لباس لری
لباس لر بختیاری
گویش بختیاری یا گویش لری بختیاری گویش مردم بختیاری است. بختیاری‌ها جزئی از مردم لر بشمار می‌آیند که به آنها لُر بزرگ می‌گویند و در جنوب غربی ایران ساکن هستند. [۱] گویش بختیاری از جمله گویشهای جنوب غربی ایران و یکی از شاخه‌های گویش لری به شمار می‌رود. [۱] این گویش تفاوت‌های اندکی با سایر شاخه‌های گویش لری از جمله لری خرم‌آبادی و لری بویراحمدی دارد.گویشهای لُری بختیاریگویش بختیاری مانند دیگر گویشهای ایرانی جنوب غربی لهجه‌های متعددی دارد که به طور کلی از نظر جغرافیایی می‌توان آن را به چهار نوع گویش تقسیم نمود: اولمنطقهٔ شرقی که قسمتی از دنبالهٔ رودخانهٔ کارون ، شهرهای شمالی و شمال شرقی خوزستان را شامل می‌شود و همسایهٔ کهگیلویه و بویراحمد نیز است. برای مثال تمام بختیاری‌ها به «شما» می‌گویند «ایسا» (isa) اما در این منطقه «ایشا» (ishA) می‌گویند.دوممنطقهٔ جنوبی که از رود زرد تا رامهرمز و هفتکل است.سوممنطقه چهار لنگ که از فریدن و فریدونشهر تا دورود را شامل می‌شود. اگرچه در این منطقه تأثیر پذیری صورت نگرفته‌است، اما در بعضی واژه‌ها از دیرباز این تفاوت وجود داشته‌است. مثلاً به عمو می‌گویند تتا در حالی که در مناطق دیگر به عمو می‌گویند تاته. همچنین در گویش اصلی بختیاری ضمایر ملکی متصل به کلمه سوم شخص مفرد به جای "ش"، "س" تلفظ می‌شود ولی در طوایف چهارلنگ از "ش" استفاده می‌شود.چهارمبختیاری میانی که شامل کلیهٔ طوایف هفت لنگ می‌شود. این محدوده از الیگودرز شروع و تا مناطق جنوبی ادامه دارد و قسمتی هم از چهار لنگ کیان ارثی را دربر می‌گیرد. می‌توان گفت این گویش اصلی ترین گویش بختیاری است.حروف ویژه در گویش لری بختیاری در لری بختیاری حروفی وجود دارد که در فارسی رایج تلفظ نمی‌شوند. بیشتر آنها بازماندگان زبان پهلوی می‌باشند.[نیازمند منبع] ذال معجم: حرف «د» وقتی که پس از a،A،o،i،e،y بیاید به گونه‌ای دیگر تلفظ می‌شود («A» را «آ» فرض کنید و «a» را «فتحه») تلفظ به این طورت است که قسمت زیرین نوک زبان با دندانهای پیش فک زیرین مماس شده اما با دندانهای پیش فک بالا تماس بسیار نامحسوس است. اما «د» پس از صامت‌ها به همان صورت معمول تلفظ می‌شود. هاء میان تهی: گونه‌ای «هـ» است که با تلفظی نرمتر از «هـ» تلفظ می‌شود. مانند پهل (pohl) به معنی پُل واو غنه: کلمهٔ «نو» در فارسی رایج تقریباً با واو غنه تلفظ می‌شود. در گویش لری بختیاری برخی کلمات با این واو تلفظ می‌شوند. مثل nّon (یعنی نان) درباره گویش بختیاری راولینسون در سفرنامه خود می‌نویسد: تاکنون این گویشهای رایج در منطقه زاگرس را بازمانده زبان پهلوی می‌دانستند ...
پژوهشی در لباس لری بختیاری و قابلیت های تبدیل شدن به لباس ملی
پژوهشی در لباس لری بختیاری و قابلیت های تبدیل شدن به لباس ملی بنام خداوند جان وخرد کزین برتر اندیشه برنگذرد دگر پنجه اندیشه جامه کـرد که پوشند هنگام جنگ و نبرد زکـتان و ابریشم و موی قـز قصب کرد پـر مایه دیبا وخـز بیاموخـتشان رشـتن وتافـتن بـتار انـدرون پـود را بـافـتن چو شد بافـته شستن ودوختن گرفتند از او یکسره ،آموختن چو این کرده شدسازدیگرنـهاد زمانه بـدو شـاد واو نـیز شـاد فردوسی همانگونه که بر همگان به ویژه فرهنگ دوستان جامعه پوشیده نیست شناخت وتوسعه یک فرهنگ بدون حفظ واحیاء پشتوا نه های فرهنگی یا اصطلاحا ً خرده فرهنگ های آن امری بعید و دور از دسترس می با شد. پر واضح است که فرهنگ موثر و مانای ایران زمین در طول سالیان متمادی از همین فرهنگ های قومی وبومی خویش ارتزاق نموده است وچه بسا سبب حفاظت و پویایی آن در موا جه با خطرات و تهاجمات فرهنگی وحوادثی مختلف در طول تاریخ شده است. یک فرهنگ مجموعه ای از زیر ساخت های متنوع و متفاوتی ا ست که در بیشتر موارد مکمل یکدیگرند. همانگونه که، نقش یک فرش دست باف یا نوع پوشش یک قوم نمی تواند بی تأثیر از نوع موسیقی ، مذهب ، باورها ، علایق وسلایق آن قوم باشد. زبان، ادبیات ، موسیقی و پوشش .... و دیگر مولفه های فرهنگی یک قوم مکمل یکدیگر ودر واقع بازوهای فرهنگ آن قوم هستند . اما لباس و فرش نسبت به دیگر مولفه ها از ماندگاری و دوام بیشتری برخوردارند. زیرا که در بسیاری از موارد زبان و ادیبات یا موسیقی به علت شفاهی بودن ونقل سینه به سینه ممکن است دستخوش تغییرات و اظهارنظر های شخصی گردند . اما آنچه بر لوح فرش یا لباس نقش بسته است در واقع اوج خلاقیت و انتقال بی واسطه احساس و هنر می باشد . هرآنچه نقوش سنگی که در تخت جمشید به یکباره از بین رفت در نقش فرش« پازیریک»بعد از دو هزار و پانصد سال در سیبری پیدا شد. وحتی اگر فرش «پازیریک » باقی نمی ماند ، این نقش در لباس وفرش بافته شده به وسیله سرپنجه های هنرمند شیرزنان بختیاری ، قشقایی ...
لباس لُری / تصاویر
لباس محلی لری در کنار دیگر اقوام ایرانی با زیبایی های منحصر به فرد خود همواره مجالی برای تجلی ذوق و استعداد طراحان لباس های روز بوده است. پوشاک زنان لر بنا به موقعیت اجتماعی، اقتصادی و از طرفی شرایط سنی از ویژگی های مشخصی برخوردار است به طوری که پوشاک زنان جوان لر با پارچه های الوان در رنگ ها و طرح های شاد با سربندهای زیبا و رنگی است و زنان مسن تر پارچه هایی به رنگ تیره با طرح های ساده و سربندی سیاه و سفید را ترجیح می دهند."تره" و "گل ونی" سرپوش مخصوصی است که زنان لر به سر می بندند و به لری آن را «ساوه» می گویند. "تره" را در حالت عادی و در روزهای معمولی می بندند ولی زنان لرستانی برای شرکت در مراسم جشن و سور، نوعی از آن را به نام «گل ونی» که رنگین است روی تره می بندند. پیراهن زنان لر دارای برشی ساده، بلند و گشاد با طرح های گلدار و رنگ های متنوع است. لباس زنان لر دارای قسمت های مختلفی چون «کلنجه»، «سرداری» یا «کمرچین» و «جلیقه» است. مردان لرستانی نیز دارای پوشش ساده ای هستند که جنبه های تزئین آن کمتر است و در عرف معمول این دیار به "شال و ستره" معروف است. شلوار مردان لر به طرح و هیبت شلوارهای کردی است و پیراهن آنان با برش ساده و اغلب به رنگ سفید و گاه رنگی است. پیراهن مردان لر که در گویش محلی به آن "جومه" یا "کراس" می گویند دارای آستین های بلند و یقه گرد بوده و از جنس کرباس و به رنگ سفید تهیه می شد. "شال" پارچه بلند و سفیدی است به عرض 90-60 سانتی متر و به طول 9-6 متر از جنس چلوار که آنرا چند دور به کمر می پیچانند و علاوه بر آن در مواقع ضروری از آن به عنوان کفن، پیچاندن محل زخم یا طناب استفاده می کردند. "ستره" قبای مخصوصی است که اندازه آن تا زیر زانو بوده و بیشتر در مواقع رسمی از آن استفاده می شود و از قدیمی ترین انواع پوشاک در ایران است که در طرح های گلدار و شاد برای مراسم شادی و جشن و در طرحهای ساده با رنگهای کم مایه در انجام مراسم تشریفاتی و عزا به کار می آید. "کلاه نمدی" و "گیوه" نیز از خصوصیات ویژه لباس مردان لر است. کلاه نمدی کلاه مدور بدون لبه ای است که از نمد ساخته شده است و "گیوه" نوعی کفش دست ساز محلی است که کف آن چرم و یا پلاستیک ضخیم و محکمی است که رویه آن به صورت نخ تابیده بافته می شود. "کپنک" یا "فرجی" و همچنین "چوغا" از دیگر لباس های اصیل لر زبانان است. "کپنک" یک نوع قبای نمدی پشمی محکم است که معمولا مورد استفاده چوپانان می باشد و در مواقع جنگ از آن به عنوان لباس رزم استفاده می شود زیرا ترکیب بسیار فشرده ای در ساخت آن بکار رفته است. "چوغا" نیز نوعی بالاپوش مردانه است که بیشتر در منطقه بختیاری لرستان و چهارمحال و بختیاری مورد استفاده ...
لباس محلي لري
پوشش زنان لر پوششی بسیار زیبا با حجاب وبرگرفته از رنگهای شاد است این نوع پوشش که در تصاویر زیر می بینیم در اعیاد و عروسی ها با رنگ های روشن بیشتر کار برد دارد ودر مراسم عزا بیشتر با رنگ های تیره و بدون از هرگونه تزئینات بکار می رود لباس محلی دهدشت عكس زير نمونه هايي از شلوار زنانه لري يا همون تمون رو نشون ميده قابل توجه علاقه مندان لباس های محلی زنانه لری این لباس ها به صورت اجارهای وفروشی در شهرستان دهدشت در نمایشگاههایی در این شهر وجود دارند که اجاره انها نیز برا ۲۴ ساعت حدود ۸تا ۱۵ هزار تومان با توجه به جنس لباس می باشد وفروش انها باقیمتی مابین ۳۰۰هزار تا۲میلیون تومان نیز وجود دارد پوشاك مردان : در گذشته پوشاك مردان كرانه گمنام عبارت بوده از: جبه ، دلگ ﴿ dalg ) ، شال ، پيراهن بدون آهار و يقه با آستين گشاد ، زيرشلوار ، گيوه و كلاه.كه به توصيف هريك خواهيم پرداخت . * جبه كه در گويش محلی جقه ( jeqa ) است و از جنس پشم گوسفند و بسيار نازك و كرم رنگ و تا زانو می - آمده و بوسيله نخ ابريشمی به نام زناره ( zonara ) كه با زنار فرق دارد بصورت ضربدر ، مانند شكل خفتان در شاهنامه فردوسی به دور سينه بجای دگمه پيچيده می شده است. جبه دارای آستين گشاد و كوتاه بوده و اغلب در جنگها مورد استفاده مردان قرار می گرفته. همانگونه كه بيان شد زناره zonara بندهايی است كه برای بستن " جقه " بكار ميرفته است ، بدين صورت كه از سر شانه بزير بغل ميرفته و جقه را محكم نگاه می - داشته است. * دلگ مردانه نيز به شكل جقه و شبيه به ( ربدوشامبر ) كوتاه از جنس پارچه اطلسی و دارای آستر بوده و رنگ سفيد گلدار آن مرسوم بوده است. دلگ بلند و فاقد دگمه بوده ، يقه ندارد و جلوی آن سرتاسر باز است.چيزی شبيه به ردا .در ناحيه كمر روی دلگ ، شال بسته می شد. * شال ، پارچه ای سفيد رنگ يا كرم رنگ بوده است كه تا 10 متر درازا داشته و آنرا بر روی دلگ بدور كمر می- بسته اند.طريقه بستن آن بدور كمر به اين شكل بوده كه ابتدا از قسمت پهن پيچيدن آن آغاز می شده و بعد انتهای قسمت باريك را در زير يك لايه آن فرو می كردند.در زير دلگ پيراهنی بدون يقه و آهار ، با آستين گشاد كه با تار نخی بسته می شد وجود داشت.رنگ شال معمولا سفيد و يا ترياكی رنگ بوده و در مراسم عروسی و ميهمانی از آن به همراه دلگ و برای محكم نگاه داشتن دلگ استفاده می شده است. * پايين تنه مردان را زير شلوار می پوشاند كه در قسمت پايين تنگ تر بوده است.و عكس آن در نزد بختياريها مرسوم است.اين تن پوش شبيه به پيژامای كردها بوده و اختلاف آن با شلوار كردها فقدان جيب در نوع لری آن است. * كفش شامل گيوه ...
294- لباس محلی لرستان
پوشاک و لباس های سنتی و محلی لرستان پوشاک سنتی زنان لرستان کراس (Keras) یا جومه (Joma) :جومه یا کراس بعنوان تن پوش اصلی زنان لر شناخته می شود که عبارت است از پیراهن بلندی از پارچه های گلدار و رنگی که اندازه و بلندی آن تا روی پا می باشد و آستین های بلند و گشاد دارد . بریدگی کم یقه آن بوسیله یک پولک و اغلب با یک سکه کوچک نقره ای بسته می شود.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> کلنجه (Kolanja) : همانگونه که در بخش ترانه کلنجه زرد وبلاگ نیز به آن اشاره شده ، کلنجه نیم تنه رکابی و بدون دکمه و آستینی است که از پارچه مخمل (به رنگهای روشن و معمولا قرمز و زرد) دوخته می شود. حاشیه های جلو کلنجه را با نوار و یراق های رنگی کرمک دوزی می کنند و جلو سینه آن را تا پایین بوسیله سکه های نقره ای گوشه دار زینت می دهند. بال کل (Balkoll) : بال = آستین ، کل = کوتاه ، عبارت از لباس آستین کوتاه مخملی است که معمولا روی پیراهن می پوشند و اندازه آن تا سر زانو و آستین هایش نیز تا زیر آرنج بیشتر نیست . سر آستین ها و حاشیه جلو آن را کرمک دوزی می کنند . این لباس بدون دکمه و جلو باز است و در برخی مناطق لرستان به نام سرداری ( Sardarye) نیز شهرت دارد. یال(Yall) : شامل کت مخملی است که نوعروسان و زنان جوان لرستانی عموما هنگام مراسم شاد چون عروسی ها از مخمل قرمز دوخته و بتن می کنند. معمولا بانوان و زنان مسن نیز اغلب رنگ مشکی و سرمه ای آن را به تن می کنند. شاوال(Shauwall) یا پاپوش(Paposh) : به شلوار زیری که از پارچه مشکی و محکم مخصوص دوخته شده گفته می شود . دمپای این شلوار معمولا تنگ و چسبیده به مچ پا است و گاهی بریدگی چند سانتی متری آن بوسیله پولک و یا سکه ای بسته می شود . در موقع بستن آن به کمر از کش استفاده نمی شود و غالبا بوسیله یک بند ضخیم پنبه ای و یا پشمی ان را به کمر می بندند. آژیه (Azheyeh) : یا آجیده ،از جمله سوغات بسیار مشهور و مرغوب خاص لرستان بوده که عبارت از گیوه ای مخصوص می شده که رویه آن را زنان می چیندند و زیره آن را که چند لایه چرم خالص و آجدار بود هنرمندانی بنام آژییه کش (Azhyea Kash) آماده و پرداخته می کردند . رویه این پای افزار از نظر بافت به دو نوع مشخص زنانه و مردانه تقسیم شده بود که نوع زنانه آن را نو عروسان نیز می پوشیدند.. سرون (Sarvan) :حجاب و پوشش موهای سر و گیسوان عروس لرستانی را بوسیله چارقدهای ظریف و نازک گلدار ابریشمی در رنگ های مختلف می پوشانند و بنحو خاصی سر عروس را با چند تخته از این چارقدها می بندند و دنباله آنها را از پشت سر آویزان می کنند. جلو سرون را بوسیله ...
عرضه مدلهای به روز شده لباس لُری
خرم آباد - خبرگزاری مهر: زیبایی زنان لر در پوشش "سرداری" و اقتدار مردان این دیار در ردای "شال و ستره" همگی تبلوری از زیباییهای تاریخ و تمدن لرستان است که این روزها در قالب غرفه لباسهای محلی این استان در فرهنگسرای نیاوران تهران در جریان هفته فرهنگ و هنر لرستان عرضه می شود. به گزارش خبرنگار مهر در خرم آباد ، همه افسانه ها و پیشینه مردمان دیار لرستان با آداب و رسوم و پوششی پیوند خورده است که اگر در ایران اسلامی بی نظیر نباشد می شود گفت کم نظیر و تکرار نشدنی است. پوشاک مردم لرستان در نهایت زیبایی و سادگی نمادی از پوشش اصیل اسلامی است که امروز جز در برخی مناطق روستایی و عشایری شاید دیگر نتوان نشانی از آن یافت. پوشش زنان لر نمادی از هویت و فرهنگ این دیار پوشاک زنان لر بنا به موقعیت اجتماعی، اقتصادی و از طرفی شرایط سنی از ویژگیهای مشخصی برخوردار است به طوری که پوشاک زنان جوان لر با پارچه های الوان در رنگها و طرحهای شاد با سربندهای زیبا و رنگی است و زنان مسن تر پارچه هایی به رنگ تیره با طرحهای ساده و سربندی سیاه و سفید را ترجیح می دهند. روسریهای زنان لر که در زبان محلی به آن "گل ونی" می گویند علاوه بر پوشیده بودن، زیبایی خاصی به زنان لر می دهد. "تره" و "گل ونی" سرپوش ابریشمی مخصوصی است که زنان لر به سر می بندند و به لری آنرا "ساوه" می گویند. "تره" را در حالت عادی و در روزهای معمولی می بندند ولی زنان لرستانی برای شرکت در مراسم جشن و سور، نوعی از آنرا به نام "گل ونی" که رنگین است روی تره می بندند. در طرح این روسریها که به طور معمول از جنس ابریشم هستند نقش ها و رنگهای مختلف به کار رفته که با گره خاصی به دور سر پیچیده شده و گوشه های آن هم به صورت آویزان بر پشت سر قرار می گیرد. پیراهنهای رنگارنگ و دارای پوشش زنان لر پیراهن زنان لر دارای برشی ساده، بلند و گشاد با طرحهای گلدار و رنگهای متنوع است. لباس زنان لر دارای قسمت های مختلفی چون "کلنجه" ، "سرداری" یا "کمرچین" و "جلیقه" است. "کلنجه" کت مخملی است که بر روی پیراهن زنان لر پوشیده می شود و یقه و لبه های دم آستین و دور شکاف آن یراقدوزی و نواردوزی شده است. "سرداری" که پوششی است بلند تا به پشت پا، جلوی آن بدون دکمه است با آستینی تا آرنج که اغلب از مخمل با رنگهای مشکی، سبز و قرمز تهیه می شود. دوره های آستین و دامن آن به پهنای دو تا سه انگشت یراقدوزی و نواردوزی شده است. "کت" که نیم تنه را می پوشاند، نوار دوزی ندارد و با دکمه در جلو بسته می شود. "جلیقه " که همیشه باز است و دکمه ندارد و در قسمت جلوی آن یراقدوزی و سکه دوزی شده است. شلوار یا به زبان محلی لرستان "شاوال" عبارت است از زیر جامه ای لیفه دار ...
سبک لری
لباس هاي محلي لرستان جا مانده در تاريخ اين ديارگروه شهرستان ها: روزي در هراس بوديم كه مبادا لباس هاي بومي لرستان فراموش شود و ديگر بر تن هيچ زن لري «سرداري» و بر تن هيچ مرد لري «شال و ستره» نبينيم، گويا امروز همان روزي است كه از آن در هراس بوديم و لباس هاي محلي اين مرز و بوم را به دستان تاريخ سپرديم.به گزارش مهر، همه افسانه ها و پيشينه مردمان ديار لرستان با آداب و رسوم و پوششي پيوند خورده است كه اگر در ايران اسلامي بي نظير نباشد، مي شود گفت كم نظير و تكرارنشدني است.پوشاك مردم لرستان در نهايت زيبايي و سادگي نمادي از پوشش اصيل اسلامي است كه امروز جز در برخي مناطق روستايي و عشايري شايد ديگر نتوان نشاني از آن يافت.پوشاك زنان لر بنا به موقعيت اجتماعي، اقتصادي و از طرفي شرايط سني از ويژگي هاي مشخصي برخوردار است به طوري كه پوشاك زنان جوان لر با پارچه هاي الوان در رنگ ها و طرح هاي شاد با سربندهاي زيبا و رنگي است و زنان مسن تر پارچه هايي به رنگ تيره با طرح هاي ساده و سربندي سياه و سفيد را ترجيح مي دهند.روسري هاي زنان لر كه در زبان محلي به آن «گل وني» مي گويند علاوه بر پوشيده بودن، زيبايي خاصي به زنان لر مي دهد.«تره» و «گل وني» سرپوش ابريشمي مخصوصي است كه زنان لر به سر مي بندند و به لري آن را «ساوه» مي گويند. «تره» را در حالت عادي و در روزهاي معمولي مي بندند ولي زنان لرستاني براي شركت در مراسم جشن و سور، نوعي از آن را به نام «گل وني» كه رنگين است روي تره مي بندند.پيراهن زنان لر داراي برشي ساده، بلند و گشاد با طرح هاي گلدار و رنگ هاي متنوع است. لباس زنان لر داراي قسمت هاي مختلفي چون «كلنجه»، «سرداري» يا «كمرچين» و «جليقه» است.شلوار مردان لر به طرح و هيبت شلوارهاي كردي است و پيراهن آنان با برش ساده و اغلب به رنگ سفيد و گاه رنگي است.پيراهن مردان لر كه در گويش محلي به آن «جومه» يا «كراس» مي گويند داراي آستين هاي بلند و يقه گرد بوده و از جنس كرباس و به رنگ سفيد تهيه مي شد.لباس محلي لرستان نيز در كنار ديگر اقوام ايراني با زيبايي هاي منحصر به فرد خود همواره مجالي براي تجلي ذوق و استعداد طراحان لباس هاي روز بوده است.يكي از طراحان لباس هاي محلي در لرستان در گفتگو با مهر در خرم آباد با تاكيد بر اين كه لباس هاي محلي و سنتي در هر منطقه نمادي از فرهنگ و آداب و رسوم اقوام ايراني محسوب مي شود، اظهار كرد: نوع دوخت لباس هاي سنتي در لرستان و رنگ هاي به كار رفته در اين پوشش ها منحصر به فرد و بي نظير است.فرشته جافريان با اشاره به هجمه هاي فرهنگي بيگانگان در زمينه انحراف جوانان و تقليد از فرهنگ بيگانگان، افزود: با فرهنگ سازي مناسب و آشنايي ...
لباس محلی زنان کهکیلویه وبویراحمد...
لباس محلی زنان کهکیلویه وبویراحمد... ياسوج - استان چهار فصل کهگيلويه و بويراحمد به خاطر برخورداري از طبيعتي زيبا و بکر، علاوه بر زيبايي هاي طبيعي از جلوه اي خاص در پوشاک زنان اين ديار نيز برخوردار است. پوشاک و لباس محلي زنان ازجمله جذابيت هاي بومي استان کهگيلويه و بويراحمد به شمار مي آيدبه طوري که هر تازه واردي به اين استان در همان نگاه اول متوجه اين جلوه هاي رنگين مي شود. زنان استان چهار فصل کهگيلويه و بويراحمد از جمله زنان ايراني هستند که هنوز به پوشاک سنتي و محلي خود پايبند هستند و از آنها در بيشتر اوقات و بخصوص در جشن ها و مجالس عروسي استفاده مي کنند. پوشش وحجاب کامل و تنوع رنگ ها و پارچه ها، جلوه خاصي به لباس محلي زنان در اين استان بخشيده است و رنگ هاي آن بر طبيعت زيبا و دامنه زاگرس، شميم نشاط و شادي پخش مي کند. از جمله نکات قابل توجه اين است که پايبندي به استفاده از لباس محلي حتي در ميان زنان شهرنشين اين استان علاوه بر زنان روستايي و عشايري ديده مي شود و با قدم زدن در خيابان هاي شهرهاي اين استان مانند ياسوج،سي سخت، گچساران و... اين موضوع به خوبي مشاهده مي شود. لباس محلي وسنتي زنان استان کهگيلويه و بويراحمد از سه بخش اصلي سرپوش، بالاتنه وپايين تنه تشکيل شده است که مجموع اين سه بخش، پوشش کاملي را براي زنان به همراه دارد. سرپوش لباس محلي زنان کهگيلويه و بويراحمد، شامل يک پارچه روپوش يا همان روسري به نام " مينا " (Meyna) است که به طور معمول داراي بيش از يک متر طول و بين 60تا 70سانتيمتر عرض مي باشد. بر روي اين روپوش مينا نيز پارچه اي به نام چارقد يا لچکي قرار مي گيرد که در زبان فارسي همان سربند است. همچنين يک کلاه کوچک زير مينا قرار مي گيرد تا پوشش دهنده موهاي جلو سر زنان باشد و معمولا زيورآلات و وسايل تزيين سنتي و ظريف به آن متصل مي شود. بخش بالاتنه لباس محلي زنان استان کهگيلويه و بويراحمد، همان پيراهن يا جامه است که شامل يک پارچه دو متري مي باشد و از زير گردن تا کف پاي زنان را مي پوشاند. اين پيراهن ردا مانند، داراي آستين و سرآستين است و نوع مدل آن مخصوص زنان استان هاي کهگيلويه و بويراحمد، فارس، خوزستان و چهارمحال و بختياري است. بخش پايين اين لباس ها که به عبارتي زيباترين بخش آن نيز به شمار مي آيد همان دامن يا تنبان است که بيشترين حجم پارچه را در اين لباس سنتي در برمي گيرد. معمولا براي دامن اين لباس هاي محلي بين پنج تا 12متر پارچه مصرف مي شود طوري که اين دامن از بالا کشدار و کاملا چين خورده است ودرپايين آن تزيين هايي مانند نوار دوزي يا پارچه هاي پليسه دار به کار مي رود. رنگ و جنس پارچه اين لباس ها معمولا بنا به طبيعت ...