جنگ الابای

سگ نژاد الابای-سگ گله اسیای مرکزی

سگ الابای     سگ گله اسیای مرکزی با نام های سگ گله اسیای میانه،سگ ترکمن،سگ الابای ایرانی،سگ افچای کاراسیای مرکزی،سگ گله مازندرانی،سگ تایبادی و سگ کوچی دردنیا شهرت دارد.موطن اصلی سگ الابای به استناد اسارتاریخی و قدمت طولانی چندین هزارساله ای که درمیان اقوام ایرانی دارد،کشورایران است ولی متاسفانه به کشور روسیه درفدراسیون های جهانی نسبت داده شده است،این نژاد مانند دیگرنژادهای فلات ایران و اسیای مرکزی درمناطق جغرافیایی وسیعی ازاسیای مرکزی ،فلات ایران،حوزه اورال،دریای خزر،اسیای صغیر،شمال غرب مرزچین ،و کشورهای، روسیه، قزاقستان،قرقیزستان، ازبکستان، ترکمنستان،تاجیکستان، افغانستان،ترکیه وایران می باشد،سگهای الابای به دلیل حوزه زیستی بسیار وسیعی که درمناطق جغرافیایی و اب وهوایی کشورها و ملل مختلف دارد،دارای انواع گوناگونی ازلحاظ ظاهر،جثه،اندازه و رنگ دارند،این نژاد به طورانبوه و حتی به شکل دسته های بزرگ سگهای ولگرد درنواحی بزرگی از ارازی این مناطق جغرافیایی می زیند،البته متاسفانه به دلیل گستردگی حوزه زیستی و امیزش این نژاد با گونه های دیگرسگ،درنواحی مختلف،هرچند که این نژاد به طورفراوان بین ملل مختلف اقوام وعشایر و حتی کلونی های بزرگ سگ وحشی درطبیعت زیست می کنند،دارای خلوص نمی باشد و تعداد سگهای خالص نژادالابای یا سگ گله اسیای مرکزی بسیارکم می باشد. منشا پیدایش نژاد سگ الابای درحدود4000سال پیش وازسگهای ماستیف تبتی می باشد به عقیده محققین انسان در پیدایش و شکل گیری سگ اسیای میانه دخالت نداشته و این نژاد به طور خودبه خودی وتکامل طبیعی به وجود امده است،این سگ دارای قدرت فوق العاده و خصوصیات ممتاز بوده و استفاده ان بین ملل مختلف به خصوص اقوام وعشایرایرانی بسیارمتداول بوده،الابای سالها به عنوان سگ گله قدرتمند و دیدبان بی نظیر،وبه عنوان سگ شکاری درشکارحیوانات بزرگ جثه مانند،خرس،گراز،پلنگ،اهو و... وهمچنین این نژاد توسط ارتش سرخ شوروی برای حفاظت ازمناطق نظامی استفاده می شد.سگ گله اسیای مرکزی"تایبادی" دردنیا به خصوص شرق اروپا دارای محبوبیط زیادی بوده به طوری که کلوپ های سگ الابای زیادی دراین کشورها تاسیس شده ومسابقات ونمایشگاه های زیادی برای این نژاد ترتیب داده می شود،همچنین کشورترکیه الابای"سگ گله اسیای میانه"رامنشا پیدایش نژادسگ کانگال ترکی می داند.سگ گله اسیای مرکزی به تازگی درامریکا مورد توجه قرارگرفته شده و پرورش داده می شود.این نژاد به عقیده صاحب نظران دارای قدرت بالایی بوده به طوری که "کلوپ سگ الابای"درسال1994درکشورامریکا قدرت الابای را برابربا4سگ "امریکن پت بول تریر"ارزیابی ...

سگ نژاد آلابای(سگ گله آسیای مرکزی)

3 سگ نژاد آلابای(سگ گله آسیای مرکزی) Asai Sheepdog Central-ALabay Dog   سگ گله آسیای مرکزی با نام های سگ گله آسیای میانه ، سگ ترکمن ، سگ آلابای ایرانی ، سگ آفچای کار آسیای مرکزی ، سگ گله مازندرانی ، سگ تایبادی و سگ کوچی در دنیا شهرت دارد. موطن اصلی سگ نژاد آلابای به استناد اسار تاریخی و قدمت طولانی چندین هزار ساله ای که در میان اقوام ایرانی دارد ، کشورایران می باشد. کلمه آلابای به زبان ترکی به معنی رنگ روشن و سفید می باشد که اشاره به رنگ سفید این نژاد سگ دارد.   متاسفانه در فدراسیونهای جهانی به دلیل بی اطلاعی و عدم شناخت کافی کشورهای غربی از این نژاد ، سگ آلابای(سگ گله مازندرانی) به نام کشور روسیه به ثبت جهانی رسیده است. این نژاد مانند دیگر نژادهای بومی فلات ایران در مناطق جغرافیایی وسیعی از آسیای مرکزی ، فلات ایران ، حوزه اورال ، دریای خزر(مازندران) ، آسیای صغیر ، شمال غرب مرز چین و کشورهای ، روسیه ، قزاقستان ، قرقیزستان ، ازبکستان ، ترکمنستان ، تاجیکستان ، افغانستان ، ترکیه و ایران می باشد.   سگهای آلابای به دلیل حوزه زیستی بسیار وسیعی که در مناطق جغرافیایی و آب و هوایی کشورها و ملل مختلف دارد ، دارای انواع گوناگونی از لحاظ ظاهر ، جثه ، اندازه و رنگ دارند ، این نژاد به طورانبوه و حتی به شکل دسته های بزرگ سگهای ولگرد در نواحی بزرگی از ارازی این مناطق جغرافیایی پراکنده است، به خاطر همین از این نژاد با نام سگ بیابانی نیز یاد می شود.   دسته سگهای آلابای ولگرد   متاسفانه به دلیل گستردگی حوزه جغرافیایی زیستی و آمیزش این نژاد با گونه های دیگر سگ ، در نواحی مختلف ، هر چند که این نژاد به طور فرآوان بین ملل مختلف اقوام و عشایر و حتی کلونی های بزرگ سگهای وحشی و ولگرد در طبیعت زیست می کنند ، اما کمتر سگ آلابای وجود دارد که دارای خلوص و اصالت نژادی باشد به این دلیل تعداد سگهای خالص نژاد آلابای (سگ گله اسیای مرکزی) بسیار کم می باشد و بیشتر شاهد انواع مختلف این نژاد و تیپهای تحلیل یافته آن می باشیم.   منشاء پیدایش نژاد سگ آلابای در حدود 4000 سال پیش و از سگهای ماستیف تبتی می باشد. به عقیده محققین انسان در پیدایش و شکل گیری سگ گله آسیای میانه(آلابای) دخالت چندانی نداشته و این نژاد به طور خود به خودی و تکامل طبیعی به وجود آمده است.   سگ آلابای دارای قدرت فوق العاده و خصوصیات ممتاز بوده و استفاده از آن بین ملل مختلف به خصوص اقوام وعشایر ایرانی بسیار متداول بوده است. آلابای سالها به عنوان سگ گله قدرتمند و دیدبان بی نظیر و به عنوان سگ شکاری در شکار حیوانات بزرگ جثه مانند ، خرس ، گراز ، پلنگ ، آهو و غیره از آن بهره می بردند ، همچنین این نژاد توسط ...

سگ افغانی،سرابی، یا آلابای؟

طرفداران سگ های بزرگ جثه ایرانی کم نیستند. این سگها را که معمولا برای گله و یا جنگ بگار می برند به نامهای متعدد مثل افغانی ،سگ گله ایرانی،تایبادی،سرابی و یا آلابای می نامند. به هر صورت ما روی نام و منشا آنها تعصبی نداریم ولی چیزی که مشخص است اینست که این سگها در منطقه وسیعی از ایزان و افغانستان و آسیای میانه زندگی میکنند. بعلت اینکه در این منطقه جغرافیایی اهتمام چندانی در حفظ خلوص و یا ثبت نژاد برای این سگها نشده ، طبعا خصوصیات بدنی، رنگ و نام گذاری درستی هم ندارند. ولی بطور کلی این نزاد (اگر بتوان آن را یک نژاد خواند) عموما برای حفاظت از گله های گوسفند بکار میرود.                 از خصوصیت این نژاد میتوان به جثه بزرگ،سرو گردنی بزرگ و قوی و پنجه های پهن اشاره کرد که در طیفی از رنگها دیده می شود. این نژاد حتی در تولگی تمایلی به بازی نشان نمیدهد و رفتاری با وقار و جدی دارد. برای بچه ها توصیه نمی شود گرچه خلق و خوی وحشی به بچه ها نیز ندارند. این سگها نیز با توجه به آمار درمانگاه ما، به اسهال و استفراغ ویروسی حساس هستند و بایستی در ۲ ماهگی واکسینه شوند. (گرچه که طبق رسم غلط بجای اینکار بینی آنها را می سوزانند) همچنین بطور سنتی گوش و دمهای آنها را در تولگی باز هم به شیوه غلط می برند.   همانطور که گفته شد چون اهمیتی به ثبت این نژاد و خالص سازی آنها داده نشده است خصوصیات بدنی استانداردی ندارند.

الابای زیبا

نگاهی به تاریخچه و خصوصیات سگ ترکمن آلا بای

ترکمن‌ها به طور تاریخی، طبیعت‌نشین بودن ) و اقتصادی بر پایه دامداری-کشاورزی و بازرگانی داشتن (داد و ستد با شهرهای جاده ابریشم در آسیای میانه). و تصور طبیعت‌نشینانی که تاریخشون پر از فتوحات بزرگ و حرکت در فضای وسیع استپ‌های اوراسیایی بوده، بدون یک سگ نگهبان قوی سخت خواهد بود. قبایل به همراه دارایی اصلی‌شون، یعنی دام‌هاشون، بین ییلاق‌ها و قشلاق‌ها جابجا می‌شدن و سگ، یک دوست و محافظ جدانشدنی بود. هم این‌طور بود که ترکمن‌ها در طول تاریخ، نژاد سگ ترکمن، آلابای رو توسعه دادن. آلابای یک سگ نسبتاً بزرگ و البته قدرتمنده که بیش‌تر از ۴۰۰۰ (چهار هزار) سال قدمت داره و نتیجه انتخاب مصنوعی نیست. در طبیعی خشن و با آب و غذایی کم و تحت مقابله دائمی با مهاجمان طبیعی، آلابای در طول بیش از ۴ هزار سال یک پروسه انتخاب طبیعی سختگیرانه رو پشت سر گذاشته که باعث شده قوی و شجاع بار بیاد، هوش بالایی داشته باشه، نسبت به ناحیه‌ای که بهش واگذار می‌شه، به شدت حساسه، با بچه‌ها خوبه، با سالمندان مهربان و به اعضای خانواده فوق‌العاده وفاداره. به لحاظ نژادی، آلابای ترکمن و سگ تبتی به هم نزدیک هستن (یکسان نه)؛‌ در هر صورت، ترکمن‌ها هم نزدیک به ۱۰۰۰ سال پیش، از شرق به سرزمین‌های امروزی‌شون مهاجرت کردن در ترکمنستان، آلابای به همراه اسب ترکمن یک ثروت ملی محسوب می‌شه و صادراتش از کشور ممنوعه. خصوصیت مهم آلابای اینه که تنها در صورتی وارد جنگ می‌شه که یک خطر آشکار، ناحیه تحت مراقبتش، اموال یا شخص صاحبش رو تهدید کنه یا مرز ناحیه‌ای که ازش نگهبانی می‌کنه، شکسته بشه. خصوصیات بارز یک نوع نژاد خاصی با اندامی تنومند وبزرگ ودارای شخصیتی غالب . مستقل وازاد مکان تولد: اسیای میانه تاریخ تولد: بیش از چهار هزار سال عملکرد: نگهبان خانه و کارخانه مزرعه و گوسفندان میانگین سن: 11 الی 15 سال میانگین وزن ماده: 40 الی 65 میانگین وزن نر: 50 الی 79 میانگین قد ماده: 60 الی 69 میانگین قد نر: 65 الی 78 رنگ: سفید وکرم و دارای لکه های قهوه ای وسیاه عادت وخصوصیاتش وهمچنین رفتارش بسیار متعادل میباشد در هر زمان خونسرد و در مقابل غریبه ها همیشه در اماده باش به طور حتم باید در بیرون زندگی کند و بسیار بزرگ وقدرتمند میباشد از دیگر سگ های چوپان شجاع و طاغت پذیرتر در هر شرایط با وقار واز نظر فیزیکی مقاوم وتنومند در این نژاد هیچ چیزی به عنوان حداکثر وزن وقد معنی ندارد بلکه در اندازه های باور نکردنی هم میتواند باشد برای اموزش فضای کافی باید داشته باشید و همچنین صبور باشید زیرا بسیار کند عمل میکند  و در داخل شهر برای نگهداری این سگ در اپارتمان توصیه نمیشود واین نکته نباید ...

سگ سرابی

تاریخچه :این سگ ها دارای قدمت خیلی زیادی در ایران هستند و به نام ماستیف ایرانی یا آناتولی شپهرد نیز شناخته میشود و به گفته خیلی ها سرمنشا نژادهای کانگال و قفقازی این سگ می باشد و به نظر شخصی من منطقه آذربایجان ایران – شوروی – ترکیه در زمان های گذشته و بین جنگهای منطقه ای و تصرفات مقطعی در هر دهه و مرزبندی امروزی آذربایجان بین سه کشور فوق تقسیم گردیده و به مرور زمان و وضعیت آب هوایی و نوع تکثیر با هم اندک تفاوتی دارند و تمام این نژادها منطقی تر این است که بگوئیم سگ آذربایجانی و تراکم بیشتر آن در کشور ایران شهرستان سراب می باشد . مشخصات سگ سرابی :سگ سرابی با ظاهری جدی ، بزرگ جثه ، قدرتمند ، عضلانی ، همراه با سری بزرگ و یالی در زیر گردن و پوزه و آرواره های قدرتمند و دارای دندان های بزرگ و خیلی محکم می باشد . و برای اینکه برای جنگ از این سگ ها استفاده می شود معمولا گوش های آنها را می برند هر چه ارتفاع و وزن این حیوان بیشتر باشد ارزندتر است .دو نوع پوشش خارجی دارد . پوشش اصلی آن از نوع پرمو بوده که به دلیل تداخل نسلها و تغییرات ژنتیک نوع دوم پوشش کم مو و زبر می باشد بوجود آمده :*سگ سرابی با گام های بزرگ و رها و شل مانند گربه سانان یا مثل یورتمه اسب راه می رود .*بسیار سگ های مقاومی هستند و به گرما ، گرسنگی ، سرما و کمبود ورزش مقاومند و بسرعت خود را بشرایط وفق می دهند .* این سگ ها بر خلاف جثه و هیکل بزرگ دارای چالاکی و استقامت زیادی هستند و حتی با وزن بالا قادر به تعقیب گرگ ، رسیدن ، گلاویز شدن و از پای درآوردن آن هستند و از هیچ خطر و دشمنی نمی هراسند و تا پای مرگ مبارزه می کنند .*آنها دارای پوست ضخیم نسبت به نژادهای دیگر بوده از اینرو دندان حیوان مهاجم به راحتی به آن فرو نمی رود بخاطر این خصوصیات متاسفانه در گذشته و هم اکنون از این سگ ها برای جنگ و نبرد بین همنوعانشان استفاده زیادی شده و می شود .*این سگ ها قادرند تمام نژادهای سگ های ایرانی و خارجی را به راحتی شکست دهند .*در زمان های گذشته از این سگ به خاطر مبارزه خوبش با خرس ها – گرازها و حیوانات وحشی و نترس بودن برای نگهبانی از گله ها و خانه های خود استفاده می کردند .*در نسل های قدیم معمولا پای عقب دارای یک ناخن اضافه در ساقه پا می باشد . چگونگی پیدایش سگ کم مو در نژاد سراب:در دهه 1360 ، در یکی از روستاهای مشرف به کوه های قوشچی میانه ، کدخدای دهی صاحب یکی از بهترین سگ های منطقه سراب بود. این سگ بصورت ناخواسته با یک سگ ماده کم مو متعلق به عشایر قوچ نشین که در فصل بهار در اطراف روستا چادر زده بودند جفت گیری می کند کدخدا برای اینکه توله ها حفظ شوند سگ ماده را تا هنگام وضع حمل نگهداری ...

بسمه تعالی

بسمه تعالیزبان ترکمنی زبانی است که به ما از گذشتگانمان به یادگار مانده است و وظیفه ما در قبال این میراث عظیم حفظ و نگهداری آن است و یکی از عواملی که سبب حفظ این زبان خواهد شد استفاده از نامهای ترکمنی است. در اینجا قصد ارائه نامهای ترکمنی را داریم امیدوارم که مفید شما واقع شودآتا:پدر بزرگ آتا باللی:پدر و پدر بزرگ کوچک ،بزرگ کوچک اندام آتا قلیچ:شمشیر پدرآتا گلدی:پدر آمد،این نام برای اولین فرزندی است که بعد از فوت پدر به دنیامی آید گذارده می شود و چنین است کسی در خاک فرو می رود اما نامش بار دیگر زنده می شود فرزندی که نام مرده را زنده می کند در نزد ترکمن ها از احترام ویژه برخوردار است.آتان:پرتاب کنندهآتلی: سواره صاحب اسبآتیلا:آتا+ایله پدر ایلآرپاچی:صاحب پیشهآرتئق گل:گل زیادی،هنگامی که در خانواده چند دختر به دنیا می آید نام آخرین دختر را چنین می نهند که به معنای دختر بس استآرتا:مقدس ،با صفاآرتیق:افزونآرکا:پشتیبانآرق:جوی آبآسلان:آویخته شدهآغابادر:آقا بهادرآق اویلی: دارنده خانه سفیدآق ببک:نوزاد سفیدآغشام گلین:آنکه در شب آمدهآق گل:گل سفیدآقلی: سفیدیآق منگلی: آنکه خال سفید داردآلا:رنگ نا همنواختآلابای:مرد سرخآلا نقوا:زیبای وحشیآلپ ارسلان:فرزند شیرآلپ تکین:شاهزاده قهرمانآلتن آی:ماه طلاییآلتی:شش از اعداد مقدس ترکمن هاآلتین گلین:عروس طلاییآلماز:الماس ،شمشیر برندهآلما گل:گل سیبآلا گل:گل رنگ Majid Azimi‎