ارگونومی ومعماری
ارگونومی در فضای عمومی شهری ...
جایی برای نشستن، تقریبا یک جزء ثابت در طراحی فضاهای عمومی شهر به شمار می‌رود؛ چه این فضا یک ایستگاه اتوبوس یا مترو باشد و قرار باشد دقایقی پذیرای مسافران خسته باشد و چه پیاده‌راه یا پارک و بوستانی در گوشه‌ای از شهر. در هر حال طراحان این فضا‌ها همواره مکانی برای نشستن عابران، مسافران یا کاربران این فضا در نظر می‌گیرند. درست است که تجهیزات و مبلمان شهری علاوه بر ایجاد فضاهایی آرام و دلپذیر، می‌تواند بر زیبایی و چشم‌نواز بودن محیط پیرامون خود بیفزاید، اما متأسفانه اکثر این نشستنگاه‌ها اهداف زیبایی شناسی و تزئینی دارند و کمتر به راحتی آنها و تطابقشان با اصول ارگونومی (به کاربردن اطلاعات علمی درباره انسان در طراحی اشیا، نظام‌ها و محیط‌های مورد استفاده انسان ) فکر شده است. « حالت نشستن فوق‌العاده مهم است چون در حالت نشسته فشار زیادی به کمر وارد می‌شود و این فشار حتی بیشتر از وقتی است که فرد می‌ایستد. بنابراین صندلی و نیمکتی برای نشستن مناسب است که ارتفاعش متناسب با قد و استیل بدنی افراد قابل تنظیم باشد.»محمد بیات ترک، مدرس دانشگاه هرمزگان با بیان این مطلب، اغلب صندلی‌هایی که در پارک‌ها و دیگر فضاهای عمومی شهری به کار می‌روند را غیر‌استاندارد می‌داند و می‌گوید: علاوه بر این هنگام نشستن روی صندلی بهتر است از زیر‌پایی استفاده شود تا ران پا با نشیمنگاه زاویه‌ای 10 تا 15 درجه بسازد، اما در فضاهای عمومی از چنین وسیله‌ای هم استفاده نمی‌شود و بنابراین نشستن طولانی‌مدت روی این صندلی‌ها و نیمکت‌ها باعث می‌شود فشار زیادی به کمر وارد شود. زاویه پشتی صندلی از دیگر نکاتی است که این متخصص به آن اشاره می‌کند: پشتی صندلی باید زاویه‌ای حدود 110 تا 120 درجه داشته باشد اما اکثر نیمکت پارک‌ها قائم هستند که باعث می‌شوند شکل ستون فقرات حفظ نشود و فشار زیادی به مهره‌های کمر وارد شود.
چند اصول برای طراحی معماری...
گالري‌ها و آثار هنری: ساختار عمومي گالري‌ها : فضاي نمايشگاه بخش مهمي در اين مجموعه به شمار مي‌رود كه خصوصيات آن بر مجموعه تاثير مي‌گذارد. تجربه فرد از فضاي سه بعدي نمايشگاه نتيجه يك ادراك سريع است. اين ادراك در محيطي با ساختار روشن، آسان‌تر و با خستگي كمتر به دست مي‌آيد تا در فضائي كه تركيب ضعيف و ناخوانايي دارد. نمايشگاه نوع خاصي از فضا است كه در آن علاوه بر رابطه انسان – فضا يك رابطه پيچيده بين فضا و شيء وجود دارد. در قسمتهايي از نمايشگاه كه داراي مجموعه‌هاي نمايشي ثابت است. معماري را مي توان تا حد امكان با اشياء تطبيق داد ولي در قسمتهاي قابل انعطاف، اين امر فقط از طريق تزئينات و تمهيدات فراوان عملي است. ترتيب قرارگيري اشياء : ترتيب اشياء نمايشي به بازديدكنندگان و خصوصيات اشياء نمايش بستگي دارد. رابطه بازديدكننده و شيء نمايشي به شرح زير است: 1- هر چه نسبت بازديدكنندگان به اشياء نمايشي كمتر باشد. امكان تمركز و اينكه هر بازديدكننده بتواند آزادانه با شي نمايشي ارتباط برقرار كند، بيشتر مي‌شود. 2- در يك بازديد گروهي تماس نزديك با شيء نمايشي بدون ايجاد زحمت براي ساير اعضا گروه ممكن نيست. بازديدكنندگان بايد به ترتيبي گرداگرد شيء نمايشي قرار بگيرند كه همگي فاصله‌شان تا آن مساوي باشد. نورپردازي گالري‌ها : الف) نورپردازي طبيعي (نور روز): به دلايل اقتصادي، فيزيولوژيكي و تنوع، اين نوع نورپردازي هنوز بهترين وسيله روشنايي است و اگر مسائل حفاظتي اشياء اجازه دهد ارجحيت، نور روز است. جهت نور ممكن است از بالا (عمودي) يا از پهلو (افقي) باشد. مدتهاست كه ارزش نورپردازي از بالا در طراحي موزه‌هاي استفاده مي‌شود كه امتيازات آن عبارتند از: الف- نورپردازي از بالا روشي است راحت‌تر و ثابت‌تر در نورپردازي و كمتر در معرض موانع جنبي در داخل و خارج از بنا مانند ساختمانهاي ديگر و درختان قرار مي‌گيرد.ب- نوري كه از بالا به تصاوير يا ساير اشياء به نمايش گذارده مي‌تابد، قابل تنظيم است و تامين نور كافي و يكنواخت آن ديدي بسيار مناسب با حداقل بازتاب يا انحراف به وجود مي‌آورد. ج- امكان به نمايش گذاشتن اشياء بيشتري را در فضاي نمايشگاه امكان‌پذير مي‌سازد. د- با توجه به حذف پنجره‌ها و كاهش راههاي ارتباطي، فضاي نمايشگاه از امنيت بيشتري برخوردار شده و تمهيدات امنيتي نيز كاهش مي‌يابد. ب) نورپردازي جانبي )افقي( : اينگونه نورپردازي از طريق پنجره‌ها و نورگيرهاي معمولي به اشكال و ابعاد مختلف و در مكانهاي مناسب در ديوارها انجام مي‌شود. پنجره‌ها و نورگيرها معمولا يا در ارتفاعي كه بازديدكننده قادر به ديدن محوطه بيرون باشد ...
طراحی ساختمان مهد کودک
هر ساختمان باید سرپناه محکمی، کارآمد و زیبا باشد.» این یک تعریف ساده است که محمود نجاری سی سی ، کارشناس ارشد معماری و مدرس معماری دانشگاه هنر از ساختمان ارایه می دهد. وی می گوید: « در طراحی ساختمان مهد کودک، کودک محوری اولویت دارد. به این معنی که ساختمان باید برای نگهداری موقت کودکان طراحی شود. بنابراین ایمنی کودکان در مدت زمان حضورشان در مهدکودک اصلی ترین نکته و دستورالعمل در ضوابط طرح و اجرای ساختمان است.»گو اینکه به زعم سی سی ، منظور از ایمنی تنها استحکام ساختمان نیست ، بلکه رفتار شناسی کودک و توجه ظریف به روحیات و اخلاق کودکانه و تامین امنیت و بهداشت او باید مورد توجه قرار گیرد. « در کشورهای توسعه یافته و قانونمند مانند آلمان مسوولیت سنگین پذیرش کودک سبب شده تمام نکات و ضوابط ساختمانی، بهداشتی ، آموزشی و مراقبتی مورد مطالعه قرار گرفته و در طراحی ساختمان مهدکودک لحاظ شده است.»مهندس سی سی درباره ضوابط ساخت مهد کودک در کشورهای توسعه یافته می گوید:« ساختمان های مهدکودک در مناطق شهری باید در نقاطی اجرا شوند که سرعت خودروها در آن نقاط حداکثر 30 کیلومتر باشد. ساختمان از شریان های اصلی تاسیسات شهری ، برق فشار قوی ، ترن و مترو و مراکز آلوده کننده دور باشد. در مسیرهای اطراف ساختمان مهد کودک تفکیک مسیر پیاده رو از سواره رو انجام شده باشد. ورودی مهد کودک نباید مجاور خیابان باشد. همچنین محدوده امنیتی برای کنترل عبور و مرور کودکان وجود داشته باشد.»گذشته از نکات قابل ملاحظه در مکانیابی ساختمان مهدکودک ، ضوابط دیگری نیز باید در خود ساختمان رعایت شود. برای مثال مسیر حرکت کودک از خارج ساختمان تا داخل و داخل ساختمان نباید اختلاف سطح داشته باشد.استفاده از اشیا تیز و برنده در محوطه سازی و فضاسازی مهدکودک مجاز نیست.سطل های جمع آوری و تفکیک زباله باید به لحاظ ترشح و نفوذ زباله کنترل شده و از دسترس کودکان دور باشد.طراحی فضای باز باید به شکلی باشد که در والدین احساس نگرانی ایجاد نکند. عناصر محیط باید به شکلی طراحی شود که احتمال بالا رفتن کودک از او سلب شود. طراحی فیلتر ورودی برای کنترل دمای داخل و خارج و تمیز کردن کفش ها ضروری است. دستگیره در ورودی که در حالت معمول در ارتفاع یک متر طراحی می شود. در مهدکودک از سمت داخل باید ارتفاع بیش از یک متر و 50 سانتیمتر داشته باشد. تا کودک نتواند آن را باز کند. نمونه وطنینجاری سی سی به همراه دانشجویان معماری خود تحقیقی را در ارتباط با طراحی مهدکودک در ایران به انجام رسانده است. این تحقیق نشان می دهد در بیشتر مهد کودک های وطنی ضوابط استاندارد رعایت نمی شود. برای مثال در یکی ...
معماری روکوکو
پرش به: ناوبری، جستجو سقف کلیسای کاتولیک اشلیرباخ در اتریش، در سبک روکوکو.روکوکو (به فرانسوی: Rococo) اصطلاحی است در تاریخ هنر برای توصیف هنر تزئینی در زمینه‌های مختلف معماری، بناآرایی، نقاشی، پیکرسازی، طراحی اثاثه و اشیاء زینتی.[۱]اصطلاح روکوکو در ابتدا توسط پیر-موریس کی (Pierre-Maurice Quays) درسال ۱۷۹۷ از ترکیب واژه فرانسوی روکای (rocaille) و واژه ایتالیایی باروکو (baroco) بوجود آمده است.روکوکو سبکی است که با رشد طبقه متوسط و بورژوای اروپا به وجود آمد و خاستگاه آن فرانسه بود. این سبک در ادامه باروک و در واقع به عنوان واکنشی علیه شکوه و جلال افراطی آن در کاخ‌ها پدید آمد .از نخستین نتایج آن ساختن خانه‌های شهری کوچک و راحت با تزئینات و ریزه‌کاری فراوان در فضاهای داخلی بود . هنر روکوکو باطراوت و مملو از سرزندگی است .در تزئینات آن از خطوط منحنی اشکال صدفی رنگ‌های صورتی آبی و سبز روشن به وفور استفاده می شود. در زمینه نقاشی شیوه‌های گوناگونی در این دوران پدید آمد . نقاشان به شیوه‌های فردی گرایش پیدا کردند و دست به آزمون‌های تازه‌ای زدند که به رومانتیسیسم منتهی شد .از مهمترین نقاشان این دوره می توان به واتئو . شاردن. فراگونار و بوشه در فرانسه . تیه پولو در ایتالیا و گینز بارو در انگلستان اشاره کرد.