دارو67- درمان عفونت‌هاي ادراري در کودکان

PDF متن کامل مقاله

عفونت‌هاي ادراري تنها در کشور آمريکا ساليانه حدود 4/2 تا 8/2 درصد از کودکان را گرفتار مي‌کنند و مسبب بيش از 1/1 ميليون ويزيت پزشکي در سال هستند. در هر سال در اين کشور هزينه‌هاي بيمارستاني کودکان مبتلا به پيلونفريت بيش از 180 ميليون دلار در نظر گرفته شده است...

تشخيص عفونت ادراري در کودکان اغلب دشوار است زيرا کودکان با علايم غيراختصاصي نظير تب، بي‌اشتهايي، استفراغ و تحريک‌پذيري نزد شما آورده مي‌شوند.

برخلاف بزرگسالان، يک عفونت حاد ادراري در کودکان ممکن است به زخم‌هاي کليوي و فشارخون بالاي ثانويه بينجامد. بنابراين تشخيص به موقع و شروع درمان در يک عفونت اوليه يا راجعه، نقش مهمي را در پيشگيري از اين عوارض بازي مي‌کند. بسياري از بيماران را مي‌توان با تجويزآنتي‌بيوتيک‌هاي خوراکي درمان کرد. هرچند که درنوزادان نارس، بيماران بدحال و افرادي که توانايي تحمل درمان خوراکي را ندارند، آنتي‌بيوتيک‌هاي تزريقي تجويز مي‌شود.

تخمين شيوع دقيق عفونت‌هاي ادراري در کودکان دشوار است زيرا تشخيص اين بيماري تحت تاثير عوامل مختلفي نظير روش جمع‌آوري ادرار و تست‌هاي آزمايشگاهي مورد استفاده قرار دارد. مهم‌ترين عوامل دخيل در شيوع اين بيماري عبارتند از سن و جنس بيماران. نارس بودن و وزن کم هنگام تولد از ديگر عواملي هستند که باعث شيوع بيشتر عفونت‌هاي ادراري در مقايسه با نوزادان عادي مي‌شوند. عود عفونت ادراري در دختران شايع است و احتمال آن طي ماه اول پس از وقوع عفونت اوليه در بالاترين حد قرار دارد. شايع‌ترين پاتوژن مسبب عفونت ادراري در کودکان، اشريشياکولي است که به طور کلي 80 درصد از موارد عفونت و بيش از 90 درصد از عفونت‌هاي اوليه را در بيماران سرپايي شامل مي‌شود. پاتوژن‌هاي ديگري نظير سودومونا آئروژينوزا، کلبسيلا پنومونيه، گونه‌هاي مختلف پروتئوس، گونه‌هاي مختلف انتروباکتر و گونه‌هاي مختلف انتروکوکوس نيز به عنوان عوامل مسبب عفونت ادراري شناخته شده‌اند. در بيماران مبتلا به ناهنجاري‌هاي مجاري ادراري يا نقض عملکرد دستگاه ايمني، ارگانيسم‌هايي نظير استافيلوکوکوس اپيدرميس، هموفيلوس آنفلوانزا و استرپتوکوکوس گروه B، مسبب بيماري است. عفونت ادراري قارچي در بيشتر موارد توسط کانديدا آلبيکن ايجاد مي‌شود. بيشتر موارد عفونت ادراري در زنان بزرگسال ناشي از عفونت با اي‌کولاي يا استافيلوکوکوس ساپروفيتيکوس است.

درمان

هدف درمان عفونت ادراري حاد، ريشه‌کني عفونت، پيشگيري از اوروسپسيس و کاهش آسيب کليوي احتمالي است. درمان تجربي با يک آنتي‌بيوتيک- بر اساس ميزان شيوع پاتوژن‌ها- آغاز و پس از آماده شدن نتيجه کشت و تعيين حساسيت آنتي‌بيوتيکي، در مورد آنتي‌بيوتيک مذکور تجديد نظر مي‌شود. در بيماران با ناهنجاري‌هاي زمينه‌اي يا سابقه عود عفونت ادراري، پاتوژن‌هاي نامعمول يا نقص دستگاه ايمني، تجويز آنتي‌بيوتيک‌هاي وسيع‌الطيف الزامي است.

درمان سرپايي: آنتي‌بيوتيک‌هاي خوراکي در درمان سرپايي عفونت ادراري شامل سيستيت و پيلونفريت حاد موثر است. درمان به‌موقع پيلونفريت حاد به?ويژه در کودکان
کم سن و سال، براي پيشگيري از آسيب کليوي ضروري است. تجويز سفالوسپورين‌هاي خوراکي نيز ممکن است مناسب باشد، هرچند پزشکان بايد بي‌اثر بودن اين گروه دارويي را بر عفونت انتروکوکال در نظر داشته باشند. تجويز تجربي آموکسي‌سيلين و تري‌متوپريم/سولفامتوکسازول به دليل ايجاد مقاومت آنتي‌بيوتيکي در اي‌کولاي محدود شده است. سازمان غذا و داروي آمريکا اخيرا تجويز سيپروفلوکساسين را در عفونت‌هاي ادراري عارضه‌دار و پيلونفريت مورد تاييد قرار داده اما به دليل عوارض اين دارو بر مفاصل و بافت‌هاي اطراف آنها، سيپروفلوکساسين درمان خط اول عفونت ادراري در کودکان نيست.

مدت زمان ايده‌آل درمان خوراکي در کودکان مشخص نشده اما مطالعات نشان داده‌اند که خطر عود عفونت ادراري در رژيم درماني تک‌دوز يا يک روزه در مقايسه با رژيم‌هاي سه تا چهار روزه بيشتر است. در کودکان با سابقه پيلونفريت يا ناهنجاري‌هاي مجاري ادراري، يک رژيم درمان آنتي‌بيوتيکي حداقل 10 روزه توصيه مي‌شود.

درمان بستري: در کودکان با تشخيص عفونت‌هاي ادراري در مواردي که علايم شدت مي‌يابند، بستري بيمار و درمان با آنتي‌بيوتيک وريدي ضروري است. در نوزادان کم سن و سال که با علايم توکسيک ارجاع داده شده‌اند، دچار کم‌آبي شديد هستند و استفراغ يا عدم تحمل داروهاي خوراکي داشته‌اند نيز بستري و شروع آنتي?بيوتيک تزريقي الزامي است. اخيرا مطالعه‌اي که روي درمان وريدي عفونت ادراري در بيمارستان در کودکان زير شش ماه انجام شده، نشان داده که ميزان شکست درماني در درمان سه و چهار روزه يکسان است. تجويز آنتي‌بيوتيک‌هاي وريدي بايد حداقل سه روز پس از منفي شدن کشت خون يا حداقل 24 ساعت پس از برطرف شدن علايم ادامه يابد. در بيشتر بيماران بستري 24 تا 48 ساعت پس از شروع درمان، بهبودي حاصل مي‌شود که در اين صورت مي‌توان آنتي‌بيوتيک خوراکي را جايگزين تزريقي کرد و درمان را هفت تا چهارده روز ادامه داد.

درمان موثر عفونت‌هاي ادراري براي پيشگيري از عوارض طولاني‌مدت الزامي است زيرا عفونت ادراري حاد در کودکان ممکن است به آسيب کليوي بينجامد. زخم و آسيب کليوي شايع‌ترين علت شناخته شده فشارخون بالا در کودکان است. بنابراين پيشگيري به‌خصوص در نوزادان با سابقه قبلي ضروري است.

پيشگيري از عفونت هاي ادراري

درمان‌هاي آنتي‌بيوتيکي پيشگيري کننده از عفونت ادراري براي جلوگيري از آسيب و زخم‌هاي کليوي ضروري است. دوز پيشگيري درمان‌هاي آنتي‌بيوتيکي يک چهارم تا يک دوم دوز درماني عفونت‌هاي ادراري است. داروي مناسب به شکل خوراکي تجويز مي‌شود. انتخاب آنتي‌بيوتيک پروفيلاکتيک مناسب بايد بر اساس الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيکي در آن منطقه انجام شود.

درمان پيشگيري کننده بايد در کودکان با سابقه عود عفونت ادراري، ناهنجاري‌هاي مجاري ادراري، نقص دستگاه ايمني يا انسداد نسبي ادرار تا برطرف شدن کامل عامل زمينه‌ساز ادامه يابد. شواهدي دال بر برتري آنتي‌بيوتيک تک دوز در پيشگيري از عفونت ادراري وجود ندارد. به ياد داشته باشيد که سفالوسپورين‌ها را نبايد در مبتلايان به ناهنجاري مجاري ادراري براي پيشگيري تجويز کرد. اخيرا يک مطالعه نشان داده که تجويز پروفيلاکتيک سفالوسپورين‌ها شيوع پاتوژن‌هاي مجاري ادراري مقاوم به چند آنتي‌بيوتيک را افزايش مي‌دهد.
تري‌متوپريم/سولفامتوکسازول براي پيشگيري از عفونت ادراري در کودکان با ناهنجاري‌هاي مجاري ادراري ارجح است.

در آخر ذکر اين نکته ضروري است که آنتي‌بيوتيک‌هاي مورد استفاده در درمان اولين عفونت ادراري نوزادان نبايد براي پيشگيري تجويز شوند.

منبع: نشریه سپید شماره ۲۵۳

دارو67- درمان عفونت‌هاي ادراري در کودکان

مطالب مشابه :

التهاب واژن(دستگاه تناسلی زنانه) به علت عفونتهای واژنVaginitis

عفونت زنان - همه چیز درباره ی ترشحات واژن

غربالگری و درمان عفونت‌هاي آميزشي در بارداري

عفونت - ترشحات واژن

عفونت ادراری

درمان عفونت وپیشگیری

عفونت‌هاي ادراري راجعه در زنان

دارو67- درمان عفونت‌هاي ادراري در کودکان

ترشحات و عفونتهای دستگاه تناسلی زنان