متن ستایش خداوند
ستایش خدا...
ستایش برای خداست آن نخستین بی آغاز و واپسین بی انجام ستایش برای خداست که خود را به ما شناساند و شیوه سپاسگذاری از خود رابه ما آموخت و درهای علم به پروردگاریش را به روی ما گشود و ما را به اخلاص ورزیدن به توحید خود رهنمون ساخت . (صحیفه سجادیه) ستایش مخصوص خدایست که ما را از خون بسته خلق کرد و از روح خودش بر ما دمید و لقب اشرف مخلوقات بر ما گذاشت خداوند به فرشتگان عقل داد، بدون شهوت.حيوانات را شهوت داد، بدون عقل و انسان را شهوت داد با عقل ؛ هر انساني که عقلش به شهوتش غلبه کند از فرشتگان بهتر است و هر انساني که شهوتش بر عقلش غلبه کند بدتر از حيوان است خدایا به من قدرت بده که بر شهوتم پیروز شوم و بتوانم آن رو تحت اختیار خود در آورم و از آن در حد اعتدال و حد معین و درست استفاده کنم خدایا یاریم کن در رنجی که ما می بريم ، درد نه تنها در زخم هايمان ، که در اعماق قلب طبيعت نيز حضور دارد.در تغيير هر فصل ، کوهها ، درختان و رودها ظاهری دگرگونه می يابند ، همانگونه که انسان در گذر عمر ، با تجربيات و احساساتش تحول می يابد. در دل هر زمستان ، تپشی از بهار و در پوشش سياه شب، لبخندی از طلوع نمايان است . خدایا به ما قدرت بده تا بتوانیم بر مشکلات پیروز شویم و از این چاههای کثیف و سیاهی خودمان که با اعمالمون درست کردیم و خودمونو داخل اون کردیم خارج بشیم و بسوی تو حرکت کنیم و به مرحله ای برسیم که جزء تو کسی و چیزی را نبینیم .یعنی به حدی برسیم که به معنی واقعی بنده برسیم .همان بنده ای که تو دستور دادی تا تمام فرشتگانت بر او سجده کنن...
(( تدریس هدیه های آسمانی ، چگونه ؟!! ))
درس اول : خدا اهداف درس : 1- آشنایی با یگانگی و بی همتایی خداوند 2- تقویت احساس علاقه و دیگری نسبت به خداوند یگانه 3- ستایش خداوند با ادای برخی از عبارات و جملات انتظارات درس: 1- درباره ی فضای برخی از جملات متن با دوستانش گفت و گو کرد 2- عبارت هایی از متن را انتخاب کرده و به صورت دلخواه آن را ادامه داده و کامل کند. 3- با بهره گیری از تصاویر درس عبارات و جملات زیبایی متناسب با موضوع درس می سازد. 4- درباره ی معنای شعر با دوستانش گفتگو می کند. 5- شعر یا متن زیبایی را ( متناسب با موضوع درس ) جستجو می کند. مفاهیم کلیدی : امید ، زندگی ، زیبایی ، خداوند ، سرچشمه های امید ها و زیبایی های زندگی . راهبردهای تدریس : قبل یا بعد از خواندن متن درس گفتگو کنند درباره ی زندگی و زیبایی های آن . ترتیب دادن گردش علمی و توجه به توانایی های مخلوقات کوچک خداوند از تکنیک طرح سوال از اشیا برای نزدیک کردن بچه ها به طییعت پیرامون خود. رفتارهای حاکی از یادگیری: گفت وگو درباره ی معنای برخی از جملات متن تکمیل بخش هایی از متن با عبارات خودش بیان عباراتی تازه متناسب با موضوع درس با بهره گیری از تصاویر درس خواندن شعر بخش بیندیش گفتگو پیرامون معنای شعر مشارکت در انتخاب نام مناسب برای شعر جست و جو و ارائه ی شعر یا متنی زیبا متناسب با موضوع درس . اهداف فعالیت دانش آموز طبقات و حوزه های فرآیند یادگیری- یاددهی درک مفاهیم کسب مهارت به کارگیری مفاهیم و مهارت تحلیل نقادانه و سازماندهی ایده ها آشنایی با یگانگی و بی همتایی خداوند درباره فضای برخی از جملات متن گفتگو می کند * شعر را می خواند * درباره فضای شعر درس با دوستانش گفتگو می کند. * تقویت احساس علاقه و دلگرمی نسبت به خداوند یگانه شعر یا متن زیبایی را ( متناسب با موضوع درس ) جستجو می کند و می نویسد * ستایش خداوند با ادای برخی عبارات و جملات با عبارت خود بخش هایی از متن را کامل می کند. * با استفاده از تصاویر درس عبارات متناسب با موضوع درس می سازد . درس دوم : خورشید در چاه اهداف درس : 1- آشنایی با یگانگی و بی همتایی خدا 2- تقویت احساس علاقه و دیگری نسبت به خداوند یگانه 3- ستایش خداوند با ادای برخی از عبارات و جملات انتظارات درس : 1- دلیل دلگرمی حضرت یوسف در تنهایی و سرمای چاه رابیان می کنند . 2- از زبان حضرت یوسف ، با خداوند برای نجات او از گرفتاری گفتگو می کند . 3- احساس خود را در مورد موقعیت هایی شبیه موقعیت حضرت یوسف در چاه بیان می کند . مفاهیم کلیدی : امیدواری ، دلگرمی ، حمایت خداوند ، گفتگو با خداوند ، خداوند داناترین دانایان و تواناترین توانایان ، خداوند بالاترین پشتیبان و یگانه مایه ی ...
معنای لغات و متن درس اول کتاب ادبیات فارسی 3 «ما هم چنان در اول وصف تو مانده ایم»
معنی متن: سپاس و ستایش مخصوص خداوند گرامی و بزرگ است که عبادت او موجب نزدیکی به اوست و شکرگزاری از او سبب زیادی نعمت می شود. هر نفسی که پایین می رود(عمل دم)، یاری رساننده ی زندگی است و وقتی بیرون می آید(بازدم)، شادی بخش وجود است. پس در هرعمل تنفّسی، دو نعمت(دم و بازدم) وجود دارد و انسان باید در برابر هر نعمتی که خداوند به او داده است؛ شکرگزار او باشد. معنی بیت: هیچ کس چه عملا و چه کلاما از عهده ی سپاسگزاری نعمت های خداوند برنمی آید. (بیت دارای استفهام انکاری است) معنی آیه ی قرآن: ای خاندان داود، سپاس گزارید و عدّه ی کمی از بندگان من سپاس گزارند. معنی دو بیت: بهتر است که بنده(انسان) به خاطر گناه و کوتاهی خود به درگاه خداوند عذر بیاورد و توبه کند. وگرنه هیچ کس نمی تواند آن گونه که شایسته ی سپاس و شکر خداوند است،شکر الهی به جای آورد. متن درس: باران رحمت بی حسابش همه را رسیده و خوان نعمت بی دریغش همه جا کشیده. پرده ی ناموس بندگان به گناه فاحش ندرد و وظیفه ی روزی به خطای منکر نبُرد. معانی لغات : بی حساب: بیش از اندازه،زیاد و فراوان خوان: سفره، سماط بی دریغ: بدون تنگنا،بی مضایقه کشیده: پهن کرده، گسترده پرده دریدن: کنایه از افشا کردن،آشکار کردن ناموس: در اینجا به معنای آبرو و حیثیّت فاحش: در اینجا صفت است به معنای گناهی که از حد گذشته باشد. وظیفه:مستمری،حقوق،جیره و مواجب،ادرار در این متن در معنای:معیّن و مشخّص و مقرّر خطا: گناه، اشتباه و لغزش منکر: زشت و ناپسند نبُرد: قطع نمی کند معنای متن: رحمت بی اندازه و فراوان خداوند به همه رسیده و همه ی بندگان از نعمت او بهره مند هستند. آبروی بندگان را با وجود گنهکاری آنان نمی ریزد و روزی مقرّر آن ها را با وجود خطاکار بودنشان قطعنمی کند. متن درس: سطر 10 فرّاش باد صبا را گفته تا فرش زمرّدین بگسترد و دایه ی ابر بهاری را فرموده تا بنات نبات را در مهد زمین بپرورد. درختان را به خلعت نوروزی، قبای سبز ورق در بر گرفته و اطفال شاخ را به قدوم موسم ربیع، کلاه شکوفه بر سر نهاده. عصاره ی تاکی به قدرت او شهد فایق شده و تخم خرمایی به تربیتش، نخل باسق گشته. ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند / تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری همه از بهر تو سرگشته و فرمان بردار/ شرط انصاف نباشد که تو فرمان نبری (پایان تحمیدیّه) معنی لغات: فرّاش: کسی که فرش می گسترد، پهن کننده ی فرش باد صبا: بادی که از شمال و شمال شرقی می وزد. در سنّت ادبی باد صبا دو نقش مهم زیر بر عهده دارد: 1- باد صبا موجب شکوفایی گل ها و رویش چمن ها و سبزه ها می شود. مثال: الف- ...
منظور از «حمد و ستايش خداوند در آخرت»، چيست؟
منظور از «حمد و ستايش خداوند در آخرت»، چيست؟ در آيه 1 سوره «سبأ» مى خوانيم: «و نيز حمد و سپاس براى او در سراى آخرت است» (وَ لَهُ الْحَمْدُ فِى الآخِرَةِ) .در اينكه منظور از حمد و ستايش خداوند در آخرت چيست؟ مفسران نظرات مختلفى داده اند: بعضى گفته اند: گر چه سراى آخرت دار تكليف نيست، اما بندگان خدا عاشقانه در آنجا او را مى ستايند، و حمد مى كنند، و از حمد و ستايش او لذت مى برند! بعضى ديگر گفته اند: بهشتيان او را به خاطر فضلش، حمد مى كنند و دوزخيان، به خاطر عدلش!گاه گفته مى شود: انسانهائى كه در اين دنيا هستند به خاطر وجود حجابهاى مختلف بر قلب و فكرشان، غالباً حمد خالص ندارند، اما در قيامت كه همه حجابها بر چيده مى شود، و به مصداق: المُلْكُ يَوْمَئِذ لِلّهِ: «مالكيت خداوند بر پهنه هستى» بر همگان آشكار مى شود، همگى با خلوص نيت كامل، زبان به حمد و ستايش او مى گشايند. و نيز در اين جهان ممكن است، انسانها غافل شوند، و موجوداتى را مستقل از ذات خداوند پندارند و آنها را ستايش كنند، اما در آنجا كه ارتباط همگى به ذات پاك او همچون شعاع آفتاب به قرص خورشيد، آشكار مى گردد، كسى جز او را ستايش نخواهد كرد. از همه اينها كه بگذريم، در قرآن مجيد كراراً آمده است: «بهشتيان» در آنجا خدا را حمد مى گويند: وَ آخِرُ دَعْواهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ: «آخرين سخن بهشتيان اين است: مى گويند: حمد براى خدائى است كه پروردگار جهانيان است».(1) در جاى ديگر مى خوانيم: هنگامى كه مؤمنان وارد باغهاى بهشت جاويدان مى شوند، «مى گويند: شكر براى خداوندى است كه اندوه را از ما بر طرف ساخت» (وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِى أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ).(2) اين حمد، نه تنها از زبان انسانها و فرشتگان است، كه از تمام ذرات جهان هستى نيز، زمزمه حمد و تسبيح او، به گوش هوش مى رسد، هيچ موجودى نيست جز اين كه: حمد و تسبيح او مى گويد.(3) 1 ـ يونس، آيه 10.2 ـ فاطر، آيه 34. 3.تفسير نمونه، جلد 18، صفحه 20.
ستایش خداوند از ابتدای شاهنامه فردوسی
به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه برنگذرد خداوند نام و خداوند جای خداوند روزی ده رهنمای خداوند کیوان و گردان سپهر فروزنده ماه و ناهید و مهر ز نام و نشان و گمان برترست نگارندهٔ بر شده پیکرست به بینندگان آفریننده را نبینی مرنجان دو بیننده را نیابد بدو نیز اندیشه راه که او برتر از نام و از جایگاه سخن هر چه زین گوهران بگذرد نیابد بدو راه جان و خرد خرد گر سخن برگزیند همی همان را گزیند که بیند همی ستودن نداند کس او را چو هست میان بندگی را ببایدت بست خرد را و جان را همی سنجد اوی در اندیشهٔ سخته کی گنجد اوی بدین آلت رای و جان و زبان ستود آفریننده را کی توان به هستیش باید که خستو شوی ز گفتار بی‌کار یکسو شوی پرستنده باشی و جوینده راه به ژرفی به فرمانش کردن نگاه توانا بود هر که دانا بود ز دانش دل پیر برنا بود از این پرده برتر سخن‌گاه نیست ز هستی مر اندیشه را راه نیست
خوانش متن - لحن ها
لحن ها 1- لحن ستایشی: ستایش مخصوص خداست و شاعر یا نویسنده در آن خداوند را به خاطر آفرینش بی همتا، قدرت بی نظیر و الطاف فراوانش می ستاید. در این هنگام خواننده نیز باید خود را موجودی از آفریده های او بداند که تسلیم و شاکر بخشش ها و آفرینش اوست.در خوانش چنین متن هایی باید تقدس بارگاه خداوندی و صمیمیت رابطه ی بنده با آفریدگار را در نظر داشته باشیم. لحن کلام در این متن ها در عین تواضع و فروتنی کمی هم ملاطفت آمیز است اما وجه غالب آن تواضع در چهارچوب ادب و همراه با صمیمیت است. ز درياي زخّار و مواج دوست نخستين در معرفت نام اوست بگفتا به بسم الله آغاز کن بدين نام بر عرش پرواز کن تو آغاز کن کار و گفتار خويش که با او نيابي ز بيگانه ريش انوار *************************** آفرین جان آفرین پاک را آنکه جان بخشید و ایمان خاک را آسمان چون خیمه ای بر پای کرد بی ستونش کرد و زمینش جای کرد عطار 2- لحن نیایشی: ( تضرع- مناجات- نجوای دوطرفه- درد دل – در گوش دل با ما سخن میگوید- الهام) در لحن چنین متن هایی باید تضرع و اظهار نیاز به درگاه خداوند محسوس باشد. متن در نهایت خاکساری خوانده می شود. باید بدانیم که در مقابل چه عظمتی قرار گرفته ایم. انسان در این زمان خود را بسیار کوچک فرض کرده، آن چه را که در حضور دیگران نمی تواند بیان کند با آه و زاری یا شکر و سپاس بیان می کند.. هر چند آهنگ اغلب جملات افتان است در لحن نیایشی افتان بودن آهنگ جمله بسیار محسوس تر است. خداوندگارا نظر کن به جود که جرم آمد از بندگان در وجود گناه آید از بندهٔ خاکسار به امید عفو خداوندگار کریما به رزق تو پرورده‌ایم به انعام و لطف تو خو کرده‌ایم گدا چون کرم بیند و لطف و ناز نگردد ز دنبال بخشنده باز چو ما را به دنیا تو کردی عزیز به عقبی همین چشم داریم نیز عزیزی و خواری تو بخشی و بس عزیز تو خواری نبیند ز کس خدایا به عزت که خوارم مکن به ذل گنه شرمسارم مکن ( آغاز باب دهم) 3- لحن مدحی: ( نعت و منقبت) نوشته ای است درباره ی انسان که شاعر از طریق آن ، با کوچک تر دانستن خود در مقابل ممدوح به بیان مطالبی می پردازد. مدح را می توان به چند دسته تقسیم کرد. برای ستایش غیر خدا از جمله: پیامبر (ص)، بزرگان دین و علم و.... متن مدحی کمی نسبت به لحن ستایشی صلابت و استواری دارد و بنا بر میزان مدح اوج و فرود می یابد. محمد کافرینش هست خاکش هزاران آفرین بر جان پاکش چراغ افروز چشم اهل بینش طراز ...
معنای درس ستایش خدا و پیغمبر همراه با متن درس(کتاب ادبیات فارسی 1)
( آغاز تحمیدیّه) سپاس و آفرین ، ایزد جهان آفرین راست: درود و ستايش فقط مخصوص پروردگار آفرينده‌ي جهان است. آن که اختران رخشان به پرتو روشنی و پاکی او تابنده اند و چرخ گردان به خواست و فرمان او پاینده .خداوندي كه ستارگان روشن درخشندگي خود را از نور و پاكي او مي‌گيرند و آسمان و روزگار به اراده و خواست او پا برجاست. آفریننده ای که پرستیدن اوست سزاوار.دهنده ای که خواستن جز از او نیست خوش گوار. خداوندي كه پرستش فقط شايسته‌ي اوست. خداوند بخشنده‌اي كه خواستن تنها از او خوشايند است. هست کننده از نیستی، نیست کننده پس از هستی. خداوند توانايي كه موجودات را از نيستي به وجود آورده و پس از آن به موجودات هستي بخشيده و دوباره آنها را نابود مي‌سازد ( زندگي و مرگ در دست اوست.) تلمیح یا اشاره دارد به آيه‌ي « يحيي و يميت و يميت و يحيي». ارجمند گرداننده ی بندگان از خواری؛ در پای افکننده ی گردن کشان از سروری. خداوندي كه انسان خوار و ذليل را عزّت مي‌دهد و زورگويان و ظالمان را از بزرگي و سروري به خواري و ذلّت مي‌كشاند.تلمیح یا اشاره دارد به آيه‌ي « تعزّمن تشاء و تذّل من تشاء » خداوند هر که را که بخواهد، عزّت می دهد و هر که را بخواهد خوار می کند. پادشاهی او راست زیبنده؛ خدایی او راست در خورنده. و فرمانروايي سزاوار و لايق اوست و خدا بودن شايسته‌ي او . بلندی و برتری از درگاه او جوی و بس. عزّت و سربلندي را فقط از درگاه خداوند طلب كن. هر آن که از روی نادانی نه او را گزید، گزند او ناچار بدو رسید. هر كس كه از روي ناداني‌غير از خداوند را انتخاب‌كند از آن‌گزينش‌نابجا زيان‌مي‌بيند و خودش ضرر می کند. هستی هر چه نام هستی دارد، بدوست. وجود هرآنچه در جهان است از اوست. جهان را بلندی و پستی تویی تدانم چه ای، هر چه هستی تویی! (پایان تحمیدیّه) بلندي و پستي جهان ( آسمان و زمين، عزّت و ذّلت ) از توست من نمي‌دانم كه تو كيستي ولي هر چه وجود دارد از آن تو است. (آغاز نعت) و درود بر پیمبر بازپسین، پیشرو پیمبران پیشین. و سلام و درود بر آخرين پيامبر كه راهنماي پيامبران پيش از خود است. گره گشای هر بندی، آموزنده ی هر پندی. كسي كه گره از مشكلات مي‌گشايد و آموزش دهنده‌ي همه‌ي پندهاست. گمراهان را راه نماینده، جهانیان را به نیک و بد آگاهاننده. كسي كه انسان‌هاي گمراه را به راه راست هدايت مي‌كند و مردم جهان را از كارهاي نيك و بد خود آگاه مي‌سازد. به همه زبانی نام او ستوده و گوش پندنیوشان، آواز او شنوده. كسي كه به همه‌ي زبان‌ها ستايش شده است و كساني كه گوش پندپذير ( شنوا ) دارند؛ نصحيت او را شنيده‌اند. و ...
آغاز با نام خدا در اشعار فارسی
مخزن الاسرار نظامی بسم الله الرحمن الرحیم هست کلید در گنج حکیم فاتحۀ فکرت و ختم سخن نام خدای است بر او ختم کن پیش وجود همه آیندگان بیش بقای همه پایندگان سابقه سالار جهان قِدم مُرسله پیوند گلوی قلم خسرو و شیرین نظامی به نام آنکه هستی نام ازو یافت فلک جنبش، زمین آرام ازو یافت خدایی کافرینش در سجودش گواهی مطلق آمد بر وجودش جواهر بخش فکرتهای باریک به روز آرندۀ شبهای تاریک غم و شادی نگار و بیم و اُمّید شب و روز آفرین و ماه و خورشید لیلی و مجنون نظامی ای نام تو بهترین سر آغاز بی نام تو نامه کی کنم باز ای یاد تو مونس روانم جز نام تو نیست بر زبانم ای هیچ خطی نگشته ز اوّل بی حجت نام تو مسجّل ای هست کن اساس هستی کوته ز درت دراز دستی ای هفت عروس نه عماری بر درگه تو به پرده داری ای هر چه رمیده وآرمیده در کن فیکون، تو آفریده ای محرم عالم تحیّر عالم ز تو هم تهیّ و هم پر از ظلمت خود رهاییم ده با نور خود آشناییم ده هفت پیکر نظامی ای جهان دیده بودِ خویش از تو هیچ بودی نبوده پیش از تو در بدایت، بدایتِ همه چیز در نهایت، نهایتِ همه چیز ای برآرندۀ سپهر بلند انجم افروز و انجمن پیوند آفرینندۀ خزانۀ جود مبدع و آفریدگار وجود شرفنامه نظامی خدایا جهان پادشاهی تو راست زما خدمت آید خدایی تو راست پناه بلندی و پستی تویی همه نیستند آنچه هستی تویی همه آفریدست بالا و پست تویی آفرینندۀ هر چه هست تویی برترین دانش آموز پاک ز دانش قلم رانده بر لوح خاک خرد را تو روشن بصر کرده ای چراغ هدایت تو بر کرده ای نبود آفرینش تو بودی خدای نباشد همی هم تو باشی به جای اقبالنامه نظامی خرد هر کجا گنجی آرد پدید ز نام خدا سازد آن را کلید رهایی ده بستگان سخن توانا کن ناتوانانِ کُن نهان وآشکارا درون و برون خرد را به درگاه او رهنمون به حکم آشکارا به حکمت نهفت ستاینده حیران ازو، وقت گفت شاهنامه فردوسی به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه بر نگذرد خداوند نام و خداوند جای خداوند روزی ده رهنمای خداوند کیهان و گردون سپهر فروزندۀ ماه و ناهید ومهر ز نام و نشان و گمان برتر است نگارندۀ بر شده گوهر است به بینندگان آفریننده را نبینی مرجان دو بیننده را نیابد بدو نیز اندیشه راه که او برتر از نام و از جایگاه سخن هر چه زین گوهران بگذرد نیابد بدو راه جان و خرد بوستان سعدی به نام خداوند جان آفرین حکیم سخن در زبان آفرین خداوند بخشندۀ دستگیر کریم خطا بخش پوزش پذیر عزیزی که هر کز درش سر بتافت به هر در که شد، هیچ عزت نیافت سر پادشاهان گردنفراز به درگاه او بر زمین نیاز غزلیات سعدی اول دفتر به نام ایزد دانا صانع پروردگار حیّ توانا اکبر و اعظم، خدای عالم و آدم صورت خوب آفرید ...
متن نماز همراه با معنی فارسی
آموزش نماز همراه با معنی نماز «اوقات نماز»نماز صبح(دو رکعت): از سپیده صبح تا طلوع آفتابنمازظهر(چهاررکعت):از نیم روز تا غروب آفتابنمازعصر(چهاررکعت):پس از نماز ظهر تا غروب آفتابنماز مغرب(سه رکعت):ازمغرب تا نیمه شبنمازعشا(چهاررکعت):پس از مغرب تا نیمه شب «وضو»وضو یکی از واجبات نماز است و عبارت است از شستن صورت و دو دست و مسح سر و مسح روی دوپا «ترتیب نماز»باید رو به قبله بایستیم و نماز را با نیت شروع کنیم.مثلا بگوییم چهار رکعت نماز ظهرمی خوانم قربة الی الله (یعنی برای انجام فرمان خداوند عالم بجا آوریم)وبعد الله اکبر بگوییم سوره حمد و یکی دیگر از سوره های قرآن را میخوانیم. «حمد و سوره»بسـم الله الرحمن الرحیم: به نام خداوند بخشنده (و) مهربانالحمد لله رب العالمین: سپاس مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان استالرحمن الرحیم: بخشنده و مهربان استمالک یوم الدین: مالک روز جرا استایاک نعبد و ایاک نستعین : فقط تو عبادت می کنیم و فقط از تو یاری مطلبیماهدنا الصراط المستقیم: ما را به راه راست هدایت فرماصراط الذین انعمت علیهم:راه کسانی که به آنها نعمت دادیغیرالمغضوب علیهم ولا الضالین : نه راه آنان که غضبشان کردی و نه گمراهان بسـم الله الرحمن الرحیم: به نام خداوند بخشنده (و) مهربانقل هو الله احد: بگو اوخدای یکتاستالله الصمد: خدای که بی نیاز استلم یلد ولم یولد: نزاییده ونه زاده شدهولم یکن له کفوا احد: وبرای او همتایی نبوده است سپس باید به رکوع برویم یعنی به اندازه ای خم شویم که کف دست ها به سر زانوها برسد. و بگوییم: «ذکررکوع»سبحان ربی العظیم و بحمده: (پاک و منزه است پروردگار بزرگ من و او را ستایش می کنم.) سپس قیام کنیم(بایستیم) و در حال قیام بگویم:سمع الله لمن حمده: (خدا میشنود کسی را که ستایش می کنم) سپس دو بار به سجده برویم. یعنی پیشانی ، دو کف دست ، دو سر زانو ، و دو سر انگشت بزرگ پا (که هفت عضو میشود) را به زمین بگزاریم و بگوییم: «ذکر سجده»سبحان ربی الا علی و بحمده: (پاک و منزه است پروردگار بلند مرتبه من. و او را ستایش می کنم.) (مستحب است) قبل از شروع هر یک از اعمال نماز الله اکبر بگوییم. برخیزیم و در هنگام بلند شدن(مستحب است) بگوییم: بحول الله و قوته أقوم و أقعد (به کمک و نیروی خداوند برمیخیزم و می نشینم) و رکعت دوم نماز را شروع کنیم که باید پس از خواندن حمد و سوره دست ها را مقابل صورت قرار دهیم و قنوت را چنین بخوانیم: «ذکر قنوت» ربنا آتـنا : خدایا عطا کن به ما فی الدنیا حسنه : در دنیا خوبی و فی الاخرة حسنة : و در آخرت هم خوبی و قنا عذاب النار: و ما را از عذاب آتش دوزخ حفظ کن بعد از قنوت به رکوع ...
چگونه بخوانيم؟
لحن چیست وانواع لحن لحن چیست:یعنی آواز خوش و موزون،نوا،کشیدن صدا،اجتماع حالت های صداهای مختلف. لحن در اصطلاح چیست ؟نحوۀ خواندن وبیان کردن جملات با توجه به شرایط موجود وفضای حاکم برجمله و کل متن می باشد. باید دانست که به هنگام تلفظ کردن متن ،نه تنها هر متن ،بلکه هر بند وهر جمله نیز به تنهایی اعم از طنز یا جد ،لحن خاص خود را می طلبد و ممکن است درهر بند انواع واقسام لحن ها به کار گرفته شود .در کنار این موارد در هر جمله،هر کلمه نیز می تواند آوای خاص خود را داشته باشد. به طور مثال در شعرها،قافیه ها و ردیف ها در انواع مختلف،آواهای متفاوت وتلفظ های گوناگون را می طلبند ویا ممکن است تأکید شاعر یا نویسنده در هر جملۀ کوتاه روی کلمه ای خاص باشد که با رعایت لحن کامل وعلایم نگارشی واحوال نویسنده،شکل خاصی به خود می گیرد.(اکبری شلدره ای،1391:31) انواع لحن ها وآهنگ های زبان فارسی: 1)لحن ستایشی: این لحن خاص ستایش خداوند است. در هنگام خواندن متن های ستایشی باید دو موضوع در نظر گرفته شود:نخست تقدس ساحت الوهیت دوم:رابطۀصمیمانۀ بنده با آفریننده؛یعنی خواننده باید بالحنی متواضعانه ،نرم ولطیف،صمیمانه خداوند را ستایش کند. مانند تحمیدیه ها که در دیباچه ها و مقدمۀ کتاب های نظم و نثر دیده می شود. در ستایش ها معمولا صفات خداوند یکی پس از دیگری شمرده می شود وشاعر با حالتی آن را بیان می کند که گویی از بیان آن ها لذت می برد و به آن افتخار می کند. این حالت که در آن عظمت خداوند یاد می شود ،از طرف دیگر خواری و کوچکی شاعر یا نویسنده را در پی دارد. 2) لحن مدحی: این لحن به ستایش غیر خدا می پردازد و شامل اولیای دین ،بزرگان علمی وملی و حاکمان و امیران می شود.این لحن ،نسبت به متون ستایشی و نیایشی از صلابت بیشتری برخوردار است وبه تناسب جایگاه ممدوح ،صلابت واستحکام آن متغیر است. در وقت خواندن مدح به نکات زیر باید توجه کرد: 1- مقام ممدوح را در نظر گرفت( بزرگان دینی،سلاطین یا افراد عادی)2) به گونه ای خواند که گویی به آن فرد افتخار می شود.3-به اغراق ها و مبالغه ها توجه کرد 4- خود را از مریدان و دوستان و پیروان ممدوح پنداشت.5- در خواندن کمی به حماسه نزدیک شد یعنی لحنی محکم و استوار دارد.6- دعای پایان مدیحه را با حالتی دعایی خواند.7- با حرکات دست و اشاره به ممدوح وحالات او در هنگام وصف ، به تفهیم آن کمک می کند.8- حس و عاطفۀ متناسب با جایگاه ممدوح با خواندن همراه گردد. 3)لحن نیایشی /مناجات: مناجات به معنی راز و نیاز گفتن و نیایش با خداوند است.دراین لحن واین متن خواننده باید خاکسارانه ،با شوق مندی ونیاز به درگاه خداوندتضرع نمایید.لحن او بایستی کاملا فروتنانه ...