تزیین پول برای شاباش عروس
جالبترین رسم عروسی که در هیچ جای ایران نیست ( کرخنگان )
در روز دوم عروسی در کرخنگان از ظهر که همه دعوت هستند نصف اهالی خانه عروس و همسایه های او و نصف اهالی خانه داماد و همسایه های داماد . البته قبل از شب حنابندان در مورد اینکه چه کسانی را عروس و چه کسانی را داماد دعوت کنند توافق می کنند . اهالی در هر خانه ای که به آنها حضوری گفته شده به اتفاق اعضای خانواده می روند و ناهار را صرف کرده و بعد از آن همه جلو خانه داماد می روند ساز و نقاره یا ارگ شروع به زدن( نواختن ) می کند مدتی رقص و پایکوبی بعد به خانه عروس می روند تا عروس را به حمام می برند در قدیم که حمام عمومی روستا دایر بود عروس و داماد را به حمام عمومی می بردند ولی حالا خانه یکی از اقوام مشترک عروس و داماد را معین کرده و عروس را با شاباش و کل و ساز و آواز با ماشین تزیین شده ( در قدیم با اسب )به حمام می برند و در جلو حمام جمع شده اقوام و خویشان عروس و داماد شادی می کنند می رقصند می خوانند و دوباره عروس را به خانه ی پدرش می برند و به دنبال داماد میروند برای بردن او به حمام و در میان راه نیز با خواندن دست جمعی و حرکات موزون شادی خود را ابراز میدارند و داماد را به حمام برده داماد یک دوش چند دقیقه ای میگیرد صورتش را می تراشد و کت و شلوار دامادیش را با کمک ساقدوش می پوشد و کاملا خوش تیپ روی شانه ساقدوشش به میان جمع می آید و این همان لحظه ای است که تمام پدران و مادران برای پسرشان انتظار دارند و اقوام خویشان با نثار گل و نقل و سکه ارادت خود را به شازده داماد نشان می دهند و داماد بر شانه یکی از دوستان می رقصد و مردم به او پول می دهند بعد از دقایقی به طرف خانه ی پدر داماد حرکت می کنند در آنجا تختی را مهیا می کتنند داماد روی تخت می نشیند و برای داماد به اصطلاح " نتار " جمع می کنند ( نتار شاید تغییر یافته نثار است نثار در فرهنگ دهخدا و فرهنگ دکتر معین به معنای گل افشاندن یا پول افشاندن بر سر عروس و داماد است ) برای نتار دادن اول پدر داماد جلو می آید روی پسرش را می بوسد و مبلغی که قبلا همراه آورده را به او می دهد یک نفر با صدای بلند می گوید " پدر داماد ۲۰۰ هزار تومان شاباش خونه اش آباد" یا طلب صلوات می کند بعد نوبت پدر عروس است که بیاید داماد خود را ببوسد و نتار بدهد و بعد مادر و برادران و عموها دایی ها خاله ها و به همین ترتیب الی آخرین نفر دعوت شده در مراسم عروسی . میزان مبلغی که جمع می شود برای هر داماد متفاوت است بسته به تعداد اقوام ؛ تعداد مدعوین کیفیت پذیرایی و وضع مالی خانواده ها دارد پس از آن با همین شیوه در خانه پدر عروس برای عروس نتار جمع می کنند و دیگر اهالی به منزل خود و دنبال کار خود می روند اما در شب آخر این " خیر خانه حلال کردن" ...
مراسم ازدواج در سیمکان
مراسم ازدواج: (شرح کامل) در گذشته ازدواج در منطقه سیمکان بیشتر به صورت درون گروهی بود. وبه ندرت دختر وپسری باغریبه ازدواج می کردنداغلب دخترهای فامیل برای پسر عمو یا پسر خاله و...در بدو تولد ناف بر می شدند.این مسئله برای آنها اهمیت به سزایی داشت وحتی در این مورد اعتقاد داشتند که عقد دختر عمو وپسر عمو ها را در آسمان بسته اند وهیچ کس وهیچ چیز نمی تواند مانع آن شود. اما امکان دارد که مادری برای پسرش دختری را ناف بر نکرده باشد و پسر نیز موقع ازدواجش باشد دراین میان قاصدی را در وهله ی اول به خانه ی یکی از فامیل یا اهالی محل می فرستد تا ازدختر ایشان برای پسرش خواستگاری کند ومی گوید من از طرف فلان خانواده برای امر خیر آمده ام تا پسرایشان را به غلامی قبول کنید اگر جواب مثبت بود که روزی را معین می کنند ولی اگر جواب منفی بود مسئله فیصله پیدا می کند. که بیشتر به قول مردم سیمکان که می گویند طرف باید هم سر وهم کله ی (هم شان) ما باشد تا با ازدواج آنها موافقت شود. خواستگاری در منطقه سیمکان از قدیم الایام شب هنگام صورت می گیرد که خانواده پسر با جمعی از بزرگان به خانه عروس رفته وبعداز تعارفات معمول وبا استناد به سخنان خداوپیغمبر (ص)به تدریج وارد بحث خواستگا ری می شوند.پدر وبزرگان خانواده عروس سخنانی مطرح می کنند که با قبول خا نواده پسر شیرینی می خورند وبعداز آزمایش خون یک جلسه را برای مشخص کردن مهریه ،شیربها،باشلق و زمان عقد وعروسی تعیین می کنند. بعداز گرفتن جواب مثبت خانواده پسر با شیرینی،یک کله ی قند،قواره ای پارچه ویک انگشتر دختر را برای پسرشان نشانه یا کفش وانگشترمی کنند مهریه را امروزه با چشم وهم چشمی های بسیار در حد سال تولد دختر وگاهی بعضی خانواده ها ارزش دخترشان را با 2تا3 هزار سکه نشان می دهند یا با زمین و باغ و سفرهای زیارتی تعیین می کنند بعد نوبت به باشلق (وسایلی که خانواده پسر باید زمان عروسی به خانواده عروس بدهند) که همه ی این موارد در بعضی روستاهها در زمان عقد توسط بزرگان دو خانواده بر روی دوتکه کاغذ برای دو خانواده می نویسند ولی در دیگر روستاهها یک هفته قبل از عروسی باشلق را تعیین می کنند. که این نیز شامل وسایل منزل است که دختر وپسر باید بخرند که بعضی روستاهها پول می گیرند وبعضی دیگر خرید وسایل بزرگ را بر عهده ی پسر می گذارند. یک روز قبل از برای برای خانواده عروس می آورند که شامل لباس برنج barozi عروسی ودر بعضی نقاط صبح حنابندان ،گوشت، سیگار وهیزم و...میشود که این مراسم به طرز بسیار زیبایی بر گزار ...
نكاح(عروسي) در لارستان
ازدواج در لارستان-قسمت3 نویسنده : ساره شهپر شلوار و ست 6 تایی از پیرهن و زیرپیرهنی و لباس زیر و جوراب و کفش و کمربند و دکمه سردست (معمولا طلا) و سوزن کراوات (معمولا طلا) و …. بوده و همه اینها در قدیم در سینی های بزرگ به همراه کله قند و تزیین شده با پارچه های سبز توسط مردان با ساز و دهل روانه خانه داماد می شده است و گاه این کله قند و پارچه در سطلی بزرگ قرار می دادند که هر کس زودتر اینها را به خانه داماد می رساند به عنوان مزد کله قند و پارچه را دریافت می نمود . سطل ها برای تهیه شربت استفاده می شد.(امروزه در لار در عصر حنابندان علاوه بر چمدان در ست های 6 تایی که از هر چیز مورد نیاز مردانه 6,12,14,16,18,24 یا 36 تایی بسته به تمول افراد در آن قرار دارد, 12 کارتن گلاب ,2 کارتن قند و 2 سطل عسل به همراه پنیر و مغز بادام و پسته و ماست و 12 جعبه نبات نیز در سینی های بزرگ در کنار این چمدان ها روانه منزل داماد می گردد.امروزه مادر داماد نیز برای عروس خود چنین تدارکات مفصلی را می بیند و به همین نحو شاید هم بیشتر عمل کرده و دیگران را نیز دعوت می کنند تا آنها را ببینند و برای شادباش بر روی آن پول و بادام سبز و شکلات “برنه یا برنش”[21]کنند ).پس از حمل این وسایل به خانه داماد و چیدن و تزیین حجله یا همان اتاق خواب عروس و داماد تشک های آنها را نیز پهن کرده و آفتابه و لگن را در گوشه ای گذارده و کوزه دان و لیوان را نیز پر آب در گوشه دیگر قرار داده و چراغ را روشن و اتاق را ترک می کنند تا شب هنگام که عروس و داماد را به حجله روانه می دارند. در گراش در شب حنابندان طایفه داماد مهمان شام خانه عروس هستند و سرو تخمه و کباب بر عهده مادر عروس می باشد و مردم از ظهر که عروس برای حمام رفتن مهیا شده تا شب برای نهارو شام مهمان خانه عروس می باشند.اما سایر روزها هر طایفه برای خود پخت می کند و رسم خرج مطبخ نه به صورت پخته و نه خشکه (نقدی یا غیر آماده )وجود ندارد.اما همانطور که قبلا هم ذکر شد در هنگام قرار 50 گنی قند و حنا طایفه داماد موظف به تهیه برای طایفه عروس است و در کنار چمدان های رد و بدل شده نیز مادر داماد کله قندهایی می فرستد که بین همراهان و کسانی که چمدان ها را آورده اند به عنوان هدیه پخش می شود.در گراش به دلیل متمول بودن افراد و اینکه اکثر قریب به اتاق مردان خلیج رو هستند و چشم هم چشمی و رقابت در بین خانواده ها بسیار بالاست در تبادل چمدان ها و سینی ها رکورد منطقه را شکسته و گاه به 50 سینی و چمدان نیز می رسد و به رسم گراشی عمل کردن در منطقه زبانزد است و به معنای خرج وسیع کردن و تهیه بسیار دیدن است.این سینی ها که در عصر حنابندان فاش جابجا می شود شامل :قند,نبات,نخود پخته,فرنی,پسته, ...
مراسم خواستگاری ونامزدی وعروسی
طبق سنت قدیمی این روستا بزرگ روستا را به خانه پدر عروس می فرستند تا اجازه خواستگاری را بگیرد.اگر خانواده عروس موافقت کرد بزرگان روستا با خانواده داماد به خانه عروس رفته وبدون این که مهریه یا اقدامات دیگری انجام گیرد صحبتهایی بین دو خانواده رد وبدل می شود باتوجه به این که جواب مثبت باشد از یه ماه تا یک سال به صورت نامزدی وبدون عقد به این طریق که یک انگشتر وچادر سفید تقدیم به خانه ی عروس خانم می کنند با همین هدیه با عفت و پاکدامنی تا زمانی که آمادگی خود را عروس وداماد ابلاغ کنند.منتظر هم می مانند.بعد از این مدت مراسم عقد شروع می شود.باجشن ودعوتی بزرگها وعموها ودایی ها وخاله ها وعمه ها که نقش دارند مودبانه می نشینند بحث مهریه که معمولا یک جلد کلام ا... وآینه و شمعدان و14 عدد سکه بهار آزادی تا 200سکه وشیر بها هم تا سقف 2 تا 4میلیون تومان است را نظر می دهنددر داخل روستا خطبه عقد جاری می شود معمولا عقد تا2سال طول می کشد بعد از این مدت قاصدی را به خانه عروس خانم می فرستند که جواب عروسی را بگیرد10روز به عروسی پدر داماد و معتمد روستا پول شیر بها یا همان پول نقد را با جعبه شیرینی به خانه عروس می برند تا جواب بگیرند.داماد به شهر می رود خرید می کند و بعد ازاعلام آمادگی عروس و داماد با هم به شهررفته و خری لازم را انجام می دهند و 2روز به عروسی در خانه عروس مراسم جهیز نمایان شروع میشود که دخترها به کمک عروس رفته وبا سلیقه خود جهزیه عروس را به نمایش میگذارندوبعد از آن مراسم قند شکنان(قند شکنون)شروع می شود. شب اول قند شکنان:اقوام یک شب به عروسی دور هم جمع شده و کل قند مصرفی عروس را می شکنند وعده ای هم به پایکوبی مشغول می شوند.عروسی طبق سنت قدیمی سه شب(قند شکنون-حنابندون-عروسی)برگزار می شود.شب دوم حنابندان:غروب شب دوم خانم های روستا به خانه ی عروس رفته ودور عروس جمع می شوند وبا سازونواز محلی عروس را از منزل پدرش بیرون برده وبه حمام عمومی می برند و در آنجا بعد از تطهیر لباس شب حنابندان راکه توسط مادرعروس خریداری می شود تن عروس خانم می کنند وعروس رابیرون آورده ودور او حله می زنند وباشاباش شاباش دوباره به خانه پدرش می برند وبرای او حل می زنند وبه این طریق که:(شاباش شاباش عروس میره خونه باباش)شب حنابندان که حنارابسیارزیباتزیین می کنند شروع میشود ومراسم مردانه وزنانه جداازهم می باشد بعد ازپذیرایی شام داماد راحنامی بندند وبرای اوشعر میخوانند که ازپدرداماد وپدر عروس وهمه فامیلها اجازه گرفته می شود 2 نفر جلو داماد می نشیند وجوانهادست زنان را میخوانند که(مبارک های مبارک)باشعرهای زیبا000حناکردی به قربون حنایت ...
مراسم خواستگاری و جشن عروسی در مغان
مراسم خواستگاری و جشن عروسی در منطقه مغان به مانند دیگر مناطق ایران به گونه ای خاص برگزار می شود. در قدیم الایام، پسر، دختر را بر سرچشمه آب مورد استفاده عشایر و روستاییان دیده و می پسندید و یا دختر و پسر را والدین و سرپرستان آنان در دوران کودکی برای هم نشان می کردند. ملاکهای انتخاب، اغلب قومی و طایفه ای بوده و طرف انتخاب کننده پدر داماد می بود. از ملاکهای انتخاب به زیبایی و وجاهت دختر، طبقه و موقعیت اجتماعی طرفین، مذهبی و تدین خانواده ها، شرایط داماد به لحاظ قدرت جسمانی، قدرت عقلانی و ... می توان اشاره داشت. نوعی دیگر از ازدواجها، ازدواجهای جبری بوده که نمونه بارز این گونه وصلتها، ازدواج طرفین به خاطر رفع اختلافات قبیله ای و طایفه ای بوده است. معمولاً در خواستگاریها از ریش سفیدان قبیله یا طایفه دعوت می شده تا به خانه دختر رفته و از او خواستگاری نماید. پدر دختر از طرف مقابل خود چند روزی فرصت می خواست تا با نظرخواهی از خود دختر و اعضای خانواده جواب نهایی را گرفته تا به خانواده پسر منعکس نماید.در صورت مثبت بودن پاسخ خانواده دختر، مقدمات جشن عروسی فراهم می شد. در این مرحله، نخستین کار، نشان کردن دختر بود که با یک انگشتری و چند قلم لباس در روز تعیین شده دختر را نشان می کردند. مراسم شیرینی خوران مرحله دوم پس از دریافت جواب مثبت بود. در طی این برنامه مراسم شاد اجرا می شد. عقدخوانی پس از مراسم شیرینی خوران با دعوت از یک فرد روحانی و یا فرد آگاه به مسایل شرعی صورت می پذیرفت. کابین یا مهریه عروس معمولاً، قرآن، پول و احشام بوده است. مقدار و میزان مهریه معمولاً پس از بررسیهای لازم در مورد امکانات و شرایط مالی داماد تعیین می شد. مهریه شامل چهار یا پنج رأس گاو یا گله ای گوسفند، مقداری برنج، میوه، کشمش، لباس، قند و شیرینی و ... بوده که توسط شتر و یا اسبهای تزیین شده به خانه عروس برده می شد. پس از آن مراسم قندشکنی در خانه عروس برپا می شد و وکیل عروس مبلغی را به عنوان شادباش و تهنیت دریافت می کرد. خانواده عروس با استفاده از مقدار مبلغی که با عنوان شیربها (باشدیق) از خانواده داماد گرفته اند نسبت به تهیه جهیزیه اقدام می نمایند. در این گونه موارد زنان طایفه عروس دور هم جمع شده، با شادی و پایکوبی به فراهم کردن جهیزیه عروس می پردازند. شال متقال، مخملهای اصل، قراووس، زر، بادم و قلماشال از لباسهای گرانبهایی است که برای عروس خریداری می شود. نوع پوشش عروس از میان لباسهای ذکر شده و بنا بر سلیقه داماد و مد محلی انتخاب می شود. این مسأله در مورد داماد هم صدق می کرد. موهود، زره دار، شیود، قنبرکت از لباسهای معروف مردانه است و داماد در جشن ...
عید و رسم و رسومات شیرازی
خوب یه کم میخوام از رسم و رسومات شب عید تو شیراز بنویسم البته در مورد عروس خانوما و شادومادا هست. تو شیراز رسمه وقتی که عروس عقد هست یا نامزده و هنوز به خونه شوهرش نرفته از طرف خانواده داماد شب عید هفت سین و عیدی بیارن که این هفت سین علاوه برهمون ۷ سین معمولی شیرینی ومیوه هم باید باشه باضافه مرغ و ماهی درسته و هر کسی بنا بر تواناییش عیدی تعیین میکنه بعضیا یه سرویس میدن بعضیا سکه میدن و همینطور الی آخر و این رسم باعث پول دراوردن یه عده که سلیقه و ابتکار خوبی دارن شده یعنی که هفت سین رو سفارش میدن بهشون و اونا با تزیین هفت سین رو درست میکنن و بعد هم یه وانت بار یا بقول شیرازیا نیسان گاوی کرایه میکنن و هفت سینی که تو چندین سینی چیده شده رو به خونه عروس میبرن و در مقابل اونایی که هفت سین میبرن هم معمولا یا خدمتکار خونه داماد هستن یا کسای دیگه که وقتی رفتن خونه عروس هفت سین رو تحویل دادن شاباش میگیرن. وقتی هم عروس عروسی میکنه و خونه خودش هست این وظیفه و رسم بعهده مادر و پدر عروس هست که هفت سین رو به خونه دخترشون ببرن . خلاصه برو بیاییه . رسم خیلی جالبیه ولی فکر کنم قدیما رنگ و لعابش بیشتر بوده البته حالا تجملات خیلی قاطیش شده همین که هفت سین عروس رو سفارش میدن ولی فک کنم قدیمازمان مامانای ما حرف از هفت شیرینی و هفت میوه هم بوده. کسی اگه رسم جالبی در رابطه با نوروز یادش میاد بنویسه که مستفیض بشیم. عید همه تون مبارک . ایشالله سال خوبی برای همه مون باشه. آهای اونایی که خارج هستین توروخدا وبلاگستان رو سوت و کور نذارینا حوصله مون سر میره . دلمون تنگ میشه و هوم سیک میشیم. الان رفتم وبلاگ نسرین دیدم دعا کرده و باخدا حرف زده گ فتم نکنه خدا همه پولارو برای اون بفرسه : ای خدا یه لنگ ه از اون سبد پر از دلاری که میخوای بفرستی برای نسرین رو بکنش پر از یورو برای من بفرس. وای چه کیفی میده روز اول عید در خونه رو باز کنم یه سبد پر ازیورو های بسته بندی های خوشکل ببینم البته منظورم رقمای درشت یورو هست.
آداب و رسوم عروسی ترکان
مقدمه : آداب، رسوم و فرهنگ هر ملت سرشار ازغنا و ظرافت‌هاي خاصي است. اين فرهنگ در بطن خود داراي خرده فرهنگ‌هايي است كه شالوده و اساس فرهنگ آن ملت را پيريزي مي‌كند. باورها و آرزوهاي هر ملتي را مي‌توان در آداب و رسوم و آيين‌هاي ملي و مذهبي آن ملت جستجو كرد. آيين‌هاي عروسي، جشن‌های اعياد، برداشت محصول، نامگذاري و ختنه پسربچه‌های و... ، عزا، باران خواهي و... آيينه تمام نمايي است كه فرهنگ هر قوم و ملتي را براي ما بازخواني مي‌كند. بازخواني فلسفه و چگونگي به وجود آمدن آنها مي‌تواند، راهگشاي ما در شناخت باور‌هاي اساطيري آن قوم و ملت باشد. اما اين بازخواني و كنكاش كارهاي آكادميك لازم دارد كه خارج از سطح معلومات و توانايي هاي يك نفر مي باشد. در ادامه به بررسي مراسم و آيين‌هاي فولکوریک عروسي ترکهای خراسان براساس تجربیات خود و شنیده های از پدر و مادر و سایر بزرگترها درشهرستان بجنورد و روستای ترک نشین گریوان و روستاهای اطراف آن واقع دربخش مرکزی بجنورد مي‌پردازيم. البته اين مطلب بيشتر درباره‌ي عروسي تمام ترکهای خراسان کم و بیش صادق است. هسته‌ي اصلي آن بجنورد و روستاي گریوان مي‌باشد. آداب و رسوم عروسی ترکان ترکهای خراسان نیز دیرینه دلدادگان و پرچمدار شکوه فرهنگی هستند که ، توانسته‌اند فرهنگ نیاکان خود را به زیبایی بر دوش بکشند و در خراسان بزرگ به ترک بودن خود ببالند و افتخار کنند. ترکهای خراسان، بذر افشانده شده تاریخند که در دل هر دشت و مزرعه ای، در ستیغ هر کوهی، در زلالی هر جویباری، هم نفس صادق خاک خود و خاطره بوده است. هر ازچندی، صدای سورنا و دهل و قوشمه و تار در کوه و دشت می پیچد، ضرباهنگ قلبی با قلب دیگر هم نوا می شود. شور، شادمانی و عشق درهم تنیده است. بوی اسپند ، سرخی سیب و انار، لبخند بر لبها، نجابت اسب عروس، هلهله و شادی مرد و زن، پیر و جوان، دستهای به شوق بالا رفته تا در گرفتن انار از هم سبقت بگیرند، همه و همه یعنی باز عروسی ترکهای خراسان است.در ذيل آداب و رسوم فلکوریک عروسي ترکهای خراسان كه بعضي ازآنها رفته رفته دراثر تاثیر فرهنگ اقوام دیگر و تبلیغات منفی یکسان سازی فرهنگی به بوته فراموشي سپرده مي‌شود، تقديم خوانندگان مي‌گردد. براکه (پیمان برادری) دربین ترکان خراسان رسم است که پسران قبل ازعروسی، با یکی از دوستان صمیمی خود پیمان اخوت و برادری می بندند و به اصطلاح با هم "براکه " می شوند. در تمام مراحل عروسی، تدارکات و به هنگام عروسی، هدایت کاروان عروس به عهده براکه اوست. ائلچي‌لئق (خواستگاري) وقتي جواني قصد ازدواج داشته باشد به خاطر شرم و حيا و آداب خانوادگي نمي‌تواند، ...