مجموعه احادیث با موضوع نیکوکاری و سخاوت

بسم الله الرحمن الرحیم.
چند حدیث رو در مورد احسان و نیکوکاری و سخاوت براتون جمع آوری کردم که امیدوارم لذت ببرید

حدیث (1) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

اَلصَّدَقَةُ عَلى وَجهِها وَاصطِناعُ المَعروفِ وَ بِرُّ الوالِدَينِ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ تُحَوِّلُ الشِّقاءَ سَعادَةً وَتَزيدُ فِى العُمرِ وَ تَقى مَصارِعَ السُّوءِ؛
صدقه بجا و نيكوكارى و نيكى به پدر و مادر و صله رحم، بدبختى را به خوشبختى تبديل و عمر را زياد و از مرگ بدجلوگيرى مى كند.

نهج الفصاحه، ح 1869

حدیث (2) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

عَلَيكُم بِالصِّدقِ فَاِنَّهُ مَعَ البِرِّ وَ هُما فِى الجَنَّةِ وَ ايّاكُم وَ الكِذبِ فَاِنَّهُ مَعَ الفُجورِ وَ هُما فِىالنّارِ ؛

شما را سفارش مى كنم به راستگويى، كه راستگويى با نيكوكارى همراه است و هر دو در بهشت اند و از دروغگويى بپرهيزيد كه دروغگويى همراه با بدكارى است و هر دو در جهنم اند.

نهج الفصاحه، ح 1976

حدیث (3) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

اِنَّ القَومَ لَيَكونونَ فَجَرَةً وَ لا يَكونونَ بَرَرَةً فَيَصِلونَ اَرحامَهُم فَتَنمى اَموالُهُم وَ تَطولُ اَعمارُهُم فَكَيفَ اِذا كانوا اَبرارا بَرَرَةً!؟

مردمى كه گناهكارند و نه نيكوكار، با صله رحم، اموالشان زياد و عمرشان طولانى مى شود. حال اگر نيك و نيكوكار باشند، چه خواهد شد!؟

كافى، ج 2، ص 155، ح 21

حدیث (4) امام على علیه السلام:

كَثرَةُ اصطِناعِ المَعروفِ تَزيدُ فِى العُمُرِ وَ تَنشُرُ الذِّكرَ ؛

زياد كار نيك انجام دادن، عمر را مى افزايد و نام را پرآوازه مى سازد.

غررالحكم، ح 7113

حدیث (5) امام صادق عليه السلام :

اَلبِرُّ وَ حُسنُ الخُلقِ يَعمُرانِ الدّيارَ وَ يَزيدانِ فِى العمارِ ؛

نيكوكارى و خوش اخلاقى، خانه ها را آباد و عمرها را طولانى مى كنند.

كافى، ج 2، ص 100، ح 8

حدیث (6) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

اَحِبُّوا المَعروفَ وَ اَهلَهُ فَوَالَّذى نَفسى بِيَدِهِ اِنَّ البَرَكَةَ وَ العافيَةَ مَعَهُما؛
نيكى و نيكوكاران را دوست بداريد. سوگند به آن كه جانم به دست اوست، بركت و تندرستى، با نيكى و نيكوكاران است.

كنز العمّال، ح 15974

حدیث (7) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

نهج الفصاحه، ح 1976

حدیث (8) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

لأَِميرِ المُؤمِنين عليه السلام أَلا اُخبِرُكُم، بِأَشبَهِكُم بى خُلقا؟ قالَ: بَلى يا رَسولَ اللّه قالَ: أَحسَنُكُم خُلقا، وَأَعظَمُكُم حِلما، وَأَبَرُّكُم بِقَرابَتِهِ وَأشَدُّكُم مِن نَفسِهِ إِنصافا؛
به اميرالمؤمنين عليه السلام فرمودند: آيا تو را خبر ندهم كه اخلاق كدام يك از شما به من شبيه تر است؟ عرض كردند: آرى، اى رسول خدا. فرمودند: آن كس كه از همه شماخوش اخلاق تر و بردبارتر و به خويشاوندانش نيكوكارتر و با انصاف تر باشد.

مكارم الاخلاق، ص 442

حدیث (9) امام موسی کاظم علیه السلام:

مَن لَم یجِد لِلاساءَةِ مَضَضّا لَم یکن عِندَهُ لِلاِحسانِ مَوقعٌ؛
کسی که مزه رنج و سختی را نچشیده، نیکی و احسان در نزد او جایگاهی ندارد.

بحارالانوار، جلد 78، ص333

حدیث (10) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

اَلْبِرُّ ما سَكَنَتْ اِلَيْهِ النَّفْسُ وَ اطْمَاَنَّ اِلَيْهِ الْقَلْبُ، وَ الاِْثْمُ ما لَمْ تَسْكُنْ اِلَيْهِ النَّفْسُ وَ لَمْ يَطْمَئِنَّ اِلَيْهِ الْقَلْبُ وَ اِنْ اَفْتاكَ الْمُفْتونَ ؛

نيكى آن است كه جان و دل انسان با آن آرامش پيدا كند و گناه آن است كه جان و دل انسان با آن آرام نگيرد، هر چند فتوا دهندگان (خلاف آن را) به تو فتوا دهند.

كنزالعمّال، ح 7278

حدیث (11) امام صادق عليه السلام :

يَعيشُ النّاسُ بِاِحْسانِهِمْ اَكْثَرَ مِمّا يَعيشونَ بِاَعْمارِهِمْ وَ يَموتون بِذُنوبِهِمْ اَكْثَرَ مِمّا يَموتونَ بِآجالِهِمْ؛

مردم، بيشتر از آن كه با عمر خود زندگى كنند، با احسان و نيكوكارى خود زندگى مى كنند و بيشتر از آن كه با اجل خود بميرند، بر اثر گناهان خود مى ميرند.

دعوات الراوندى، ص 291، ح 33

حدیث (12) پيامبر صلى لله عليه و آله :

اِنَّ اَسْرَعَ الْخَيْرِ ثَوابا البِرُّ وَ اِنَّ اَسْرَعَ الشَّرِّ عِقابا البَغْىُ؛

پاداش نيكوكارى زودتر از هر كار خوب ديگرى مى رسد و كيفر ستم و تجاوز زودتر از هر كار بد ديگرى گريبان مى گيرد.

خصال، ص 110، ح 81

حدیث (13) امام صادق عليه السلام :

اِنَّ لاَِهْلِ الْجَنَّةِ اَرْبَعَ عَلاماتٍ: وَجْهٌ مُنْبَسِطٌ وَ لِسانٌ لَطيفٌ وَ قَلْبٌ رَحيمٌ وَ يَدٌ مُعْطيَةٌ؛

بهشتى ها چهار نشانه دارند: روى گشاده، زبان نرم، دل مهربان و دستِ دهنده.

مجموعه ورام، ج 2، ص 91

حدیث (14) پيامبر صلى الله عليه و آله :

اَلْعَدْلُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِى الاُْمَراءِ اَحْسَنُ، وَ السَّخاءُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِى الاَْغْنياءِ اَحْسَنُ، اَلْوَرَعُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِى الْعُلَماءِ اَحْسَنُ، اَلصَّبْرُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِى الْفُقَراءِ اَحْسَنُ، اَلتَّوبَةُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِى الشَّبابِ اَحْسَنُ، اَلْحَياءُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِى النِّساءِ اَحْسَنُ؛

عدالت نيكو است اما از دولتمردان نيكوتر، سخاوت نيكو است اما از ثروتمندان نيكوتر؛ تقوا نيكو است اما از علما نيكوتر؛ صبر نيكو است اما از فقرا نيكوتر، توبه نيكو است اما از جوانان نيكوتر و حيا نيكو است اما از زنان نيكوتر.

نهج الفصاحه، ح 2006

حدیث (15) امام على عليه السلام :

اَلْكَريمُ يَرى مَكارِمَ اَفْعالِهِ دَيْنا عَلَيْهِ يَقْضيهِ، اَللَّئيمُ يَرى سَوالِفَ اِحْسانِهِ دَيْنا لَهُ يَقْتَضيهِ ؛

بزرگوار، نيكوكارى هاى خود را بدهى به گردن خود مى داند كه بايد بپردازد و فرومايه، احسان هاى گذشته خود را بدهى به گردن ديگران مى داند كه بايد پس بگيرد.

غررالحكم، ح 2031 و 2032

حدیث (16) امام باقر عليه السلام :

أربَعٌ مِن کُنُوز البِرّ: کِتمانُ الحاجَة وَ کِتمانُ الصَّدَقَةِ وَ کِتمانُ الوَجَع وَ کِتمانُ المصیبَةِ.
چهار چیز از گنجهای نیکوکاری است: پنهان داشتن حاجت، صدقه پنهانی، نهان داشتن درد و نهان داشتن مصیبت.

بحارالانوار ج75 ص175

حدیث (17) پيامبر صلى الله عليه و آله :

ألا اُخْبِرُكُمْ بِاَشبَهِكُم بى؟ قَالوا: بَلى يا رَسولَ اللّه . قالَ: اَحسَنُكُم خُلقا وَ اَليَنُكُم كَنَفا وَ اَبَرُّكُم بِقَرَابَتِهِ وَ اَشَدُّكُم حُبّا لاِِخوانِهِ فى دينِهِ وَ اَصبَرُكُم عَلَى الحَقِّ وَ اَكظَمُكُم لِلغَيظِ وَ اَحسَنُكُم عَفْوا وَ اَشَدُّكُم مِن نَفْسِهِ اِنْصافا فِى الرِّضا وَ الْغَضَبِ؛

آيا شما را از شبيه ترينتان به خودم با خبر نسازم؟ گفتند: آرى اى رسول خدا! فرمودند: هر كس خوش اخلاق تر، نرم خوتر، به خويشانش نيكوكارتر، نسبت به برادران دينى اش دوست دارتر، بر حق شكيباتر، خشم را فروخورنده تر و با گذشت تر و در خرسندى و خشم با انصاف تر باشد.

كافى، ج 2، ص 240، ح 35

حدیث (18) امام حسين عليه السلام :

اَيُّهَا النّاسُ نافِسوا فِى الْمَكارِمِ وَ سارِعوا فِى الْمَغانِمِ وَ لا تَحْتَسِبوا بِمَعْروفٍ لَمْ تَجْعَلوا؛

اى مردم در خوبى ها با يكديگر رقابت كنيد و در كسب غنائم (بهره گرفتن از فرصت ها) شتاب نماييد و كار نيكى را كه در انجامش شتاب نكرده ايد، به حساب نياوريد.

كافى، ج 2، ص 95، ح 9

حدیث (19) امام على عليه السلام :

قيمَةُ كُلِّ امْرِى ءٍ ما يُحْسِنُهُ ؛

ارزش هر كس به اندازه خوبى هاى اوست.

امالى صدوق، ص 117

حدیث (20) امام صادق (ع):

لا یَتـِمُّ المَعروفُ اِلا بِثَلاثِ خِصـالٍ: تَعجیلِه وَ تقلیلِ کَثیرِه وَ تَرکِ الامتِنانِ بِه؛

احسان و نیکى کامل نباشد،مگر با سه خصلت: شتاب در آن،کم شمردن بسیار آن و منت ننهادن بر آن.

تحف العقول،ص323

حدیث (21) امام صادق (ع):

ثَلاثٌ تـُورِثُ المَحَبَّه: الـدَیـنُ وَ التَّـواضُعُ وَ البَذلُ؛

سه چیز است که محبت آورد: قـرض دادن و فـروتنـى و بخشـش.

تحف العقول، ص 316

حدیث (22) امام صادق (ع):

قَضَاءُ حَاجَةِ المُؤمِن خَیرٌ مِن عِتقِ ألفِ رَقَبَةٍ وَ خَیرٌ مِن حُملَانِ ألفِ فَرَسٍ فی سَبِیلِ اللهِ.

بر آوردن نیاز مؤمن بهتر است از آزاد کردن هزار بنده و بهتر است از تجهیر کردن هزار اسب برای جهاد در راه خدا.

اصول کافی، ج2، ص193، باب قضاء حاجة المومن، حدیث3

حدیث (23) امام صادق (ع):

مَا قَضَی مُسلِمٌ لِمُسلِمٍ حَاجَةً إلَّا نَادَاهُ اللهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی عَلَیَّ ثَوابُکَ وَ لا أرضَی لَکَ بِدونِ الجَنَّةَ.

هیچ مسلمانی نیاز مسلمانی را برآورده نکند مگر اینکه خدای تبارک و تعالی او را ندا دهد: پاداش تو بر عهده من است و من به کمتر از بهشت برای تو راضی نخواهم بود.

اصول کافی، ج2، ص194، باب قضاء حاجة المومن، حدیث7

رسول خدا (ص) :

1. مبادا آثار نیکان در تو نمودار باشد و نیک نباشی که در اینصورت با ریاکاران محشور خواهی شد. (نهج الفصاحه ، حدیث 92)

2. اگر همسایگانت تو را نیکوکار دانستند نیکوکاری و اگر همسایگانت تو را بدکار شمردند , بدکاری. (نهج الفصاحه ، حدیث 133)

3. وقتی حکم می کنید به عدل رفتار کنید و وقتی سخن می گویید نیک گویید زیرا خدا نیک است و نیکوکاران را دوست دارد.
(نهج الفصاحه ، حدیث 200)

4. بهترین صدقه زبان , شفاعتی است که بوسیله آن اسیر را آزاد سازی و از ریختن خون او جلوگیری کنی و نیکی و احسان را به سوی برادر خویش بکشانی و بدی را از او دفع کنی. (نهج الفصاحه ، حدیث 402)

5. نیکی آن است که خدا را چنان پرستش کنی که گویی او را می بینی اگر تو او را نمی بینی او تو را می بیند. (نهج الفصاحه ، حدیث 1049)

6. لباس , غنا (دارایی) را نمایان می کند و روغن خوشبو فقر را می برد و نیکی با مملوک مایه سرشکستگی دشمن می شود.
(نهج الفصاحه ، حدیث 2423)

7. خدا نیکوکار است ؛ شما نیز نیکویی کنید. (نهج الفصاحه ، حدیث 731)

امام علی (ع) :

1. احسان سبب دوستى و محبت است. (غررالحکم ، باب احسان)

2. احسان غنيمتى است. (و سودى است بى ‏ضرر) (غررالحکم ، باب احسان)

3. انسان نيكو كار ، يارى و كمك شده است و بد كار خوار و پست. (غررالحکم ، باب احسان)

4. انسان بنده احسان است. (غررالحکم ، باب احسان)

5. احسان سر چشمه فضل و برترى است. (غررالحکم ، باب احسان)

6. احسان ، مردمان را به بندگى آرد. (غررالحکم ، باب احسان)

7. احسان و نيكو كارى بدى را محو مى ‏سازد. (غررالحکم ، باب احسان)

8. فضيلت و برترى با احسان و نيكو كارى‏ است. (غررالحکم ، باب احسان)

9. كريم آن كسى است كه آغاز به احسان كند (نه اين كه احسان ديگرى را به احسان پاداش دهد) (غررالحکم ، باب احسان)

(غررالحکم ، باب احسان)10. احسان به بندگى در آورد انسان را.

11. احسان ، اندوخته و ذخيره ‏اى است ، كه شخص كريم او را حيازت كند و به دست آورد. (غررالحکم ، باب احسان)

12. پاداش دادن احسان را به بدى ، كفران و ناسپاسى است. (غررالحکم ، باب احسان)

13. بهترين فضيلت ‏ها احسان به كسى است كه (نسبت به شما) بدى كرده. (غررالحکم ، باب احسان)

14. احسان به شخص بد كار ، دشمن (و دشمنى) را اصلاح كند. (غررالحکم ، باب احسان)

15. انسان نيكو كار زنده است و گر چه به گورستان منتقل گشته و از اين جهان رفته باشد. (غررالحکم ، باب احسان)

16. نيكو كار كسى است كه احسانش فرا گير باشد و به همه مردم احسان كند. (نه به گروه خاص و روى غرض و هدف مخصوصى)
(غررالحکم ، باب احسان)

17. به دنبال آوردن احسان را به احسان ديگرى (پى در پى احسان كردن) از كمال جود و بخشندگى است. (غررالحکم ، باب احسان)

18. نيكى كردن ، سرشت و غريزه نيكان است و بدى كردن سرشت بد كاران. (غررالحکم ، باب احسان)

19. نيكى كن و ديگران را برده گير. (غررالحکم ، باب احسان)

20. نيكى كن و سپاس مردم را بر گير. (غررالحکم ، باب احسان)

21. نيكى كن به كسى كه مالك او هستى تا نيكى كند به تو آن كس كه مالك تو است. (غررالحکم ، باب احسان)

22. قرار ده پاداش نعمتى را كه خدا به تو داده ، احسان به كسى كه به تو بدى كرده است. (غررالحکم ، باب احسان)

23. احسان كن بر هر كه خواهى و امير و فرمانرواى او باش. (غررالحکم ، باب احسان)

24. احسان كن تا به تو احسان كنند. (غررالحکم ، باب احسان)

25. به شخص بد كار نيكى كن و اختيار او را در دست گير. (غررالحکم ، باب احسان)

26. به كسى كه به تو بدى كرده نيكى كن و از كسى كه بر تو جنايتى كرده در گذر. (غررالحکم ، باب احسان)

27. كارهاى نيكوكارانه را غنيمت شمار و عهد و پيمان هاى برادران دينى را رعايت كن. (غررالحکم ، باب احسان)

28. برترين ايمان (يعنى عمل از روى ايمان) احسان و نيكو كارى است. (غررالحکم ، باب احسان)

29. برترين گنج ها آزاد مردى است كه (در اثر احسان دوست شما شده و) اندوخته و ذخيره ‏اى (براى شما) باشد. (غررالحکم ، باب احسان)

30. به راستى كه مؤمنان نيكوكارانند. (يعنى يكى از نشانه‏ هاى ايمان نيكوكارى است.) (غررالحکم ، باب احسان)

31. شايسته‏ ترين مردم به احسان كردن (به ديگران) كسى است كه خداى تعالى به او احسان كرده و دست هاى او را به توانايى گشوده. (و او را در مال و ثروت توسعه داده است) (غررالحکم ، باب احسان)

32. به راستى كه نيكى كردن و احسان تو به كسانى كه با تو نيرنگ زنند و نسبت به تو حسد ورزند ، بيشتر آنان را خشمگين كند از مشاهده كارهاى بدى كه در برابر عمل خود از تو ببينند و از اين گذشته احسان تو ايشان را به صلاح نيز دعوت كند. (و سبب اصلاح آنان گردد)
(غررالحکم ، باب احسان)

33. من در احسان كردن به كسى كه به او احسان نكرده ‏ام مخيّرم (و آزادم) اما نسبت به كسى كه به او احسان كرده ‏ام (در ادامه آن) در گرو آن هستم كه احسان به او را به اتمام رسانم ، زيرا اگر به اتمام رساندم ، آن را نگهدارى نموده ‏ام، و اگر احسان را قطع كنم آن را ضايع و تباه ساخته ‏ام و اگر تباه كنم پس چرا (از آغاز) انجام دادم. (غررالحکم ، باب احسان)

34. به راستى كه تو اگر احسان كنى نفس خود را گرامى داشته‏ اى و در حقيقت به نفس خود احسان كرده ‏اى. (غررالحکم ، باب احسان)

35. آفت (رسيدن به) قدرت احسان نكردن و منع آن است. (غررالحکم ، باب احسان)

36. هر گاه بخواهى نيكي هاى تو نزد مردم بزرگ باشد ، بايد آنها در چشم تو بزرگ نباشد. (غررالحکم ، باب احسان)

37. به وسيله احسان به بردگى در آيد انسان. (غررالحکم ، باب احسان)

38. با احسان دل ها به اختيار در آيد. (غررالحکم ، باب احسان)

39. با احسان ، آزادگان در اختيار در آيند. (غررالحکم ، باب احسان)

40. به وسيله احسان و به وسيله پوشاندن گناهان با گذشت از گنهكار ، عظمت و مجد بزرگ گردد. (غررالحکم ، باب احسان)

(غررالحکم ، باب احسان)41. به وسيله احسان، مردمان به بردگى در آيند. (غررالحکم ، باب احسان)

42. انكار كردن احسان، انسان را بر زشتى منّت گذاردن مى ‏خواند. (غررالحکم ، باب احسان)

43. انكار كردن احسان، موجب حرمان و بى ‏بهره ماندن از آن شود. (غررالحکم ، باب احسان)

44. بهترين بندگان كسى است كه هر گاه كار نيكى بكند شادمان گردد و چون كار بدى انجام دهد آمرزش خواهى كند.
(غررالحکم ، باب احسان)

45. اساس احسان ، احسان كردن به مؤمنان است. (غررالحکم ، باب احسان)

46. اساس ايمان احسان كردن به مردمان است. (غررالحکم ، باب احسان)

47. زكات پيروزى ، احسان و نيكو كارى است. (غررالحکم ، باب احسان)

48. زيور اسلام ، انجام دادن نيكو كارى است. (غررالحکم ، باب احسان)

49. وسيله و ابزار محبّت احسان است. (غررالحکم ، باب احسان)

50. با برادران ايمانى با احسان مصاحبت كن و گناهان و خطا كارهايشان را با گذشت و آمرزش بپوشان. (غررالحکم ، باب احسان)

51. نيكوكاري ها از فضائل و برتريهاى انسان است. (غررالحکم ، باب احسان)

53. كار بد را با احسان پاسخ دهيد. (غررالحکم ، باب احسان)

54. خوشا به حال كسى كه به بندگان خدا احسان كند و براى معاد خود توشه برگيرد. (غررالحکم ، باب احسان)

55. ستمكارى و ظلم به احسان است كه آن را در غير جايگاه آن بنهند. (غررالحکم ، باب احسان)

56. بر تو باد به احسان كه برترين كشت و كار و سودمندترين سرمايه است. (غررالحکم ، باب احسان)

57. بر شما باد به احسان و نيكو كارى به بندگان خدا و دادگسترى در ميان شهرها تا هنگام قيام و بر پا ايستادن شاهدان (در روز قيامت) ايمن باشيد. (غررالحکم ، باب احسان)

58. بر شما باد به نيكو كارى و خوشرفتارى و احسان به خويشان و همسايگان كه اين هر دو ، عمرها را طولانى و شهرها را آباد گرداند.
(غررالحکم ، باب احسان)

59. در هنگام پى در پى آمدن احسان و نيكى است كه آزادگان به بردگى در آيند. (غررالحکم ، باب احسان)

60. خو گرفتن به نيكو كارى ، مايه و اساس توانايى انجام كارهاست. (غررالحکم ، باب احسان)

61. خوى نادانان خام و بى ‏تجربه ، بريدن و قطع مادّه‏ هاى احسان و نيكو كارى است.

62. در شگفتم از كسى كه برده ‏ها را با مال خود مى‏ خرد و آزاد مى‏ كند ، چگونه است كه آزادگان را با احسان خود نمى ‏خرد تا برده خويش گرداند. (غررالحکم ، باب احسان)

63. سر آغاز زيركى و نجابت ، احسان به مردم است. (غررالحکم ، باب احسان)

64. فضيلت و برترى انسان ، بخشش و احسان است. (غررالحکم ، باب احسان)

65. احسان خود را (براى فرداى قيامت) از پيش فرست تا غنيمت يابى. (غررالحکم ، باب احسان)

66. هر شخص نيكوكارى ، انس و آرامش برقرار كند. (و ديگران را به خود مأنوس كند) (غررالحکم ، باب احسان)

67. چه بسا انسان ها كه احسانى او را به بردگى در آورده است. (غررالحکم ، باب احسان)

68. ضامن دوام و بر جا ماندن توانگرى و توانمندى ، احسان پى در پى است. (غررالحکم ، باب احسان)

69. كسى كه به احسان تو اعتماد داشته باشد بيمناك باشد بر سلطنت تو (و در صدد استحكام آن بر آيد) (غررالحکم ، باب احسان)

70. كسى كه به روز جزا يقين داشته باشد احسان و نيكو كارى كند. (نه ظلم و بيدادگرى) (غررالحکم ، باب احسان)

71. كسى كه يقين (به پاداش الهى و روز جزا) داشته باشد احسان كند. (غررالحکم ، باب احسان)

72. كسى كه احسان كند ستايش و ثناى مردم را به دست آورد. (غررالحکم ، باب احسان)

73. كسى كه احسان معهودى را كه خود را بدان عادت داده قطع كند ، خداوند توانمندى موجود او را (بر احسان كردن) قطع كند.
(غررالحکم ، باب احسان)

74. كسى كه احسان (ديگران) را كتمان كند (و بپوشاند) به حرمان (و محروميّت از احسان) كيفر شود. (غررالحکم ، باب احسان)

75. كسى كه جلوگيرى كند از احسان (و به مردم نيكى نكند) امكان و توانايى (احسان) از او گرفته شود. (غررالحکم ، باب احسان)

76. هيچگاه انسان به بندگى در نيايد تا آن گاه كه احسان او را فرا گيرد. (غررالحکم ، باب احسان)

77. به مجد و عظمت نرسد كسى كه ستايش مردم از او گذشته (و به سوى ديگران رفته) است. (غررالحکم ، باب احسان)

78. اگر احسان به صورت شخصى‏ در مى ‏آمد (و مجسم مى ‏شد) او را به شكلى زيبا مشاهده مى ‏كرديد كه زيبايى ‏اش بر همه جهانيان فائق و برتر بود. (غررالحکم ، باب احسان)

79. كسى كه احسانش بسيار شد برادران ايمانى ‏اش او را دوست دارند. (غررالحکم ، باب احسان)

80. كسى كه احسانش بسيار شد خدمتكاران و كمك كارانش بسيار شوند. (غررالحکم ، باب احسان)

81. كسى كه به مردم احسان كند محبت و دوستى آنها نسبت به او پاينده خواهد بود. (غررالحکم ، باب احسان)

82. كسى كه احسان گذشته ‏اى كه به او شده قضا كند (يعنى تلافى كند) آزادگى ‏اش كامل است. (غررالحکم ، باب احسان)

83. كسى كه به رعيّت خود احسان كند خداى تعالى بال رحمت خود بر او بگشايد ، و او را در مغفرت و آمرزش خويش در آورد.
(غررالحکم ، باب احسان)

84. كسى كه به مردم احسان كند سرانجام كارهايش نيكو شود و راه هاى آن برايش آسان گردد. (غررالحکم ، باب احسان)

85. كسى كه احسان كند به آنكه به او بدى كرده ، همه فضائل را برگرفته است. (غررالحکم ، باب احسان)

86. كسى كه احسان پى در پى كند و جنايتهاى برادران و همسايگان را تحمل كند به راستى كه نيكى را به كمال رسانده است.
(غررالحکم ، باب احسان)

87. از بهترين بزرگواري ها ، احسان به كسى است كه به انسان بدى كرده است. (غررالحکم ، باب احسان)

88. از برترين احسان ها احسان به نيكان است. (غررالحکم ، باب احسان)

89. گردن ها در برابر چيزى همچون احسان فروتن و تسليم نشده است. (غررالحکم ، باب احسان)

90. رفعت و بلندى مقام با احسان است. (غررالحکم ، باب احسان)

91. هيچ كس نزد من به وسيله ‏اى متوسّل نشده كه بزرگتر باشد از توسّل جستن به نعمتى كه پيشى گرفته از من به سوى او ، تا بر آن بيفزايم و همتاى آن را به دنبال آن بياورم ، زيرا جلوگيرى كردن از دنباله ‏ها قطع كند سپاس آغازين‏ ها را. (غررالحکم ، باب احسان)

92. چيزى همانند احسان ، مردمان گرامى و والا مقام را به بردگى در نياورد. (غررالحکم ، باب احسان)

93. نيكو توشه ‏اى است براى معاد ، احسان به بندگان خدا. (غررالحکم ، باب احسان)

94. نبايد نيكو كار و بدكار نزد تو يكسان باشند ، كه اين كار سبب مى ‏شود تا نيكو كار در احسان خود بى‏ رغبت شود و بد كار در عمل بد خود شتاب بگيرد. (غررالحکم ، باب احسان)

95. حتما نبايد برادرت در مورد بدى كردن بر تو نيرومندتر باشد از تو در مورد احسان به او. (غررالحکم ، باب احسان)

96. منقبتى (و چيزى كه مايه فخر و مباهات باشد) بهتر از احسان نيست. (غررالحکم ، باب احسان)

97. برترى و فضيلتى بزرگتر از احسان نيست. (غررالحکم ، باب احسان)

98. هيچ گاه پى آمدهاى احسان و نيكى مورد نكوهش قرار نگيرد. (غررالحکم ، باب احسان)

99. غفران و مغفرت الهى را به دست نياورد جز آن كس كه بدى را به احسان پاداش دهد. (و به جاى بدى احسان كند)
(غررالحکم ، باب احسان)

100. رهنمون گردد به افراد نيكوكار ، آنچه كه بر زبان نيكان در باره آنان جارى شود و نيز به كارهاى نيك و سيره و روش زيبا.
(غررالحکم ، باب احسان)

101. مردمان فرزند كارهاى نيكى هستند كه انجام دهند. (غررالحکم ، باب احسان)

..::.. بازگشت به ویژه نامه در احسان و نیکوکاری ..::..

منابع : اوینی و مناجات

Qadir-Khom.Blogfa.Com

Key words : مجموعه احادیث موضوعی با موضوع حجاب احادیث حجاب حدیث احادیث موضوعی احسان نیکوکاری سخاوت احادیث در مورد سخاوت و احسان و نیکوکاری روز نیکوکاری وبلاگ غدیر خم