حسابداری رشد

اساسا حسابداری رشد به سه متغیر خروجی اقتصاد تقسیم می شود: تغییرات در سرمایه، نیروی کار و بهره وری کل. دو مورد از این متغیرها یعنی سرمایه و نیروی کار، مستقیما عوامل قابل مشاهده رشد یا سقوط در اقتصاد هستند که تحت قوانین مدل حسابداری رشد کنترل می شوند.

مورد سوم عامل بهره وری کل است که مستقیما قابل مشاهده نیست. بنابراین، روش هایی که در آینده بیان خواهد شد، برای کنترل عامل بهره وری کل در نظر گرفته می شود. ریاضیات در حسابداری رشد، بر مبنای نسبت رشد است. اگر نرخ رشد نسبی سرمایه، نیروی کار و جمع خروجی های اقتصادی محاسبه شوند، معادله رشد قادر خواهد بود تا نرخ رشد عامل بهره وری کل را محاسبه کند. این موضوع تابع بسیار مهم رشد در حسابداری است، زیرا عامل بهره وری کل، قابل مشاهده نیست و نیاز به محاسبات ریاضی دارد. هر قسمت از تولید ناخالص داخلی (GDP) که ناشی از جنبه غیر قابل مشاهده عامل بهره وری کل است، باقیمانده سالو نامیده می شود.

این باقیمانده ها می توانند به پیشرفت فناوری که منجر به افزایش در بهره وری می‎شود، نسبت داده شوند. فناوری در حسابداری رشد، محدود به ماشین آلات نیست، در واقع در برگیرنده نیروی کار سازمان، قوانین دولتی و سطح سواد است. بنابراین پیشرفت فناوری بسیار ساده و آزادانه تعریف شده است که به اقتصاددانان اجازه می دهند عوامل متعددی را در آن بگنجانند.

این در حالی است که معمولاعوامل متعدد به حساب گرفته نمی شوند. به علاوه با پیشرفت فناوری، سازندگان و تولیدکنندگان قادر هستند تا خروجی های بسیاری با مقادیری از ورودی های مشابه را به کارگیرند که منجر به سطوح بالایی از بهره وری می شود.

نتایج اولیه حاکی از آن است که تمام رشد اقتصاد از طریق تغییرات در سرمایه، جمعیت، فشار نیروی کار و سایر عواملی که مستقیما قابل مشاهده هستند، قابل کنترل نیست. به این ترتیب، پیشرفت های فناوری که آزادانه و به سادگی توصیف شده اند، در حقیقت سطوح بهره وری را افزایش می دهند. در واقع این افزایش ها منجر به رشد اقتصاد در سطح ملی می شود.

حسابداری رشد

مطالب مشابه :

ریز مکالمات تلفن ثابت

خدمات اعلام شماره تلفن همراه در شبکه 118

استهلاک در حسابداری

حسابداری رشد

تحویل کارت به مرزنشینان