عكسهاي شناي پسران
سيماي بيجار گروس در جنگ جهاني اول بهمراه عكسهايي كه نديده ايد!
با آغاز جنگ جهاني اول(اول اوت 1914 م برابر با رمضان ه .ق) غرب و شمال غرب و جنوب غربي ايران محل تاخت و تاز متفقين و متحدين گرديد. حضور آلمانها و عثمانيها در نقاط مرزي و پيشروي آنها به سوي شهرها سبب گرديد كه دولتهاي روسيه و انگليس نيز از شمال و جنوب وارد ايران شوند عثمانيها براي جلو گيري از پيشروي روسها در مناطق كردستان و كرمانشاهان وارد عمل شدند. آلمانيها نيز كه متحد عثمانيها بودند با مقداري پول بدون هيچگونه صرف نيروي انساني و تسهيلات لازم با استفاده از حس وطن دوستي ايلات غرب با آنها وارد مذاكره شده و مشغول تهيه اردو شدند و عثمانيها كه از لحاظ مرزي همجوار بودند و طي كردن مسير كوهستانهاي غربي را براي سپاهيان خود لازم مي ديدند بدون اعتنا به هيچ اخطار و گفتاري از جنبه اسلام خواهي اهالي استفاده كرده با تشكيل دولت موقت در كرمانشاه مداوم در تردد بودند اما همين كه سازمان حكومت موقت مستقر شد نيروهاي ملي با معاضدت اردوي عثماني به شهرهاي مختلف غرب ايران اعزام گرديدند و شهرهاي آن حدود از نيروهاي روس به كلي مسترد شد اميرناصرخلج به حكومت كرمانشاه، سهام الدوله به حكومت كرند، سرداررشيد به حكومت سنندج و مشير السلطان به حكومت گروس مامور شدند و هر كدام با گروهي ژاندارم و چريكهاي محلي رهسپار محل ماموريت خود گرديدند و براي سرپرستي كارگذاريها و شهرباني و دادگستري نيز ماموراني اعزام شدند و با ايجاد حكومت موقت در شهرهاي قلمرو قدرت خود شروع به استخدام داوطلبان جديد كردند كه داوطلبان جديد تعليمات نظامي ميديدند تا بتوانند از شرافت ملي خود دفاع كنند. چون قشون روسيه تزاري از خط زنجان و بيجار گروس وارد منطقه كردستان شد سردار رشيد اردلان از طرف دولت موقت ماموريت يافت به گروس رود اما سردار رشيد بدون اينكه كاري را از پيش ببرد به كرمانشاهان برگشت و در همين هنگام دولت عثماني در تحت فرماندهي ژنرال علي احسان پاشا نيروئي را وارد كرمانشاه كردكه توانست انگليسيها را شكست دهد. همچنين در روز 25 شعبان در كرند تلفات سنگيني را به روسها وارد ساخته و در جناح چپ، بيجار و كردستان را هم متصرف شد به طوري كه در 2 محرم 1335ه.ق سردار رشيد كردستاني و تعدادي از اهالي كرمانشاه امين بيگ از همدان به همراهي 300 سرباز با پشتيباني احسان پاشا سردار عثماني بيجار را فتح و روسها را مجبور به عقب نشيني كردند و در اين فتح و پيروزي كه توسط نيروي دولت موقت ملي و عثماني به دست آمده بود تلفات و خسارات زيادي به شهر بيجار و مردمان آن وارد آمد و اموال مردم به غارت رفت به طوري كه اثاثيه و كتابخانه امير نظام گروسي نيز نصيب پسران سيد نجم الدين امروله و مسعود خان اسعد السلطان ...
بيجار گروس پيش از تاريخ(1)
گوتي ها ، كوتي ها اصطلاح گوتي ها در هزاره سوم ق.م به مردمي اطلاق مي شد كه در مشرق و شمال غربي لولوبيانو احتمالا در آذربايجان و كردستان كنوني زندگي مي كردند كه بر اين اساس مردمان ساكن در گروس نيز كوتي بوده اند و در هزاره اول ق.م همه اوراتوئي ها , ماناها , نايري ها , سوباري ها , و ماداها را گوتي يا كوتي يا كورتي (كرد) مي ناميدند گوتي ها در زمان سلطنت نارامسين 2711 – 2688 ق.م در صحنه تاريخ پديد آمده اند و بعدها از مغرب ايران به بين النهر ين حمله بردند و در آن سرزمين سالها به قتل و غارت مشغول بودند و سپس سرزمين سومر واكدرا اشغال نمودند و از سال 2234 ق.م به مدت يكصد و بيست و پنج سال حكومت كردند و دودمان شاهي اكدرا در بين النهرين بر انداختند تا اينكه در سال 2108 ق.م گوتيان از ساكنان بين النهر ين شكست خوردند و به كوههاي آذربايجان و كردستان برگشتند و تلفات سنگيني را تحمل كردند و باز هم تنها به سكونت در كردستان و آذربايجان بسنده كردند ولي دائما به وسيله بابلي ها مورد تاخت و تاز قرار مي گرفتند و اسيران آنها را نيز به بردگي مي بردند و بعدها گوتيان به سبب نزديكي با قلمرو آشوريان ايستادگي مي كردند اما سرانجام با ايلاميها در هزاره دوم ق.م متحد شدند و توانستند دولتي مستقل به وجود بياورند كوتي ها در هزاره دوم قبل از ميلاد همچنان سكونتگاهشان سرزمينهاي آذربايجان و كردستان و در واقع همسايه جنوبي لولوبي ها بوده اند تا اينكه در هزاره اول ق.م با مادها متحد شده و فرهنگ خود را با آنان آميخته كرده و جز ايرانيان گرديدند از جمله آثار گوتيان در منطقه مي توان به پرسشگاه كهن گوتيان در سرزمين هوباتو , ميان ديواندره و سقز به غار كرفتو اشاره كرد كه اين اثري نمادين از آئين كهن گوتيان است . كاسي ها در اوايل هزاره دوم ق.م در نواحي غربي ايران يعني در نواحي همدان و لرستان و قسمتي از كردستان ساكن مي گردند و در همين هزاره دوم قدرتي را به هم رسانده و نواحي تحت سلطه خود را فزوني بخشيده به طوري كه شهرهاي كاشان و كاركاسي همدان و نواحي ديگر را آباد ساخته و در دوران اوج خود محتملا گروس و قسمتي از كردستان را نيز جز قلمرو خود كرده اند و در هزاره اول ق.م با تيره هاي آريايي وارد شده به ايران و تودهاي قبايل مادي آميخته گرديدند . نايري ها نايري ها نيز تيره اي از تيره هاي باستاني زاگروس بوده اند كه نژاد آنان نمودار نژاد كرد مي باشد از نايري ها در قرن سيزدهم ق.م در الواح آشوري نام برده مي شود و سرزمين آنان تنها شامل بخشي از رودخانه زاب بزرگ نبوده بلكه آشوريها مردمان سرزمين هاي ديار بكر و خربوت و ديرسم تاكوه هاي بدليس را نايري مي گفتند و حتي در تعداد ي از آثار آشوري به ...