دانلود طرح لایه باز حجاج
وقایع مهم شب تاسوعا به همراه عکسهایی از مراسم دسته روی عزاداران مسجد جامع به مسجد صاحب الزمان
روز تاسوعا روز نهم ماه محرم كه معروف به تاسوعا است، آخرين روزى بود كه امام حسين(ع) و يارانش شبانگاه آن را درك كرده بودند و اين روز به شب عاشورا پيوند خورد. بدين جهت در نزد مسلمانان و محبان اهل بيت(ع) از اهميت بالایى برخوردار است. مسلمانان تاريخ‌ساز ايران اسلامى همچون بسياری از مسلمانان سراسر گيتی، اين روز را منتسب به غيرت‌الله و ساقی دشت كربلا، حضرت ابوالفضل العباس (ع) می‌دانند، بسان روز عاشورا گرامى داشته و به سوگوارى مى‌پردازند. تاسوعا بزرگداشت شهادت اسوه ايثار و ادب و دلاوری و وفا و حق‌گذاری عباس بن علی(ع) است و با گذشت بيش از هزار و سيصد سال، هنوز تاريخ، روشن از كرامت‌های اوست و نام او با وفا و ادب و مردانگی همراه است. آن سردار فداكار با لبی تشنه و جگری سوخته، پا به فرات گذاشت، امّا جوانمردی و وفايش نگذاشت كه او آب بنوشد و امام و اهل بيت(ع) و كودكان تشنه كام باشند. لب تشنه از فرات بيرون آمد تا آب را به كودكان برساند. خود از آب ننوشيد و فرات را تشنه لب‌های خويش نهاد و برگشت و دستِ عطش فرات، ديگر هرگز به دامن وفای عباس نرسيد. اين ايثار را كجا میتوان يافت و اين همه فداكاری مگر در واژه می‌گنجد و با كلام قابل بيان است؟ دستان ابواالفضل(ع) قلم شد و اين دست‌ها برای آزادگان جهان علم گشت و عباس آموزگار بی‌بديل فتوّت و مردانگی در تاريخ شد و چه به حق او را غيرت‌الله العظميم ناميده‌اند. در اين روز مهم، چند رويداد سرنوشت‌ساز در سرزمين كربلا واقع شد كه به آنها اشاره مى‌كنيم: 1- ورود شمر به كربلا شمر بن ذى الجوشن كه در دشمنى به اهل بيت(ع) پيش قدم‌تر از ديگران بود و با حرارت ويژه‌اى در واقعه كربلا حضور به هم رسانيد، نامه شديد اللحن عبيدالله را در روز نهم ماه محرم به دست عمر بن سعد رسانيد و او را از منظور عبيدالله باخبر گردانيد. پسر سعد كه نسبت به صلح با امام حسين(ع) خوشبين بود و در اين راه تلاش زيادى به عمل آورده بود، يك باره در برابر نامه عبيدالله قرار گرفت و راه گريزى براى خود نيافت. او على رغم ميلش يا با امام حسين عليه السلام بايد نبرد مى‌كرد و يا فرماندهى را از دست مى‌داد و براى هميشه از دست‌يابى به حكومت رى محروم می‌شد. پذيرفتن هر يك از اين دو راه براى او دشوار بود، ولى حب رياست و هواى نفس، چنان بر وى غلبه يافته بود كه بدون در نظر گرفتن قيامت و موقعيت دينى و اجتماعى امام حسين(ع) و قرابت وى با پيامبر(ص)، راه نخست را انتخاب كرد و با اين نيت كه مى‌توان امام حسين(ع) را به شهادت رسانيد ولى پس از آن، توبه كرد و در پيشگاه جدش محمد مصطفى(ص) درخواست بخشش نمود؛ ولى اگر حكومت رى را از دست بدهد، هرگز به ...
حضرت آیت الله خامنه ای در جمع دست اندرکاران حج:
تبلور وحدت حول پيامبر اسلام و ابراز تنفر از دشمنان ايشان در حج استمرار يابد/ توطئه اختلاف افكني دشمن براي نجات خود از خشم امت اسلامي به گزارش گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو» به نقل از پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری، حضرت آيت الله خامنه اي، رهبر معظم انقلاب اسلامي پيش از ظهر امروز در ديدار كارگزاران حج، با اشاره به اهانت انجام گرفته به پيامبر عظيم الشأن اسلام (ص) و تجلي عظمت شخصيت آن حضرت در چشم دوستداران و حتي دشمنان، حج امسال را داراي موقعيتي خاص و متفاوت از سالهاي گذشته ارزيابي و تأكيد كردند: تبلور زيبا و عظيم اتحاد امت اسلامي بواسطه وجود مقدس خاتم الانبياء (ص) و اظهار تنفر و خشم عميق همه مسلمانان از جبهه استكبار ، بايد در حج كه مركز تجمع مسلمانان از سراسر دنيا است، خود را نشان دهد و اين، معناي واقعي برائت از مشركين است. حضرت آيت الله خامنه اي، اقدام مستكبران و عوامل آنها در اهانت به درگاه قدسي پيامبر رحمت، عزت و كرامت را نشان دهنده عمق دشمني و بغض و كينه جبهه استكبار با پيامبر اسلام (ص) دانستند و افزودند: موضعي كه سياستمداران غربي در قبال اين اهانت بزرگ، اتخاذ كردند، هيچ تفاوتي با موضع دشمني نداشت. ايشان، خاطرنشان كردند: قضيه اهانت به پيامبر اسلام (ص) و موضع گيري سردمداران جبهه استكبار، چهره واقعي آنان و محور اصلي تقابل جبهه حق و باطل را آشكار كرد و مشخص شد اساس دشمني مستكبران با اصل اسلام و وجود مقدس خاتم الانبياء (ص) است. رهبر انقلاب اسلامي با اشاره به خروش يكپارچه و عظيم مسلمانان در كشورهاي اسلامي و حتي در اروپا و امريكا، در مقابل اين اهانت، افزودند: حركت جوشان دنياي اسلام در اظهار ارادت به پيامبر اسلام (ص) و ابراز تنفر عميق از دشمنان، صحنه عجيب و بسيار مهمي است كه نشانگر ظرفيت بزرگ تحرك امت اسلامي است. حضرت آيت الله خامنه اي، وجود مقدس خاتم الانبياء (ص) را محل تلاقي همه مسلمانان اعم از مذاهب و فرقه هاي مختلف دانستند و خاطرنشان كردند: در اين عرصه، شيعه و سني و معتدل و تندرو، ديگر موضوعيتي ندارد و همه با دل و جان به صحنه آمده اند زيرا پيامبر اسلام (ص) محور و قطب عقايد الهي و اسلامي هستند. ايشان استمرار تبلور ارزشمند وحدت حول شخصيت عظيم نبي مكرم اسلام (ص) و ابراز تنفر از دشمنان ايشان را در حج، ضروري و مهم خواندند و تأكيد كردند: برائت از مشركين يعني همه مسلمانان احساس كنند كه در مقابل يك دشمن قرار دارند و از عمق وجود نسبت به او برائت بورزند. رهبر انقلاب اسلامي با اشاره به مقام شامخ و بسيار والاي حضرت خاتم الانبياء (ص) و درودهاي خاص خداوند و ملائك الهي به ايشان، افزودند: مسلمانان ...
الگوي ياران امام مهدي (ع)
الگوي ياران امام مهدي (ع)يکي از نيازهاي اساسي منتظران در عصر غيبت، لزوم برخورداري از الگوهاي عملي، در مسير خودسازي و نيز همراهي و مساعدت امام معصوم است، کساني که توانسته باشند در عرصه عمل، براي تحقق اهداف و آرمان‌هاي امام خود، جان فشاني کنند و نمونه‌هاي روشني در طريق اطاعت و سرسپردگي باشند و به راستي، چه کساني شايسته‌تر از ياران امام حسين عليه السلام؟!ياراني که امام خود را در تحقق بخشيدن به اهدافش ياري کردند؛ ياران بزرگ و مجاهدي که عقل بشري از درک مقامشان عاجز است؛ آن‌هايي که امام معصوم عليه السلام، در وصفيشان فرمود: «فَإني لا أعلمُ أصحاباً أوفي و لا خيراً أصحابي...؛ من ياراني بهتر و باوفاتر از اصحاب خود نمي‌شناسم.»1در حقيقت ياران اباعبدالله عليه السلام، معيارهايي را در اختيار ما قرار داده‌اند تا به وسيله آنها، خود را محک زده و با عمل به آنها، خود را براي قيام جهاني و روز باشکوه ظهور، آماده‌تر سازيم.معرفت و محبتمحبت، حالتي بين محب و محبوب است که اگرچه از درون و قلب، سرچشمه مي‌گيرد، اما در ظاهر و افعال و اعمال محب، به روشني بروز پيدا مي‌کند. محبتي پايدار و حقيقي است که در پي معرفت باشد؛ چراکه هرچه شناخت بيشتر باشد، محبت شديدتر و عميق‌تر خواهد بود. راه ايجاد و تعميق محبت به ولي عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف آن است که انسان به صاحب الزمان به عنوان مطلوب کامل خويش، معرفت حاصل کند و ابعاد وجودش را بشناسد.معرفتي که مورد تأکيد ائمه عليهم السلام واقع شده، معرفتي سطحي نيست که عموم مردم به آن آشنا هستند، بلکه مقصود، معرفتي خاص، با ويژگي‌ها و توصيفاتي است که در احاديث و ادعيه وارده شده است. مشکل امت اسلام، پس از پيامبر صل الله عليه و آله ، عدم معرفت واقعي به حجت زمان خود بود. کوفيان، امام حسين عليه السلام را مي‌شناختند، اما شناخت آنان، محدود به اسم و نسب امام بود، بدون هيچ بصيرت و آگاهي نسبت به مقام والاي ايشان.در مقابل، ياران حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام از چنان معرفتي به امام زمان خويش برخوردار بودند که شهادت در راه او را بر زندگي جاودانه در دنيا، بر مي‌گزيدند؛ چنان‌چه يکي از ياران امام، اين‌گونه به اين حقيقت تصريح مي‌کند: «الحمدالله الذي شرفنا بالقتل معک و لو کانت الدنيا باقيه و کنا فيها مخلدين لاثرنا المحفوظ معک علي الإقامة فيها؛ خدا را سپاس که اين شرافت را نصيب ما کرد تا در کنار شما به شهادت برسيم و اگر دنيا باقي باشد و ما در آن جاودان باشيم، قيام با شما را بر ماندن در اين دنيا ترجيح مي‌دهيم.»2آنان، وجود امام را نعمتي بزرگ از جانب خدا و مورد سفارش پيامبر صل ...