سفر به عمان

امسال تعطیلات عید قربان و روز ملی کشور امارات با هم مقارن شد و نتیجه آن یک تعطیلی ده روزه برای مدارس و سه چهار روزه برای ادارت و شرکتها بود ٬ و این برای ما که سفر را (هر چند کوتاه) دوست داریم بهانه خوبی بود . مدتها بود که دلمان می خواست کشور عمان را که در همسایگی ماست ببینیم و از طرفی سالها بود که سفر زمینی نرفته بودیم این بود که وقتی آقای پدر پیشنهاد سفر به کشور عمان از راه زمینی را داد من خیلی خوشحال شدم . در سفر راهها را خیلی دوست دارم ، چه پیاده و چه سواره ... گشت و گذار در مکانهایی را که تا بحال ندیده ام برایم خیلی جالب است و به آسانی از دیدن یک کوچه قدیمی یا بازار سرپوشیده ذوق زده می شوم ... این بود که فکر یک سفر زمینی بعد از این همه سال خیلی وسوسه انگیز بود .

صبح روز پنجشنبه به راه افتادیم با این خیال خوش که در نهایت 5 ساعت دیگر به مسقط (پایتخت عمان) خواهیم رسید ولی زهی خیال باطل ... مرز غلغله بود ! انگار تعداد قابل توجهی از ساکنان امارات با ما همسفر شده بودند و راهی عمان بودند ... حدود یک ساعت و چهل و پنج دقیقه در مرز خروجی امارات در صف ایستادیم تا مهر خروج در پاسپورتمان زده شد ! حوالی ظهر بود و مکان مربوطه سقفی نداشت و ملت خسته و گرمازده و کلافه بودند از غرغرهای محمد چیزی نمی گویم که هر 5 دقیقه یکبار یادآوری می کرد که این آخرین بار است که به سفر زمینی می آید و نمی فهمد که چرا ما سفر هوایی راحت و آسان را ول کرده ایم و خودمان را در این دردسر انداخته ایم ... از آنجا که به راه افتادیم امیدوار بودیم که سختیها به پایان رسیده باشد ولی در مرز ورود به عمان با جمعیتی چند برابر مواجه شدیم که برای گرفتن ویزای ورود به عمان در صف بودند ... قیافه همه ما خیلی دیدنی بود چون می دانستیم راه برگشت هم فرقی نمی کند و عمانی ها هم دارند به امارات می روند و مرز ورودی امارات هم همینقدر شلوغ است ! در همین اوضاع و احوال حیران بودیم که آقای پدر با دوستی در کشور عمان تماس گرفت و با استفاده از بند پ (همان پارتی) در مدت کوتاهی ویزای عمان در پاسپورتمان مهر شد ! دروغ است اگر بگویم در ان لحظه خوشحال نبودم ولی همزمان به شدت احساس شرمندگی و عذاب وجدان می کردم و در فکر ملتی بودم که در صف ایستاده بودند و به احتمال زیاد سه ساعت دیگر هم نوبتشان نمی شد .

بقیه راه را با آرامش و کمی احساس گناه طی کردیم تا به هتل (AL BUSTAN PALACE MUSCAT) که خارج از شهر مسقط واقع شده رسیدیم . هتل در واقع قصر بسیار زیبا و باصفایی است که در سال 1985 برای سکونت سران کشورهای حاشیه خلیج فارس که برای شرکت در کنفرانس سالانه به مسقط آمده بودند ، ساخته شده و بعد از آن تبدیل به هتل شده است . راه رسیدن به هتل کوهستانی است ولی خود هتل در کنار دریا واقع شده . اتاق ما در طبقه سوم واقع شده بود و از تراس آن منظره فوق العاده زیبایی چشم را نوازش می کرد .

در سرتاسر قسمت جلو بنای هتل دریاچه مصنوعی زیبایی وجود دارد که عمق آن کم است ولی جان می دهد برای بازی و آب تنی . محوطه جلو ساختمان پوشیده از چمن و درختان نخل ، استخر و فواره های زیبا است و در انتها دریاست که صدای امواجش در آوای آرامش بخش فواره ها و جیر جیر جیرجیرکها گم می شود . در سمت راست و چپ بخشهایی از کوه که هتل وسط آن بنا شده پیداست . در جای جای حیاط وسیع و باصفا صندلی های مخصوص آفتاب گرفتن وجود دارد که در طول روز پر از اروپایی های آفتاب ندیده است . حال و هوای محیط آنقدر دلنشین است که بیشتر ساکنین هتل تمام روز را در محوطه و ساحل می گذرانند . این هتل آنقدر زیبا بود که هیچ کدام از ما علاقه چندانی برای ترک آن و رفتن به شهر نداشتیم ولی در این مدت چند باری به شهر رفتیم و مسجد سلطان قابوس و بازار قدیمی شهر را دیدیم . دو صبح دل انگیز و زیبا را هم در ساحل دریا گذراندیم و من بعد از مدتها یک دل سیر دریا و امواجش را نگاه کردم و به آوای شیرینش گوش سپردم .