بجنورد 1400
یحیی علوی فرد
تاریخ ثبت دروبلاگ به دوماه قبل تغییرکرده است
قوشمه سازی غریب وتنها
<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />«علی خان یزدانی» راشایدهیچ کس نشناسدولی «علی آبچوری» هنرمند«قوشمه نواز»درخراسان شمالی ازشهرت خاصی برخورداراست فرصتی شدتادرمصاحبه ای کوتاه ازاین پیشکسوت که بیش از60سال است نوازندگی قوشمه این سازدر«غربت» و«تنهایی »مانده رابرعهده دارد سئوالاتی بکنیم که ازاوپرسیدیم: *«شب ، سکوت ، کویر»نوارکاستی بودکه باصدای «شجریان»ونوازندگی شماپرشداین اتفاق چگونه صورت گرفت ؟ - زمانی که برادرآقای محمدرضاشجریان درآشخانه سپاهی دانش بودمن باایشان دوست شدم ، سالیان سال این دوستی ادامه داشت وگاهگاهی به مناسبت های مختلف ، درجشنواره های گوناگون ومراسم فرهنگی که درسراسرکشوربرگزارمی شدبرخوردداشتم تااینکه درسال درجشنواره ای درتهران بودم برادرایشان به من مراجعه کردندوگفتندامشب استادشجریان درانتظارشماهستندودوست دارندشماراببینند، پس ازپایان مراسم جشنواره که چندساعتی ازشب گذشته بودبه منزل ایشان رفتم ، استاد شجریان بسیارمودب بودوباشخصیت من راپذیرفتندوهمان جاباآقای «حسین به بی»که نوازندگی دراصطلاح محلی «الدفی»یا«دایره»رابه عهده داشتندشروع به نواختن کردیم که ضبط شدودرقالب نوارکاست «شب ، سکوت ، کویر»بیرون آمد. خاطره ای هم ازآن شب دارید؟ - زیباترین خاطره ای که دارم این است که من بالباس محلی که برای نوازندگی در جشنواره ای پوشیده بودم نزداستادمحمدرضاشجریان رفته بودم وقتی خواستم چارق هایم راازپایم دربیارم اجازه ندادندگفتند:«باهمان کفش هایتان وارداتاق شود»که این احترام ایشان نه به من ،بلکه به هنربود، به حرمت موسیقی و، وپیشکسوتان بودوگویاخاک پای هنرمندان نیزبرای ایشان ارزش دارد. *یکی ازهمکاران شماکه همیشه درکنارشماست آقای «حسین به بی»است که دراصطلاح محلی«الدفی»یا«دایره»رامی نوازدچگونه باایشان آشناشدید؟ - بیش از50سال است که باایشان کارمی کنم اولین باراورادرروستای «اینچه امند»دیدم که بعدازآن هم دوسه باری برای شرکت درعروسی به آنجارفته بودم وازنزدیک باخصوصیات هنری ورفتاری اوآشناشدم واین ملاقات های کوتاه موجب شدکه 50سال درکنارهم به نوازندگی به پردازیم . *رمزاین رفاقت پایدارچیست؟ - متاسفانه مشکلی امروزدرجمع جوانان هنرمندماوجودداردبه این شکل که گروهی ،تشکیل می دهندباهم درمجالسی برای هنرنمایی حضورپیدامی کنندصاحب مجلس ، مبلغی به آنهامی دهدکه معمولااین پول به طورمساوی بین آنهاتقسیم نمی شودکه موجب کدورت وجدایی می شود. * این مشکل راشماباآقای «به بی» نداشتید؟ - خوشبختانه ، نه ، وشایدباورتان نشودگاهی برای درمجلسی هردونوازندگی کردیم صاحب مراسم یاجشن ...
دعای ترکی (روستای تازه قلعه)
دعایی شیرین و پرمحتوا که در پایان مجلس و قبل از پذیرایی اغلب توسط آقایان محمود نوروزی و کیومرث سهرابی با زبان شیرینی ترکی و بیان شیوادراین روستا قرائت می شود. آند وروق سنی خدای کریم شاه مردان علی ولایتنه آه زهرایه قرب فاطمیه حسن مجتبی سخاوتنه حق یولوندا آخان قزل قانلار کربلاده حسینین شهادتنه تب سجاده ناقه استونده کنده زنجیرنه عبادتنه باقر و جعفر ایله موسی نون عزت و ذلت کرامتنه آند وروق شه خراسانون آهویه اتقه ضمانتنه ظاهر ایله زمانه صاحبنه مهدی عصرین اوز امامتنه او محمد تقی علی النقی حسن عسگری دیانتنه دین اسلام ورگنه وسعت خلق ایرانه لطف ، قل حرکت کسبنه ور بوملتون برکت ناخوش انسانلر شفا ایله هامونون دردنه دوا ایله قرض دار اتمه هیچ مسلمانه خجل اتمه قوناقدان انسانه سنی موسی‌بن جعفرن جانی ایله آزاد اهل زندانی مسجد و منبر بنا ادنه تعزیه صاحبه گلپ گدنه بوعزا اوسته ، کیم چیکر زحمت جمع امواتنه ایله سن رحمت هر کسن حاجت واردور برآورده‌ات ای خدای غفور دشمن دین سن ملول ایله خلقن احساننه قبول ایله زینبن پاره پاره معجرنه ثبت ایله‌سن حسین دفترنه حامی بی وارث و بی اولاد ایله محشرده اولار دلشاد بیزی قهرونن امتحان اتمه رحموه کسمه ناتوان اتمه رحمت ایله جزاده هر کس چون علی‌الخصوص بو اهل مجلس چون قیل بو جمله خدا بهشت برات بر محمد و آل محمد صلوات http://tazehghaleh-heyat.blogfa.com تاریخ ثبت دروبلاگ به یک ماه قبل تغییرکرده /
سه خشتی هایی ازیحیی علوی فرد
بیان نامه سه خشتی ، یکی از قالب های کهن در نزد کُردان خراسان است. این قالب ، بازمانده خسروانی هاست و سابقه چند هزارساله دارد. هزاران شعر سه خشتی ، از نیاکان کُردها ، سینه به سینه نقل شده است و بسیاری از این سه خشتی ها در سال های اخیر گردآوری و منتشر شده است. شاعران معاصر و دوستان کُرد در خراسان که دستی بر آتش ادبیات دارند نیز ، چند سالی است که در این قالب طبع آزمایی می کنند. تنها تفاوت مهم سه خشتی های معاصر کُردی با سه خشتی های سنتی ، این است که گاهی در تعداد هجاها زیاد شده اند. نمونه های سه تایی و مشابه این قالب را در هایکو ، موشحات عربی ، نوعی شعر بلوچی و سه گانی های فارسی (نوخسروانی ها) می توان یافت. در سال های اخیر دوستانی در خراسان ، برای پوشاندن کم کاری های خودشان ، برخی را متهم به سرقت ادبی می کنند. من معتقدم ، به جای غُر زدن ، باید برای شناسایی و رشد سه خشتی های خراسان ، تلاش کرد. غُر زدن کاری را حل نمی کند. دستگاه سه گانی را که دکتر علیرضا فولادی ، برای شعر فارسی معرفی کرده است، می تواند چراغ راه ما باشد. من بر این اساس ، در دو سال اخیر سعی کرده ام که سه خشتی هایی متفاوت از آن چه امروز در خراسان وجود دارد ، به زبان کُردی بسرایم. شاید بتوان با معرفی آن ها ، به جای قالب سه خشتی ، دستگاه سه خشتی را در زبان کُردی معرفی کرد. در سه خشتی مدرن ، شاعر می تواند شعری بسراید که : * در هر وزنی باشد * معانی شعر بدون کم و زیاد در سه مصراع گفته شود * هجاها کم و زیاد شود و در وزن های جدید عروضی گفته شود * به زبان معیار کُردی کرمانجی باشد * و جایگاه قافیه متنوع تر شود اکنون منتظر سه خشتی های مدرن شما به زبان کردی هستیم 1Û2Û3 Sa gilora min “Nebatê” Şaciwana her welatê Dil birin mîna xelatê Yehya Elewî Ferd برای دلبر من “نبات” – ملکه ی زیبایی هر سرزمین- دل را مثل یک هدیه برده اند یحیی علوی فرد 2Û3 Rojekî tarî li dar e Da li ser daran siyayê Pes çima nakin herayê Yehya Elewî Ferd یک روز تاریک برقرار است روی درختها سایه انداخته پس چرا فریاد نمی زنید یحیی علوی فرد 1U2 Ez Kevokek bê per im Aşiqê dar û der im Bê qefes dinya xweş e Yehya Elewî Ferd من کبوتری بی پر و بالم عاشق درخت و فضای باز هستم بی قفس دنیا خوب و خوش است یحیی علوی فرد 1Û3 Bûk û zava dilxweş in Bextewar û rûsipî ne Zikreşên wan rûreş in Yehya Elewî Ferd عروس و داماد دل خوش اند خوشبخت و رو سپید هستند حسودان شان رو سیاه اند یحیی علوی فرد منبع :سایت الله مزار تاریخ ثبت دروبلاگ به دوماه قبل تغییرکرده است
انجمن ادبی عارف بجنوردی 1
آقای یحیی علوی فرد (شاعرکودک ونوجوان)میهمان ویژه : گفتی :" بد است گریه باید همیشه شد شاد"گفتم :" اگر که بد بود آن را خدا نمی داد باید بریزد این اشک تا غصه ای نماند انگار گریه دل را چون حوله می چلاندهمواره اشک و گریه آب و گل من و توست در شادمانی و غم حرف دل من و توست "گفتی :"بد است گریه "گفتم : "همیشه بد نیست چون اشک و گریه گاهی اوج غرور و شادیست " از بس که شادی و غم خورده به اشک پیوند پایان خنده گریه است پایان گریه لبخند آقای حسن روشان : چندیست بی خیال زمین و زمانه ام سنگین شده است باز سرم روی شانه ام دارد غرور ایل مرا باد می برد باید چگونه دل بسپارم به خانه ام؟! زین و یراق اسب پدر را فروختند در هم شکسته هیمنه ی جاودانه ام باور نمی کند پسرم این که مانده بود بر شانه های "روم " رد تازیانه ام باور نمی کند که به دریا رسیده بود " ماهی سیاه " از گذر رودخانه ام ققنوس ها دوباره شکفتند و من هنوز در این طویله دل خوش یک مشت دانه ام باید دوباره مشت خودم را گره کنم عمریست مانده است عبث زیر چانه ام مردم، رها کنید گلوی مرا که من آتشفشانی از تب و شعر و ترانه ام من فکر می کنم که شبی سبز می شود از عمق شانه های زمستان، جوانه ام من فکر می کنم به موازات زندگی باقی است روی ذهن درختان نشانه ام من فکر می کنم به شکفتن رسیده است گل زخم های کوچه و بغض شبانه ام ** من فکر می کنم که نمی ماند این چنین ... آقای سیدمهدی نژادهاشمی: هرچند که در معرض صدها بادیم بر روی زمین خشک و تر افتادیم با نام علی (ع) دوباره بر می خیزیم ما سرو بلند قامت و آزادیم ............. هرچند که دور از حرمش افتادیم محکوم عذاب و داد و بی فریادیم در سینه ی خود هوای مولا داریم شادیم که با ذِکرِ علی (ع)آبادیم ............. برخیز علی (ع) که سجده ی آخر توست وقت سفرو زمان ِ بال و پر توست برخیز و به آسمان نظر کن مولا... مهتاب به خون نشسته فرق ِ سر توست ................... پیشانی تو نشانه ی غیرت توست کعبه نفس و عصاره ی عزّت توست در وقت سحر تمام عالم دیدند خورشید به خون نشسته در حیرت توست آقای ناصررهنما آقای علیزاده آقای کاوه حیدرزاده: رقص کن گندمکم تا که باز نسیم بیاد عطرخوب تنتوبرداره دستای باد رقص کن عروسکم توی چشم من بخند محو ماهت میشه شب درفردارو ببند رقص کن کل زمین زیرپات می لرزه دل تنهایی ماه با صدات می لرزه توی برکه ها ببین قوی تنها اونجاست با همه زیبایی ولی ازدنیا جداست پاهاتوبزن به آب تا که جنبنده بشه شوق زنده بودن تودلش زنده بشه اگه غم داره دلم اگه اون قوی سیاست روی آب تنها تا همیشه تنهاست دنیای ستاره باش روی مرداب بپاش با هزارتا بوسه عشق بده به اون شاد باش! محوکن چشم غمو ...
اسفيدان گنجينه زيبايي ها
اسفيدان گنجينه زيبايي ها<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> ازكنارروستاي سيساب درجاده بجنورد- شيروان ،جاده اي مي گذردكه به روستاي كوهستاني اسفيدان ختم مي شود. سومين باربودكه در10سال اخيربه اسفيدان مي رفتم . درانتهاي جاده اي كه دربالاترين نقطه اسفيدان ومشرف برآن است مي ايستم. لطافت هوا،درختان درون دره اي كه تاچشم كارمي كندقدبرافراشته اند،گنبدو4گلدسته بناي امامزاده ،درخت صندل منحصربه فرد،بقاياي برج هاي قديمي و سكوت حاكم برروستا،مجموعه اي اززيبايي رابه نمايش گذاشته است. زيبايي هاي اسفيدان رابايديك بارازاين نقطه ديدوبعدهريك راجداگانه ازنزديك مشاهده كردولذت برد.برج هاي «تاش قلعه»و«قاريومالاق»،غاردست ساز«خزينه راهه»و«بيجت»بااستالاگميت واستالاگتيت هاي زيباي درون آن ،«بناي امام زاده »و...همه وهمه باشكوهند. گام گذاشتن برسنگ فرش مرتب ومنظمي كه درسال هاي اخيرورودي روستارازيباترساخته است چون پرنيان زيرپاست وقتي شوق ديدن زيبايي هارادردل داشته باشي . دريك روزگرم تابستان ،حرم امامزاده محمدباقر(ع)ازنوادگان امام سجاد (ع)شلوغ و بانويي كهنسال به نام كوكب خانم كه ازنعمت سخن گفتن محروم وخادمه حرم است بامهرباني زائران رااستقبال وبدرقه مي كند. ازديدن خط هاي نستعليق زيباي مرحوم ملامحمدتقي اسفيداني كه 60سال قبل به شكل گچ بري زينت بخش بالاي سردرورودي حرم شده دل نمي كنم كه كوكب خانم مرابه ديدن داخل حرم دعوت مي كند. باشناخت قبلي كه ازبناداشتم براي مسافراني كه ازتهران آمده بودند درمورد بنا وميله اي راكه دردرون سوراخي درديوارگذاشته بودندتوضيح مي دادم كه پيرزن براي تائيدوتكميل گفته هايم ،ميله رابرروي فرش انداخت وبااشاره فهماندبايدخاك نشسته برروي آن راسرمه چشم كردچراكه حرم قداست دارد. گچ بري ها،كتيبه اي به خط ثلث ازمرحوم ملامحمدتقي اسفيداني ،پروازهاي قديمي سقف و...ديدني هستند.فرم بناكه بي شباهت به عالي قاپونيست انتساب بنارابه دوره صفوي كه برتابلويي نوشته شده دورازذهن نشان نمي دهد. باخداحافظي ازكوكب خانم كه مرابا زبان اشاره به نوشيدن چاي تعارف مي كندازحرم خارج مي شوم. باگذشتن ازكنارمزارها،قسمتي ازبناكه به جن خانه معروف است وشيرهاي آب نوشيدني كه چندان شايسته اين مكان نيست به كناردرخت صندل مقابل امام زاده مي روم كه مي گويندعمري بيش ازهزارسال داردوشاخه شاخه آن معطركننده سجاده هابوده است. درهركجاي روستاقدم مي زني عبارت «بفرمائيددرخدمت باشيم»كه طنين مهرومحبت است عطري چون صندل دارد. دركوچه هاي اسفيدان ،گلدان ...
بجنورد در آينه شعر بهار
<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> ((استاد محمد تقي بهار)) در سال 1265 در شهر مشهد به دنيا آمد .مباني ادبيات را نزد پدرش, ميرزا كاظم, متخلص به(( صبوري)) آموخت .پس از آن تحصيلات ادبي خود را نزد(( اديب نيشابوري)) و ديگر استادان پي گرفت. در انقلاب مشروطيت به صف انقلابيون پيوست و با مقاله ها و سروده هاي خود نقش بر‌جسته‌اي ايفا كرد . بهار در همه قالب هاي شعر طبع خود را آزموده ولي در قصيده سرايي كامياب تر بوده است, به طوري كه او را احيا گر قصيده در دوره معاصر مي‌دانند . با توجه به اين نكته كه وي اهل خراسان بوده است ,ما با تورق ديوانش مواردي را كه به شهر بجنورد اشاره داشته بررسي مي كنيم . در سال 1294 ش. در حالي كه بهار در تهران به معالجه دست شكسته خود سرگرم بود, دولت وقتي‌كه به رياست ((محمد ولي خان سپهدار)) تشكيل شده بود, به اصرار مامورين سياسي بيگانه كه از قلم بهار در هراس بودند, شاعر بيمار را تحت الحفظ به خراسان تبعيد كرد. بهار شش ماه در(( بجنورد)) به حكم دولت بازداشت بود . وي قصيده‌ي ((كيك نامه)) كك نامه را كه از نوع ادبي حسبيه (=در زندان سروده)است در زندان اين شهر سرود . بيت زير از آن شعر است: گاهي مرا به خطه بجنوردبي دليل بنشانده به لابه من تسخر آورند بنا به گفته‌ي نويسنده كتاب‌چهار شاعر آزادي(ص271) او در همين شهر قصيده((لوح‌عبرت)) رامي سرايد كه يكي ديگر از آثار ممتاز او ست . در اين چكامه‌ي شيوا اشاره‌هاي فراواني به تاريخ كشور ايران مي بينيم كه بهار آن را چون يك فريضه پيوسته به ياد هموطنان مي آورد. مطلع اين قصيده هم گويا الهام گرفته از يكي از كلمات قصار حضرت امير است. دوران تبعيد ملك الشعراي بهار با سقوط دولت سپهدار اعظم پايان يافت. وي به تهران احضار شد . در اين موقع اين رباعي زيبا را سرود : اي مركزيان گر گل و ريحان خواهيد ور بلبل خوش‌گوي غزلخوان خواهيد يا مركز ملك را به بجنورد كشيد يا آن كه((بهار)) را به تهران خواهيد تبعيد استاد به((بجنورد)) و آشنايي مردم اين شهر با شخصيت موجب گشت كه در انتخابات دوره‌ي چهارم مجلس شوراي ملي از سوي مردم اين منطقه به نمايندگي انتخاب گردد. در سالهاي1302 و 1303 ش . و اواخر سلطنت((احمد شاه قاجار)) استاد بهار شعر(( جمهوري نامه)) را به شيوه‌ي طنز آميز در آن هنگامه سرود كه به نام((ميرزاده عشقي))منتشر شد. بهار در ياداشت هاي خود در باره اين شعر مي نويسد:فقط بند اول و دوم و چهارم و بند ضيا الواعظين لوس ريقو از مرحوم ((عشقي))است و ما بقي از صاحب اين ديوان است . در يكي از بندهاي اين شعر كه از خود اوست ,اين بيت آمده است: زبجنورد وز كاشان و قم و لار تقاضا مي رسد خروار خروار بهار در چكامه‌ي((زندگي شاعر))سر ...
شاعران خراسان شمالی
ازشاعران عزیزخراسان شمالی به خصوص کسانی که درکارگاه شعر(آقای شکارسری)حضورداشتنددودرخواست دارم : ۱- اگرسایت یاوبلاگی دارندلطف کنندبرای پیوندزدن به وبلاگم آدرس آن رابنویسند. ۲- اگرسایت یاوبلاگی ندارندمی تواننداشعاری راکه دوست دارند(حداکثر۵تا)رابنویسندتادرپست «مهمانان مجازی انجمن ادبی عارف»قرادهم.