جنگ ببر سیبری
ببر ( ببر مازندران )
مشخصات : بدن ببر ستبر و در عین حال حساس است . وزن گونه های ببر از 100 کیلوگرم تا 350 کیلوگرم متفاوت است . همچنین طول بدن ببرها بین 150 سانتی متر تا 360 سانتی متر است . البته بعضی از ببرها بیش از 4 متر طول و حدود 380 کیلوگرم وزن دارند . ببر به دلیل خطوط روی بدنش ، قدرت استتار فوق العاده ای دارد . ببرها معمولا تا حدود 30 سال عمر می کنند . زیست گاه : ببرها زیستگاه های متنوعی دارند اما به شدت به رطوبت ، آب و سایه وابسته اند . این گربه سان نیزارها ، بوته زارها ، جنگل ها و جلگه های جنگلی که منابع آب داشته باشند را برای زیستن انتخاب می کند . قلمرو و گروه : ببرها ، چه نر و چه ماده ، منطقه ی بزرگی را به عنوان قلمرو انتخاب می کنند و آن را با روش های گوناگون علامت گذاری می کنند . ببرهای ماده قلمروی کوچکتری دارند و قلمرو آنها می تواند با هم همپوشانی داشته باشد و در قلمرو ببر نر قرار بگیرد . یا می توان گفت قلمرو یک ببر نر می تواند از قلمرو چندین ماده تشکیل شده باشد . البته این موضوع در رابطه با ببرهایی که قلمرو بزرگتری دارند ، بیشتر مصداق پیدا می کند . ببرها به شدت بر سر تصاحب ماده ها و قلمرو با یکدیگر درگیر می شوند و می توانند یکدیگر را به شدت مجروح کنند . زادآوری و مراحل رشد : غرش های سهمگین ببرهای نر در فصل جفت یابی ، می تواند برای جلب توجه ماده ها به کار رود و بویی که ماده ها به هنگام علامت گذاری از خود بر جای می گذارند ، آمادگی ماده را برای نرها به منظور تولیدمثل مشخص می کند . البته ببرهای نر پس از یافتن ماده و جلب توجه آن و شکست دادن رقیبان ، هنوز مشکلاتی دارند . هنگامی جفت یابی کامل شده است که ماده با غرش به جفتش حمله کرده ، اورا به عقب رانده یا زخمی می کند . جفت گیری ببرها معمولا در زمستان صورت می گیرد و پس از دوران بارداری ، 2 تا 3 و گاهی 6 توله به دنیا می آورند . ببرها به ندرت در کنار هم جمع می شوند و از زندگی گروهی یا خانوادگی در بین آنها خبری نیست و توله ها در هنگام شکار همراه مادرشان هستند . ببر ماده توله ها را به تنهایی بزرگ می کند و توله ها تا 6 ماهگی از نظر تغذیه وابستگی تام به مادرشان دارند . ببرهای جوان در 2 تا 3 سالگی قلمرو مادر را ترک می کنند و در 4 سالگی به بلوغ می رسند . رژیم غذایی و شکار : ببرها با توجه به امنیت قلمروشان ، تصمیم می گیرند که روزها شکار کنند یا شب ها به دنبال طعمه بگردند . البته اغلب ببرها شب شکارند . ببرها معمولا با اتکا به وزن بالا و پنجه های نیرومندشان بر روی طعمه می پرند و طعمه را به گونه ای زمین می زنند که شانس بسیار کمی برای فرار داشته باشد . ببرهای بزرگ با ضربه ی مهلکی گردن شکار را می شکنند و باعث خفگی آن می شوند ...
سرنوشت ببر مازندران
بر مازندران (Panthra tigris virgata) یا ببر هیرکانی، که در برخی نقاط به آن ببر کاسپین می گویند[۱]، (به مازندرانی: سِرخِ شیر یا مازرون ِببر) یکی از زیرگونه‌های ببر بوده است که در ناحیه گسترده‌ای از غرب چین تا سواحل دریای سیاه می‌زیسته‌است. جنگلهای هیرکانی، قفقاز، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، قزاقستان، قرقیزستان و غرب چین مسکن این گونه از ببر بوده‌است که حدود نیم قرن پیش منقرض شده‌است.[۲] در نمایش‌های معروف روم باستان، از ببر هیرکانی برای جنگ با پهلوانان استفاده می‌شد. تا حدود قرن هفدهم، آشنایی بیشتر دنیای غرب با همین ببر هیرکانی بوده‌است و چندان اطلاعاتی درباره‌ی ببرهای هندوستان نداشته‌اند و شاید به همین علت است که شکسپیر در داستان مکبث از ببر مازندران سخن می‌گوید. ببر هیرکانی در دوران حیات خود در کنار ببر سیبری و ببر بنگال بزرگترین گربه‌سانان دنیا بودند. ببر سیبری(آمور) نزدیکترین نوع ببر به ببر مازندران است. گروهی از محققان در مطاله‌ای که در سال ۲۰۰۹ انتشار یافت با مشاهده تفاوت ژنتیکی اندک میان این دو نوع ببر پیشنهاد داده‌اند که این دو را بایستی یک زیرگونه محسوب کرد. بر اساس این مطالعه جد ِ مشترک این دو نوع ببر در زمانی کمتر از ده هزار سال پیش از شرق چین از طریق مسیر گانسو-جاده ابریشم وارد آسیای میانه شده و سپس گروهی که به ببر سیبری تبدیل شدند، به سوی شرق دور روسیه حرکت کرده‌اند. در حالی که در گذشته آنها در سرزمینی که از آناتولی تا شرق سیبری ادامه یافت زندگی می‌کردند و محل زندگی آنها متصل به یکدیگر بود اما فعالیت‌های انسانی به مرور باعث جدایی محل زندگی ببرهای هیرکانی و سیبری از یکدیگر شده است.[۳] ۱ مشخصات رنگ پشت زرد متمایل به نارنجی و زیر بدن سفید است. نوارهای قهوه‌ای باریکی در تمام سطح بدن دیده می‌شود. پشت گوش‌ها سیاه است و لکه سفیدی در وسط آن وجود دارد. ببر خزر شباهت زیادی به ببر بنگال داشت ولی نوارها به پهنی آن نیست و رنگ پهلوها نیز قهوه‌ای تر است. موهای بدن در فصل زمستان رشد زیادی دارد و موهای صورت مانند ببر سوماترا بلند است.قادر است 10 متر به صورت افقی بپرد. برخلاف اغلب گربه سانان به آب تنی علاقه زیادی دارد. گاهی اوقات ساعات گرم روز را در آب می‌گذراند. او قادر است ده‌ها کیلومتر در آب شنا کند. انقراض ببر مازندران یکی از پوستهای یافت شده در دهه چهل شمسی که در موزه دارآباد نگهداری می‌شود آخرین ببرهای کاسپین ایران در استان گلستان فعلی دیده شدند. بر اساس یکی از گزارش‌ها آخرین ببر مازندران در سال ۱۳۳۸ در جنگلهای گلستان، در منطقه مینودشت، به دست تعدادی شکارچی محلی شکار شد.[نیازمند ...
ببر مازندرانی
ببر مازندرانی ببر مازندران (ببر هیرکانی) ببر ایرانی وضعیت بقا منقرض‌شده (IUCN 3.1) طبقه‌بندی علمی فرمانرو: جانوران شاخه: طنابداران زیرشاخه: پستانداران رده: گوشت‌خواران راسته: گربه‌سانان زیرراسته: پلنگ‌شکلان تیره: گربه‌سانان زیرخانواده: Pantherinae سرده: پلنگیان گونه: Panthera tigris زیرگونه: P. tigris virgata نام سه‌جمله‌ای Panthera tigris virgataIlliger, 1815 محدوده پراکندگی ببر مازندران (Panthra tigris virgata) یا ببر هیرکانی، که در برخی نقاط به آن ببر کاسپین می گویند[۱]، (به مازندرانی: سِرخِ شیریا مازرون ِببر) یکی از زیرگونه‌های ببر بوده است که در ناحیه گسترده‌ای از غرب چین تا سواحل دریای سیاه می‌زیسته‌است. جنگلهای هیرکانی، قفقاز، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، قزاقستان، قرقیزستان و غرب چین مسکن این گونه از ببر بوده‌است که حدود نیم قرن پیش منقرض شده‌است.[۲] در نمایش‌های معروف روم باستان، از ببر هیرکانی برای جنگ با پهلوانان استفاده می‌شد. تا حدود قرن هفدهم، آشنایی بیشتر دنیای غرب با همین ببر هیرکانی بوده‌است و چندان اطلاعاتی درباره‌ی ببرهای هندوستان نداشته‌اند و شاید به همین علت است که شکسپیر در داستان مکبث از ببر مازندران سخن می‌گوید. آخرین ببر کاسپین در گلستان دیده شد که افراد محلی به مازندرانی به آن «شیر سرخ» می‌گفتند که در سال ۱۳۳۸ در جنگلهای گلستان، در منطقه مینودشت، به دست تعدادی شکارچی محلی شکار شد. از ببر کاسپین تنها یک نقاشی رنگی و چند عکس و چند پوست به جا مانده‌است. عکس‌ها و پوست‌ها نشان می‌دهند که رنگ ببر کاسپین از ببر بنگال روشن‌تر، و تااندازه‌ای نارنجی مایل به قرمز و نوارهای عرضی آن باریک‌تر و منظم‌تر و به تعداد بیشتر بوده‌است. موهای بدن ببر کاسپین بلندتر و پُرپُشت تر از ببر بنگال و کوتاه‌تر از ببر سیبری و جثه آن بزرگ‌تر از ببر بنگال و کوچک‌تر از ببر سیبری بوده‌است. ببر کاسپین، مرال، گراز، شوکا، خرگوش ، پرندگان ، خزندگان ، گربه وحشی و هنگام گرسنگی و کمبود غذا، گاو و گاومیش اهلی شکار می‌کرده. شکار بی رویه، خشک کردن نیزارها و مرداب ها برای کشاورزی، باغداری و خانه سازی، و از میان رفتن جنگل های جلگه ای سبب نابودی نسل ببر در ایران شده‌است. یکی از پوستهای یافت شده در دهه چهل شمسی که در موزه دارآباد نگهداری می‌شود ببر کاسپین بسیار نزدیک به ببر سیبری بوده و این دو تیره، تنها حدود ده هزار سال است که از هم جدا شده‌اند. بررسی دی‌ان‌آ بقایای یافته شده از ببر کاسپین و مقایسه آن با ببر سیبری، نشان می‌دهد این دو تیره تنها در یک نوکلئوتید تفاوت دارند و هر دو از یک زیرگونه بوده‌اند. همین امر احتمال ...
اولویت با کدام است ؟ ببر یا یوز ؟
یک تصویر فوق العاده از ببر سیبری در وحش که توسط دوربین تله ای در هونچان چین در سال ۲۰۱۲ گرفته شده است . تصویر از شین هوا (اینجا) اولویت با کدام است ؟ یوز یا ببر ؟ در جنگ جهانی اول ، فرانسویان در اقدامات پزشکی خود متوجه اصل مهمی شدند که بعدها به راهبرد سه گانه مشهور گشت . در آن زمان پزشکان متوجه شدند که میزان زخمی ها بیشتر از آن است که بتوان از همه آنها یکسان مراقبت کرد. آنها زخمی ها را به سه دسته تقسسیم کردند : آنها که مراقبت پزشکی در موردشان موثر است و بدون آن باقی نمی مانند ، آنها که بدون مراقبت پزشکی هم زنده می مانند و آنها که صرف نظر از اینکه مراقبت پزشکی صورت بگیرد با نه می میرند . نورمن مایر متخصص برجسته حفاظت با الهام از همین راهبرد پزشکان فرانسوی ، راهبرد سه گانه را در حفاظت از حیات وحش مطرح کرد و به این نکته پرداخت که راهی جز انتخاب برای حفاظت وجود ندارد (شناخت محیط زیست ، دانیل بوتکین ، ترجمه وهاب زاده ). مسلما قبول انقراض گونه ها برای دوستداران طبیعت بسیار دردناک است ولی امکانات در سراسر جهان محدود است و طبق راهبرد سه گانه مایر راهی جز تخصیص این امکانات به گونه هایی که هنوز شانس بقا دارند نداریم. در صورتی که بر خلاف علم محیط زیست و تجربیات دیگران گام برداریم ، راهی جز شکست نداریم و علاوه بر هدر رفت منابع ، داشته هایمان را هم با اتلاف منابعی که شاید حکم مرگ و زندگی برای گونه دیگری داشته باشد از دست خواهیم داد. اگر نگاهی به وضعیت فعلی یوز پلنگ آسیایی در زیستگاههایش بیندازیم متوجه میشویم که بدون کوچکترین تردیدی یوز به سرعت در حال عقب نشینی از پیش بینی های خوش بینانه قبلی برای برآورد جمعیتش است . پیش بینی هایی که بدون توجه به قلمرو گسترده یوزپلنگ و بدون توجه به عکس برداری های متعدد از یک فرد انجام شده بود . با برآوردهای علمی بر پایه تطبیق خالهای یوزپلنگ اسیایی در زیستگاههایش بود که در میان بهت و ناباوری جمعیت یوز پارک ملی کویر تنها یک قلاده یوز برآورد شد در حالی که نزدیک به 30 قطعه عکس از یوز در این زیستگاه گسترده در طول یک دوره دوربین گذاری ، بدست آمده بود. هنوز هم محیط بانهای پارک ملی کویر با تعجب به تصاویری نگاه میکنند که حاکی از عکس برداری از یک یوز در یک روز در دو نقطه با فاصله بسیار بعید است . بعد از تصویر برداری از یوزی که در منطقه دره انجیر یزد دیده شده بود در چند صد کیلومتر آن سوتر در پارک ملی سیاهکوه بود که تازه محققان ایرانی به زیستگاه بسیار گسترده یوز در ایران پی بردند ، واقعیتی که نشان داد در بسیاری از سرشماری های یوز در ابتدای دهه 80 یک یوز بارها مورد شمارش قرار میگرفته است. در حفاظت از ...
ببر بنگال
ببر بنگال در پارک ملی بنرگاتا وضعیت بقا در خطر انقراض (IUCN 3.1) طبقه‌بندی علمی فرمانرو: جانوران شاخه: طنابداران رده: پستانداران راسته: گوشت‌خوارسانان تیره: گربه‌سانان زیرخانواده: Pantherinae سرده: پلنگیان گونه: ببرببر بنگال (Panthera tigris tigris) یکی از زیرگونه‌های ببر است که بیشتر در هند و بنگلادش یافته می‌شود. همچنین می‌توان آنها را در نپال، پاکستان، بوتان، میانمار و تبت جنوبی یافت. به طور سنتی، پس از ببر سیبری دومین زیرگونهٔ بزرگ (از نظر اندازه) در نظر گرفته می‌شوند، هرچند ببرهای بنگال شمالی اغلب بزرگ‌تر از ببرهای سیبری هستند. تاکنون سنگین‌ترین ببرهای بنگال که به منظور پژوهش در نپال گرفته شدند، از ببرهایی که به تازگی در سیبری گرفته شده‌اند سنگین‌تر بوده‌اند. ببرهای بنگال مشهورترین زیرگونهٔ ببرها هستند[۱] که در زیست‌گاه‌های گوناگونی شامل چمنزارها، جنگلهای بارانی زیرگرمسیری (subtropical) و گرمسیری، جنگلهای خارستان، جنگلهای برگریز تر و خشک، و جنگلهای مانگرو زندگی میکنند.
ببر مازندران
ببر مازندران یا ببر هیرکانی، که در برخی نقاط به آن ببر کاسپین می گویند[۱]، (نام علمی: Panthera tigris virgata) (به مازندرانی: سِرخِ شیریا مازرون ِببر) گربه سان اساطیری ایران زمین و کشورهای آسیای مرکزی و غربی بوده‌است که حدود نیم قرن پیش منقرض شده‌است و در ناحیه گسترده‌ای از چین تا دریای سیاه می‌زیسته‌است. جنگلهای هیرکانی، قفقاز، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، قزاقستان، قرقیزستان و غرب چین مسکن این گونه از ببر بوده‌است که امروزه منقرض گردیده‌است اما هنوز ادعاهایی اتفاقی دربارهٔ رویت آن گزارش می‌شود[۲] در نمایش‌های معروف روم باستان، از ببر هیرکانی برای جنگ با پهلوانان استفاده می‌شد. تا حدود قرن هفدهم، آشنایی بیشتر دنیای غرب با همین ببر هیرکانی بوده‌است و چندان اطلاعاتی درباره‌ی ببرهای هندوستان نداشته‌اند و شاید به همین علت است که شکسپیر در داستان مکبث از ببر مازندران سخن می‌گوید. آخرین ببر کاسپین در گلستان دیده شد که افراد محلی به مازندرانی به آن «شیر سرخ» می‌گفتند که در سال ۱۳۳۸ در جنگلهای گلستان، در منطقه مینودشت، به دست تعدادی شکارچی محلی شکار شد. از ببر کاسپین تنها یک نقاشی رنگی و چند عکس و چند پوست به جا مانده‌است. عکس‌ها و پوست‌ها نشان می‌دهند که رنگ ببر کاسپین از ببر بنگال روشن‌تر، و تااندازه‌ای نارنجی مایل به قرمز و نوارهای عرضی آن باریک‌تر و منظم‌تر و به تعداد بیشتر بوده‌است. موهای بدن ببر کاسپین بلندتر و پُرپُشت تر از ببر بنگال و کوتاه‌تر از ببر سیبری و جثه آن بزرگ‌تر از ببر بنگال و کوچک‌تر از ببر سیبری بوده‌است. ببر کاسپین، مارال، گراز، شوکا، خرگوش ، پرندگان ، خزندگان ، گربه وحشی و هنگام گرسنگی کمبود غذا، گاو و گاومیش اهلی شکار می‌کرده. شکار بی رویه، خشک کردن نیزارها و مرداب ها برای کشاورزی، باغداری و خانه سازی، از میان رفتن جنگل های جلگه ای سبب نابودی نسل ببر در ایران شده‌است. یکی از پوستهای یافت شده در دهه چهل شمسی که در موزه دارآباد نگهداری می‌شود ببر کاسپین از تیره‌های بسیار نزدیک به ببر سیبری بوده و این دو تیره، تنها حدود ده هزار سال است که از هم جدا شده‌اند. بررسی دی‌ان‌آ بقایای یافته شده از ببر کاسپین و مقایسه آن با ببر سیبری، نشان می‌دهد این دو تیره تنها در یک نوکلئوتید تفاوت دارند و هر دو از یک زیرگونه بوده‌اند. همین امر احتمال بازگشت ببر کاسپین به چرخه طبیعت را قوت بخشیده‌است.[۳] تلاش ناموفق برای احیا تصویر رنگی شده از یک نمونه در اسارت، باغ‌وحش برلین، ۱۸۹۹ سازمان حفاظت محیط زیست در ۳۰ فروردین ۱۳۸۹ اعلام کرد که ایران و روسیه ، یک قلاده ببر کاسپین ...
آنچه باید در مورد ببر مازندران بدانیم؟
بدن ببر ستبر و در عین حال حساس است . وزن گونه های ببر از 100 کیلوگرم تا 350 کیلوگرم متفاوت است . همچنین طول بدن ببرها بین 150 سانتی متر تا 360 سانتی متر است . البته بعضی از ببرها بیش از 4 متر طول و حدود 380 کیلوگرم وزن دارند . ببر به دلیل خطوط روی بدنش ، قدرت استتار فوق العاده ای دارد . ببرها معمولا تا حدود 30 سال عمر می کنند . زیست گاه : ببرها زیستگاه های متنوعی دارند اما به شدت به رطوبت ، آب و سایه وابسته اند . این گربه سان نیزارها ، بوته زارها ، جنگل ها و جلگه های جنگلی که منابع آب داشته باشند را برای زیستن انتخاب می کند . قلمرو و گروه : ببرها ، چه نر و چه ماده ، منطقه ی بزرگی را به عنوان قلمرو انتخاب می کنند و آن را با روش های گوناگون علامت گذاری می کنند . ببرهای ماده قلمروی کوچکتری دارند و قلمرو آنها می تواند با هم همپوشانی داشته باشد و در قلمرو ببر نر قرار بگیرد . یا می توان گفت قلمرو یک ببر نر می تواند از قلمرو چندین ماده تشکیل شده باشد . البته این موضوع در رابطه با ببرهایی که قلمرو بزرگتری دارند ، بیشتر مصداق پیدا می کند . ببرها به شدت بر سر تصاحب ماده ها و قلمرو با یکدیگر درگیر می شوند و می توانند یکدیگر را به شدت مجروح کنند . زادآوری و مراحل رشد : غرش های سهمگین ببرهای نر در فصل جفت یابی ، می تواند برای جلب توجه ماده ها به کار رود و بویی که ماده ها به هنگام علامت گذاری از خود بر جای می گذارند ، آمادگی ماده را برای نرها به منظور تولیدمثل مشخص می کند . البته ببرهای نر پس از یافتن ماده و جلب توجه آن و شکست دادن رقیبان ، هنوز مشکلاتی دارند . هنگامی جفت یابی کامل شده است که ماده با غرش به جفتش حمله کرده ، اورا به عقب رانده یا زخمی می کند . جفت گیری ببرها معمولا در زمستان صورت می گیرد و پس از دوران بارداری ، 2 تا 3 و گاهی 6 توله به دنیا می آورند . ببرها به ندرت در کنار هم جمع می شوند و از زندگی گروهی یا خانوادگی در بین آنها خبری نیست و توله ها در هنگام شکار همراه مادرشان هستند . ببر ماده توله ها را به تنهایی بزرگ می کند و توله ها تا 6 ماهگی از نظر تغذیه وابستگی تام به مادرشان دارند . ببرهای جوان در 2 تا 3 سالگی قلمرو مادر را ترک می کنند و در 4 سالگی به بلوغ می رسند . رژیم غذایی و شکار : ببرها با توجه به امنیت قلمروشان ، تصمیم می گیرند که روزها شکار کنند یا شب ها به دنبال طعمه بگردند . البته اغلب ببرها شب شکارند . ببرها معمولا با اتکا به وزن بالا و پنجه های نیرومندشان بر روی طعمه می پرند و طعمه را به گونه ای زمین می زنند که شانس بسیار کمی برای فرار داشته باشد . ببرهای بزرگ با ضربه ی مهلکی گردن شکار را می شکنند و باعث خفگی آن می شوند . گاهی ...