شل شدن مثانه
بی اختیاری ادرار در سالمندان
تخلیه ی مثانه به انسجام شبکه ی ماهیچه ای- عصبی پیچیده ای، که باعث شل شدن اسفنگتر پیشابراه، چند هزارم ثانیه قبل از وقوع انقباض ماههیچه ی مثانه می شود، بستگی دارد. با انقباض طبیعی و مداوم ماهیچه ی مثانه، مثانه به طور کامل تخلیه می شود. مثانه ای که به این شکل پر و خالی می شود ماهیچه ای طبیعی دارد و به طور قراردادی مثانه ای پادار و سالم نامیده می شود. اما از آنجا که کنترل ادرار بستگی به ارتباطات میان قشر مخ و ساقه ی مغز دارد قطع این مسیرها توسط تومورها، سکته ی مغزی، ترومای سر و پارکینسون می تواند سبب سرکوب و عدم کنترل صحیح انقباضات مثانه شود و بی اختیاری دفع ادرار و عدم کنترل آن در دوران کهولت مساله ای برای افراد به وجود می آورد که سبب می شود این افراد به این علت که نمی توانند ادرار خود را کنترل کنند، بدنی بدبو پیدا کنند و از اجتماع طرد ویا خود گوشه گیر شوند. بنابر آمار بیست تا سی درصد افراد سالمند دچار بی اختیاری و عدم کنترل ادرار هستند و البته این مساله در خانم ها بیشتر از آقایان شیوع دارد و رایج تر است. همچنین تحقیقات نشان داده اند که زنانی که تعداد زایمان آن ها زیاد بوده و یا اضافه وزن دارند بیشتر از دیگران دچار مشکل بی اختیاری دفع ادرار می شوند. در آقایان نیز بزرگ شدن پروستات می تواند عاملی برای بی اختیاری دفع ادرار باشد. اما تنها دلیل عدم کنترل ادرار بالا بودن سن نیست، چرا که کاهش قدرت عضلانی مثانه و ایجاد اختلال در مرکز کنترل ادرار در مغز وهمچنین ضعف عضله ی خارجی دهانه ی مجرای ادرار در خانم ها می تواند سبب بی اختیاری ادرار شود. به هر حال آنچه مسلم است با افزایش سن و افزایش تغییرات آناتومی و مکانیکی ایجاد شده در دستگاه ادراری و مغز احتمال افزایش عدم کنترل ادرار همزمان با افزایش سن بیشتر می شود و به طور تدریجی پیشرفت می کند. قابل ذکر است که عدم کنترل ادرار تنها علت عضوی ندارد و گاه می تواند به دنبال مصرف برخی از داروها ویا بیماری ایجاد می شود. بیماری هایی که سبب بی اختیاری ادرار می شوندعبارتند از: 01.بیماری های داخلی شامل: دیابت، اسیدوز، نارسایی کلیوی، کمبود فشارخون، نارسایی قلبی، بیماری های رگ های کرونر قلب وآریتمی. 02. بیماری های اعصاب شامل: بیماری مغزی عروقی( سکته و تی آی ای)، دمانس( زوال عقل)، سنکوپ، گرفتگی مغزی، صرع و افسردگی. در همین راستا می توان دارو هایی را نام برد که سبب بی اختیاری ادرار در سالمندان می شود. این دارو ها عبارتند از: داروهای مدر مثل دارو های کاهش فشار خون کلسیم آنتاگونیست دارو های سه حلقه ای ضد افسردگی دارمی ضد پارکینسون دارو های آرام بخش داروهای اعتیاد آور الکل موادی که سبب ...
بوتاکس برای بی اختیاری ادراری در بیماران مبتلا به وضعیت های عصبی تایید شد.
بوتاکس برای بی اختیاری ادراری در بیماران مبتلا به وضعیت های عصبی تایید شد. تزریق بوتاکس (onabotulinumtoxinA) برای افراد مبتلا به بی اختیاری ادرار (بیش فعالی مثانه) ناشی از صدمه به طناب نخاعی ، بیماری ام اس و سایر شرایط عصبی ، توسط FDA (اداره غذا و دارو) مورد تایید واقع شد.. این نوع بی اختیاری ادرار را گاهی اوقات به عنوان "مثانه نوروژن" و یا "مثانه نوروپاتیک" می گویند . افراد با برخی از شرایط عصبی می توانند انقباضات مهار نشده مثانه داشته باشند ، و برای ذخیره ادرار در مثانه با مشکل مواجه باشند.در حال حاضر ، بیماران با این شرایط ممکن است با استفاده از دارو به شل شدن مثانه و نگهداری بیشتر ادرار کمک کنند. ، در حالی که برخی ممکن است مجبور به استفاده از سوند ادراری باشند. . هنگامی که بوتاکس به داخل مثانه تزریق می شود ، آن منجر به شل شدن مثانه ، بهبود ظرفیت ذخیره سازی آن و کاهش خطر ابتلا به بی اختیاری ادراری می گردد . جورج بنسون ، معاون مدیر کل ، بخش محصولات تولید مثل و اورولوژیک ، FDA ، گفت : "بی اختیاری ادراری در ارتباط با شرایط عصبی می تواند برای اداره آن با دشواری هایی همراه باشد. بوتاکس گزینه دیگری برای ارائه درمان به این بیماران بدست می دهد " بوتاکس با استفاده از سیتوسکوپ به داخل مثانه تزریق می شود.ابزاری که از طریق پیشابراه عبور کرده، به مثانه می‌رسد (لوله ای که ادرار را از مثانه به خارج از بدن حمل می کند).. گاهی برای اینکار بیهوشی عمومی مورد نیاز است.. درمان در حدود نه ماه موثر است . قبل از تصویب بوتاکس برای این درمان ، FDA طی دو کارآزمایی بالینی داده هایی حاصل از 691 شرکت کننده (همه آنها تا به حال بی اختیاری ادراری ناشی از بیماری ام اس یا صدمه به نخاع داشتند) را مورد تفحص قرار داد. در هر دو مطالعه ، بیمارانی که بوتاکس دریافت کرده بودند بطور قابل توجهی از بی اختیاری اداری اشان در مقایسه با آنهایی که دارونما گرفته بودند کاسته شد.. بوتاکس در حال حاضر برای درمان خطوط اخم صورت ، میگرن مزمن ، شدید عرق کردن زیر بغل ، بعضی از انواع سفتی و انقباض عضلات ، ناهمگونی چشم ها، و کشش های غیر طبیعی پلک توسط FDA تایید شده است. عوارض جانبی احتمالی ممکن است شامل احتباس ادرار و عفونت ادراری باشد. بیمارانی که دچار احتباس ادرار می شوند ممکن است برای خالی کردن مثانه خود مجبور به استفاده از سوند باشند. ترجمه از: همدمhttp://hamdam2002.tk/ در سایت ام اس سنتر
عفونت مثانه؛ علل و درمان آن
دستگاه ادراری از کلیه‌ها شروع می‌شود. کلیه ها هم توسط لوله‌هایی که حالب خوانده می‌شوند به مثانه وصل می‌شوند. دستگاه ادراری به پیشابراه ختم می‌شود که لوله کوتاهی است که ادرار را به خارج از بدن می‌برد. وقتی باکتری‌های موجود در روده‌ها، از راه رکتوم به پیشابراه برسند و از آنجا بالا رفته وارد مثانه شوند، عفونت به وجود می‌آید. باکتریها می‌توانند مثانه را آلوده کرده و عفونت ایجاد کنند و یا بدون آنکه علامتی ایجاد کنند، در آنجا تکثیر یابند. در هر یک از این موارد، باکتریها ممکن است از راه حالب بالا رفته و کلیه‌ها را دچار عفونت سازند. عفونت کلیه خطرناک است و ممکن است باعت زایمان زودرس در خانم‌های بارداریا سایر عوارض گردد. عفونت مثانه در بین خانم‌های 20 تا 50 بیشتر شایع است. علل عفونت مثانه - میکروب‌ها از از بیرون بدن وارد پیشابراه شوند. - این عفونت در زنان بسیار شایع است، زیرا مدخل پیشابراه با مخرج فاصله کمی دارد و عفونت به سادگی از یک نقطه به نقطه دیگر انتقال می‌یابد. - در زنان طول پیشابراه کوتاهتر است و عفونت به سادگی این مسافت کم را تا مثانه طی می‌کند. - عفونتهای کلیه می‌تواند پخش شود و مثانه را نیز مبتلا کند. - آسیب به پیشابراه - استفاده از کاتتر ادراری برای تخلیه مثانه، مثلاً پس از زایمان یا جراحی - باکتری‌هایی که از راه پوست اطراف ناحیه تناسلی و مقعدی به مجاری ادراری راه می‌یابند. عوامل خطر عفونت مثانه استرس مصرف الکل افزایش فعالیت جنسی در زنان باعث آسیب رسیدن به پیشابراه می‌شود. عفونت در سایر بخشهای دستگاه ادراری ـ تناسلی کاهش مقاومت بدن پوشیدن لباس زیر تنگ و بدون هوا و بدون تبادل هوا نشستن در وان پر از آبی که آلوده باشد. شل شدن و افتادگی اجزای دستگاه ادراری ـ تناسلی در زنان نگه داشتن ادرار برای مدت خیلی طولانی علائم عفونت مثانه درد، ناراحتی و سوزش هنگام دفع ادرار (و احتمالا هنگام مقاربت جنسی) ناراحتی لگن یا درد قسمت تحتانی شکم (اغلب در قسمت فوقانی استخوان لگن) افزایش دفعات دفع ادرار و احساس فشار و نیاز به ادرار کردن به طور مکرر حتی زمانی که میزان ادرار در مثانه بسیار کم است . ادرار بدبو ادرار کدر وجود خون در ادرار (اغلب با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شود) تب خفیف شب ادراری در کودک تب و تحریک پذیری در شیرخوار تشخیص عفونت مثانه با آزمایش ادرار، جمع‌آوری دقیق ادرار برای کشت باکتری، سیستوسکوپی (معاینه مثانه با لوله مخصوص که در سر آن منبع نور و دوربین نصب شده است) و سونوگرافی. هیچگاه احساس دفع ادرار را نادیده نگیرید و سعی کنید هر بار مثانه را کاملاً خالی کنید، زیرا نگه داشتن ...
آشنایی با عفونت مثانه در زنان و مردان
مثانه می‌تواند به وسیله باکتریها، ویروسها، قارچها و یا انگلها عفونی شود زمانی که فرد به خاطر درمان بیماریهای دیگر از سوند استفاده کند، ممکن است دچار عفونت ادراری شود. در واقع یکی از شایعترین راههای ابتلا به عفونت مثانه آن است که میکروارگانیسم‌ها از از بیرون بدن وارد پیشابراه شود. این عفونت در زنان بسیار شایع است زیرا مدخل پیشابراخه با مخرج فاصله کمی دارد و عفونت به سادگی از یک نقطه به نقطه دیگر انتقال می‌یابد. همچنین به علت این که در زنان طول پیشابراه کوتاهتر است، عفونت به سادگی این مسافت کم را تا مثانه طی می‌کند. از سویی دیگر، عفونتها می‌توانند از طریق جریان خون از نقطه‌ای به نقطه دیگر رفته و بدین ترتیب مثانه را نیز درگیر کند. عفونتهای کلیه می‌تواند پخش شود و مثانه را نیز مبتلا کند. عفونت مثانه در زنان عبارت است از التهاب یا عفونت مثانه. علایم شایع : ۱. احساس سوزش هنگام ادرار ۲. تکرر ادرار، گرچه مقدار ادرار ممکن است کم باشد. ۳. فوریت ادرار ۴. درد در شکم درناحیه‌ای که مثانه قرار دارد. ۵. درد قسمت پایین کمر ۶. وجود خون در ادرار ۷. تب خفیف ۸. بد بو بودن ادرار ۹. درد به هنگام نزدیکی ۱۰. بی اختیاری ادرار(گاهی) ۱۱. شب ادراری در کودک ۱۲. تب و تحریک پذیری در شیرخوار علل بیماری : ۱. آسیب به پیشابراه ۲. باکتری‌هایی که از قسمت دیگری از بدن از راه خون به مثانه می‌رسند. ۳. استفاده از کاتتر ادراری برای تخلیه مثانه، مثلاً پس از زایمان یا جراحی. ۴. باکتری‌هایی که از راه پوست اطراف ناحیه تناسلی و مقعدی به مجاری ادراری راه می‌یابند. عوامل افزایش دهنده خطر : ۱. استرس ۲. مصرف الکل ۳. افزایش فعالیت جنسی. در زنان باعث آسیب رسیدن به پیشابراه می‌شود. ۴. عفونت در سایر بخشهای دستگاه ادراری ـ تناسلی ۵. بیماری‌ای که موجب کاهش مقاومت بدن شده باشد. ۶. پوشیدن لباس زیر تنگ و بدون تبادل هوا ۷. نشستن در وان پر از آبی که حاری نمک‌های مخصوص یا مواد حباب‌ساز باشد. ۸. شل شدن و افتادگی اجزای دستگاه ادراری ـ تناسلی در زنان ۹. نگاه داشتن ادرار برای مدت خیلی طولانی پیشگیری : ۱. قبل از نزدیکی یک لیوان آب بنوشید و در عرض پانزده دقیقه پس از آن ادرار کنید. ۲. از لوبریکانت (ماده لغزنده‌کننده) محلول در آب، مثل ژل استفاه کنید. ۳. سعی شود به پیشابراه آسیب وارد نشود. ۴. به جای استفاده ...
درمان مشکلات شایع در دوره بعد از زایمان(2)
مراقبت در بیمارستان کنترل نبض و فشار خون هر 15 دقیقه تا 1ساعت بعد از زایمان کنترل میزان خونریزی واژینال لمس رحم برای اطمینان از انقباض کامل و در صورت شل بودن فوندوس ماساژدیواره رحم دفع ادرار ماما باید بعد از زایمان از تخلیه کامل مثانه اطمینان حاصل شود.با معاینه شکم می توان مثانه پر را تشخیص داد.چون باعث ادم سوپراپوبیک و رانده شدن رحم به بالا و آتونی(شل شدن)رحم می شود. در چنین مواردی باید مادر را تشویق به دفع ادرار کرد.اگر استفاده از دستشویی سخت است (معمولا در چند ساعت اول بعد از زایمان)می توان از لگن استفاده کرد. باز کردن شیر آب در حضور مادر یا ریختن آب گرم روی مجرای ادرار می تواند دفع ادرار را تحریک کند. گاهی ممکن است به علت اپی زیاتومی در هنگام ادرار کردن مادر احساس درد کند که به تدریج بهبود می یابد. تا 4ساعت بعد از زایمان باید ادرار کند.اگر ادرار نکرد معاینه از نظر هماتوم ولو و دستگاه تناسلی ضرورت دارد.سوند می گذاریم.به مدت 1روز.سپس سوند را خارج می کنیم و 4ساعت صبر می کنیم.اگر 4 ساعت بعد از درآوردن سوند تنوانست ادرار کند دوباره سوند می گذاریم و حجم ادرار دفع شده را اندازه می گیریم.اگر حجم ادرار بیش از 200میلی لیتر باشد یعنی مثانه فاقد عملکرد مناسب است.سوند را یک روز دیگر هم باقی می گذاریم.اگر حجم ادرار کمتر از 200میلی لیتر بود سوند را خارج کرده و مثانه را مورد بررسی قرار می دهیم. بعد از خارج کرده سوند،درمان ضد میکروبی با دوز منفرد یا دوره کوتاهی از درمان برای پیشگیری از باکتریوری(وجود باکتری در ادرار)انجام می شود. افزایش دفع ادرار بعد از زایمان: این مسئله امری طبیعی است و مربوط به دیورز بعد از زایمان است و 24-48ساعت بعد از زایمان ایجاد می شود. درپره اکلامپسی ممکن است هم احتباس مایعات در دوره قبل از زایمان و هم دیورز در دوره بعد از زایمان افزایش یابد. زایمان ابزاری(با فورسپس یا واکیوم)و بی حسی منطقه ای باعث افزایش ریسک احتباس ادراری می شود. افتراق دیورز بعد از زایمان از عفونت و سرریز شدن ادرار: در دیورز بعد از دفع ادرار بیمار احساس راحتی و سبکی می کند.مثانه کامل تخلیه می شود. در تکرر ادرار بیمار بعد از دفع ادرار احساس سبکی و راحتی نمی کند مثانه کامل تخلیه نمی شود.بعد از دفع ادرار ،مثانه از روی شکم قابل لمس است.بیمار ممکن است است از درد،سوزش و دفع خون هنگام ادرار کردن شکایت داشته باشد.ویا درد و اسپاسم مداوم مثانه داشته باشد. هماچوری: بلافاصله بعد از زایمان:مربوط به ترومای مثانه هنگام زایمان است. وجود هماچوری 24 ساعت بعد از زایمان:همراه با عفونت ادراری است. درخواست آزمایش ادرار (U/A-U/C) فعالیت روده ها راهکارهای ...