شعر های دوبیتی
مجموعه دوبیتی های بابا طاهر وفایز
ب گرفتارم به دام غربت و غم ندارم همدمی نه آشنایی تو که خورشید اوج دلربایی چنین بی رحم وسنگین دل چرایی؟ بابا طاهر من احوالم خرابه گر تو جویی جگر بندم کبابه گر تو جویی تو که رفتی و یار نو گرفتی قیامت هم حسابه گر تو جویی بابا طاهر فلک! در قصد آزارم چرایی؟ گلم گر نیستی خارم چرایی؟ تو که باری زدوشم بر نداری میان بار سر بارم چرایی؟ باباطاهر به نادانی گرفتم کور راهی ندانستم که می افتم به چاهی به دل گفتم:رفیقی تا به منزل ندانستم رفیق نیمه راهی بابا طاهر از آن روزی که مارا آفریدی به غیر از معصیت چیزی ندیدی خداوندا!به حق هشت وچارت زما بگذر شتر دیدی ندیدی! باباطاهر غریبی بس مرا دلگیر دارد فلک بر گردنم زنجیر دارد فلک!از گردنم زنجیر بردار که غربت خاک دامن گیر دارد بابا طاهر دلم دور است واحوالش ندانم کسی خواهد که ژیغامش رسانم خداوندا!زمرگم مهلتی ده که دیداری به دیدارش رسانم بابا طاهر به قبرستان گذر کم کردم کم وبیش بدیدم قبر دولتمند ودرویش نه درویش بی کفن در خاک رفته نه دولتمند برده یک کفن بیش بابا طاهر دلم را جز تو کس دلبر نباشد به جز شور توام در سر نباشد دل فایز تو عمدا می کنی تنگ که تا جای کسی دیگر نباشد فایز بگو تا دلبر حورم بیاید سفید و نازک بورم بیاید دمی که می رود تابوت فایز بگو تا بر لب گورم بیاید فایز خداوندا دلم از دین بری شد اسیر دام زلف آن پری شد پری دید وپریشان گشت فایز پری را هر که دید از دین بری شد فایز خبر داری به من هجران چها کرد دلم را ریش وجان مبتلا کرد؟ زمردم عشق تو پوشیده فایز ولی شوق تو رازش برملاکرد فایز
دوبیتی
عجب بازار داغی داشت عشقت زباغ دل دلم برداشت عشقت مثال عاشق پژمرده از درد هزاران داغ بر دل کاشت عشقت
مشاعره با حرف آ
آمده ام که سر نهم عشق تو را به سر برم ور تو بگوييم که ني، ني شکنم شکر برم آمده ام چو عقل و جان از همه ديده ها نهان تا سوي جان و ديدگان مشعله نظر برم
مشاعره با حرف د
در بند غمت بنده صفت حلقه به گوشيم وز دام تو چون آهوى وحشى نرميديم تشريف غمت بر دل و با درد فراقت جفتيم، ولى جامه طاقت ندريديم
دوبیتی چیست؟
دوبیتی که در قدیم به فهلویات تعبیر می‌شده از قالب‌های ریشه‌دار شعر پارسی است. دوبیتی شعری یازده هجایی مرکب از چهار مصرع، همه بر یک قافیه است. (آوردن قافیه در مصرع سوم اختیاری است) دو بیتی وزن تکامل یافته و عروضی شده نوعی از ترانه‌های دوازده هجایی قدیم ایران است. نامدارترین وزن دوبیتی بحر هزج مسدّس مقصور (مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل) و مشهورترین شاعر بر وزن نام برده بابا طاهر است. دوبیتی با رباعی در وزن متفاوت است. رباعی در وزن «لاحول ولا قوة الا بالله» با افاعیل (مفعول مفاعیلُ مفاعیلُ فَعَل) و افاعیل دیگر از این وزن است. نویسنده قابوس نامه دوبیتی را مرکب از دو بیت می‌داند که به وزن رباعی نباشد.