پارک جمشیدیه

پارک جمشیدیه در میان دیواره‌های سنگی کوه کلک چال‌، باغ دولو، خیابان جمشیدیه و جاده کلک چال قرار دارد، و فاصله آن از خیابان نیاوران ۱۸۰۰ متر است‌.

پارک در ابتدا ، باغ مهندس جمشید دولو قاجار بود اما وی بعدها، باغ را به همسر محمدرضا پهلوی (فرح‌) بخشید. ابتدا قرار بود که باغ سرای سالمندان شود، اما با تغییر تصمیم در سال ۱۳۵۶، به پارک تبدیل شد.

مساحت پارک حدود ۶۹۰۰۰ متر مربع و تا به حال دو بار بازسازی شده است‌. آخرین بازسازی درسال ۱۳۷۴، صورت گرفت و طی آن پارک فردوسی با مساحت ۱۶ هکتار از سوی رئیس جمهور وقت به آن اضافه شد.

از مهم‌ترین ویژگی این پارک وجود خانه‌های فرهنگی به ترتیب از پایین به بالا شامل خانه آذربایجان‌، خانه کردستان‌، خانه ترکمن و خانه زاگرس (ایلات‌) است که در آن‌ها با غذاها و موسیقی محلی از علاقه‌مندان پذیرایی می‌شود.

باغ وحش سنگی و هم‌چنین دو بز فلزی ساخته شده به دست مش اسماعیل از جمله تزیینات پارک به حساب می آید. پارک جمشیدیه دارای چهار در ورودی است و ارتفاع در ورودی اول تا سطح زمین ۱۸۲۰ متر و بالاتر از آن ۲۱۰۰متراست‌.

فضای طبیعی پارک جمشیدیه، که از تلفیق دو عنصر طبیعی سنگ سیاه و گیاه شکل شده است، با تخته سنگ های کوچک و بزرگ در گوشه و کنار مجسمه های سنگی و فلزی برکه ها و آبگیرها و انبوه درختان سر سبز از خصوصیاتی منحصر به فرد برخوردار است.

از ویژگی های اصلی این پارک دریاچه و آبشار مجاور آن است که جلوه ای خاص دارد. فضای سبز این پارک در برگیرنده حدود ۱۶۰۰۰ درخت و درختچه است. قفس های نگهداری پرندگان از دیگر امکانات جالب توجهی است که برای تفریح کودکان فراهم آمده است.

مراکز فرهنگی - هنری پارک جمشیدیه شامل ساختمان کتابخانه، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و سالن آمفی تئاتر، به مساحت ۷۰۰ متر مربع، و نگارخانه می باشد که در جای جای این پارک به چشم می آیند. این پارک ۲۵ سرویس بهداشتی است که در نقاط مختلف پارک مهیا شده است.