اشعار مجلس ترحیم

  • مجلس ترحیم

      اين پست و مقام و جاه و دنيا  چون لنگ حموم بوده باشد   امروز به پاي توست بسته  فردا ز كمر گشوده باشد   چون بي خبر از تو مي ربايند  حيثيت تو زدوده باشد   عاقل بود آن كه كسي كه زيرش يك شورت به پا نموده باشد



  • شعر مجلس ترحیم

    مجلس ترحیمدوستی از دوستانم در دورودهمسرش مرد و عزادارش نمودتا عزاداري به رسم آن دیارآبرومندانه گردد برگذارآگهی در روزنامه درج کردختم جانانه گرفت و خرج کردچاي و قهوه ، میوه ، سیگار و گلابلاي خرما مغز گردو بی حسابتاق شال دست باف فومنیتکه حلوا لاي نان بستنیمنقل اسپند و عود کاشمرشربت و شربت خوري ، قند و شکرفرش ابریشم به نقش یا علیقاري و مداح و میز و صندلیترمه و جام و قدح یک در میانگیره ي نقره براي استکانحجله ي سیصد چراغ یک تنیرحل و سی جزء و بلندگوي سونیبر و دیوار خانه صد قلمبیرق و ریسه ، کتیبه با علمدر میان مجلس و ما بین جمعده چراغی زنبوري ، پنجاه شمعقاب کرده وان یکاد و چار قلنصب کرده در میان تاج گلباز تا شادان شود در آن جهانروح آن مرحومه ي خلد آشیانواعظی با فهم و دانا و بلدکرد دعوت تا سخنرانی کند***آشنایان قدیمی و جدیدآمدند از راه نزدیک و بعیداهل و فامیل ریا کار و دغلکاسب و همسایه و اهل محلدوستان با وفا با تربیتآمدند از بهر عرض تسلیتمجلسی با احترام و با شکوهلیک واعظ غایب و او در ستوهگرچه رسما دعوتش بنموده بودلیک شاید جاي بهتر رفته بودمجلسی با آن شکوه و احترامبی سخنرانی نمی گردد تماممجلس با آبرو و با وقاربی سخنرانی بود بی اعتبار***ساعتی بی واعظ و منبر گذشتعاقبت صاحب عزا بی تاب گشترفت و در پس کوچه تا پیدا کندواعظی تا مدح میت را کنددید شیخی با عرقچین و عباریش و نعلین و عصا ، شال و قباگفت: اي دستم به دامانت بیااز غم و غصه رهایم کن ، رهامجلس ختمی است وعظی مختصرپول و بستان ، آبرویم را بخرشیخ از هول حلیم روغنیرفت با سر توي دیگ ده منیآمد و شد در عزایش نوحه خوانطبق عادت هی چاخان پشت چاخانبی خبر کان مرده زن بوده نه مردرفت بر منبر سخن آغاز کرد:کو بري بود از بدي و هرزگیمی شناسم من ورا از بچه گیمن خودم او را بزرگش کرده امکودکی بود و سترگش کرده اممن نمی گویم چرا رنجور بودرازها در بین ما مستور بودوه چه شب هاي درازي را که منصبح کردم با وي اندر انجمنمجلس آراي و سخن پرداز بودبا همه اهل محل دمساز بودما دو جسم و لیک یک جان بوده ایممست و مدهوش و غزل خوان بوده ایماو نه تنها بر منش ایثار بودمطمئنم با شما هم یار بودما به او احساس دیرین داشتیمخاطرات تلخ و شیرین داشتیمآتشی در این هواي سرد بودجمله مردان را دواي درد بودنازنینی رفته است از بین مااز کجاي او بگویم با شماهر شب جمعه بداد از پیش و بسبر گدیان نان و خرما و عدسیاد باد آن شب که خود را باختمدست را درگردنش انداختمزیر گوشش نرم کردم زمزمهدرد دل کردم به او یک عالمهسر به زانویش نهاده سوختمچشم در چشمان شوخش دوختمدست خود را بر سر و گوشم کشیداز سر رافت درآغوشم کشید***تا رسید این جا ...

  • اشعار مجالس ترحیم

    گلچین روزگار    از شاخ عمر مرغ جوانی پرید و رفت                                                              نگرفت انس با من و دوری گزید و رفت آن همدم قدیم که نامش شباب بود                                                                برخاست از کنارم و دامن کشید و رفت روزم سیاه شگت که آن آفتاب عمر                                                                   شد همچو ابراز نظرم ناپدید و رفت یارب مگر چه دید خطا آن بهار عمر                                                     کز پیش من چو آهوی وحشی رمیده و رفت  گفتم مگر به ناله ی من رحمت آورد                                                               نشنید ناله های مرا یا شنید و رفت     یارن همه رفتند          از بزم جهان باده گساران همه رفتند                                                                       ما با که نشینیم که یاران همه رفتند نی کوهکن بی سرو و پاد ماند و نه مجنون                                                 از کوی جنون سلسله داران همه رفتند زین باغ شهیدان تو با گریه ی جانسوز                                                               ماتم زده چون ابر بهاران همه رفتند  از دست غمت بی سرو پایان همه مردند                                                          با داغ وفا سینه فکاران همه رفتند ز آن طوطی طبع تو خموش است غزالی                                                          کائینه دلان نکته گذاران همه رفتند     مصیبت پدر   ای پدر از غمت بی قرارم ، سر به روی مزارت گذارم                                                                                       سربر آرای گلم از دل خاک ، بی تو گشته خزان نو بهارم   رفته از کف قرار و شکیبم - شد غم و غصه آخر نصیبم                                             ای پدر ای پدر ای پرد جان   من که از غصه ات در خروشم ، کی صدای تو آید به گوشم                                                                                     باورم شد لباس مصیبت ، باید اندر عزایت بپوشم بی تو تنها شدم ای پدر جان - صید غم ها شدم ای پدر جان                                   ای پدر ای پر ای پدر جان   خسته جان بی قرار تو هستم ، گرد شمع مزار تو هستم                                                                                با غم و غصه ها آشنایم ، تا سحر در کنار تو هستم ای توان و امیدم پدر جان - بین چه غمها کشیدم پدر جان                                      ای پدر ای پدر ای پدر جان   غم گرفته فضای دلم را ، چهره حق نمای دلم را                                                                                               بی تو دنیا شکسته دلم را ، گوهر ...

  • اشـعـار پنـدیــات

    هر که چون گل به جهان ساده و خوشرو باشد دل صاحب نظران شیفته ی او باشد همچو گل اهل نظر دست به دستش ببرند هر که خوش سیرت و خوش صحبت و خوش خو باشد آدمیت به سخندانی و فضل است و کمال نه همین صورت و چشم و لب و ابرو باشد گر تو را خصلت نیکو است چه حاجت به بهشت که بهشت تو همان خصلت نیکو باشد تیز بین باش که در پیچ و خم کار جهان نکته هایی است که بارک تر از مو باشد تا تو را قوت بازو است مکش منت خلق منت ار می کشی آن به که ز بازو باشد خوش بیارام به صحرای قناعت کآنجا زیر سر خار مغیلان چو پر قو باشد چند آری به زبان آنچه تو را در دل نیست مرد باید به جهان یکدل و یکرو باشد بد مکن اینهمه با خلق که در روز حساب سنجش نیک و بد ما به ترازو باشد     برادر جان برادر جان! اجل در هر نفس با ماست، باور کن نشان مرگ در هر عضو ما پیداست، باور کن رفیقان را وفایی نیست در دنیا ولی بشنو  از آنان بی وفاتر با تو این دنیاست، باور کن  اگر خلق جهان گردند یار آدمی، بالله  چو انسان از خدا گردد جدا، تنها ست، باور کن  گنه بسیار کردی و نمی دانی پس از مردن  هزارت شیون و فریاد و واویلاست، باور کن  تو در دریای هستی، روز اوّل قطره ای بودی  کنون درحرص سیم و زر دلت دریاست،باورکن  بزرگ عالمت دیدم ولی از بس شدی کوچک  تو گشتی بنده و دنیا تو را مولاست، باور کن  بنای خانة آمال کردی بر پل دنیا  سرای جاودانت عالم عقباست، باور کن  به روی کوه سیم و زر گرسنه می بری بر سر کجا؟  کی سیر خواهی شد،خدا داناست،باور کن ز قصر و باغ و مال و ثروت و املاک و آبادی  به وقت کوچ کردن یک کفن با ماست، باورکن  تو هم “میثم”! بسان اهل دنیا عبد دنیایی   دنیا چو یک دم است که آغازش آخر است هفتاد سال عمر ز یک لحظه کمتر است آینده نیامده اش جز سراب نیست بگذشته یادواره داغ مکرر است عمر گذشته پشت سر و مرگ پیش پا کوه گنه به دوش و اجل در برابر است جز یک کفن نمی بری از کل هست خویش گیرم که کوه ها به سر دستت از زر است دنیا! سرت به خاک و قدت خم که دیده ام هر کس که شد برای تو خم، خاک بر سر است ما راست خواب غفلت و دنیا بود شبی تا چشم خویش بازکنی، صبح محشر است حقّ ضعیف می بری و فخر می کنی؟ انگار می کنی عملت فتح خیبر است باور کنیم روز قیامت دروغ نیست مائیم و دادگاه و خداوند داور است هر صبحدم که چشم گشایی به هوش باش شاید که عمر طی شده و روز آخر است “میثم” اگر خدات نبخشد، چه می کنی؟ هر چند عفو او ز گناهت فزون تر است     اگر جانان نبود از جان چه حاصل؟ وگر جان رفت از جانان چه حاصل؟ وصالی گر نباشد آخر کار مرا از گریه هجران چه حاصل؟ در دل را به روی دوست بستی تو را از دیده گریان چه حاصل؟ تو که دینت بود دینارو درهم دگرازدین و از ایمان چه ...

  • مجلس ترحیم پدر استاد محمد رضا شجریان

    قسمتی از تلاوت استاد محمد رضا شجریان در مجلس ترحیم پدرشان که از اساتید پیش کسوت قرآن مشهد بودند در جلسه مرکزی جامعه قاریان قرآن مشهد ( مسجد کرامت ) دانلود

  • اسراف کاری در مجالس ترحیم

    نمی دونم می دونید که غذاخوردن خونه صاحب عزا کراهت داره، یعنی چی ؟؟؟ ما یه دستورات دینی داریم که به طور کلی تغییر کرده و یا به طور کلی تحریف شده، مثلا: وقتی یکی از اعضاء یه خانواده ای از دنیا می رود، و آن خانواده عزادار می شوند، جهت پذیرایی از میهمانان در مجالس ترحیم و اتعزیه و ختم بسیار به زحمت می افتند، دستورات اسلام این است که مستحب است آشنایان و همسایه ها و اقوام خانواده صاحب عزاء، غذا تهیه کنند و به خانه او ببرند و نگذارند او غذا و طعام طبخ کند و بپزد و یا تهیه اطعام مهمانانش را ببیند، لذا خوب است که آشنایان به جهت رعایت حال خانواده عزادار مراعات حال او را بکنند و لا اقل بر غم از دست دادن عزیزشان، غم خرج و مخارج مجالس ختم را نیفزایند، لکن رسم و رسومات و آداب خرافی و بی اساس چیز دیگری را ایجاب می کند و متاسفانه کسی جرات مخالف و احیای سنت الهی را ندارد و معمولا در این موارد به جهت حفظ آبرو، خانواده عزادار مجبور می شود با قرض و وام این مخارج را به عهده بگیرد و از زیر بار این مسئولیت سنگین، شانه خالی نکند.امروز برای نماز ظهر رفتم مسجد و حسینیه ای که امام جماعت آن هستم، قبل از نماز در ساعت صبح، مجلس ختمس برگزار شده بود، وارد مسجد شدم با صحنه ی عجیبی مواجه شدم، چند دسته گل بزرگ و گران قیمت برای عرض تبریک داخل مسجد قرار داده بودند وقتی این منظره را دیدم بسیار ناراحت شدم چرا که این کارها حرام است زیرا اسراف و تبذیر است، و برای اداء احترام و عرض تسلیت یک کار حرام و ناپسند را با هزینه گزاف و سنگین انجام می دهند، یکی نیست بگوید: بابا به جای این کار هزینه این گل هایی که یک روزه پژمرده می شود و باید همه آنها را دور ریخت و حتی لاشه آنها به هیچ کار دیگری نمی آید، همان مبلغ را خیرات کنید. ثواب بیشتری گیر میت مرحوم می آید.آنچه بیشتر انسان را می آزارد این است که از طرفی کمک به خانواده صاحب عزاء در برگزاری مجالس به فراموشی سپرده شده است، اما این خرجهای الکی و بیهوده رسم شده است و نشانه شخصیت و فرهنگ و کلاس و مد شده است و اگر کسی مخالفت کند انگ متحجر به او می زنند . . . العیاذ بالله البته من به صاحب عزاء و مهمانانش تذکر دادم و سکوت نکردم چون نهی از منکر واجب بود اما این را گفتم تا دوستان بازدید کننده عزیز نیز این موضوع را متذکر شوندیا علی و من الله التوفیق فی جمیع الامورمنبع : وبلاگ شخصی حجت الاسلام علی فروتن

  • آسیب شناسی مجالس ترحیم

    آسیب شناسی مجالس ترحیم سلام.این مطلب با عنوان «گامی در آسیب شناسی مجالس ترحیم » در دوهفته نامه سرو کاشمر منتشر شد:   چندی است که در برخی از روستاها شاهد همت اهالی در جلوگیری از توزیع انواع برگه های تسلیت در پُرسه ها و جلسات عزداری و بزرگداشتهای اموات هستیم. بزرگان این آبادیها اهالی را دعوت به صرفه جویی و هزینه کردن برای خیرات و شادی روح درگذشتگان کرده اند.در کاشمربازاندیشی اصلاح‌گرایانه پیرامون مراسم ترحیم مردم ؛ همانند کم کردن از هزینه ها و تعداد مجالس طاقت‌فرسای بی‌پایه و پرهزینه آن قابل بررسی است. شاید تصور کنید این مسایل جزو فرهنگ عامه بود و از ویژگیهای منطقه است؟ جالب است بدانید بیشتر این آداب و رسومی در گذشته رایج نبوده و امروزه در "عرف" دیده میشوند. عرف "توافقی ناگفته" است. عرف دنیای حُجب و حکمت‌های مرموز و نانوشته است. عرف "مجموعه‌ای رفتاری ـ پنداری‌" (عینیت‌ها و ذهنیت‌ها) است که تطابقی با مناسک دین و آموزه‌های ملی ندارد. دستورهای عرفی سررشته منطقی امور زندگی را از اختیار آدمی خارج می‌کنند. مطابق با سفارشات ارزشمند دین پاک و مبین اسلام، در صورت بروز چنین مصیبت اندوهناکی، این بستگان و همسایه‌ها هستند که موظف به خدمتگزاری بوده و حتی تا سه روز طعام خانواده متوفی را نیز تامین نمایند. این توصیه اسلامی مقایسه شود با تشکیلات دراز و طویل برپایی مراسم ترحیم من درآوردی و متکثر فعلی. ضرورت اصلاح وقتی بیشتر احساس و نمایان می‌شود که سنجیده و دیده شود در این گونه اعمال چقدر عرف و شرع از هم فاصله گرفته‌اند و چقدر در زندگی مردم مزاحمت ایجاد می‌‌شود. شاید برخی در وهله اول متعجب شوند وقتی بشنوند که معتبرترین سند در خصوص تاریخ و فرهنگ هر شهری اطلاعات متنوع فراوان (ولی نهفته و پراکنده)، قابل دسترسی و جمع‌آوری از قبرستان همان شهر است. دین و مذهب رایج در قدیم و امروز، حادث شدن بلایای طبیعی، وقوع جنگ‌ها، شیوع بیماری‌های مهلک همه‌گیر، نام‌های خانوادگی اصیل و قدیمی، حرفه‌ها و مشاغل رایج در گذشته، میزان تمول خاندان‌ها، توان مالی فعلی مردم (بویژه در تهیه رنگ و جنس سنگ و حجاری و نقوش آن)، میزان وابستگی و اعتقادات عاطفی میان بازماندگان و متوفی، زیبایی‌شناسی عمومی در تزیین مقابر، تنوع و تفاوت‌های ظاهری موجود مابین قبور قدیمی و جدید، خوردنی‌هایی که بنا به رسم هر اقلیم نذر و توزیع می‌شوند، تعیین ایام و روز خاص هفته به جهت سرکشی به مقابر، میزان هزینه کرد و توجه دست‌اندرکاران نسبت به قبرستان (استقرار وسایل آمد و شد و ارایه خدمات بهداشتی و شهری) و ... اشاره‌ای به بخشی از این دست اطلاعات ...

  • کتاب اشعار مجالس ترحیم

    دانلود کتاب اشعار مجالس ترحیم حجم : 32.27 mb دانلود