 هزار خانواده آمريكايي بدست آورده اند به اين نتيجه رسيده اند ، كه حتي كمترين فرم از خشونت عليه كودكان ريسك بيماريهاي رواني در سنين بزرگسالي را افزايش مي دهد . اين بيمارهاي روحي بصورت اختلال رفتاري و شخصيتي بعلاوه آمادگي براي ابتلاۀ به بيماري افسردگي و ترس نابجا ظاهر مي شوند و حتي در 59 درصد موارد گرايش بسوي مواد مخدر نظير الكل و ساير مواد اعتياد آور ديده شده و 93 در صد از اين كودكان در بزرگسالي دچار تصورات باطل مي شوند. متخصصين در توضيح نتايج بدست آمده از اين تحقيق اظهار مي دارند كه كمترين تنبیه بدني مي تواند موجب استرس مزمن در كودكان شود كه عواقب آن بصورت احساس عدم ايمني – ترس و شرم در رفتار كودكان مشاهد مي شود . اين استرس مي تواند در سنين بزرگسالي بصورت افسردگي و ترسهاي بي مورد ظاهر شود. محققين تعليم وتربيت وروانشناسي معتقدند كه والدين و مربيان بايد از هر گونه تنبیه بدني كودكان در هر سني خودداري كنند نتايج اين تحقيقات كه در مجله تخصصي Pediatrics منتشر شده به والدين توصيه مي كند كه آنها قبل از تولد فرزندشان ...
جایگزینی برای تنبیه بدنی کودک
همانطور که دیروز خدمتتان عرض کردم تنبیه بدنی عوارض بسیار خطرناکی را به دنبال خواهد داشت و هرگز نباید به آن روی آورد بعضی از والدین گرامی احساس می کنند تنبیه بدنی می تواند آخرین مرحله تربیت کودک باشد که این عقیده بسیار غلط است. اما آیا باید در مقابل اشتباهات بچه سکوت کرد و عکس العملی نشان نداد؟ اینکه بنده تأکید دارم که از تنبیه بدنی جلوگیری شود ، بدین معنا نیست که در مقابل اشتباهات بچه باید سکوت کرد. بلکه باید از طریق دیگری مشکلات رفتاری بچه را کنترل نمود و آن هم تنبیه محرومیتی است تنبیه محرومیتی چیست؟ تنبیه محرومیتی بهترین جایگزین برای تنبیه بدنی و بهترین عملکرد برای اصلاح رفتارهای نا خوشایند و اشتباه کودک می باشد. بدین صورت که وقتی بچه رفتار غلطی را انجام می دهد به جای داد زدن و کتک زدن کودک ، او را از کاری که دوست دارد تا مدت زمان معینی محروم نماییم. مثلاً شما در طول روز به کودکتان اجازه می دهید که یک ساعت تلویزیون ببیند ، حال اگر کودک شما مرتکب کار ناپسندی شد ، او را از دیدن برنامه تلویزیون در آن روز محروم کنید. یا اگر به او قول رفتن به پارک را داده اید ، به او بگویید چون فلان کار بد را انجام دادی امروز پارک نمی رویم. این رفتار هم کودک شما را متوجه اشتباه خود می کند و هم عوارض تنبیه بدنی را به دنبال نخواهد داشت. البته این نکته هم بسیار حائز اهمیت است که نباید کودک را به خاطر اشتباهات سهوی تنبیه نمود. یعنی اگر کودک شما ناخواسته و اتفاقی کار اشتباهی کرد یا لیوانی را شکست و ... نباید او را تنبیه کرد. بلکه تنبیه محرومیتی را تنها در مورد بروز خطاهای عمدی باید بکار برد به عنوان مثال: کودک شما در جمع کردن سفره سعی دارد به مادرش کمک کند. لذا پارچ شیشه ای را بر می دارد تا به آشپزخانه ببرد. پدرش می گوید : بابا جون تو نمی تونی این رو ببری ، سنگینه ، می شکنی. اما بچه با اطمینان می گوید مواظبم و نمی شکنم. اما از قضا پارچ از دستش می افتد و می شکند. اینجا نباید او را تنبیه کرد. درست است که پدرش شکستن پارچ را به او تذکر داده بود. اما او تمام تلاشش بر این بوده که پارچ را نشکند و سالم به آشپزخانه برساند. لذا کار او عمدی نبوده و نباید او را تنبیه کرد و بر سرش داد زد و مثال های دیگری از این قبیل... همچنین پدران و مادران بزرگوار از تهدید کردن بچه به شدت بپرهیزید. متأسفانه بعضی از پدر و مادرها وقتی فزرندشان کار ناپسندی را انجام می دهد او را تهدید می کنند که این اشتباه است و باعث بروز عوارض خطرناکی در کودک می شود. مثلاً کودک در منزل شیطنت می کند و مادر به او می گوید: بذار شب بابات بیاد ، می دونه باهات چیکار کنه. یا بچه ای در مهمانی شیطنت ...
تاثیر تنبیه بدنی
از نظر علمی ، روانشناسی ، شخصیت شناسی و جامعه شناسی ثابت شده است : افرادی که به سمت مواد مخدر گرایش پیدا می کنند دارای نقطه ضعف های شخصیتی هستند. این ضعف ها در ابعاد مختلف شخصیت و روان فرد بروز می نماید و در هر فرد متفاوت از دیگری می تواند باشد. آن چه که باید توجه داشته باشیم این است که شخصیت هر فرد در وهله اول در محیط خانواده شکل می گیرد و اگر تربیت و شخصیت سازی فرد به گونه ای درست و محکم در محیط خانواده شکل یابد بدون شک مرحله بعد که افراد وارد جامعه می شوند تاثیرات جامعه بر آنها کمتر خواهد بود. جامعه و محیط وقتی می توانند نقش تاثیر گذار قوی داشته باشند که محیط خانواده نقش ضعیفی را ایفا کرده باشد. لذا متاسفانه در بسیاری از موارد که فرزندان به سمت مواد مخدر می روند والدین همه تقصیرها را به گردن جامعه و محیط و دوستان می اندازند و می گویند ما هر کار می توانستیم انجام داده ایم ولی فرزندمان به خاطر دوستان یا جامعه به سمت خلاف کشیده شده است و به نوعی مسئولیت کوتاهی خود را به گردن دیگران می اندازند. در حالی که وقتی با افراد معتاد صحبت می شود اکثر آنها به نوعی از کمبودهای موجود در محیط خانواده یاد می کنند. گاهی این کمبودها آنقدر بی اهمیت جلوه می کنند که به چشم والدین نمی آیند و خودشان نمی توانند تصور کنند که این کوتاهی ها توانسته در سرنوشت فرزندشان تاثیرگذار باشد. لذا تصمیم گرفتم نمونه هایی را که افراد درگیر با اعتیاد در رابطه با ضعف های خانواده متذکر شده اند را برای کسب تجربه در این وبلاگ منعکس کنم. از آنجایی که این موارد زیاد هستند هر بار در هر پست یک مورد را بیان می کنم . و امیدوارم تجربه مفیدی برای خوانندگان محترم باشد. و خواهش می کنم شما نیز اگر نکات مهمی به نظرتان می رسد را عنوان نمایید تا برای دوستان تجربه شود. معتادین زیادی دلیل گرایش خود را به مواد مخدر تنبیه بدنی که در محیط خانواده وجود داشته است را عنوان نموده اند. فرزندانی که در خانواده تنبیه بدنی می شوند ترس و نفرتی عمیق در وجودشان نهادینه می شود که همین امر سبب می شود در سنین بالاتر از خانواده گریزان بوده و به سمت افراد دیگری به غیر از خانواده گرایش داشته باشند و این بچه ها به دلیل سرخوردگی و احساس حقارتی که در اثر تنبیه به آنها دست داده می خواهند در سنین بالاتر خود را نشان دهند و به نوعی مبارزه طلبی با والدین خود و یا مسببین سرخوردگی هایشان دارند. این بچه ها نوعی لجبازی با خود و خانواده دارند که دلیلش انتقامجویی از پدر یا مادر و یا هر کسی که مسبب سرخوردگی است می باشد. لذا والدینی که با تنبیه بدنی فکر می کنند اثر تربیتی قوی تری ...
تنبیه بدنی
تنبیه یک روش آموزشی برای کودکان است اما به تنهایی نمی تواند نتایج دلخواه را فراهم کند. زیرا به طور کلی روشی منفی است. این روش به کودک می آموزد که چه کاری را نباید انجام دهد اما نمی آموزد که چگونه باید رفتار کند. وقتی تنبیه را بدون تقویت رفتار شایسته به کار می بریم، کودک نمی داند رفتار ناپسندش را با چه رفتاری جایگزین کند. تنبیه فقط هنگامی موثر قلمداد می شود که بروز رفتار مناسب را کاهش دهد. به علاوه تنبیه وقتی موثر است که موقتی باشد چون وقتی از یک تنبیه به دفعات زیاد استفاده شود، تاثیرش را از دست می دهد. برای تشویق کودک به انجام آنچه می خواهید، باید تفهیمش کنید، به او آموزش دهید و در صورت اصلاح رفتار مزبور، پاداشی برایش در نظر بگیرید. کودک باید بداند چه رفتاری شما را ناراحت می کند و در صورت پافشاری در انجام آن، واکنش شما چه خواهد بود. تصمیم خود و پی آمدهای نادیده گرفتن آن عمل را به او بگویید. همچنین کودک را به تنبیهی که آن را انجام نمی دهید تهدید نکنید.همیشه به حرفی که می زنید عمل کنید. برای اصلاح رفتار به کودک فرصت دهید.هرگز هنگام عصبانیت از تنبیه استفاده نکنید. هرگز برای تنبیه از ترکه، کمربند، خط کش یا امثال آن استفاده نکنید.سعی کنید به جای تنبیه بدنی از روش های دیگر نظیر محروم کردن موقتی و یا گرفتن برخی امتیازات استفاده کنید. از کتاب چگونه با کودکم رفتار کنم. نویسنده دکتر استفن گاربر مترجمان شاهین خزعلی-هومن حسینی نیک-احمد شریف تبریزی http://waltstudent.blogfa.com/ منبع
اثرات روانی تنبیه بدنی
امروزه تربیت فرزندان بزرگترین دغدغه ی والدین شده است چرا که شخصیت ورفتار انسان ها به اندازه ی زیادی می تواند موفقیت آنان را درآینده تضمین کند.همه ی پدرومادرها می خواهند در قبال فرزندانشان بهترین راه تربیتی را در پیش بگیرند وخطاهای خود را کاهش دهندوکمتر دچار اشتباه شوند.یکی لز روشهایی که والدین برای تربیت فرزندان خود از آن استفاده میکنندتنبیه بدنی است. تنبیه بدنی: «عبارت است از وارد کردن درد به شخص برای تغییر دادن رفتار فردویا مجازات کردن او» تنبیه کودکان معمولا زمانی صورت میگیرد که دیگرتهدیدها ونصیحت کردنها اثری ندارد وصبر وتحمل والدین به پایان رسیده است ووالدین برای تربیت فرزندان خود مجبوربه استفاده از روش تنبیه بدنی وکتک زدن می شوندتحقیقات وبررسی ها نشان داده است که اثر تنبیه بدنی موقتی است,یعنی در همان لحظه,عصبانیت والدین راکم کرده وبرای مدت کوتاهی کودکان را به اطاعت وا می دارد وبه محض اینکه ترس از تنبیه ودرد کتک از بین برود کودک دوباره به انجام آن کار مشغول می شود.در هیچ جای جهان نه تنها تنبیه بدنی به عنوان یک روش تربیتی تایید نشده است بلکه اثرات دراز مدتی را به جای میگذارد که تقریباهیچگاه جبران پذیر نخواهدبود. اثرات تنبیه بدنی«کتک زدن»در کودکان: تنبیه بدنی باعث شدید شدن خشم,خشونت وانتقام گیری در کودکان می شود. با تنبیه بدنی مقاومت ولجبازی کودکان بیشتر وبیشترمی شود. با این روش کودکان نیز مانند والدین خود یاد میگیرند که برای حل مشکلات خود وبرقراری ارتباط با دیگران از روش های خشونت آمیز وتنبیه بدنی استفاده کند. این روش رابطه ی خوب وسالم والدین وفرزندان را از بین میبرد وباعث بیزاری ودور شدن کودک از والدین خود می شود.این کودکان همیشه از محیط خانه وخانواده فراری هستند. این روش باعث کناره گیری کودک از فعالیت های اجتماعی,تحصیلی وخانوادگی شده وکودک گوشه گیرومنزوی می گردد. تنبیه بدنی باعث آسیب های روحی وروانی در کودکان شده واحتمال ابتلاء به بیماری های روحی وروانی را درآنان افزایش می دهد. تنبیه بدنی پرخاشگری را در پسران واسترس واضطراب را در دختران افزایش می دهد. تنبیه بدنی باعث ایجاد رفتارهای نادرستی مانند اذیت وآزاردادن دیگران ,حسادت,دروغگوییو..در کودکان می شود. کودکانی که با تنبیه بدنی بزرگ می شوند کمتر کارهای درست را از کارهای نادرست تشخیص می دهند. این روش عزت نفس کودکانرا پایین آورده,تمرکزوانگیزه آنها را کم کرده واحساس پوچی وبی ارزشی رادرآنها تقویت میکند.
تنبیه بدنی کودکان و راه حلهای جایگزین
تنبیه بدنی کودکان و راه حلهای جایگزین چنین والدین و مربیانی غافلند که اطاعت و انضباطی که از راه تنبیه حاصل شود،موجب اضمحلال و نابودی حس ابتکار کودک می‌گردد. نیروی کنجکاوی دیگر رشد نمییابد. وقتی سخن از«تنبیه» به میان میآید، در اکثر ذهنها، «انضباط» متبلور میشود و در نتیجهبرخی تنبیه را با انضباط و اطاعت کورکورانه مترادف میدانند. بعضی افراد معتقدندکه انضباط در سایه اطاعت کورکورانه به دست میآید و منضبط کسی است که بدون اظهارنظری، دستور مافوق خود را اجرا نماید. کسانی که این گونه فکر می‌کنند، چند فرضرا قبول کردهاند که:۱) مافوق هیچ وقت اشتباه نمیکند و دستورهای او همیشه با صلاح و صواب همراه است.بنابراین، زیردستان بدون چون و چرا باید از وی اطاعت کنند;۲) فرادی که تحتسرپرستی یک نفر قرار دارند، معمولا از لحاظ فهم و درک ضعیفند، روی این اصل، صلاحو صرفه ایشان در این است که دستورهای سرپرست را بدون این که درباره آنها بحثکنند، به اجرا درآورند;۳) اطاعت کورکورانه، پیشرفت و نتیجه کار را بهتر میسازدو امور را تحت نظم و قاعده معین درمیآورد. (۱)متاسفانه این فرضها را بسیاری از والدین و مربیان پذیرفتهاند و فکر میکنندکه اگر کودک از آنها اطاعت محض کند، خوشبختخواهد شد و بنابراین، زمانی که کودکاز دستور آنان سرپیچی میکند، او را تنبیه می‌کنند تا طبق نظر آنها رفتار کند.این گروه معتقدند: ترس از تنبیه، کودک را به اجرای وظایف معین وامیدارد ومانع از این میشود که او به انجام کاری که مخالف مقررات است، مبادرت ورزد.تنبیه اثر فوری دارد و کودک را از ادامه تخلف باز میدارد.چنین والدین و مربیانی غافلند که اطاعت و انضباطی که از راه تنبیه حاصل شود،موجب اضمحلال و نابودی حس ابتکار کودک می‌گردد. نیروی کنجکاوی دیگر رشد نمییابد.این گونه کودکان چون به سن بلوغ و رشد رسند یا از هیچ مقامی اطاعت نمیکنند وراه عصیان در پیش میگیرند، و یا آن که مطیع همه میشوند و برای فرمانبرداری و توسری خوردن آمادگی پیدا می‌کنند. (۲) کودکی که از ترس والدین و مربیان خود دست از کارناصواب میکشد، در بزرگسالی نیز بدون این که خود متوجه باشد، فقط موقعی دست ازکار ناصواب برخواهد داشت که از تنبیه بالاتری بترسد و یا او را واقعا تنبیه کنند.در صورتی که اصل واقعی تربیت اقتضا میکند که آدمی عمل خلاف را نه از ترس تنبیه،بلکه به صرف خلاف بودن آن مرتکب نشود و تنها برای این که وجدانش از ارتکاب بهگناه مبرا باشد، از انجام آن سر باز زند. (۳)بسیاری از والدین و مربیانی که تنبیه را تجویز می‌کنند، معمولا افراد خودخواهیهستند و به سبب ...