مقایسه روسازی بتنی و آسفالتی
نشریه بررسی و مقایسه فنی و اقتصادی روسازی بتنی و آسفالتی پژوهشکده حمل و نقل وزارت راه و شهرسازی
برای دانلود بر لینک زیر کلیک نمائید . پسورد فایل فشرده:rahsazan.blogfa.com لینک دانلود
جایگاه درزگیری ترکهای آسفالتی در مدیریت روسازي
جایگاه درزگیری ترکهای آسفالتی در مدیریت روسازي دکتر محمود عامری جایگاه درزگیری ترکهای آسفالتی در مدیریت روسازی و مقایسه روشهای اجرایی آن: نظام مدیریت روسازی راه را می توان به عنوان ابزاری برای نگهداری جاده ها در وضعیت مطلوب در زمان طولانی تر مورد استفاده قرار داد. در این سیستم، درزگیری موثر ترکها عمر روسازی را بطور قابل ملاحظه ای از نظر کمی افزایش می دهد. این عمل به علت ممانعت از نفوذ آب به لایه های زیرین و در نتیجه حفظ باربری روسازی و عدم تخریب رویه صورت می پذیرد.درزگیری موثر ترکها با استفاده از روشهای صحیح آماده سازی و نوع مناسب مواد درزگیر و شیوه علمی اجرایی آن می تواند به عنوان جزیی جدایی ناپذیر از سیستم مدیریت روسازی راه در نگهداری روزمره و یا نگهداری پیشگیرانه برای ایجاد راههایی با عملکرد بهتر و هزینه کمتر به شمار آید.در این مقاله پس از تعریف درزگیری و تاریخچه آن، اشاره ای به جایگاه درزگیری در سیستم مدیریت روسازی راهها شده و ضمن برشمردن اهداف آن، معرفی اجمالی از انواع ترکها و شیوه پرکردن و آب بندکردن آنها صورت می پذیرد، سپس نوع مصالح و روشهای استفاده از آنها و مزایا و کاربردهای هر کدام را در درزگیری معرفی کرده و مقایسه ای بین روشهای سنتی و مدرن صورت می گیرد.دکتر محمود عامری، دانشیار دانشگاه علم و صنعت ایرانسید علی صحاف، دانشجوی دوره دکتری مهندسی عمرانکلید واژه ها: درزگیری آسفالت ترک خوردگی آسفالت مدیریت روسازی1- مقدمه :ترک خوردگی یکی از رایج ترین خرابیهایی است که در روسازی های آسفالتی با آن مواجهمی شویم. این پدیده ممکن است بصورت ترکهای منفرد، چند تایی، عرضی، طولی، ترکهای بلوکی یا پوست سوسماری حادث شود. به منظور کاهش دادن نفوذ رطوبت، معمولاً ترک خوردگی های عرضی و طولی، توسط درزگیری ترکها با ماده ای قیری ترمیم می شوند.پدیده ترک خوردگی اجتناب ناپذیر بوده و بی توجهی به آن منجر به تسریع بیشتر خرابی در سطح رویه روسازی می گردد. تعمیر و نگهداری می تواند به افزایش دوام روسازی کمک نموده و سطح هموارتری را ایجاد نماید.2- روشهای درزگیری:به چند شیوه مختلف به شرح زیر انجام می شود:2-1- درزگیری به روش مدرن: شامل:• ترمیم ترک با آب بندی crack sealing:روش ترمیم موضعی به منظور جلوگیری از نفوذ آب و نخاله به درون ترک می باشد که ممکن است به منظور تمیز نمودن کامل ترک و ایجاد مخزنی برای حفظ و نگهداری ماده آب بند شامل عملیات برش ترک (Routing) نیز بشود و شامل سه روش ترمیم ترک به شرح زیر می باشد:- تمیز نمودن و آب بندی کردن clean and seal :- اره کردن و آب بندی نمودن saw and seal:- برش دادن و پر کردن ترک rout and seal:• پر کردن ترک crack ...
لایه های روسازی
هدف از روسازی : ایجاد یک سطح صاف و هموار که قابلیت تحمل وزن چرخ های وسایل نقلیه را داشته باشد و در طول عمر روسازی در تمام شرایط آب و هوایی پایداری خود را حفط کند . روسازی راه مجموعه ای از یک سری لایه های طراحی شده با مصالح ها بر روی لایه های تحکیم شده زمین طبیعی می باشد . زمین طبیعی در حالت عادی مقاومت و تراکم کافی را ندارد ، در نتیجه لایه های خاکریز با ضخامت های محدود تعریف شده ، پخش و کوبیده می شوند تا به ارتفاع از پیش تعیین شده بستر روسازی برسند . تا این قسمت زیر سازی راه گفته می شود و به مجموعه لایه های بعدی روسازی راه گویند. اولین لایه روسازی زیر اساس (Sub base) نامیده می شود . زیر اساس در تمام پروژه ها طراحی و احداث آن اجباری نیست ، در دوحالت از زیر اساس استفاده می کنیم :1- جاده اصلی باشد.2- زیر سازی راه ضعیف باشد. مصالح زیر اساس ، شن و ماسه ای نسبتا مرغوب هستند و با توجه به محدودیت ضخامت هر لایه ممکن است که در چند لایه این کار انجام شود . بعد از لایه زیر اساس ، لایه اساس (Base) را خواهیم داشت . اجرای لایه اساس در تمامی پروژه ها الزامیست. متاسفانه در ایران در بسیاری از پروژه های راهسازی، زیر اساس که وجودش اجباری نیست ریخته می شود اما اساس که وجودش الزامیست به دلیل پرهزینه بودن حذف می شود. مصالح اساس باز هم شن و ماسه اما با کیفیت بالاست (کاملا مرغوب) . در اینجا هم با توجه به محدودیت ضخامت هر لایه می تواند لایه اساس در چند لایه اجرا شود . در مورد لایه اساس با توجه به نزدیک بودن به سطح جاده می توانیم این لایه را با مواد خارجی تثبیت کنیم . مواد خارجی مثل : سیمان و یا قیر : (اساس تثبیت شده با سیمان یا اساس تثبیت شده با قیر ) اساس های تثبیت شده مقاومت و دوام بیشتری خواهند داشت . اگر هم تثبیت نکنیم و شن و ماسه خالی باشد به آن اساس دانه ای گوییم . در یک روسازی می توانیم هم لایه اساس دانه ای و هم تثبیت شده داشته باشیم. نهایتا در آخرین لایه ها ، لایه های رویه را خواهیم داشت . لایه های رویه تابعی از میزان تردد در مسیر هستند و هرچه تردد بیشتر باشد رویه قوی تر و بادوام تر باید طراحی شود . به طور مثال در راه های فرعی درجه 3 (روستایی) میزان تردد بسیار کم و ناچیز می باشد ، در نتیجه می توانیم از رویه شنی استفاده کنیم . در راه های درجه 2 یا منطقه ای با تردد بیشتر می توانیم از آسفالت سرد استفاده کنیم و در صورتی که مسیر پر تردد یا جاده اصلی داشته باشیم می توانیم از رویه های بتنی و یا آسفالت گرم استفاده کنیم.در کشور هایی مانند ایران که تولید قیر زیاد و قیمت کمی هم دارد از آسفالت گرم استفاده می کنیم و شاید قریب ...
لایه های روسازی
لایه های روسازی هدف از روسازی : ایجاد یک سطح صاف و هموار که قابلیت تحمل وزن چرخ های وسایل نقلیه را داشته باشد و در طول عمر روسازی در تمام شرایط آب و هوایی پایداری خود را حفط کند . روسازی راه مجموعه ای از یک سری لایه های طراحی شده با مصالح ها بر روی لایه های تحکیم شده زمین طبیعی می باشد . زمین طبیعی در حالت عادی مقاومت و تراکم کافی را ندارد ، در نتیجه لایه های خاکریز با ضخامت های محدود تعریف شده ، پخش و کوبیده می شوند تا به ارتفاع از پیش تعیین شده بستر روسازی برسند . تا این قسمت زیر سازی راه گفته می شود و به مجموعه لایه های بعدی روسازی راه گویند. اولین لایه روسازی زیر اساس (Sub base) نامیده می شود . زیر اساس در تمام پروژه ها طراحی و احداث آن اجباری نیست ، در دوحالت از زیر اساس استفاده می کنیم :1- جاده اصلی باشد.2- زیر سازی راه ضعیف باشد. مصالح زیر اساس ، شن و ماسه ای نسبتا مرغوب هستند و با توجه به محدودیت ضخامت هر لایه ممکن است که در چند لایه این کار انجام شود . بعد از لایه زیر اساس ، لایه اساس (Base) را خواهیم داشت . اجرای لایه اساس در تمامی پروژه ها الزامیست. متاسفانه در ایران در بسیاری از پروژه های راهسازی، زیر اساس که وجودش اجباری نیست ریخته می شود اما اساس که وجودش الزامیست به دلیل پرهزینه بودن حذف می شود. مصالح اساس باز هم شن و ماسه اما با کیفیت بالاست (کاملا مرغوب) . در اینجا هم با توجه به محدودیت ضخامت هر لایه می تواند لایه اساس در چند لایه اجرا شود . در مورد لایه اساس با توجه به نزدیک بودن به سطح جاده می توانیم این لایه را با مواد خارجی تثبیت کنیم . مواد خارجی مثل : سیمان و یا قیر : (اساس تثبیت شده با سیمان یا اساس تثبیت شده با قیر ) اساس های تثبیت شده مقاومت و دوام بیشتری خواهند داشت . اگر هم تثبیت نکنیم و شن و ماسه خالی باشد به آن اساس دانه ای گوییم . در یک روسازی می توانیم هم لایه اساس دانه ای و هم تثبیت شده داشته باشیم. نهایتا در آخرین لایه ها ، لایه های رویه را خواهیم داشت . لایه های رویه تابعی از میزان تردد در مسیر هستند و هرچه تردد بیشتر باشد رویه قوی تر و بادوام تر باید طراحی شود . به طور مثال در راه های فرعی درجه 3 (روستایی) میزان تردد بسیار کم و ناچیز می باشد ، در نتیجه می توانیم از رویه شنی استفاده کنیم . در راه های درجه 2 یا منطقه ای با تردد بیشتر می توانیم از آسفالت سرد استفاده کنیم و در صورتی که مسیر پر تردد یا جاده اصلی داشته باشیم می توانیم از رویه های بتنی و یا آسفالت گرم استفاده کنیم.در کشور هایی مانند ایران که تولید قیر زیاد و قیمت کمی هم دارد از آسفالت گرم استفاده ...
لایه های خاکی ، زیر اساس ، اساس ، رویه ها
هدف از روسازی : ایجاد یک سطح صاف و هموار که قابلیت تحمل وزن چرخ های وسایل نقلیه را داشته باشد و در طول عمر روسازی در تمام شرایط آب و هوایی پایداری خود را حفط کند . روسازی راه مجموعه ای از یک سری لایه های طراحی شده با مصالح ها بر روی لایه های تحکیم شده زمین طبیعی می باشد . زمین طبیعی در حالت عادی مقاومت و تراکم کافی را ندارد ، در نتیجه لایه های خاکریز با ضخامت های محدود تعریف شده ، پخش و کوبیده می شوند تا به ارتفاع از پیش تعیین شده بستر روسازی برسند . تا این قسمت زیر سازی راه گفته می شود و به مجموعه لایه های بعدی روسازی راه گویند. اولین لایه روسازی زیر اساس (Sub base) نامیده می شود . زیر اساس در تمام پروژه ها طراحی و احداث آن اجباری نیست ، در دوحالت از زیر اساس استفاده می کنیم :1- جاده اصلی باشد.2- زیر سازی راه ضعیف باشد. مصالح زیر اساس ، شن و ماسه ای نسبتا مرغوب هستند و با توجه به محدودیت ضخامت هر لایه ممکن است که در چند لایه این کار انجام شود . بعد از لایه زیر اساس ، لایه اساس (Base) را خواهیم داشت . اجرای لایه اساس در تمامی پروژه ها الزامیست. متاسفانه در ایران در بسیاری از پروژه های راهسازی، زیر اساس که وجودش اجباری نیست ریخته می شود اما اساس که وجودش الزامیست به دلیل پرهزینه بودن حذف می شود. مصالح اساس باز هم شن و ماسه اما با کیفیت بالاست (کاملا مرغوب) . در اینجا هم با توجه به محدودیت ضخامت هر لایه می تواند لایه اساس در چند لایه اجرا شود . در مورد لایه اساس با توجه به نزدیک بودن به سطح جاده می توانیم این لایه را با مواد خارجی تثبیت کنیم . مواد خارجی مثل : سیمان و یا قیر : (اساس تثبیت شده با سیمان یا اساس تثبیت شده با قیر ) اساس های تثبیت شده مقاومت و دوام بیشتری خواهند داشت . اگر هم تثبیت نکنیم و شن و ماسه خالی باشد به آن اساس دانه ای گوییم . در یک روسازی می توانیم هم لایه اساس دانه ای و هم تثبیت شده داشته باشیم. نهایتا در آخرین لایه ها ، لایه های رویه را خواهیم داشت . لایه های رویه تابعی از میزان تردد در مسیر هستند و هرچه تردد بیشتر باشد رویه قوی تر و بادوام تر باید طراحی شود . به طور مثال در راه های فرعی درجه 3 (روستایی) میزان تردد بسیار کم و ناچیز می باشد ، در نتیجه می توانیم از رویه شنی استفاده کنیم . در راه های درجه 2 یا منطقه ای با تردد بیشتر می توانیم از آسفالت سرد استفاده کنیم و در صورتی که مسیر پر تردد یا جاده اصلی داشته باشیم می توانیم از رویه های بتنی و یا آسفالت گرم استفاده کنیم.در کشور هایی مانند ایران که تولید قیر زیاد و قیمت کمی هم دارد از آسفالت گرم استفاده ...
روسازی راه
روسازی راه قسمت اول کلمات کلیدی : اهداف ، تعاریف : لایه های خاکی ، زیر اساس ، اساس ، رویه :(رویه بتنی ، آسفالت گرم ، آسفالت سرد، رویه شنی ) ، نمونه برداری هدف از روسازی : ایجاد یک سطح صاف و هموار که قابلیت تحمل وزن چرخ های وسایل نقلیه را داشته باشد و در طول عمر روسازی در تمام شرایط آب و هوایی پایداری خود را حفط کند . روسازی راه مجموعه ای از یک سری لایه های طراحی شده با مصالح ها بر روی لایه های تحکیم شده زمین طبیعی می باشد . زمین طبیعی در حالت عادی مقاومت و تراکم کافی را ندارد ، در نتیجه لایه های خاکریز با ضخامت های محدود تعریف شده ، پخش و کوبیده می شوند تا به ارتفاع از پیش تعیین شده بستر روساری برسند . تا این قسمت زیر سازی راه گفته می شود و به مجموعه لایه های بعدی روسازی راه گویند. اولین لایه روسازی زیر اساس(base Sub) نامیده می شود . زیر اساس در تمام پروژه ها طراحی و احداث آن اجباری نیست ، در دوحالت از زیر اساس استفاده می کنیم : ۱- جاده اصلی باشد ۲- زیر سازی راه ضعیف باشد مصالح زیر اساس ، شن و ماسه ای نسبتا مرغوب هستند و با توجه به محدودیت ضخامت هر لایه ممکن است که در چند لایه این کار انجام شود . بعد از لایه زیر اساس ، لایه اساس (Base) را خواهیم داشت . اجرای لایه اساس در تمامی پروژه ها الزامیست. متاسفانه در ایران در بسیاری از پروژه های راهسازی ،زیر اساس که وجودش اجباری نیست ریخته می شود اما اساس که وجودش الزامیست به دلیل پرهزینه بودن حذف می شود.مصالح اساس باز هم شن و ماسه اما با کیفیت بالاست (کاملا مرغوب) . در اینجا هم با توجه به محدودیت ضخامت هر لایه می تواند لایه اساس در چند لایه اجرا شود . در مورد لایه اساس با توجه به نزدیک بودن به سطح جاده می توانیم این لایه را با مواد خارجی تثبیت کنیم. مواد خارجی مثل : سیمان و یا قیر : (اساس تثبیت شده با سیمان یا اساس تثبیت شده با قیر ) اساس های تثبیت شده مقاومت و دوام بیشتری خواهند داشت . اگر هم تثبیت نکنیم و شن و ماسه خالی باشد به آن اساس دانه ای گوییم . در یک روسازی می توانیم هم لایه اساس دانه ای و هم تثبیت شده داشته باشیم. نهایتا در آخرین لایه ها ، لایه های رویه را خواهیم داشت . لایه های رویه تابعی از میزان تردد در مسیر هستند و هرچه تردد بیشتر باشد رویه قوی تر و با دوام تر باید طراحی شود . به طور مثال در راه های فرعی درجه ۳ (روستایی) میزان تردد بسیار کم و ناچیز می باشد ، در نتیجه می توانیم از رویه شنی استفاده کنیم . در راه های درجه ۲ یا منطقه ای با تردد بیشتر می توانیم از آسفالت سرد استفاده کنیم و در صورتی که مسیر پر تردد یا جاده اصلی داشته باشیم می توانیم از رویه های بتنی و یا آسفالت گرم استفاده ...