روش کاشت انبه

  • دستورالعمل توليد نهال انبه

    دستورالعمل توليد نهال انبه

    قاره آسيا بزرگترين توليدكننده انبه در جهان است ، در اين قاره كشورهاي هند ، چين ، تايلند ، اندونزي ، فيليپين وپاكستان ، در قاره آفريقا كشورهاي نيجريه ومصر ، در قاره اروپا كشور اسپانيا ، در قاره اقيانوسيه كشور استراليا ودر قاره آمريكا كشورهاي مكزيك وبرزيل در زمره بزرگترين پرورش دهندگان وتوليد كنندگان انبه در جهان مي باشند.                                                                  مناطق انتشار انبه در ايران :انبه در ايران در سواحل درياي عمان ، مناطق راسك ، سرباز ، قصرقند ، نيك شهر ، دشتياري وچابهار در سيستان وبلوچستان وهمچنين در استان هرمزگان در شهرستانهاي ميناب ، رودان ، بندرعباس وحومه آن وجاسك كشت شده است ، در شهرستان حاجي آباد هرمزگان نيز درختان انبه بارور يافت مي شوند.قدمت كشت اين درخت در استان هرمزگان به بيش از 300 سال مي رسد ، انبه همچنين در استان كرمان در شهرستانهاي جيرفت وكهنوج كشت گرديده است.                                                                    نيازهاي اكولوژيك انبه :- درجه حرارت مناسب جهت رشد ونمو انبه 30-24 درجه سانتيگراد است . انبه مي تواند دماي 48 درجه سانتي گراد را در طول دوره رشد ونمو ميوه در صورت وجود آبياري كافي تحمل نمايد . دماي پايين رشد درخت انبه را محدود مي نمايد ، حداقل دماي قابل تحمل انبه بدون آنكه به درخت آسيبي برسد 2-1 درجه سانتيگراد است .- انبه نسبت به خشكي بسيار مقاوم است وهمچنين شرايط غرقابي را مي تواند تحمل نمايد .- سايه قادر است تشكيل جوانه گل را متوقف كند يا به تأخير اندازد . در قسمتي از درخت كه نور مستقيم دريافت مي كند گل هاي كامل فراونتري به وجود مي آيد.- گلدهي در تمامي فتوپريودها تحت دماهاي محرك گلدهي ( شب 10 درجه سانتي گراد / روز 18 درجه سانتي گراد ) صورت مي گيرد ، در واقع اين گياه روز خنثي است .- گياه انبه حساسيت چنداني به نوع خاك ندارد لذا مي تواند در انواع خاكها رشد كند .- بهترين رشد درخت انبه در خاكهايي با اسيديته بين 7-5/5 مي باشد.- از كاشت انبه در مناطق داراي بادهاي شديد كه باعث ريزش گل ها وميوه ها وشكستن شاخه ها مي شود بايد خودداري كرد.- بهترين توليد انبه در ارتفاع كمتر از 800 متر از سطح دريا صورت مي گيرد .                                                                  ارقام مهم :آلفونسو ، سندري ، لانگرا ، اروس ، چوساازدياد انبه :دو شيوه معمول تكثير انبه در ايران:1- پيوند اپي كوتيل2- پيوند سپري يا پيوند T                                                                                                                   پيوند اپي ...



  • کشت گیاه انبه

     وضعیت کشت انبه در ایران براساس شواهد موجود، سابقه کشت انبه در ایران به 300 تا 400 سال قبل می رسد. انواعی که امروزه در کشور کشت می شوند ارقامی هستند که از کشورهای پاکستان و هندوستان وارد شده اند و به اسامی مختلف در مناطق نام گذاری شده اند. مناطق جنوب و جنوب شرقی شامل استان های سیستان و بلوچستان، هرمزگان و منطقه جیرفت، به عنوان مناطق مستعد برای تولید این محصول شناسایی شده اند. استان هرمزگان با بیشترین سطح زیر کشت معال 1450 هکتار (867 هکتار بارور و 583 هکتار نهال) و تولید متوسط 90 تن در هکتار مقام اول و استان سیستان و بلوچستان با سطح زیر کشت معادل 360 هکتار (280 هکتار بارور و 80 هکتار نهال) و تولید متوسط 17 تن در هکتار مقام دوم  و جیرفت نیز با داشتن حدود 30 هکتار در رده بعدی قرار دارد. مطمئناً با شناخت بیشتر مردم از خواص و ویتامین های این میوه با ارزش، تقاضای خرید آن افزایش خواهد یافت و بااین حرکت بازار فروش آن در داخل کشور رونق خواهدگرفت و صادرات آن نیز می تواند به توسعه کشت این محصول کمک فراوان نماید. جغرافیای مناطق گرمسیری کشور ما توانایی زیادی برای کشت و تولید انبه دارد و انشاء الله باافزایش تقاضای داخلی و خارجی، امید آن می رود که باغداران علاقه بیشتری به کشت آن پیدا می کنند و افزایش تولید آن می تواند به طور چشمگیری بر روی وضعیت اقتصادی مردم جنوب کشورمان تاثیر مطلوبی بگذارد.  تاریخچه امروزه انبه یکی از 3 یا 4 میوه مطلوب مناطق حاره به شماره می رود. منشا آن را شمال شرقی هند، شمال برمه و احتمالا سیلان دانسته اند. در قرن شانزدهم توسط پرتقالی ها به دنیای غرب (قاره آمریکا) برده شد و امروزه در مناطق بسیار گسترده ای از هند، اندونزی، فلوریدا، هاوایی، مکزیک، آفریقای جنوبی، مصر، فلسطین اشغالی، برزیل، کوبا، فیلیپین و پاکستان و بسیاری مناطق دیگر کشت می شود. همانگونه که در شکل عریضی در اطراف خط استوا گسترش یافته است . باتوجه به این که نواحی جنوب شرقی کشور ما در این  محدوده قرار گرفته اسیت و کشت و پرورش انبه در آن ناحیه رونق دارد، این مجموعه جهت معرفی بیشتر این میوه تهیه شده است. به دلیل تشابه اقلیمی این منطقه با کشور پاکستان، ارایه گردیده است. در قسمت آخر نیز ویژگی های مهمترین ارقام موجود در کشور که اشتراک زیادی با ارقام موردکشت در پاکستان دارد، آمده است. گیاه شناسی انبه mangifera indica مهمترین عضو خانواده Anacardiacea است. مشخصه عمده بیشترگونه های این خانوداده، داشتن کانال های رزینی و نیز در پاره ای از آنها، شیره سمی و اشک آور (حساسیت زا) وجود دارد که گاه عوارض شدید پوستی در انسان ایجاد می کند. متوسط ارتفاع درختان انبه بین 10 تا 30 متر ...

  • شرایط کشت انبه

    بذرهای انبه به دو صورت چند جنینی و تک جنینی مشاهده می شوند. بذور چند جنینی پس از کاشت، تولید چند نهال می نمایند که به جز یکی بقیه به لحاظ صفات، کاملا شبیه پایه مادری هستند. اما از آنجایی که نهال حاصل از بذور تک جنینی به لحاظ صفات، شبیه پایه مادری نیستند، استفاده از تکثیر غیرجنینی ضروری است. برای کاشت بذر، آنها را در خزانه در ردیف هایی به فاصله 30 سانتی متر و با فاصله 15 سانتی متری از هم در عمق 60 سانتی متری به نحوی می کارند که نوک جوانه هسته رو به بالا باشند. برای خزانه از خاک های رسی متوسط یا سیلت به همراه کودهای آلی استفاده می شود. استفاده از کودهای ازتی به صورت سولفات آمونیوم در خزانه توصیه شده است.معمولا بذرهای انبه قوه نامه خود از ظرف مدت چهار هفته از دست میدهند و بذور پس از کاشت در خزانه پس از سه هفته جوانه می زنند. حدود شش هفته تا دوماه پس از سبز شدن، نهال های انتخابی را به گلدانی منتقل می کنند که حاوی خاک، کمپوست، شن و کود سبز است. البته به جای گلدان کیسه های پلاستیکی نیز می توان استفاده نمود. انواع پیوند درانبهانواع مختلفی از پیوند در انبه استفاده می شود که مهمترین آنها پیوند به نکات مختلفی توجه می شود. به عنوان مثال گاهی از پایه هایی که به زهکش، کمتر حساسند و یا به سرمازدگی (انبه جنگلی) و شوری خاک، مقاوم ترند،‌استفاده می شود. بذور باید قبل از کاشت ضدعفونی شده و سپس در بستر بذر قرار گیرند.اقلیمآب وهوا اثر زیادی بر انبه دارد. بهترین اقلیم برای کشت و رشد انبه، شرایطی است که یک فصل خشک مشخص در زمان شکوفه دهی و رسیدن میوه داشته و دارای باران سالیانه بین 1250تا 1800 میلی متر داشته باشد. در صورت کمبود باران، آبیاری ضروری است. تحمل این درخت به سرما کم است و به طوری کلی، متوسط دمای کمتر از 15 درجه مانع رشد و نمو آن بوده و سرمای زیر صفر را بیشتر از چند ساعت تحمل نمی کند. انبه به اختلاف زیاد دما شب و روز نیزحساس است و لذا در مناطق گرمسیری، رشد و نمو مناسب آن به ارتفاع زیر 600 متر و درمناطق نیمه گرمسیری به نواحی مسطح دریا محدود است. تعیین حدود این مناطق به حداقل و متوسط دما در زمستان صورت گرفته است. چنانچه ملاحظه می شود، ناحیه نسبتا وسیعی از جنوب شرقی ایران (شامل هرمزگان، کهنوج و جنوب بلوچستان) در این محدوده قرار گرفته است.خاکانبه در انواع گوناگونی از خاک هایی که زهکشی مناسبی داشته باشند، رشد می کنند. این درخت به فضا زیادی برای رشد و گسترش ریشه نیاز دارد، و لذا خاک های کم عمق برای آن مناسب نیستند.به لحاظ نوع خاک، خاک های شنی لومی و نیمه سنگین مناسب تر بوده و خاک های سنگین، شنی سبک و دارای املاح نمکی و یا ...

  • انبه

    انبه

    موضوع :  انبه   انبه یا منگو Mangoانبه نام علمی Mangifera indicaانبه با نام علمي Mangifera indica متعلق به خانواده پسته سانان ( Anacardiacea ) است، اين گياه يكي از معروفترين ومحبوبترين ميوه هاي گرمسيري ونيمه گرمسيري دنياست ودر بيش از 78 كشور دنيا كشت وپرورش می يابد ، خاستگاه انبه هندوستان بوده واز آنجا به جنوب شرقي آسيا ، دنياي جديد وآفريقا گسترش يافته است ، درواقع انبه ميوه ملي كشور هند محسوب مي شود.   تاریخچهامروزه انبه یکی از 3 یا 4 میوه مطلوب مناطق حاره به شماره می رود. منشا آن را شمال شرقی هند، شمال برمه و احتمالا سیلان دانسته اند. در قرن شانزدهم توسط پرتقالی ها به دنیای غرب (قاره آمریکا) برده شد و امروزه در مناطق بسیار گسترده ای از هند، اندونزی، فلوریدا، هاوایی، مکزیک، آفریقای جنوبی، مصر، فلسطین اشغالی، برزیل، کوبا، فیلیپین و پاکستان و بسیاری مناطق دیگر کشت می شود. همانگونه که در شکل عریضی در اطراف خط استوا گسترش یافته است . باتوجه به این که نواحی جنوب شرقی کشور ما در این  محدوده قرار گرفته است و کشت و پرورش انبه در آن ناحیه رونق دارد، این مجموعه جهت معرفی بیشتر این میوه تهیه شده است. به دلیل تشابه اقلیمی این منطقه با کشور پاکستان، ارایه گردیده است. در فارسی به این میوهانبهگفته می‌شود و اعراب آن راانبجخوانده‌اند. در کتب قدیمیموانبهنیز ذکر شده است. زادگاه اولیه انبههندوستان و نواحی استوایی است و اکنون در بلوچستان نیز می‌روید. در نواحی استواییدرخت انبه چندین بار در سال بار می‌دهد. نام این میوه را در Vedas آیین هندو که4000 سال قبل از میلاد نوشته شده به نام غذای خدایان می‌توان یافت. نام این میوه ازواژه man-kay گرفته شده که این کلمه هنگام کشف هند غربی توسط پرتقالیان به صورت manga تغییر یافت.   گیاه شناسیانبه mangifera indica مهمترین عضو خانواده Anacardiacea است. مشخصه عمده بیشترگونه های این خانواده، داشتن کانال های رزینی و نیز در پاره ای از آنها، شیره سمی و   اشک آور (حساسیت زا) وجود دارد که گاه عوارض شدید پوستی در انسان ایجاد می کند.متوسط ارتفاع درختان انبه بین 10 تا 30 متر بوده است و تا بیش از صد سال عمر می کنند. البته عمر درختان پیوندی کمتر از انواع بذری است. تنه اصلی کمابیش مستقیم و استوانه ای به قطر 75 تا 100 سانتی متر است. پوست آن به رنگ خاکستری قهوه ای با شیارهای سطحی طولی و یا مشبک حاوی قطرات رزین است. تاج درخت (فرم شاخه ها) متراکم و کروی شکل (یا تخم مرغی) است. شاخه ها قوی و ضخیم و اغلب دارای میان گره های یک در میان کوتاه و بلند (که مربوط به اوایل و اواخر هر دوره رشد است) می باشد.شاخه ها مدور و صاف بوده و در جوانی به رنگ سبز مایل به زرد و تیره می ...

  • انبه-ميوه انبه:

    محصولات باغباني گرمسيري در شرايط آب و هوايي گرم و مرطوب رشد و كرده و حداكثر توليد را خواهند داشت.<?XML:NAMESPACE PREFIX = O /> مناطق جنوبي كشورمان با وجود اينكه شرايط ايده آل (گرما و رطوبت مناسب) را ندارد بعضي از محصولات گرمسيري انبه به خوبي رشد كرده و عملكرد بسيار بالايي دارد كه در اقتصاد نقش مهمي ار ايفا مي كند. بررسي ها نشان مي دهد كه توليد اين گونه محصولات اقتصادي بوده و صادرات آنها نيز امكان پذيرمي باشد. تاكنون توجه چنداني به ميوه هاي گرمسيري معطوف نشده و حداقل تا ابتداي دهه اخير عملا دربرنامه ريزي ها مدنظر قرار نگرفته است به طوري كه وضعيت نامناسب باغات گرمسيري از جمله انبه خود مبين اين ادعا است. با اقدامات اخير سازمان تحقيقات, آموزش و ترويج كشاورزي و همچنين معاونت باغباني وزارت كشاورزي به منظور افزايش توليد اين محصولات اميد است شاهد شكوفايي اين محصولات ارزشمند در كشور باشيم. تلاش در جهت شناساندن ميوه هاي گرمسيري در سطح مملكت و ايجاد بازار داخلي كمك موثري در فراهم آوردن امكانات صادرات اين محصولات فراهم خواهد نمود. نشريه حاضر به منظور آشنايي علاقه مندان به محصولات گرمسيري و دانش پژوهان جوانه ترجمه و تدوين شده است. انتظار بر اين است كه اين حركت اندك مورد استفاده و توجه دست اندركاران وتوليد كنندگان محصول انبه قرار گيرد و با رعايت اصول علمي پرورش آن، سطح زير كشت اين محصول افزايش يافته و شاهد بهبود توليد آن در كشور باشيم.  وضعيت كشت انبه در ايران براساس شواهد موجود، سابقه كشت انبه در ايران به 300 تا 400 سال قبل مي رسد. انواعي كه امروزه در كشور كشت مي شوند ارقامي هستند كه از كشورهاي پاكستان و هندوستان وارد شده اند و به اسامي مختلف در مناطق نام گذاري شده اند. مناطق جنوب و جنوب شرقي شامل استان هاي سيستان و بلوچستان، هرمزگان و منطقه جيرفت، به عنوان مناطق مستعد براي توليد اين محصول شناسايي شده اند. استان هرمزگان با بيشترين سطح زير كشت معال 1450 هكتار (867 هكتار بارور و 583 هكتار نهال) و توليد متوسط 90 تن در هكتار مقام اول و استان سيستان و بلوچستان با سطح زير كشت معادل 360 هكتار (280 هكتار بارور و 80 هكتار نهال) و توليد متوسط 17 تن در هكتار مقام دوم  و جيرفت نيز با داشتن حدود 30 هكتار در رده بعدي قرار دارد. مطمئناً با شناخت بيشتر مردم از خواص و ويتامين هاي اين ميوه با ارزش، تقاضاي خريد آن افزايش خواهد يافت و بااين حركت بازار فروش آن در داخل كشور رونق خواهدگرفت و صادرات آن نيز مي تواند به توسعه كشت اين محصول كمك فراوان نمايد. جغرافياي مناطق گرمسيري كشور ما توانايي زيادي براي كشت و توليد انبه دارد و انشاء الله باافزايش تقاضاي ...

  • گیاه انبه

    انبهمحصولات باغبانی گرمسیری در شرایط آب و هوایی گرم و مرطوب رشد کرده و حداکثر تولید را خواهندداشت.مناطق جنوبی کشورمان باوجود اینکه شرایط ایده آل (گرما و رطوبت مناسب) را ندارد بعضی از محصولات گرمسیری و انبه به خوبی رشد کرده و عملکرد بسیار بالایی دارد که در اقتصاد نقش مهمی ار ایفامی کند.بررسی ها نشان می دهدکه تولید این گونه محصولات اقتصادی بوده و صادرات آنها نیز امکان پذیرمیباشد.وضعیت کشت انبه در ایران براساس شواهد موجود، سابقه کشت انبه در ایران به 300 تا 400 سال قبل می رسد. انواعی که امروزه در کشور کشت می شوندارقامی هستند که از کشورهای پاکستان و هندوستان وارد شده اند و به اسامی مختلف درمناطق نام گذاری شده اند. مناطق جنوب و جنوب شرقی شامل استان های سیستان وبلوچستان، هرمزگان و منطقه جیرفت، به عنوان مناطق مستعد برای تولید این محصول شناسایی شده اند.استان هرمزگان با بیشترین سطح زیر کشت معال 1450 هکتار (867 هکتار بارور و 583 هکتارنهال) و تولید متوسط 90 تن در هکتار مقام اول و استان سیستان و بلوچستان با سطح زیرکشت معادل 360 هکتار (280 هکتار بارور و 80 هکتار نهال) و تولید متوسط 17 تن درهکتار مقام دوم و جیرفت نیز با داشتن حدود 30 هکتار در رده بعدی قرار دارد. مطمئناًبا شناخت بیشتر مردم از خواص و ویتامین های این میوه با ارزش، تقاضای خرید آن افزایش خواهد یافت و بااین حرکت بازار فروش آن در داخل کشور رونق خواهدگرفت و صادرات آن نیز می تواند به توسعه کشت این محصول کمک فراوان نماید.جغرافیای مناطق گرمسیری کشور ما توانایی زیادی برای کشت و تولید انبه دارد و انشاء الله باافزایش تقاضای داخلی و خارجی، امید آن می رود که باغداران علاقه بیشتری به کشت آن پیدا میکنند و افزایش تولید آن می تواند به طور چشمگیری بر روی وضعیت اقتصادی مردم جنوب کشورمان تاثیر مطلوبی بگذارد.تاریخچهامروزه انبه یکیاز 3 یا 4 میوه مطلوب مناطق حاره به شماره می رود. منشا آن را شمال شرقی هند، شمال برمه و احتمالا سیلان دانسته اند. در قرن شانزدهم توسط پرتقالی ها به دنیای غرب (قاره آمریکا) برده شد و امروزه در مناطق بسیار گسترده ای از هند، اندونزی،فلوریدا، هاوایی، مکزیک، آفریقای جنوبی، مصر، فلسطین اشغالی، برزیل، کوبا، فیلیپین و پاکستان و بسیاری مناطق دیگر کشت می شود. همانگونه که در شکل عریضی در اطراف خط استوا گسترش یافته است . باتوجه به این که نواحی جنوب شرقی کشور ما دراین محدوده قرار گرفته است وکشت و پرورش انبه در آن ناحیه رونق دارد، این مجموعه جهت معرفی بیشتر این میوه تهیه شده است. به دلیل تشابه اقلیمی این منطقه با کشور پاکستان، ارایه گردیده است. درقسمت آخر نیز ویژگی ...

  • |انبه

    انبهمحصولات باغبانیگرمسیری در شرایط آب و هوایی گرم و مرطوب رشد و کرده و حداکثر تولید را خواهندداشت.مناطق جنوبی کشورمان باوجود اینکه شرایط ایده آل (گرما و رطوبت مناسب) را ندارد بعضی از محصولات گرمسیریانبه به خوبی رشد کرده و عملکرد بسیار بالایی دارد که در اقتصاد نقش مهمی ار ایفامی کند.بررسی ها نشان می دهدکه تولید این گونه محصولات اقتصادی بوده و صادرات آنها نیز امکان پذیرمیباشد.تاکنون توجه چندانی بهمیوه های گرمسیری معطوف نشده و حداقل تا ابتدای دهه اخیر عملا دربرنامه ریزی هامدنظر قرار نگرفته است به طوری که وضعیت نامناسب باغات گرمسیری از جمله انبه خودمبین این ادعا است.بااقدامات اخیر سازمان تحقیقات, آموزش و ترویج کشاورزی و همچنین معاونت باغبانی وزارتکشاورزی به منظور افزایش تولید این محصولات امید است شاهد شکوفایی این محصولاتارزشمند در کشور باشیم. تلاش در جهت شناساندن میوه های گرمسیری در سطح مملکت وایجاد بازار داخلی کمک موثری در فراهم آوردن امکانات صادرات این محصولات فراهمخواهد نمود.نشریه حاضر بهمنظور آشنایی علاقه مندان به محصولات گرمسیری و دانش پژوهان جوانه ترجمه و تدوینشده است. انتظار بر این است که این حرکت اندک مورد استفاده و توجه دست اندرکارانوتولید کنندگان محصول انبه قرار گیرد و با رعایت اصول علمی پرورش آن، سطح زیرکشت این محصول افزایش یافته و شاهد بهبود تولید آن در کشورباشیم.وضعیت کشت انبه در ایران براساس شواهد موجود، سابقه کشت انبهدر ایران به 300 تا 400 سال قبل می رسد. انواعی که امروزه در کشور کشت می شوندارقامی هستند که از کشورهای پاکستان و هندوستان وارد شده اند و به اسامی مختلف درمناطق نام گذاری شده اند. مناطق جنوب و جنوب شرقی شامل استان های سیستان وبلوچستان، هرمزگان و منطقه جیرفت، به عنوان مناطق مستعد برای تولید این محصولشناسایی شده اند.استانهرمزگان با بیشترین سطح زیر کشت معال 1450 هکتار (867 هکتار بارور و 583 هکتارنهال) و تولید متوسط 90 تن در هکتار مقام اول و استان سیستان و بلوچستان با سطح زیرکشت معادل 360 هکتار (280 هکتار بارور و 80 هکتار نهال) و تولید متوسط 17 تن درهکتار مقام دوم و جیرفت نیز با داشتن حدود 30 هکتار در رده بعدی قرار دارد. مطمئناًبا شناخت بیشتر مردم از خواص و ویتامین های این میوه با ارزش، تقاضای خرید آنافزایش خواهد یافت و بااین حرکت بازار فروش آن در داخل کشور رونق خواهدگرفت وصادرات آن نیز می تواند به توسعه کشت این محصول کمک فراواننماید.جغرافیای مناطقگرمسیری کشور ما توانایی زیادی برای کشت و تولید انبه دارد و انشاء الله باافزایشتقاضای داخلی و خارجی، امید آن می ...

  • کاشت عملی انبه

    کاشت عملی انبه<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />  

  • کشت و تکثیر انبه

    بذرهای انبه به دو صورت چند جنینی و تک جنینی مشاهده می شوند. بذور چند جنینی پس از کاشت، تولید چند نهال می نمایند که به جز یکی بقیه به لحاظ صفات، کاملا شبیه پایه مادری هستند. اما از آنجایی که نهال حاصل از بذور تک جنینی به لحاظ صفات، شبیه پایه مادری نیستند،استفاده از تکثیر غیرجنینی ضروری است. برای کاشت بذر، آنها را در خزانه در ردیفهایی به فاصله ۳۰ سانتی متر و با فاصله ۱۵ سانتی متری از هم در عمق ۶۰ سانتی متریبه نحوی می کارند که نوک جوانه هسته رو به بالا باشند. برای خزانه از خاک های رسیمتوسط یا سیلت به همراه کودهای آلی استفاده می شود. استفاده از کودهای ازتی به صورتسولفات آمونیوم در خزانه توصیه شده است.معمولا بذرهایانبه قوه نامه خود از ظرف مدت چهار هفته از آآ“دست میدهند و بذور پس از کاشت در خزانه پس از سه هفته جوانه می زنند. حدود شش هفته تا دوماه پس از سبز شدن، نهالهای انتخابی را به گلدانی منتقل می کنند که حاوی خاک،کمپوست، شن و کود سبز است. البته به جای گلدان را کیسه های پلاستیکی نیز می تواناستفاده نمود.   تصئیری از ضدعفونی بذور انبه بر علیه قارچهاخزانه تولید نهال انبه در فضای باز (ایستگاه تیسچابهار)خزانه تولید نهال درزیر سیت گلخانه (باهوکلات چابهار)معمولا از این نهال به عنوان پایه پیوند استفاده میشود.انواع پیوند درانبهانواعمختلفی از پیوند در انبه استفاده می شود که مهمترین آنها پیوند به نکات مختلفی توجهمی شود. به عنوان مثال گاهی از پایه هایی که به زهکش، کمتر حساسند و یا به سرمازدگی (انبه جنگلی) و شوری خاک، مقاوم ترند،‌استفاده می شود. بذور باید قبل از کاشتضدعفونی شده و سپس در بستر بذر قرار گیرند.اقلیمآب وهوا اثر زیادی بر انبه دارد. بهترین اقلیم برای کشت و رشد انبه، شرایطی است که یکفصل خشک مشخص در زمان شکوفه دهی و رسیدن میوه داشته و دارای باران سالیانه بین ۱۲۵۰تا ۱۸۰۰ میلی متر داشته باشد. در صورت کمبود باران، آبیاری ضروری است.تحمل این درخت به سرما کم است و به طوری کلی، متوسطدمای کمتر از ۱۵ درجه مانع رشد و نمو آن بوده و سرمای زیر صفر را بیشتر از چند ساعتتحمل نمی کند.انبه به اختلاف زیاد دما شب و روز نیزحساس است و لذا در مناطق گرمسیری، رشد و نمو مناسب آن به ارتفاع زیر ۶۰۰ متر و درمناطق نیمه گرمسیری به نواحی مسطح دریا محدود است.شکل ۱ کمربند نسبتاً وسیعی در مناطق گرمسیری که در حال حاضر انبه در آن پراکنده است رانشانمی دهد. تعیین حدود این مناطق به حداقل و متوسط دما در زمستان صورت گرفتهاست. چنانچه ملاحظه می شود، ناحیه نسبتا وسیعی از جنوب شرقی ایران (شامل هرمزگان،کهنوج و جنوب بلوچستان) در این محدوده قرار گرفته ...

  • انبه

    همانگونه که در شکل عریضی در اطراف خط استوا گسترش یافته است . باتوجه به این که نواحی جنوب شرقی کشور ما در این محدوده قرار گرفته اسیت و کشت و پرورش انبه در آن ناحیه رونق دارد، این مجموعه جهت معرفی بیشتر این میوه تهیه شده است. به دلیل تشابه اقلیمی این منطقه با کشور پاکستان، ارایه گردیده است. در قسمت آخر نیز ویژگی های مهمترین ارقام موجود در کشور که اشتراک زیادی با ارقام موردکشت در پاکستان دارد، آمده است. وضعیت کشت انبه در ایران براساس شواهد موجود، سابقه کشت انبه در ایران به 300 تا 400 سال قبل می رسد. انواعی که امروزه در کشور کشت می شوند ارقامی هستند که از کشورهای پاکستان و هندوستان وارد شده اند و به اسامی مختلف در مناطق نام گذاری شده اند. مناطق جنوب و جنوب شرقی شامل استان های سیستان و بلوچستان، هرمزگان و منطقه جیرفت، به عنوان مناطق مستعد برای تولید این محصول شناسایی شده اند. استان هرمزگان با بیشترین سطح زیر کشت معال 1450 هکتار (867 هکتار بارور و 583 هکتار نهال) و تولید متوسط 90 تن در هکتار مقام اول و استان سیستان و بلوچستان با سطح زیر کشت معادل 360 هکتار (280 هکتار بارور و 80 هکتار نهال) و تولید متوسط 17 تن در هکتار مقام دوم  و جیرفت نیز با داشتن حدود 30 هکتار در رده بعدی قرار دارد. گیاه شناسی انبه انبه mangifera indica مهمترین عضو خانواده Anacardiacea است. مشخصه عمده بیشتر گونه های این خانوداده، داشتن کانال های رزینی و نیز در پاره ای از آنها، شیره سمی و اشک آور (حساسیت زا) وجود دارد که گاه عوارض شدید پوستی در انسان ایجاد می کند. متوسط ارتفاع درختان انبه بین 10 تا 30 متر بوده است و تا بیش از صد سال عمر می کنند. البته عمر درختان پیوندی کمتر از انواع بذری است. تنه اصلی کمابیش مستقیم و استوانه ای به قطر 75 تا 100 سانتی متر است. پوست آن به رنگ خاکستری قهوه ای با شیارهای سطحی طولی و یا مشبک حاوی قطرات رزین است. تاج درخت (فرم شاخه ها) متراکم و کروی شکل (یا تخم مرغی) است. شاخه ها قوی و ضخیم و اغلب دارای میان گره های یک در میان کوتاه و بلند (که مربوط به اوایل و اواخر هر دوره رشد است) می باشد. شاخه ها مدور و صاف بوده و در جوانی به رنگ سبز مایل به زرد و تیره می باشند. برگ ها به طور متناوب تاحدی روی شاخه ها قرار می گیرند. سطح بالایی برگ ها سبز تیره و سطح زیرین آنها سبز مایل به زرد ا ست و طول آنها 40 ـ 10 سانتی متر و عرض آنها بین 10 ـ 2 سانتی متر است. گل های کاملا کوچک و به طول 8 ـ 6 میلی متر می باشد وروی گل آذینی به طول 60 ـ 16 سانتی متر قرار می گیرد . ممکن است 500 تا 10000 گل روی یک گل آذین وجود داشته باشد اما درصد بسیار کمی از آنها به مرحله میوه شدن می رسند. به طور معمول دو میوه بر ...