گوسفند نژاد قزل
گوسفند قزل
گوسفند قزل گوسفند قزل يكي از نژادهاي دنبه دار است كه منطقه زيست آن در ايران، آذربايجان شرقي و مناطق كوهستاني تبريز بويژه كوهپايه هاي سهند و اطراف مراغه، بناب، ميانه، آذرشهر، سراسكندر و هشترود مي باشد و هر چه به طرف بناب و مراغه نزديكتر مي شويم گله ها بزرگتر شده و بر تعداد گوسفند قزل در آنها افزوده مي شود و حدود 5/47 % گوسفندان موجود در استان آذربايجان شرقي را تشكيل مي دهد. رنگ بدن معمولا بين قهوه اي روشن تا قهوه اي تيره است. چهار قلم جهت راهپيمايي طولاني در مراتع و كوهستانها مناسب است و رنگ آنها قهوه اي سير است. شكل دنبه كه يكي از وجوه تمايز خاص اين نژاد است كاملا گرد و داراي دنبالچه مناسب به شكل گلابي بوده و از نيمرخ به صورت S ديده مي شود و هر چه دنباله از حالت فوق خارج شده باشد به همان اندازه از مطلوبيت گوسفند كاسته مي شود. رنگ دنبه و سينـه و چـهار قـلم تيـره تـر از سايـر نقـاط بـدن مي باشد. اكثر گوسفندان در زير گردن منگوله دارند. بعضي از گله داران معتقدند كه اصيل ترين ميش ها آنهايي هستند كه به رنگ قرمز ، حنالي و فاقد شاخ بوده و داراي لكه سفيد روي پيشاني باشند. ميانگين درصد مواد خشك شير 8/20 ميانگين شير توليدي سالانه Kg80 - 75 ميانگين درصد چربي شير 7 - 8/6 % درصد باروري 89 % درصد بره زايي 1/124 % درصد دوقلو زايي 2/25 % گوسفند ماده قزل منابع: الياسي زرين‌قبايي قربان. 1381. مطالعه پليمورفيسم ژن بتالاكتوگلوبولين در پنج نژاد از گوسفند با روش PCR-RFLP. پايان نامه كارشناسي ارشد دانشكده كشاورزي دانشگاه تبريز. منبع: توكليان جواد. 1378. نگرشي بر ذخاير ژنتيكي دام و طيور بومي ايران. انتشارات موسسه تحقيقات علوم دامي كشور.
مشخصات گوسفند نژاد قزل
مشخصات گوسفند نژاد قزل پراكنش : گوسفند قزل يكي از نژادهاي دنبه دار است كه منطقه زيست آن در آذربايجان شرقي و مناطق كوهستاني تبريز بويژه كوهپاپه هاي سهند و اطراف مراغه ,بناب ,ميانه ,آذرشهر ,سراسكندر و هشترود مي باشد و هر چه به طرف بناب و مراغه نزديكتر شويم ,گله ها بزرگتر شده و بر تعداد گوسفند قزل در آنها افزوده مي شود .جمعيت: 1900000 راس است. خصوصيات ظاهري : رنگ بدن معمولا بين قهوه اي روشن تا قهوه اي تيره متغير است .چهار قلم جهت راهپيمايي هاي طولاني در مراتع وكوهستان ها مناسب است و رنگ آنها قهوه ای اي سير مي باشد. شكل دنبه كه يكي از وجوه تمايز خاص اين نژاد مي باشد,كاملا گرد و داراي دنبالچه مناسب به شكل گلابي بوده ديده مي شود .هر چه دنبه از حالت S و از نيمرخ بصورت فوق خارج شده باشد ,به همان اندازه از مطلوبيت گوسفند كاسته مي شود .رنگ دنبه و سينه و چهار قلم تيره تر از ساير نقاط بدن مي باشد .اكثر گوسفندان در زير گردن منگوله دارند .بعضي از گله داران معتقدند كه اصيل ترين ميش ها آنهايي هستند كه به رنگ قرمز ,حنائي و فاقد شاخ بوده و داراي لكه سفيد روي پيشاني باشند. خصوصيات توليدي: ميانگين وزن تولد بره ها: 5/4 کیلوگرم ميانگين وزن 6 ماهگي: 35 كيلوگرم ميانگين وزن بلوغ :50 كيلوگرم درصد دوقلوزائي: 20%
گوسفند نژاد افشاری
گوسفند افشاری بهترین نژاد گوسفند ایرانی است که نژادی است گوشتی با رنگ بدن قهوه ای روشن تا تیره و بندرت سفید مشاهده می شود. میانگین وزن آن در قوچ بالغ 65/88 کیلوگرم و در میش بالغ 52/70 کیلوگرم می باشد. گوسفند افشاری در وسعتی قریب به 20000 كیلومتر مربع در بین استان زنجان و قسمتی از استانهای آذربایجان‌غربی و آذربایجان شرقی و كردستان پراكنده است. جمعیت: بالغ بر یك میلیون رأس میباشد. رنگ: رنگ غالب در گوسفندان بالغ قهوه‌ای متمایل به قرمز یكدست، بدون لكه با دامنه تغییرات از قهوه‌ای روشن تا قهوه‌ای تیره متمایل به سیاه و به ندرت به رنگ سفید مشاهده می شود. رنگ بدن بره‌ها در بدو تولد قهوه‌ای متمایل به سیاه بوده و به تدریج با افزایش سن رنگ بدن روشن‌تر می‌گردد. خصوصیات ظاهری: گوشها معمولا به صورت افتاده و بزرگ بوده، لیكن گوسفند افشاری نیم گوش و بدون گوش نیز دیده می‌شود. قوچ و میش هر دو فاقد شاخ میباشند. روی بینی در قوچها اكثرأ انحنا وجود دارد و در میشها صاف یا دارای انحنای كمی است. گردن در میش ها دراز بوده و در قوچها قوی و ضخیم میباشد. دنبه در گوسفند افشاری دو لپی بوده و به صورت سفره‌ای و پهن میباشد. گوسفند افشاری جزو گوسفندان سنگین دنبه كشور محسوب می‌گردد. دنبه در این حیوان معمولا دارای شیب خاصی است كه از ناحیه كمر حیوان شروع می‌شود و حالت افتادگی را به دنبه می‌دهد. دنبالچه دارای پشم، بدون ذخیره چربی بوده و برجستگی دنبالچه از نمای جانبی چندان قابل مشاهده نیست. دنبالچه ممكن است گاهی درازتر از دنبه باشد. گوسفند افشاری جزو گوسفندان بلند قد محسوب می‌گردد و بیومتریهای انجام شده نشان می‌دهد كه ارتفاع كمر دراین حیوان قدری بلندتر از ارتفاع جدوگاه میباشد و دست و پا از ظرافت خاصی برخوردار است كه حیوان را قادر به راه پیمایی در كوهستان و مناطق سنگلاخی می‌نماید. سطح پشت، گردن، دنبه و دنبالچه در این حیوان غالبأ پوشیده از پشم بوده، لیكن زیر گردن، زیر شكم، دست و پاو صورت فاقد پشم است و از موهای زبری كه رنگ آنها تیره‌تر از رنگ پشم حیوان است پوشیده شده است. از نظر كمیت و كیفیت پشم در مقایسه با سایر گوسفندان بومی استان، متفاوت و از نظر ظرافت الیاف با گوسفندان مغانی، قزل و بختیاری مشابه بوده و دارای پشم ضخیمی میباشد كه در صنعت قالی بافی استان زنجان از آن استفاده می‌كنند. خصوصیات تولیدی: میانگین وزن تولد بره نر 4.35 كیلوگرم میانگین وزن تولد بره ماده 4 كیلوگرم میانگین وزن پایان شیرخوارگی بره نر 29.5 كیلوگرم میانگین وزن پایان شیرخوارگی بره ماده 26.5 كیلوگرم میانگین وزن شش ماهگی بره نر 41.24 كیلوگرم میانگین وزن ...
انواع نژاد گوسفند
انواع نژاد گوسفند ۱- نژادهایی با پشم خیلی ظریف 2-نژادهایی با پشم نسبتا ظریف 3- نژادهای پشم دراز 4 – نژادهای پشم تلاقی یافته 5 –نژادهای پشم قالی 6- نژاد پوستی گوسفندان ایران ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 1-نژادهایی با پشم خیلی ظریف الف : مرینوس ( merino ) منشا مرینوس کشور اسپانیا میباشد .سه نوع مرینوس به نامهای A ، B و C وجود دارد. A و B دارای پوست چین دار میباشند و نوع A پوست چین دار تری نسبت به B دارد.مرینوس با پوست چین دار به مرینوس آمریکائی شناخته می شود. مرینوس نوع C را مرینوس دلاین ( Delaine merino ) مینامند که چین پوست آن خیلی کم میباشد . پشم مرینوس دلاین سفید بوده ورشد آن در حدود4/6تا6/7 سانتی متر در سال میباشد. قوچهای آن شاخدار و میشها بدون شاخ میباشند . مرینوس از نظر اندازه متوسط بوده و بدنی لاغر دارد.مرینو دلاین از مرینوس بزرگتر است. مرینوس دارای غریزه قوی زندگی گله ای بوده وتوانائی چرا در مراتع فقیر را دارا میباشد. ب:رامبویه( Rambouillet ) منشا این نژاد کشور فرانسه میباشد.این نژاد از مرینوس اسپانیائی حاصل شده است . در حدود نیمی یا بیشتر از گوسفندان تلاقی یافته در آمریکا از نژاد رامبویه میباشند.رامبویه از نظر پشم ظریف شهرت دارد. رنگ این نژاد سفید میباشد و اندازه آن بزرگ میباشد.بدنی زاویه دار وبلوکی همچنین لاشه ای گوشتی تر نسبت به مرینوس دارد ولی از نظر کیفیت گوشت درمقایسه با نژادهایی که برای تولید گوشت پرورش می یابند مناسب نمی باشد.قوچهای این نژاد شاخدار ویا بدون شاخ ولی همه میشها بدون شاخ هستند.رشد پشم آنها حدود9/8سانتی متر در سال است. ج دبویلت( Debouillet ) منشا این نژاد آمریکا میباشد. از تلاقی رامبویه ومرینوس دلاین بهبود نژاد یافته است. توسعه این نژاد در نیو مکزیکو شروع گردیده است. دبویلت باشرایط مراتع غرب امریکا سازگار است. اندازه این نژاد متوسط بوده ،بدنی زاویه دار داردو رنگ آن سفید میباشد. قوچهای این نژاد شاخدار و یا بدون شاخ میباشند ولی میشها بدون شاخ هستند.الیاف پشم نرم و بلند باعث ارزشمندی پشم ان میباشد. 2-نژادهایی با پشم نسبتا ظریف الف –چویوت ( cheviot ) منشا این نژاد از تپه های cheviot در شمال انگلستان و جنوب اسکاتلند میباشد. چویوت جثه ای کوچک داشته و نوع بدن آن بلوکی است .این نژاد صورت و پا های سفید ومنخرین سیاه دارد و بدون شاخ میباشد. رشد پشم آن در حدود2/10 تا 7/12 سانتی متر در سال میباشد. ب – دورست-( Dorest ) منشا دورست از جنوب انگلستان میباشد.جثه ای متوسط داشته و نوع بدن بلوکی است .گوشها ، بینی ، صورت و پا هایی سفید دارد .دورست هم شاخدار وهم بدون شاخ میباشد .این نژاد پشمی با زبری ...
نژاد های مختلف گوسفند
نژاد بلوچی : نژاد افشاری : نژاد بهمئی : نژاد تاپ : نژاد ترك قشقایی : نژاد زل : نژاد زندی : نژاد سنجابی : نژاد شال : نژاد عربی : نژاد فراهانی : نژاد فشندی : نژاد قزل : نژاد كبود شیراز : نژاد كردی (سنندج) : نژاد كرمانی : نژاد كلكو : نژاد لری : نژاد ماكویی : نژاد مغانی : نژاد مهربان :
پرورش گوسفند
در کتاب برهان قاطع و فرهنگ دهخدا گوسفند چنین معنی شده است :گو یعنی "دام" سپند یعنی "مقدس" ، دام مقدس در واقع از تمام بهره های این دام به هر نوعی استفاده می شود .(از روده ها بهترین نخ بخیه ، برای زه راکت های خوب ، برای تهیه وسایل موسیقی ، برای پر کردن کالباس های گرانقیمت )با توجه به اهمیت گوسفند و پرورش و نگهداری آن در ایران و بهره های چند گانه آن توجه علاقمندان را به نکات زیر جلب می نمایم :در مجموع گوسفندان بر اساس تولید و بهره اصلی به چهار دسته تقسیم می شود :الف)نژاد های گوشتی ب) نژاد های شیری ج) نژاد های پوستی د) نژاد های پشمی · الف)نژاد های گوشتی :با توجه به این که همه گوسفندان پوششی پشمی داشته اند از روی شکل ظاهر هم باید بتوان تشخیص داد چه بهره ای از دام انتظار می رود گوسفندان پشمی دارای دست و پایی پوشیده از پشم (آن هم پر پشت ،کوفته ، در ناحیه گردن چروکهائی مملو از پشم ) در حالی که گوسفندان گوشتی که در اینجا مد نظر ما می باشد دست و پایی کوتاه داشته ، در ناحیه کپل ها دارای ماهیچه های مضاعف و مواضع ذخیره چربی خالی بوده بلکه بیشتر گوشت در رانها و گردن ذخیره گشته و چربی های زیاد آن در دنبه (قریب به 10-8کیلوگرم وزن دارد )جمع و ذخیره می گردد . راندمان لاشه بالاتر از 50% اخیراً حتی به مرز 56% رسیده است .قوچ ها این نژاد ها با داشتن وزنی قریب 100-70کیلوگرم و میش های این نژاد را به وزنی 50-40کیلو گرم در سن یک ماهگی با یک دیگر تلاقی داده پس از4+150روز دوره آبستنی بره ای به وزن 3-5/2 کیلوگرم (نژادهای خارجی حتی 4 کیلوگرم و دیگر نژاد ها بره های با وزن کمتر ) به دنیا می آورند که خوردن شیر از مادر به مدت 4-5/3ماه (از هفته 5 به بعد نوزاد نشخوارکننده نشخوار کردن را فرا گرفته کنار مادر سایر غذاها را علاوه بر شیر می خورد ).مخصوصاً اگر مرتع وجود داشته باشد استفاده از آن به دلایل زیادی که قبلاً اشاره شده توصیه می شود (علت ییلاق و قشلاق رفتن عشایر به همین دلیل است ) لذا پس از گذشت 6 ماه بره ای به نام شیشک به وزن تقریبی 50-40 کیلوگرم ازدیاد وزن روزانه قریب (300-250گرم ) به بازار عرضه کرده گوسفندان ایرانی بعلت داشتن دنبه و جذب بوی احیاناً نامطبوع گیاهان و خوراک ها توسط چربی نتیجتاً مزه گوشت گوسفند ایرانی باب ذائقه هر فردی می تواند باشد که این امر در مورد گوسفندان خارجی با داشتن دنبالچه یا دنبلچه صادق نیست . · نژاد های معروف گوشتی: 1. نژاد سنگ سری : خوشمزه ترین ، ترد ترین گوشت را تولید نموده و به همین دلیل است که این گوسفند قدرت کوچ خوبی دارد (منظور از کوچ دهی عبور خوب و به راحتی از صخره ها و دامنه های صعب العبور پر از مراتع طبیعی و خوردن علف های خوشمزه ...
خصوصیات چند نژاد گوسفند
4. نژاد افشاری *رنگ قهوه ای مایل به قرمز در دام بالغ و رنگ قهوه ای مایل به سياه دربره ها *الیاف پشم طویل ، هر دو جنس فاقد شاخ ودنبه بزرگ و آویزان است. *وزن بلوغ ماده (60-52 ) ، نر( 80-70) * ييلاق در شمال غربی کشور (تبریز و حاشیه دریاچه ارومیه) *محل پرورش و قشلاق استان زنجان 5. نژاد شال *در منطق قزوین، تاکستان و بوئین زهرا نگهداری می شودومخصوص پرورش درمزرعه است *روی پیشانی لکه سفید وجود دارد. *رنگ دربره ها زمان تولد قهوه ای و سياه كه به تدريج شكري مايل به خاكستري می شود *فاقد شاخ و دو قلوزائی در آنها زياد است. 6. نژاد بلوچی *محل پرورش سیستان و بلوچستان، استان خراسان،کرمان و یزد *جمعیت آن از سایر نژادها بیشتر ا ست *رنگ بدن سفید و پوزه و چهار قلم سیاه ا ست *وزن بلوغ ماده (45-40 ) ، نر( 50-45) 7. نژاد مهربان *محل پرورش همدان ولی در زنجان و کردستان هم وجود دارد. *رنگ بالغ ها سفید شکری تا سیاه خرمایی *دارای بدنی کشیده و سر و صورت، پستان، گردن و شکم خالی از پشم است. *وزن تولد بره ها= 5/3 کیلوگرم *میش ها فاقد شاخ و قوچ ها اکثرا" شاخ دار هستند. *وزن بلوغ ماده (55-50 ) ، نر( 75-65) 8. نژاد نائینی *بومی حاشیه کویر مرکزی ایران و بیشتر در شمال شرق اصفهان وجود دارد *شباهت زیادی با نژاد کرمانی دارد ولی جثه آن کمی بزرگتر است 9. نژاد قره گل *اصل این نژاد از منطقه بخاراست. *رنگ بدن در بره ها هنگام تولد سیاه رنگ ولی بعداً به رنگ خاکستری در می آیند *سه نوع پوست در قره گل وجود دارد: 1)پوست بره تودلی: که پوست بره لحظاتی قبل از تولد است. 2) پوست بره ایرانی : پوست بره با سن 10-3 روز بعد از تولد است. 3) پوست قره گل: پوست بره قره گل کمتر ازدو هفته است. 10. نژاد کبود شیراز *این نژاد در استان فارس پرورش داده می شود *منشا آن نژاد عربی است. *بره های آن تا یک سالگی خاکستری ولی رنگ سیاه و خاکستری هم دیده می شود پس از آن به رنگ خاکستری روشن تا سفید مبدل می شوند. 11. نژاد زندی *محل پرورش این دام ورامین، قم، شهریار، دماوند و ساوه می باشد. *در اثر آمیخته شدن گوسفندان منطقه شیراز با قره گل ایجاد شده و توسط سلسله زندیه به ناحیه فعلی منتقل گردیده است. *گوسفندی کوچک جثه و رنگ بدن قهوه ای تا خاکستری و سیاه ولی در بدو تولد رنگ بدن سیاه است. 12. نژاد قزل *محل اصلی پرورش آذربایجان و اطراف تبریز *رنگ بدن خرمایی یا قرمز قهوه ای *پشم ظریف و اندام کوچک و دو قلوزایی بالاست 13. نژاد بهمئی *محل پرورش استان کهکیلویه و بویر احمد *رنگ بدن سفید و در اطراف چشم، گوش، و قلم دست و پا لکه سیاه دیده می شود
قالي ايراني با پشم گوسفند ايراني درخشش جهانی دارد
قالي ايراني با پشم گوسفند ايراني درخشش جهانی دارد قريب به 70% پشم گوسفند ايراني در قاليبافي مصرف ميگردد.شناخت و معرفت نسبت به ويژگيهاي پشم گوسفندان و مزايا و محدوديتهاي آنها مي تواند بخشي از مشكلات فراروي قالي ايران را برطرف نمايد.انجام اقدامات اساسي در فرايند تهيه خامه قالي اعم از تقويت نژادهاي مناسب ،رعايت اصول پرورش پشم و پشم چيني،سورت و شستسشوي علمي،ريس و رنگرزي مطلوب در افزايش ارزش افزوده قاليبافي موثر است. دردو دهه اخير بدليل اختلاف قيمت شديدي كه بين پشم و گوشت بوجود آمده انگيزه پشم چيني بهنگام ذبح گوسفند كاهش يافته،درنتيجه يكي از مهمترين چالشهاي فرش ايراني كاربرد پشم دباغي شده درقاليبافي است.خروج پشم از مرزهاي شرقي و واردات آن به خاطر بخش نساجي و استفاده از اين الياف در فرايند تهيه خامه قالي ابهام دارد!بنا بر اين موضوع فراوري و پرورش پشم يكي از مهمترين موارد موثردر كيفيت قالي است.استفاده از پشم مناسب در توليد خامه قالي از بسياري عيوب فرش همچون دورنگي،رگه دار شدن ،نمدي شدن ،بري بري شدن ،ذرتي شدن ،عدم شفافيت رنگي جلوگيري نموده ضمن آنكه چگونگي استفاذه از آن نقش موثري در قيمت تمام شده فرش بافته شده دارد . از دويست نوع نژاد گوسفندي كه بصورت شناخته شده در سراسر جهان پراكنده شده اند بالغ بر 28 نژاد مختلف گوسفند در ايران مورد شناسايي قرار گرفته اند كه عبارتند از: بلوچ ، سنجابي ،مهرباني ،شال ،مغاني ،كلكوهي ،قره گل ،كبود شيراز ،قزل ،افشاري ،تركي ،ماكويي ،فراهاني ،كرماني ،بختياري ،سنگسري ،نائيني ،زندي ،لري ،كردي ،زل ،جمهور ،تركا شوند مريوان ،خويي ،وارتيه شاهپور ،اروميه ،مكري سياه . از ميان نژادهاي فوق الذكر پشم نژادهاي بلوچي ، كلكوهي ، بختياري ، ماكويي ، به رنگ سفيد و گوسفند نژاد فراهاني داراي پشم متمايل به سفيد نخودي و نژادهاي كرماني ، تركي ، افشاري و مغاني داراي پشمي به رنگ سفيد متمايل به شكري و مابقي نژادها پشم آنها به رنگ هاي متنوع ميباشد . مطابق با آمارهاي موجود در وزارت جهاد كشاورزي بالغ بر هفتاد ميليون راس گوسفند در ايران وجود دارد كه بيشترين فراواني به ترتيب مربوط به گوسفندان بلوچي با2/ 29.%، سنجابي با8/10%، مغاني با7/9%، قره گل خاكستري با 9%، كردي 9/6%، زل 2/6%، قره گل سياه6% و لري بختياري 2/5% . توليد پشم در گوسفندان نژادهاي مختلف متفاوت بوده كه بيشترين توليد مربوط به گوسفند نژاد بختياري بين 3-4 كيلوگرم و نژادهاي خراساني گوسفند بلوچي 5/1-5/2 كيلوگرم ، قره گل با 2-3 كيلو ، كردي 5/1-2 كيلو و مغاني با 5/1-5/2كيلو توليد پشم دارند بيشترين درصد راندمان پشم گوسفندان ايراني مربوط به واريته رضائيه با ...