گنجنامه احمد وزیر
گنجنامه
گنجنامهگنج نامه کتابهایی بوده است که حاوی مکانهایی است که در آنجا گنجی دفن میباشد. تمام کسانی که صاحب گنج نامه بوده اند همه دارای علوم غریبه و علوم قدیمی میباشند. تعدادی از گنج نامه ها به شرح زیر است: گنج نامه الوان هندی ، گنج نامه احمد وزیر ، گنج نامه ملاصدرا ، گنج نامه قائم مقام فرهانی ، گنج نامه میرزا مکتب خان تبریزی ، گنج نامه باگواس و گنج نامه شیخ بها (که به دو خط شجر ایستاده و شجر خوابیده نوشته شده است). همچنین موبدان قبل از اسلام همگی دارای گنج نامه بوده اند. چون همگی آنها در زمان خودشان امانت دار بوده اند و از اموال مردم حفاظت میکردند. موبدان خود به دو قسمت تقسیم میشوند. اول موبد که اموال مردم نزد آنها به امانت گذاشته میشده است. و موبد موبدان که از اموال درباریان و پادشاهان حفاظت میکردند و نقش امین و کاتب شاهان را نیز بر عهده داشتند. به همین دلیل است که قبر موبد موبدان همیشه بارهای نفیسی در خود دارد و جزو قبرهای بسیار با ارزش است. گنج نامه ها چه آنهایی که توسط اشخاص نوشته شده است و چه آنهایی که موبدان آنها را نوشته اند همگی به رمز است و طلسمات سنگینی نیز دارند و چون افرادی که این گنج نامه ها را نوشته اند به علوم غریبه آشنا بوده اند رموز سنگینی برای گنج نامه ها گذاشته اند و ترجمه آنها کار استادانی است که به خط شناسی و طلسمات آگاهی کامل داشته باشند.
دیدنیهای همدان
آثار تاریخی آرامگاه بوعلی سینا دانشمند و طبیب نامی ایرانی - آرامگاه باباطاهر - گنبد علویان - بقعه استرومرخای- برج قربان - تپه هگمتانه - غار علی‌صدر-کتیبه‌های گنجنامه- مجسمه شیر سنگی - بازار همدان- قبر اسکندر -مسجدجامع همدان-کلیسای پروتستان-کلیسای رافاییل -خانه شهبازیان-میدان امام خمینی ره-قلعه دختر(قیزقلعه سی)-تپه پیسا-تپه مصلی-عمارت باغ نظر-گورستان پارتی- بقعه خضر-آرامگاه عارف قزوینی-سرای قلمدانی. مراکز گردشگری، چشم‌اندازهای طبیعی همدان تپه عباس آباد، لالجین، دره امامزاده کوهدره ماوشان، تپه حاج‌عنایت، پل کوریجان، پیست اسکی تاریک دره و آبشینه، غار علی‌صدر، آبشار گنجنامه، باغهای مصفای دامنه الوند به ویژه درهٔ عباس آباد و دره مراد بیگ، غار قلعه جوق، سد اکباتان، پارک مردم و بوستان ارم از نقاط گردشگری و طبیعی همدان هستند. آثار و مکان‌های مذهبی امامزاده عبدالله، امامزاده یحیی، امامزاده حسین، امامزاده اسماعیل، امامزاده محسن، امامزاده هادی ابن علی، امامزاده اسماعیل و امامزاده اهل بن علی. تپه عباس آباد، در انتهای خیابان مهدیه و مشرف به میدان قائم قرار دارد. این تپه به دلیل مشرف بودن به شهر همدان، همواره از موقعیت ویژه ای برخوردار بوده است. از جمله در گذشته هر گاه حاکمی تغییر می کرده، در بالای آن ساز و طبل و کوس نوبتی نواخته می شده و به همین جهت به "تپه نقاره خانه" نیز معروف بوده است. همچنین در ضلع شمال غربی تپه، بقایای تاسیسات برق گذشته، در معرض دید علاقمندان قرار گرفته است. دریاچه سد اکباتان سد اکباتان که در 11 کیلومتری شرق شهر همدان قرار گرفته، از 5 کیلومتری جاده همدان به ملایر منشعب می گردد و راه دسترسی به آن، به سمت روستای سنگستان می باشد. اگر چه تاسیس این سد با هدف تامین 35% آب مصرفی شهر همدان و آب کشاورزی 800 هکتار از زمینهای پائین دست سد بوده است، تپه تفریحی حاج عنایت این تپه، که در انتهای خیایان شهید بهشتی قرار دارد، در سال 1373 توسط شهرداری همدان درختکاری، چمن کاری و نور پردازی شده و جاده ای حلزونی جهت رفت و آمد وسایل نقلیه تا بالای تپه احداث گردیده است. در شیب مناسبی از تپه ، آب نمایی ساخته شده و در طرفین آن نیز راه پله ای تا بالای تپه کشیده شده است. در بالای تپه نیز حوضی قرار دارد، که اطراف آن سنگ فرش شده است. بوستان های همدان بوستان ارم ( بلوار ارم ) - شهربازی و بوستان مردم ( خیابان مهدیه ، میدان دانشگاه ) - بوستان کودک (خیابان تختی ، میدان فردوسی) شهر باستانی هگمتانه همدان، اولین پایتخت نخستین تشکیلات حکومتی در ایران بوده، که در آن دوره هگمتانه نامیده می شده است. آثار مشکوفه از تپه باستانی ...
معرفی شهرستان تویسرکان
شهرستان تویسرکان . در ناحیة مرکزی استان همدان واقع است . از شمال به شهرستانهای همدان و کبودرآهنگ ، از مشرق به شهرستان ملایر، از جنوب به شهرستان نهاوند و از مغرب به شهرستانهای کنگاور (در استان کرمانشاه ) و اسدآباد محدود، و مشتمل است بر دو بخش مرکزی و قِلقِل رود، هفت دهستان و سه شهر تویسرکان (مرکز شهرستان )، سِرکان و فَرسفَج .مهمترین کوههای این شهرستان عبارت اند از: خان گورْمَز/ خان گُرمَز (بلندترین قله : ح 853 ، 2 متر)، چشمه دره (بلندترین قله : ح 350 ، 2 متر)، چالاب (بلندترین قله : ح 100 ، 2 متر)، سیاه کوه و سیاه کمر (بلندترین قلة هر دو: ح 100 ، 2 متر؛ جعفری ، ج 1، ص 184، 192، 212، 343ـ344). رود دایمی خرّم رود به طول حدود 38 کیلومتر از ریزابه های قره چای در مسیر جنوب غربی ، و قلقل رود به طول حدود پنجاه کیلومتر از ریزابه های گاماساب / گاماسیاب ــ که خود ریزابه ای به نام کُرزان رود دارد ــ از رودهای مهم شهرستان تویسرکان اند پوشش گیاهی تویسرکان شامل درختان چنار، تبریزی ، اقاقیا، سنجد و نارون و گیاهانی نظیر ریواس ، بومادران ، گل گاوزبان ، شیرین بیان ، گون و کاسنی است که کاربرد دارویی و صنعتی دارند. تویسرکان زیستگاه مناسب جانورانی از قبیل کَل ، گرگ ، روباه ، گورکن ، گراز، پلنگ و یوزپلنگ ، عقاب ، قوش ، کبک ، قرقاول ، درنا و تیهوست .منابع آب کشاورزی و آب آشامیدنی تویسرکان بیشتر چشمه ها و چاههای عمیق و نیمه عمیق و قناتهاست . مهمترین محصولات کشاورزی آن گندم ، جو، بنشن و محصولات جالیزی ، چغندر قند، پیاز و سیب زمینی و فرآورده های باغی از قبیل زردآلو، هلو، گلابی و گردوست .منابع معدنی نظیر سنگ گرانیت ، سیلیس ، سنگ چینی ، سنگ گچ ، سنگ آهک و سنگ مرمر در تویسرکان وجود دارد (مقدم گل محمدی ، ج 1، ص 368). مهمترین صنایع این شهرستان صنایع ماشینی ، فیلترسازی ، تولید مایعات پاک کننده ، نساجی ، صنایع غذایی (تولید آرد) و صنایع ساختمانی است ( جغرافیای کامل ایران ، ج 2، ص 1329). مهمترین صنایع دستی آن قالی و گلیم و گیوه است که صادر می شود. منبت کاری نیز از صنایع دستی آنجاست ( فرهنگ جغرافیائی آبادیها ، ج 47، ص 105). پرورش دام و زنبورعسل در این شهرستان رایج است (مقدم گل محمدی ، ج 1، ص 367).جمعیت شهرستان تویسرکان در سرشماری عمومی 1375ش ، 954 ، 118 تن بوده است که از آن میان 308 ، 43 تن ، (ح 36%) شهرنشین و بقیه روستانشین بوده اند. مردم تویسرکان شیعة دوازده امامی اند و به ترکی و فارسی (باگویش لکی ) تکلم می کنند. طوایفی از ایل تُرکاشوَند * به نامهای علی مرشد، علی جانی ، سلیمانی و رحمتی در این شهرستان زندگی می کنند ( فرهنگ جغرافیائی آبادیها ، ج 47، ص 104).بر اساس قانون تقسیمات کشوری در 1316 ش ، تویسرکان ...
میراث فراموش شده(غار قلعه جوق شهرستان فامنین همدان-دوره ماد)
غار قلعه جوق شهرستان فامنین میراثی فراموش شده مربوط به دوره ماد و به احتمالی دوره هخامنشی درحال نابودی است دیواره ها به صورت عمدی تخریب شده اند گویا مورد حمله قوم وحشی مغول قرار گرفته کتیبه گشته دبیره آن توسط یک انسان نادان و خرابکار آسیب کلی دیده خلاصه با اولین نگاه بغض گلویم را فرا گرفت آخر این قدر با تاریخ و فرهنگ غنی کشورمان بی مهری چرا کسی توجه نمی کند مگر از نقش رستم و گنجنامه چه کم دارد ؟ این اثر ارزشمند و منحصر به فرد در حال نابودی است و از ترس روستائیانی که در روبروی غار دارای چند جریب باغچه اند برای حفاظت آن کاری نمی کنیم آخر جواب فرزندانمان را چگونه خواهیم داد؟اگر میراث فرهنگی همدان چشم و گوش خود را بسته از ارگانها و نهادها و دلسوزان تاریخ و فرهنگ ایران کهن خواهشمندیم اقدامی بکنند. گفته می شود طبق بررسیهای احمدآرام و علی جوانشاد و چنگیز شیخلی و بابک راد وحاتم گویا و...از مغاره های اورارتویی بوده که در زمان هخامنشیان به عنوان زندان و در دوره اشکانی معبد میترا و در دوره ساسانی آتشکده و گفته می شود زندان بوعلی سینا و ابوالعلای همدانی بوده است.کاملا دست کن بوده و هنر ایرانیها در دوره باستان را به نمایش کشیده است تقارن اتاقا و...گواه این ادعاست. پس بیایید چاره ای بیندیشیم و در حفاظت از این اثر باارزش بکوشیم .
کرسف درگذرزمان و(زنگی وآثارحکیم زهراوی )
کرسف درگذرزمان وجود اماکن متبرکه و اماکن مختلف تاریخی همچون امامزاده عبداله، حسینیه کرسف، سد تاریخی امیر، قلعه معروف فریک بولاغی(فریک بولاغی به معنای چشمه مرغان بوده و مربوط به دوره حکومت خوانین افشار میباشد) و ... از آثار مهم تاریخی کرسف میباشد. وجود اولین دانشمند منطقه خدابنده یعنی حکیم احمد ابن فارس زهراوی کرسفی(قرن چهارم هجری قمری) و خواجه شمس الدین حکیم الهی کرسفی از افتخارات این خطه سرسبز است. مظفر ذولقدر که از هواداران نواب صفوی بود از این منطقه برخاست و اولین شهید جنگ تحمیلی این شهرستان از کرسف پا به عرصه وجود گذاشته و سرانجام شربت شهادت نوشید. سیر تاریخی کرسف در4 بند از نظر خوانندگان گرامی میگذرد: الف) کرسف در قرون باستان سابقه تاریخی کرسف به دوران حکومت مادها (اولین دولت ایرانی) برمیگردد. وجود تپه های تاریخی همچون تپه معروف به "کری قیه سی" و تکه سفالهای بدست آمده از حوالی آنها حکایت از زندگی بشر در این دوره تاریخی در این نقطه دارد. همچنین وجود روستای مادآباد (که وجه تسمیه آن از نام مادها گرفته شده است) در 8 کیلومتری کرسف دلیل دیگر این مدعا است. به دلیل محرومیت شهرستان خدابنده و بی توجهی به آثار بجای مانده از قرون باستانی، بسیاری از رمز و راز زندگی و سیر تاریخی این منطقه در هاله ای از ابهام قرار دارد. ب) کرسف در قرون وسطی آثار بدست آمده از چند تپه تاریخی در حوالی کرسف از زندگی انسان در دوره اسلامی در این نقطه حکایت میکند. بقعه متبرکه امامزاده عبداله کرسف از نزدیکان امام موسی کاظم(ع) نیز از آثار مهم این دوره میباشد. در معجم الادبای یاقوت حموی آمده است: احمد ابن فارس زهراوی کرسفی دانشمند و ادیب فرزانه جهان اسلام در اوایل قرن چهارم هجری قمری در کرسف می زیسته است. برای آشنایی بیشتر خواننگان گرامی با این دانشمند بزرگ قسمتی از زندگینامه وی که از کتاب معجم الادبا (به زبان عربی) استخراج و ترجمه گردیده است در زیر میآوریم: بنا به گفته ی ابوالحسن باخرزی، احمد بن فارس زهراوی کرسفی در قریه کرسف به دنیا آمده است. او ادیب و دانشمند در زبان عربی و فقیه شافعی بود و در فقه و کلام و نحو مناظره میکرد. پس به مذهب ملک ابن انس وارد شد. روش او در نحو کوفی است. او کتابهای بکر و رساله های مفید و اشعار زیبایی دارد و از شاگردان او میتوان بدیع الزمان همدانی را نام برد. ابوالقاسم سعد ابن علی ابن محمد زنجانی میگوید: ابولحسین احمد ابن فارس زهراوی از پیشوایان اهل لغت در زمان خود بود. او فردی کریم النفس و بخشنده بود و هیچ سائلی را رد نمیکرد. حتی لباس و فرش خانه اش را به نیازمندان می بخشید. صاحب ابن عباد وزیر آل بویه او ...
معرفی انجمن آثار و مفاخر فرهنگی
تاریخچه انجمن انجمن آثار و مفاخر فرهنگی که در گذشته «انجمن آثار ملی» نام داشت - در پاییز 1301 هـ .ش به همت گروهی از رجال دانشور و علاقه‌مند به آثار تاریخی و حفظ آن [حسن مستوفی (مستوفی‌الممالک)، حسن پیرنیا (مشیرالدوله)، ابراهیم حکیمی (حکیم‌الملک)، محمدعلی فروغی (ذکاءالملک)، حسن اسفندیاری (محتشم‌السلطنه)، فیروز میرزا فیروز (نصرت‌الدوله)، نصرالله تقوی، و کیخسرو شاهرخ]، بر اساس اساسنامه ای در 14 ماده و با هدف «ازدیاد علاقه عامه به آثار قدیم تاریخی و علمی و صنعتی ایران و به منظور نگاهداری صنایع مستظرفه و صنایع دستی و حفظ سبک و شیوه قدیم آنها» تأسیس شد. محل کنونی انجمن آثار و مفاخر فرهنگی انجمن در بدو تأسیس مکان مشخصی نداشت و هر بار در خانه یکی از اعضاء مؤسس تشکیل می شد. پس از تجدید فعالیت انجمن در 1323هـ .ش و گسترش تدریجی دامنه فعالیت های آن، نیاز به محلی برای استقرار انجمن ضرورت یافت. از این رو، در سال 1346 هـ .ش خانه قدیمی و بزرگ حسین پاشا خان ملقب به امیر بهادر، وزیر دربار مظفرالدین شاه واقع در محل معروف به سر پل امیر بهادر –که به حسینیه امیر بهادر معروف بود- با حدود سه هزار مترمربع وسعت، جهت استقرار انجمن آثار ملی خریداری شد. بنای این ساختمان به سال 1318هـ .ق/1279 هـ .ش /1900 میلادی باز می‌گردد و دارای تالار بزرگ آئینه کاری در طبقه هم کف و تالار بزرگ سخنرانی در طبقه اول است. انجمن پس از خریداری بنای مذکور و انجام تعمیرات اساسی و مفصل با رعایت شیوه اصیل و قدیمی بنا، آن را مقر دائمی خود قرار داد. فعالیت انجمن از بدو تأسیس تا پیروزی انقلاب اسلامی (1301- 1357 هـ . ش) انجمن در ابتدا فعالیت خود نخست بنای آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی را در توس احداث کرد. همچنین کنگره بین‌المللی فردوسی را به مناسبت هزارمین سال تولد این حکیم نامدار ایرانی در سال 1313 هـ .ش برگزار نمود. پس از برگزاری جشن هزاره فردوسی، انجمن که یک سازمان ملی و فاقد درآمد و اعتبار مخصوص بود تا 1323 هـ . ش از فعالیت باز ماند. در 22 آذر ماه 1323 هـ . ش انجمن که برای مدتی فعالیت نداشت، به دنبال تصویب اساسنامه‌ای جدید از نو آغاز به کار کرد و اقدامات مهمی را در این دوره از فعالیت خود به شرح زیر انجام داد: 1. ساخت آرامگاه برای بزرگان نامور ایران چون فردوسی، ابن سینا، سعدی، نادرشاه، خیام، شیخ عطار، کمال‌الملک، باباطاهر، صائب تبریزی، شیخ روز بهان نقلی، سیبویه، شیخ ابوالحسن خرقانی، شاه شجاع، ابن یمین فریومدی، ابوالحسن بیهقی، اوحدی مراغه ای و بسیاری بزرگان دیگر؛ احداث بنای معظمی در گورستان تاریخی سرخاب تبریز در مجاورت بقعه متبرک سید حمزه و آرامگاه شادروان ...