عروسی در خورموج

اداب و رسوم عروسی در دشتی

اداب و رسوم عروسی در دشتی - "> تاریخ دشتی - اداب و رسوم عروسی در دشتی تاریخ دشتی شنبه هشتم آبان ۱۳۸۹ اداب و رسوم عروسی در دشتی اداب و رسوم عروسی در دشتی :1...عروسی ابتدا با مراسم خواستگاری....شروع میشد...البته دختر وپسر حق نداشتند که باهم صحبت کنند و یا در جایی باهم قرار ملاقات بگذارند....داماد مثلا دختر را در مراسمی یا جایی دید وپسندیده..بعد چند تا از بزرگر های قوم را درشبی خاص که امروز به آن مرحله بله وبرون میگویند....تحت عنوان مراسم ..طلبیدن....به خواستگاری آن دختر میرفتند....وقتی جواب مساعد از پدرومادر دختر میشنیدند...خوشحال می شدند..وبا خودشان مقداری نقل وشیرینی که اورده بودند تقدیم مادر عروس میکردند....(زیرا در قدیم دختر باهمه تمایلی که شاید به داماد داشتند حق اظهار نظر نداشتند) واین پدر ومادر....بخصوص پدر بود که بجای دختر جواب میداد قبول داریم یانه.....البتع امروزه این رسم منسوخ شده...وقتی مراسم خواستگاری با خوبی وخوشی تمام میشد....از طرف مادر داماد پارچه های زیبا ورنگارنگ برای لباس عروس به خانه عروس فرستاده میشد....ویک روز مشخص هم لحاف دوزمحل...به خانه عروس می آمد ار طرف..خانواده داماد....تا کلیه وسایل خواب را برای عروس وداماد بدوزد....ومزدش راهم داماد پرداخت میکرد...چندین چمدان وسایل هم از طرف خانواده داماد با خانه عروس فرستاده می شد2...در قدیم بین مراسم عقد وعروسی اینهمه مدت مثلا چندماه وگاهی امروزه یکی دوسال فاصله نبود مثلا عصر همان روز روحانی محل صیغه عقد میخواند....وشبش عروس را سواره براسب وبا تشریفات خاص..وبا ساز نی انبان که و تعدادزیادی اسب سوار که مرکب عروس راهمراهی میکردند وچند تیر هوایی نیز نزدیک منزل داماد که میرسیدند شلیک میکردند....صبحی که شبش قرار بود عروس را بخانه دامادببرندکلیه وسایل مثلا..یک.. قله قند....مقداری مثلا نیم کیسه برنج....دوتا ران گوشت...یک پاکت چای...وسایر وسایل ناهار بخانه عروس فرستاده میشد تا نهاری کامل برای بستگان عروس در خانه عروس تهیه کنند...وبستگان عروس به دعوت پدر و مادر عروس برای ناهار دعوت میشدند بخانه عروس    3....در قدیم هیچ یک از بستگان عروس مثلا برادرها وخواهرها...پدر ومادر عروس نباید بخانه دامادر درشب عروسی بروند..زیر خیلی زشت حساب میکردند...فقط ممکن بود عمه یا خاله عروس همراه عروس بخانه داماد بروندزمنی که با اسب عروس را میبردند عروس را سوار اسبس میکردند که اسب راهم باشکل زیبایی تزیین کرده بود....داماد حق نداشت به خانه عروس بیاید....باید درب منزل خودش منتظر عروس میماند....چند ین سوار مسلح اسب عروس را تا در منزل داماد همراهی میکردند ووقتی عروس به در خانه داماد میرسیر چند ...

عروسی سیرافی ها/تصاویر

سرودهای عروسی: هرچی دارم سی تو دارم تو عزیز خونمی

توضیحات: سروده های عروسی که در واقع تک بیت های است که در مراسم فرخنده عروسی در تمام مرحله های آن با آواز بلند بوسیله یک تک خوان خوانده میشود و این در حالی است که جمعیت انبوه شرکت کننده  در مراسم سکوت کامل را رعایت میکنند لکن پس از اتمام بیت کل جمعیت با سر دادن لحنی که (( کِل )) نامیده میشود با شور و حال خاصی با او همراهی میکنند.  

دی عروس هم دی عروسهای قدیم

دی عروس هم دی عروسهای قدیم-کنکاشی در فرهنگ عروسی در دشتی         دشتی بزرگ دارای آیین ها،فرهنگ ها و رسوم فراوانی در زمینه های گوناگون می باشد که با گذشت زمان و تغییر سبک و سیاق زندگی مردمان و طرز فکر و نگرش آنان این رسوم دچار دستخوشها و تغییراتی شده و برخی نیز بکلی وارونه شده است.          از جمله رسومی که قالب آن تغییر یافته است رسم عدم همراهی خانواده دختر در شب عروسی بوده است.سه روز قبل از برگزاری عروسی در منزل داماد و در اتاق عروسی حجله برپا ، که از پارچه های رنگی مخصوصاً سفید وسبز تشکیل می شد .          عروسی در منزل داماد برگزار و چنانچه کمبود جا احساس می شد مراسم مردها در منزل پدر داماد و زن ها در یکی از منازل همجوار برگزار می گردید.سه روز قبل از عروسی در منزل داماد مراسم شادی و رقص برپا بود که به آن «دُوَت» می گفتند.           شب عروسی خانواده داماد و به همراه عده ای از نزدیکان و مهمانان ویژه جهت بردن عروس به خانه پدر دختر می رفتند .           بعد از خداحافظی عروس با خانواده که با گریه و اندوه خانواده عروس همراه بود خانواده داماد با شادی و هلهله عروس را به خانه می بردند .اما چیزی که در این میان متفاوت از زمانه حال بوده عدم همراهی و حضور خانواده و بستگان نزدیک عروس در مراسم بود.و در عرف امری ناشایست محسوب می گردید و  مردمان آن را لکه زشتی می پنداشتند.نقل است یکی از افراد در شب عروسی خواهرش بمدت سه روز به خانه برنگشت و در انزار عموم ظاهر نگردید. اما در زمانه کنونی:          مادر و خواهر عروس جهت شرکت در عروسی زودتر از او به آرایشگاه می روند و اگر لباس عروسی نبود تشخیص عروس در برخی مواقع مشکل می شد!!            اکثر عروسی ها در تالار برگزار می گردد ..همه اعضای خانواده عروس با ماشین مخصوص  و تریپی خفن در مراسم حضور دارند.قبل از این عروس را با چادری سفید و پارچه ای سبز روی صورت می آوردند یا اگر هم دارای لباس عروس بود از درب حیاط تا رسیدن به در اتاق جهت دوری از چشم نامحرم چادری سفید روی او می انداختند  ولی در حال حاضر ... ولش کن قابل گفتن نیست.

اجرا در عروسی مذهبی

اجرا در عروسی مذهبی در تاریخ ۲۴/۱۲/۱۳۹۰ گروه تواشیح مشکات در یک عروسی کاملا  مدرن اسلامی به اجرای برنامه پرداخت.

ولیمه و رسم ماه عسل در دشتی

    نگاهی به مراسم آداب ازدواج در دشتیو عروسي ز صفا گفت شبي با داماد         نام اين مه چه كسي ماه عسل بنهاده است؟ گفت داماد به لبخند جوابش كاين ماه         مـاه غسـل است ولـي نقطة آن افتاده است! یکی ازآرزوهای هرپدرومادرآن است که زنده باشندومراسم عروسی فرزندان خودراببینند.این مراسم دراسلام نیزوجود داردوبه عنوان ولیمه زفاف آمده است. متاسفانه مدتی است که در شهرستان دشتی رسمی بعنوان ماه عسل بوجود آمده و خیلی ها نیز از آن استقبال می کنند. در كشور بابل در چهار هزار سال پیش رسمی وجود داشته است كه بر اساس آن یك ماه پس از مراسم عروسی ، پدر عروس برای دامادش یك نوع نوشیدنی شیرین كه از عسل درست شده بود تهیه می كرده ، آنها این ماه را ماه عسل می گفتند . امروزه این اصطلاح را برای ماه نخست ازدواج بكار میبرند. در شهرهای بزرگ و تاآنجایی که ما می دانیم و دیده ایم خانواده عروس و داماد مراسم عروسی را با حضور اقوام،نزدیکان و همسایگان انجام می دهند و همان شب و یا صبح عروس و داماد جهت اینکه عروسی و زندگی خود را با آرامش کامل و دور از استرس شروع نمایند به محیطی ارام و بدور از استرس می روند.خیلی شهر مشهد یا قم،بعضی شمال و بعضی نیز شهرهای زیبا را انتخاب می کنند.و بعد از چند روز اقامت در آن شهر یا محل به محل زندگی  خود بر می گردند. در دشتی بزرگ ،قبلاً سه روز قبل از شب عروسی در منزل داماد شادی و رقص و پایکوبی برگزار می شد و روز عروسی  نیز با کشتن گوسفند و بزغاله و تهیه شام عروسی به مردم ولیمه می دادند.که متاسفانه هم اکنون این رسم زیبا نیز مانند بعضی رسوم دیگر رو به  کم رنگ شدن و در نهایت فراموشی می باشد. متاسفانه مدتی است که جوانان دشتی به بهانه سنگینی مخارج عروسی، با انجام مراسم عقد در آنهم در محضر چند ماه بعد بدون سروصدا به شیراز با یک شهر زیارتی رفته و دویا سه روز بعد بر می گردند. پیامبراسلام می فرمایند: «این ازدواج (ها)راآشکارانجام دهیدوآنهارا درمساجدبرگزارکنید.» درسنّت اسلامی ولیمه درپنج موردتوصیه شده است:درعروسی،درولادت فرزند،دربرگشت ازمکه ی معظّمه که سفرآن به خاطرانجام مراسم حج بیت الله الحرام انجام گرفته باشد،درخریدخانه برای سکونت ودرمراسم ختنه فرزند.  براین اساس درازدواج اسلامی ولیمه دادن امری مستحب می باشدآن هم به شرطی که طرفین امکان مادی داشته باشند.پیامبراسلام(ص)دادن ولیمه رادرازدواج ازسنن انبیا ذکرکرده وخوددرازدواج خویش آن را مراعات وگروهی رااطعام می نمود.درمورد ولیمه توصیه شده درآن همه گروهها وبه خصوص فقیران دعوت باشد،بدین سان ولیمه ای که درآن فقیران نیستند،نهی شده است.ونیزسفارش شده که ولیمه ...

موسيقی و رقص

آواز خوانان بوشهر گروهی از کنيزکان سياه پوست نقش مطرب را در بوشهر ایفاء ميکردند.آنها را برای مجلس آرايی به عروسی ها دعوت میکردند.طبل و زنگ وسایل موسيقی آنها بوده.آنان معمولا دايره وار مينشستند و آواز ميخواندند و گاهی هم به طور دسته جمعی از شهری به شهری سفر ميکردند و به خانه های اعيان دعوت مشدند و مزدی هم ميگرفتند. عده ای از غلامان سياه نيز بوده اند که طبل و شيپور ميزدند و آواز های دسته جمعی ميخواندند.در روزهای عزاداری این گروه داخل مردم معمولی ميشوند و سينه زنی ميکنند.با صدای بلند گريه می کنندو به این نحو شرکت خود را در عزا به ثبوت می رساندند. بزله خوانی که هم در عزا و هم در جشن ها اجراء ميشود.بزله به صورت دسته جمعی است يک نفر میخواند و بقيه در حالیکه دست ميزنند به او جواب می دهند.بزله خوانی با "صلی علی النبی يا هو" شروع ميشود که به ديگران آمادگی ميدهد. شروه خوانی که با قدمتی نه چندان طولانی به دوره شاعرانی چون فايز دشتی و مفتون بر ميگردد. شروه ريشه در رنج های مردم این خطه دارد در آواز دشتی خوانده ميشود.بسيار موسيقی زييبايست به اعتقاد من يک موسيقی منحصر به فرد به شمار می آيد. نوحه خوانی يکی از سرودهای رايج و اصيل منطقه بوشهر است که از اهميت خاصی بر خوردار است.نوحه خوانی همراه با اشعار مذهبی در ايام سوگواری به اجراء در می آيد. بيت خوانی شکل ديگری از موسيقی محلی بوشهر است که در عزا و عروسی اجراء می شوند.اما اجراء این موسيقی اختصاص  به جوانان دارد.بيت خوانی ويژه مراسم عزا بيت وارونه است و بيت خوانی مراسم عروسی بيت معمولی يا شاد است. چاووش خوانی که در دستگاه چهارگاه اجراء ميشوند وه به هنگام سفر به ويژه سفر حج و زيارت ميخوانند. جنگ نامه يا شاهنامه خوانی آوازی است که معمولا در شب نشينی ها و گرد همائی های اهل ادب و فرهنگ اجراء ميشوند.شاهنامه خوانی توسط يک تک خوان اجراء میشود و همراه جمعی ندارد. بدين ترتيب موسيقی در منطقه بوشهر در کليه شون زندگی مردم از جشن گرفته تا عزا از کار تا لالايی مادران حضور دارد.ارتباط قوی ميان انواع موسيقی و مردم این منطقه به حدی است که در هم خوانی ها وهمسرايی ها يک آمادگی ضمنی طبيعی و غريزی ميان اجراء کنندگان ديده می شود.این تا ثير به گونه ای است که حتی کار بر روی دريا بدون نغمه ها به زبان محلی نيمه تحرک و جنبش لازم را نداشته يا اصولا امکان پذير نبود.این نغمات نه تنها همگام کار روی دريا بلکه در برخی مواقع ديگر نيز برای جا به جا کردن اشياء سنگين در روی خشکی برای ایجاد هماهنگی در ميان کارگران استفاده ميشده است. پژوهشگران ريشه نغمه های شاد این گونه موسيقی را در تاثيرپذيری از سياهان آفريقايی ...