تحقیق در مورد شاهنامه
فردوسی
فردوسی حکیم ابوالقاسم حسن بن علی طوسی معروف به فردوسی (حدود ۳۱۹ تا حدود ۳۹۷ هجری شمسی)، شاعر حماسه‌سرای ایرانی و گویندهٔ شاهنامهٔ فردوسی است که مشهورترین اثر حماسی فارسی است و طولانی‌ترین منظومه به زبان فارسی تا زمان خود بوده‌است. او را از بزرگترین شاعران فارسی‌گو دانسته‌اند. زندگی در مورد زندگی فردوسی افسانه‌های فراوانی وجود دارد که چند علت اصلی دارد. یکی این که به علت محبوب نبودن فردوسی در دستگاه قدرت به دلیل شیعه بودنش، در قرن‌های اول پس از پایان عمرش کمتر در مورد او نوشته شدهاست، و دیگر این که به علت محبوب بودن اشعارش در بین مردم عادی، شاهنامه‌خوان‌ها مجبور شده‌اند برای زندگی او که مورد پرسش‌های کنجکاوانهٔ مردم قرار داشته‌است، داستان‌هایی سرِهم کنند. تولد بنا به نظر پژوهشگران امروزی، فردوسی در حدود سال ۳۱۹ هجری شمسی در روستای باژ در نزدیکی طوس در خراسان متولد شد. استدلالی که منجر به استنباط سال ۳۱۹ شدهاست شعر زیر است که محققان بیت آخر را اشاره به به قدرت رسیدن سلطان محمود غزنوی در سال ۳۷۵ شمسی می‌دانند: بدانگه که بُد سال پنجاه و هشت نوان‌تر شدم چون جوانی گذشت فریدون بیداردل زنده شد زمین و زمان پیش او بنده شد و از این که فردوسی در سال ۳۷۵ پنجاه و هشت ساله بوده‌است نتیجه می‌گیرند او در حدود سال ۳۱۹ متولد شدهاست. تولد فردوسی را نظامی عروضی، که اولین کسی است که دربارهٔ فردوسی نوشته‌است، در ده «باز» نوشته‌است که معرب «پاژ» است. منابع جدیدتر به روستاهای «شاداب» و «رزان» نیز اشاره کرده‌اند که محققان امروزی این ادعاها را قابل اعتنا نمی‌دانند. پاژ امروزه در استان خراسان ایران و در ۱۵ کیلومتری شمال مشهد قرار دارد. نام او را منابع قدیمی‌تر از جمله عجایب المخلوقات و تاریخ گزیده (اثر حمدالله مستوفی) «حسن» نوشته‌اند و منابع جدیدتر از جمله مقدمهٔ بایسنغری (که اکثر محققان آن را بی‌ارزش می‌دانند و محمدتقی بهار مطالبش را «لاطایلات بی‌بنیاد» خوانده‌است) و منابعی که از آن مقدمه نقل شدهاست، «منصور». نام پدرش نیز در تاریخ گزیده و یک منبع قدیمی دیگر «علی» ذکر شدهاست. محمدامین ریاحی، از فردوسی‌شناسان معاصر، نام «حسن بن علی» را به خاطر شیعه بودن فردوسی مناسب دانسته و تأیید کرده‌است. منابع کم‌ارزش‌تر نام‌های دیگری نیز برای پدر فردوسی ذکر کرده‌اند: «مولانا احمد بن مولانا فرخ» (مقدمهٔ بایسنغری)، «فخرالدین احمد» (هفت اقلیم)، «فخرالدین احمد بن حکیم مولانا» (مجالس المؤمنین و مجمع الفصحا)، و «حسن اسحق شرفشاه» (تذکرة الشعراء). تئودور نولدکه در کتاب حماسهٔ ملی ایران در رد نام «فخرالدین» ...
پژوهشی در مورد شاهنامه
مقاله ی زیر همراه با مقدمه و توضیحات بیشتر را می توانسد در اینجامطالعه کنید در مورد شاهنامه و داستان‌هایش بسیار نوشته‌اند. آن چه در این مجموعه‌ی بی نظیر به همت آن حکیم والامقام گرد آمده است، داستان عبور زمان از تاریخ یک نژاد تمدن ساز است. نژادی که با اسطوره‌هایش آغاز می‌گردد و در آخرین برگ‌های شاهنامه با پهلوانان خویش به خون می‌غلتد. اما با آه‌ها و افسوس‌ها و در عین حال با افتخارات و سربلندی‌های خود باقی می‌ماند تا در زمان‌های دورتر به بار نشستن دوباره‌ی سرزمینش را نظاره‌گر باشد. بی شک کار تدوین شاهنامه کاری سترگ بود که تنها از عهده‌ی فردوسی بزرگ برمی‌آمد و او هم به شایستگی تمام این مهم را به انجام رساند، به گونه‌ای که امروزه این حماسه‌ی شگرف فخر ما ایرانیان به شمار می‌رود. بی شک فردوسی در سرودن بیت بیت این اثر جاوید، توجه به منابع مستند و معتبر آن زمان را سرلوحه‌ی کار خود قرار داده بود. هر چند که دانش امروزه‌ی ما در مورد کیفیت و چگونگی منابع در دسترس وی چندان زیاد نیست، اما می‌توانیم به نقل خود وی در مورد منبع اصلیش استناد کنیم. یکی نامه بود از گه باستان فراوان بدو اندرون داستان پراکنده در دست هر موبدی ازو بهره‌ای برده هر بخردی مطمئنا فردوسی بزرگ از منابع دیگری هم در سرایش شاهنامه استفاده کرده است و داستان‌هایی که سینه به سینه به وی رسیده بود هم نقش مهمی در خلق شاهنامه داشته است. اندازه گیری دقت و صحت این گفته‌ها امروزه دغدغه‌ی بسیاری از ایران پژوهان است و فعالان این عرصه سعی می‌کنند با دانش نوین و روش‌های جدید تحقیق، پرده از اسرار این گنجینه‌ی ملی بردارند. موضوع این نوشتار هم بررسی دو بیت از شاهنامه است که به صورت آشکار از وضعیت آسمان و نحسی بخت حاصل از آنها سخن به میان آورده است و ما سعی می‌کنیم با تکیه بر دانسته‌های تاریخی و نرم‌افزارهای نجومی، میزان درستی و صحت این دو بیت را مورد مطالعه قرار دهیم. صفحات پایانی شاهنامه، به داستان حمله‌ی اعراب به ایران زمین اختصاص یافته است. تندی کلام فردوسی در این سطور به اندازه‌ای زیاد است که عده‌ای نگارش این قسمت‌ها را مربوط به وی نمی‌دانند و سعی می‌کنند این صفحات پایانی را به کاتبان شاهنامه که از ذوق شعری بهره‌مند بودند، منسوب کنند. در هر حال داستان سرازیر شدن سپاه اعراب به مرزهای ایران و رویارویی رستم فرخزاد با این سپاه قسمت مهمی از بیت‌های پایانی شاهنامه را شامل می‌گردد و هنوز هم محققان زیادی در مورد عوامل شکست ساسانیان از اعراب به مطالعه و غور مشغول هستند، اما صرف نظر از تمامی دلایل نظامی و اجتماعی که بارها و بارها بیان گردیده ...
فردوسی
فردوسی مقدمه: حکیم ابولقاسم حسن ابن علی طوسی معروف به فردوسی(حدود319تاحدود397هجری شمسی) شاعرحماسه سرای ایرانی وگوینده شاهنامه فردوسی با پنجاه هزاربیت بروزن( فعولن فعولن فعولن فعل(فعول)) که مشهورترین اثرحماسی فارسی است وطولانی ترین منظومه به زبان فارسی تازمان خود بوده است که تقریبا سی سال به طول انجامید . فردوسی درشاهنامه ازدودمانهای پادشاهی پیشدادیان وکبانیان واشکانیان وساسانیان نام برده است. آثاردیگری نیزبه فردوسی نسبت داده شده است که اکثرا مردوددانسته اندکه معروفترین آنها مثنوی یوسف وزلیخا وگرشاسب نامه وهجونامه ای علیه سلطان محمودمیباشد. آثار فردوسی نه تنها در ایران بلکه دربسیاری از کشورهای دیگرمورد تحقیق وبررسی قرار گرفته است وحتی دردانشگاههای معروف دنیا ازجمله دانشگاه کمبریج انگلستان مورد مطالعه قرارگرفته است واخیرا جدیدترین تحقیقات درباره شاهنامه درمرکزمطالعات خاورمیانه واسلامی این دانشگاه منتشرشد. دراواسط نوروز 1385 ترجمه تازه ای از شاهنامه "حکیم ابوالقاسم فردوسی" به زبان انگلیسی در آمریکا منتشر شد. "دیک دیویس" پدیدآورنده این نسخه جدید که پروفسور زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اوهایوی آمریکا و عضو انجمن سلطنتی ادبیات است با ارائه این ترجمه جدید نوروز ایرانی را جشن گرفته است. دراین تحقیق سعی شده است درباره زندگینامه وهمچنین بررسی گوشه ای ازمهمترین شاهکار این شاعر بزرگ شیعه ((شاهنامه)) و موارد قابل توجه موجود در آن مورد نقد و بررسی قرارگیرد. زندگینامه حکیم ابوالقاسم فردوسی استاد ابوالقاسم فردوسی شاعر بزرگ حماسه سرای ایران و یکی از گویندگان مشهور عالم و از ستارگان درخشنده ی آسمان ادب فارسی و از مفاخر نامبردار ملت ایران است و به سبب همین عظمت مقام و مرتبت زندگی او مانند بزرگان درجه ی اول ایرانی با افسانه ها و روایات مختلف آمیخته شده. نام او و پدرش در ترجمه البنداری که حدود سال 620 هجری از شاهنامه به عربی شده منصور بن حسن آمده کنیه و لقب شاعری او همه جا از قدیم ترین مآخذ یعنی تاریخ سیستان و چهار مقاله ی نظامی عروض گرفته به بعد ابولقاسم فردوسی آمده و در این تردیدی نیست. مولد او را نظامی عروضی قریه ی (( باژ )) از ناحیه ی طابران طوسی نوشته و دو لتشاه سمر قندی قریه ی رزان طوس، و البته قول عروض را به سبب قدمت بیشتر باید مورد قبول و اعتماد قرار داد. سال ولادت استاد معلوم نیست و اگر بخواهیم از روی تاریخ ختم شاهنامه و مقایسه آن با سن فردوسی مطلب را معلوم کنیم دچار اشکالات عجیب خواهیم گشت مثلا فردوسی از پنجاه و هشت سالگی تا هفتاد و شش سالگی خود را در شاهنامه ...
دو مقاله جدید درباره شاهنامه
دو مقاله جدید درباره شاهنامه به مناسبت روز بزرگداشت فردوسی اردیبهشت ۱۳۹۱ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ به نام خداوند جان و خرد خرد بر سر جان نامگانۀ دکتر احمدعلی رجائی بخارایی به درخواست و کوشش دکتر محمدجعفر یاحقی دکتر محمدرضا راشد محصل سلمان ساکت تهران: انتشارات سخن با همکاری قطب علمی فردوسیشناسی چاپ اول 1391 روايتي ديگر از بهآسمانرفتن كيخسرو دکتر آرش اكبري مفاخر دانشگاه فردوسی مشهد مقدمه كيخسرو، از برجستهترين شخصيتهاي اسطورهها، حماسهها و داستانهاي ايراني است كه نقشهاي بسيار گوناگوني در ادبيات ايران دارد. از ويژگيهاي برجستة كيخسرو كه در اين مقاله بدان پرداختهميشود، زندگاني جاودانة وي است. اين ويژگي آموزهاي بسيار مهم در پرداختهاي اساطيري، حماسي، عرفاني و داستاني از شخصيت كيخسرو است. كهنترين اشاره به جاودانگي وي در متن اوستايي آفرين پيغامبر زردشت[1] (بند 7)آمدهاست: - a-ýaskem, a-mahrkem bavâhi ýatha kava husrava. (Darmesteter, 1892: II, p. 659؛ دستنويس د 30: ص19، س 1-3) بيدرد، بيمرگ باشيد، همانند كيخسرو. و همچنين گزارش زند آن در زند خردهاوستا (Dhabhar, 1927: p. 183, l. 22؛ دستنويس د 30: ص19، س 3-4): - a-ǰask, a-marg būdan čiyōn Kay-hūsraw بيدرد، بيمرگ باشيد همچون كيخسرو (عفيفي، 1374: ص124، بند 7). و ترجمة فارسي زردشتي آن در روايات داراب هرمزديار (ج2/ ص401/ س15): اجسك [= بيدرد]، امرگ [= بيمرگ] بيد چون كيخسرو. از اينرو در متون پهلوي از كيخسرو در رديف جاودانان نام برده شدهاست (كريستنسن، 1381: ص219-224). در دينكرد هفتم (Madan, 1911: II, 673, 19؛ راشدمحصل، 1390: بخش10، بند10)، دينكرد نهم (Madan, 1911: II, 805, 14-15؛ تفضلي، 1344: ص53) و داتستان دينيگ (Anklesaria, 1976: 35, 2)، وزيدگيهاي زادسپرم (Anklesaria, 1964: 35, 6؛ راشد محصل، 1385: ص100) وي يكي از هفتجاودانان است. در مينوي خرد (تفضلي، 1379: بخش26، بند59-63) از ياوران سوشيانث بهشمار ميرود. در روايت پهلوي (Dhabhar, 1913: 48. 39؛ ميرفخرايي،1367: ص61) و دينكرد نهم (Madan, 1911: II, 817, 16-18؛ تفضلي، 1344: ص95) وي با سوشيانس كه خويشكاري بازآرايي جهان را دارد، بر ايزد واي ـ كه او را در پيكر شتري درآورده ـ سوار است، ديدار ميكند. در متون فارسي زردشتي روايات داراب هرمزديار (اونوالا، 1922: 2/ 69/ 11-15) و صد در بندهش (دابار، 1909: بخش35، بند51) نيز به جاودانگي كيخسرو اشاره شدهاست. جاودانگي كيخسرو سرچشمهاي نيز در فروشي وي دارد. فروشي كيخسرو پيش از زايش به زمين ميآيد و نريوسنگ را از كشتن كيكاوس بازميدارد. در روايت دينکرد نهم (Madan, 1911: II, 816, 10-15؛ تفضلي، 1344: ص92) پس از ستاندن فرّه از کاوس، سپاهيان او از بلندای ...
فردوسی
فردوسی<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> حکیم ابوالقاسم حسن بن علی طوسی معروف به فردوسی (حدود ۳۱۹ تا حدود ۳۹۷ هجری شمسی)، شاعر حماسه‌سرای ایرانی و گویندهٔ شاهنامهٔ فردوسی است که مشهورترین اثر حماسی فارسی است و طولانی‌ترین منظومه به زبان فارسی تا زمان خود بوده‌است. او را از بزرگترین شاعران فارسی‌گو دانسته‌اند. زندگی در مورد زندگی فردوسی افسانه‌های فراوانی وجود دارد که چند علت اصلی دارد. یکی این که به علت محبوب نبودن فردوسی در دستگاه قدرت به دلیل شیعه بودنش، در قرن‌های اول پس از پایان عمرش کمتر در مورد او نوشته شدهاست، و دیگر این که به علت محبوب بودن اشعارش در بین مردم عادی، شاهنامه‌خوان‌ها مجبور شده‌اند برای زندگی او که مورد پرسش‌های کنجکاوانهٔ مردم قرار داشته‌است، داستان‌هایی سرِهم کنند. تولد بنا به نظر پژوهشگران امروزی، فردوسی در حدود سال ۳۱۹ هجری شمسی در روستای باژ در نزدیکی طوس در خراسان متولد شد. استدلالی که منجر به استنباط سال ۳۱۹ شدهاست شعر زیر است که محققان بیت آخر را اشاره به به قدرت رسیدن سلطان محمود غزنوی در سال ۳۷۵ شمسی می‌دانند: بدانگه که بُد سال پنجاه و هشت نوان‌تر شدم چون جوانی گذشت فریدون بیداردل زنده شد زمین و زمان پیش او بنده شد و از این که فردوسی در سال ۳۷۵ پنجاه و هشت ساله بوده‌است نتیجه می‌گیرند او در حدود سال ۳۱۹ متولد شدهاست. تولد فردوسی را نظامی عروضی، که اولین کسی است که دربارهٔ فردوسی نوشته‌است، در ده «باز» نوشته‌است که معرب «پاژ» است. منابع جدیدتر به روستاهای «شاداب» و «رزان» نیز اشاره کرده‌اند که محققان امروزی این ادعاها را قابل اعتنا نمی‌دانند. پاژ امروزه در استان خراسان ایران و در ۱۵ کیلومتری شمال مشهد قرار دارد. نام او را منابع قدیمی‌تر از جمله عجایب المخلوقات و تاریخ گزیده (اثر حمدالله مستوفی) «حسن» نوشته‌اند و منابع جدیدتر از جمله مقدمهٔ بایسنغری (که اکثر محققان آن را بی‌ارزش می‌دانند و محمدتقی بهار مطالبش را «لاطایلات بی‌بنیاد» خوانده‌است) و منابعی که از آن مقدمه نقل شدهاست، «منصور». نام پدرش نیز در تاریخ گزیده و یک منبع قدیمی دیگر «علی» ذکر شدهاست. محمدامین ریاحی، از فردوسی‌شناسان معاصر، نام «حسن بن علی» را به خاطر شیعه بودن فردوسی مناسب دانسته و تأیید کرده‌است. منابع کم‌ارزش‌تر نام‌های دیگری نیز برای پدر فردوسی ذکر کرده‌اند: «مولانا احمد بن مولانا فرخ» (مقدمهٔ بایسنغری)، «فخرالدین احمد» (هفت اقلیم)، «فخرالدین احمد بن حکیم مولانا» (مجالس المؤمنین و مجمع الفصحا)، و «حسن اسحق شرفشاه» (تذکرة الشعراء). ...
تحقیقی در مورد فردوسی توسط دانش آموز کاوان بایزیدی
جهان سر به سر حکمت و عبرت است چرا بهره ما همه غفلت است حکیم ابولقاسم فردوسی طوسی بزرگترین حماسه سرای تاریخ ایران و یکی از برجسته ترین شاعران جهان شمرده می شود . محل تولد او دهکده ((باژ)) یا ((باز)) طابران طوس است سال تولد این شاعر بزرگ، به احتمال، حدود 329هجری می باشد . این شاعر نام دار، مدت عمر خود را در دو بیت زیر تعریف کرده است. کنون سالم آمد به هفتاد و شیش غمنوده همی چشم بیار فش کنون عمر نزدیک هشتاد شد امیدم به یک باره بر باد شد آرامگاه این شاعر نام دار در 27کیلومتری مشهد و در کنار خرابه های طوس قدیم که آن را شهر طوس می خوانند قرار دارد. بنای سنگی آرمگاه فردوسی در سال1313 ساخته شده است. این اثر تاریخی ، ادبی، بیشتر به زبان های زنده دنیا ترجمه شده است. این شعر گویای خدمات فردوسی به زبان فارسی است. بسی رنج بردم در این سال سی عدم زنده کردم به دین پارسی شاعر بزرگ مرتبه سی سال برای نوشتن شاهنامه زحمت کشیده، توانسته است. این اثر بزرگ ادبی را کاملا" به زبان فارسی بنویسید.
دانلود مقاله جایگاه زنان در شاهنامه
جایگاه زنان در شاهنامه دوست خوب، درباره ی جایگاه زنان در شاهنامه بسیار حرف زده شده است. بعضی ها معتقدند که بدلیل تفکرِ پدرسالارانه ی حاکمِ بر شاهنامه، زنان از جایگاهِ خوبی در شاهنامه برخوردار نیستند. برخی معتقدند ابیاتِ بسیاری از جمله: "زن و اژدها هر دو در خاک به – زمین پاک از این هر دو ناپاک به" جزو ابیات الحاقی است و آنها را قبول ندارند (معنای این بیت را در کتاب پژوهشی ام پس از 10 صفحه مقدمه بر آن آورده ام). دوباره و دوباره تکرار می کنم که داستان های شاهنامه را نمی توان بیرون از عصری که اتفاق افتاده است، درک کرد. در ساختمانِ پژوهشِ ابتدایی اما پایه ایِ ام در کتاب "شناخت شاهنامه" چهار عصری را که تحولات شاهنامه را در آن تقسیم کرده ام آمده است. 1. در عصرِ طلاییِ جمشید، محور و تکیه ی داستان ها بر پدران است. این عصر، عصرِ پدران و شکارچیان است و زنان نقاش فعالی در این دوره ندارند و اگر حرفی در مورد آنها زده نمی شود بخواطر آن است که آنها در پشتِ پرده ی ماجراها بسر می برند. 2. با فریدون عصر نقره ی مادران و برزگران آغاز می شود. در خیلی از داستان های شاهنامه به ویژگی های این عصر اشاره می شود: "درختی بکشتم بباغ بهشت – کزان بارورتر فریدون نکشت." در این عصر محورِ داستان ها و همچنین انتقال سلسله ی پادشاهی به کمکِ مادران و یا به واسطه ی زنان انجام پذیر است. در این عصر مادر فریدون و همسر منوچهر از بهترین مثال ها هستند.در هنگامِ تحول عصر نقره به عصر بعدی یعنی عصر برنز سلسله ی پهلوانان سیستانی بوجود می آیند. در این گذر، دختر رستم، بانوی آذرگشسب یکی از چهره های دیگرِ زنانِ شاهنامه است با شخصیتی جنگجو و بسیار خشن. 3. عصرِ برنزِ کیانیان با پادشاهی کیقباد آغاز می شود. این عصر در واقع عصرِ پسران است و به همین دلیل این دوران بر کشمکش بین پدران و پسران تکیه دارد و تقریباً تمامیِ داستان های این عصر، مانند: کیکاوس و سیاوش، رستم و سهراب، لهراسپ و گشتاسپ، و نبرد بزرگ رستم و اسفندیار در این باب هستند. زنانِ این دوره یا رفتاری خشن دارند مانند سودابه و گردآفرید که خود جنگجوست، و یا دوباره مانند عصر طلایی در پشت پرده ی ماجراها بسر می برند و دخالت مستقیمی در روند داستان ها ندارند. اما با دخالتِ مستقیمِ زنان، یعنی سودابه و تهمینه در داستان های سیاوش و سهراب شاهد بر آن هستیم که این رابطه ها با بانوان مشکل بوجود می آورند که دوباره با مسئله ی انتقال قدرت و کشمکش های میان پدران و پسران در همین عصر ارتباط دارد. دوران، دورانِ پهلوانی و نبرد است و نزدیکی کردن با زنان حتی مشکل ساز. پس از نبردِ بزرگِ دو پهلوانِ بزرگ، رستم و اسفندیار، عصر پسرانِ ...
ساختار مقاله علمی پژوهشی
● ساختار مقاله علمی: ساختار مورد بحث در این جا ساختار یک مقاله علمی- پژوهشی است که منبع از گزارش تحقیق یک پروژه تحقیقاتی است، بنابراین شامل مقالات مطالعاتی نمی شود، هر چند تعدادی از عناصر ساختاری آن ها نظیر چکیده، واژگان کلیدی، مقدمه، نتیجه و فهرست منابع، با یکدیگر مشترک است. ساختار یک مقاله علمی- پژوهشی با حدود ۵۰۰ تا ۱۰۰۰۰ کلمه دارای عناصر زیر است: ۱) مشخصات مقاله: شامل عنوان مقاله که باید رسا و مختصر و معرف مقصود نویسنده و محتوای مقاله باشد. نام نویسنده یا نویسندگان، زمان و مکان تهیه مقاله، نام دانشگاه یا موسسه مربوطه، عنوان و رتبه نویسندگان و در نهایت نام نویسنده عهده دار مکاتبات و آدرس پستی، الکترونیکی و نمابر وی در صفحه عنوان ذکر می شود. ۲) چکیده: در حد نیم صفحه (۱۰۰ تا ۲۰۰ کلمه) با خط ریزتر و در فضای محدودتر از متن اصلی مقاله آورده می شود چنان چه مقاله به زبان فارسی باشد لا زم است چکیده انگلیسی آن نیز تهیه شود. در پایان چکیده واژگان کلیدی بین ۳ تا ۵ واژه درج می گردد. چکیده و واژگان کلیدی برای درج در بانک های اطلا عاتی الکترونیکی کاربرد دارند. چکیده مقاله باید شامل مطالبی درباره ضرورت پرداختن به موضوع، فرضیه یا سوال تحقیق، روش تحقیق و تجزیه و تحلیل و نتیجه گیری باشد. ۳) مقدمه: در مقدمه به مبانی نظری موضوع مقاله، قلمرو جغرافیایی یا موضوعی مقاله پرداخته می شود و بر اهمیت مساله و موضوع و ابعاد آن تاکید می شود. ۴) روش تحقیق: در این قسمت سوال یا سوالات تحقیق، فرضیه ها، جامعه آماری نمونه گیری، روش های گردآوری اطلاعات و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات و سایر مسائل مربوط توضیح داده می شود. ۵) اطلاعات و داده ها: در این یافته های آماری و غیرآماری تحقیقی که مواد خام تجزیه و تحلیل را تشکیل می دهد ذکر می شود. ۶) تجزیه و تحلیل: در این قسمت اطلاعات و داده ها که در راستای هدف تحقیقی و تست فرضیه ها مورد تجزیه و تحلیل یا بحث قرار گرفته است بیان می شود. ۷) نتیجه گیری: نتایج حاصل از ارزیابی و تست فرضیه یا فرضیه ها مورد بحث قرار می گیرد و شناخت حاصل از پژوهش یا به عبارتی دستاورد تحقیق در جهت کشف جدید بیان می شده و در نهایت گزاره علمی تحقیق تدوین و ارائه می شود. ۸) شناسایی و تصدیق: در اینجا نام و مشخصات اشخاص حقیقی و حقوقی که از تحقیق حمایت و پشتیبانی کرده یا هزینه آن را متقبل شده اند ذکر می شود و به نحوی از آنها تشکر و قدردانی به عمل می آید. ۹) منابع: منابع شامل فهرستی از کتاب ها و مقالاتی که پژوهشگر در انجام پژوهش خود از آنها استفاده کرده است که آنها را به صورت الفبایی تهیه و تنظیم می کند. در تهیه و تنظیم این فهرست باید کلیه اطلاعات ...