تاریخچه مرغ ها

در سالهاي اخير آميخته هاي گوشتي دچار تحولات عميق شده اند .سن كشتار روز به روز كمتر،گوشت واري بيشتروضريب تبديل كاهش يافته است .اين امر نتيجه تحقيقات بسيار و انتخابهاي (Selection) متعدد عملي شده است.

با توجه به موارد فوق مديريت پرورش مرغ مادر روز به روز حساس تر و دقيق تر مي شود. در دهه اخیر روشهای پیشرفته ایی باعث بهبود قابل توجهی در کیفیت و اصلاح نژادها شده است . بدلیل رشد و توسعه قوی اطلاعات با استفاده از سیستمهای پردازش اطلاعات ، امکان عملی کردن تئوری انتخاب ژنتیکی بصورت سیستماتیک بوجود آمده است . این تکنیکهای جدید از مدتها قبل کاربرد داشته و بنابراین طیف وسیعی از دانش و تجربه را در پی خواهد داشت . گروه هایی از متخصصین بسیار متبحر نیز بهره گیری از آخرین نتایج پژوهشی را تضمین میکنند . به این ترتیب نیازهای متغیر بازار را بسرعت بطور موثر پاسخگو خواهند بود . ماکیان یا مُرغ خانگی‏ (Gallus gallus, Gallus gallus domesticus) یکی از ماکیان سانان است. مرغ خانگی نر خروس نامیده می‌شود.ماکیانپرنده ای است از خانوادهٔ قرقاولان (Phasianidae)، زیررده ی نومرغان، از راستهٔ ماکیان‌سانان(‎(Galliforme‏. گفته می‌شود که همه نژادهای ماکیان از چهار نوع وحشی زیر پدید آمده‌اند. گالوس-گالوس مثل مرغ جنگلی قرمز گالوس – لافایتی مثل مرغ جنگلی سیلان گالوس سونراتی مثل مرغ جنگلی خاکستری گالوس – واریوس مثل مرغ جنگلی آبی و سبز یافته‌های اخیر نشان می‌دهد که اهلی کردن مرغ خانگی، بیش از ۱۰,۰۰۰ سال پیش در ویتنام صورت گرفته‌است. تا پیش از این باور عمومی بر این بود که این کار در هند انجام شده‌است. سپس مرغ اهلی راه خود را از هند به سوی ایران پیدا کرد. پس از آن از قلمرو لیدیه که توسط ایرانیان فتح شده بود، در قرن پنجم پیش از میلاد به یونان راه یافت. مرغ از دوران سلسله هجدهم فراعنه در مصر شناخته شده بوده است؛ طبق گزارش سالانهٔ توتموس سوم، پرنده‌ای که هر روز تخم می‌گذارد، بعنوان خراج از سرزمین مابین صحرای سیناو سوریه، یعنی بابل، به مصر آورده شده‌است. اما در عهد عتیق هیچ نشانه‌ای از مرغ دیده نمی‌شود.تحقیقات ژنتیک حاکی از آن است که نیای مرغ خانگی، خروس جنگلی قرمز وخاکستری(G.sonnerati) است.

گرچه نسلی دورگه‌ای که حاصل این دو نژاد باشد در اکثر مواقع نازا و عقیم می‌باشد، اما ژن عامل پوست زرد در مرغ در خروس جنگلی قرمز(نزدیکترین خویشاوند مرغ) نبوده و به احتمال بسیار زیاد این ژن از گونهٔ خاکستری به میراث گرفته شده‌است. تعداد:مرغ پرشمارتری و شایع ترین جانور اهلی در جهان می‌باشد. با جمعیتی بیش از ۲۴ میلیارد در سال ۲۰۰۳، هیچ پرنده‌ای در جهان به این شماره نمی‌رسد. واژه شناسی: در زبان فارسی، ماکیان بالغ و بالای یک سال را ماکیان (به انگلیسی hen) و جوجه ماکیان و مرغ خانگی نابالغ را بهاری (باری) (به انگلیسیpullet) می‌نامند. خروس بالغ هم خروس (cock) و نابالغ هم جوجه خروس (cockerel) نام دارند. رفتارشناسی: ماکیان همه چیزخوار{(omnivorous→omni(all) vorous(devoure}است. در محیط آزاد اغلب زمین را برای یافتن دانه‌ها، حشرات و حتی جانوران بزرگتر از قبیل مارمولک و موشهای جوان می‌خراشد. مرغ بصورت طبیعی از ۵ تا ۱۱ سال، بسته به نژاد، عمر می‌کند. در مرغداری تجاری یک جوجه گوشتی تا قبل از کشتار تنها شش هفته زندگی می‌کند. جوجه‌های نیمه گوشتی و پرورش یافته در محیط باز تا ۱۴ هفته هم نگهداری می‌شوند. مرغهای تخمگذار هم تا یک سال حدود ۳۰۰ تخم گذاشته و پس از آن توانایی آنها در تخمگذاری کاهش می‌یابد و به کشتارگاه فرستاده می‌شوند تا از آنها در غذای بچه، حیوانات خانگی، پای و غذاهای پرورده استفاده شود. بر اساس کتاب رکوردهای گینس، پیرترین مرغ جهان در سن ۱۶ سالگی بر اثر مشکل قلبی مرد. خروس را می‌توان از تاج آن تشخیص داد.خروس را می‌توان از رنگ تندتر آن نسبت به مرغ و پرهای بلند دم و همچنین پرهای نوک تیز گردن و کمر از مرغ تشخیص داد. با این حال در برخی نژادها مانند سبرایت مرغ و خروس تفاوت بسیار اندکی دارند. خروس را همچنین می‌توان با دقت در بلندی تاج و سیخک (برآمدگی نیزه مانند در پای مرغ) از مرغ باز شناخت. در بعضی نژادها و نژادهای دورگه مرغ و خروس را از رنگ آنها می‌توان تمیز داد. در مرغ بالغ گوشت بالای سر (تاجcomb/cock's comb) و همچنین زائدهٔ زیر حلقوم پرنده (wattleزیرحلقوم) اندکی رشد می‌نماید . در اکثر نژادها رشد تاج و زیرحلقوم در خروسها بیشتر از مرغان است. در برخی نژادها هم پرهایی اضافه در ناحیه صورت و غبغب پرنده می‌روید که ناشی از یک تغییر ژنتیکی بوده و به آن ریش (beard/muff) گفته می‌شود.مرغها توانایی پریدن برای مسافتهای بلند و طولانی را ندارند، اما در نژادهای سبکتر می‌توانند که بر روی نرده و یا شاخه‌ها، جایی که بطور طبیعی استراحتگاه آنهاست، بپرند. مرغها معمولا عمل پریدن را برای جستجو و یا اجتناب از خطر انجام می‌دهند.مرغها اجتماعی بوده و گله‌ای زندگی می‌کنند. مرغها در درون خود یک نوع سلسله مراتب (pecking order) دارند که در آن عده‌ای از پرندگان در بدست آوردن غذا و محل استراحت برتری دارند. برداشتن مرغ و خروسها از گله سبب اخلال در این نظم می‌شود تا دوباره سلسله مراتب جدید برقرار شود. افزودن پرندگان جدید-بویژه پرندگان جوان- به گله معمولا موجب نزاع و ایجاد جراحت می‌شود. ماکیانها معمولا تمایل دارند که در جایی تخمگذاری کنند که از قبل در آنجا تخم بوده باشد و تخمهای آشیانه‌های اطراف را نیز به محل خود انتقال می‌دهد. گاهی نیز بر سر تخمگذاری در یک محل خاص بسیار لجوج و یکدنده می‌شوند. بسیار اتفاق می‌افتد که دو مرغ بر سر جای تخمگذاری با هم درگیر شده و حتی اگر محل کوچک باشد بر روی هم تخم می‌گذارند.خروسها به منظور اعلام حضور به خروسهای رقیب بانگ (اذان) می‌زنند. این عمل می‌تواند به علت تغییرات محیط هم باشد. مرغها نیز پس از تخمگذاری و یا برای صدازدن جوجه‌های خود قدقد می‌کنند.در سال ۲۰۰۶ دانشمندانی که بر روی پیشینه پرندگان تحقیق می‌کردند به یک ژن پس مانده-talpid۲ برخوردند که در دوران جنینی عامل شکل گیری دندانها در فک می‌باشد؛ شبیه آنچه در فسیلهای پرندگان دیده شده‌است. جان فالن ناظر این پروژه اظهار می‌دارد که:"... مرغها تحت شرایطی خاص توانایی دندان درآوردن را حفظ کرده‌اند... ." ماکیان بعنوان جانور خانگی: مرغها جانوران کم خرجی هستند. اصلی ترین دغدغه در نگهداری مرغ، جای آن است.

مرغها را می‌توان در قفس نگه داشت و در شبها نیز بر روی چوب خواب یا شاخه استراحت کنند و زیر پای آنها نیز می‌توان کاه یا خاک اره گذاشت که با توجه به میزان بالای نیتروژن در مدفوع پرنده، به یک تودهٔ کامپوزیت تبدیل می‌شود.به نگهداری خروس نیازی نیست؛ چرا که مرغها بدون خروس هم تخم می‌گذارند، اما این تخمها نطفه نداشته و در نتیجه بارور نمی‌شوند. زرده ی تخم تازه خوش رنگ و براق بوده بالای سفیده قرار می‌گیرد. رنگ زرده متغیر است و شدت رنگ آن به میزان زانتوفیل (Xanthphyll) -رنگدانه‌ای که در گیاهان سبز و ذرت وجود دارد- بستگی دارد. زانتوفیل همچنین عامل رنگ زرد پوست و پای مرغ می‌باشد. رنگ زرده به منبع زانتوفیل نیز وابسته‌است و از زرد تیره تا نارنجی دو نوسان می‌باشد. اگر ماکیانان چرا کنند و یا در جیرهٔ آنان سبزیجات باشد کیفیت تخم انها طبق استانداردهای وزارت کشاورزی آمریکا (یو اس دی ای) تفاوت می‌کند. بارب گورسکی، کشاورز اهل پنسیلوینیا، تعدادی از تخم مرغهای خود را که بصورت مزرعه‌ای نگهداری می‌شوند، در اختیار تحقیقات یو اس دی ای قرار داد. طبق نتایج این تحقیقات این تخم‌ها دارای 34% کلسترول کمتر، 10% چربی کمتر، 40% ویتامین ای بیشتر، دو برابر اسید چرب امگا6 و 4 برابر امگا3 نسبت به استاندارد یو اس دی ای بودند. در حالیکه جیرهٔ مرغداریهای بزرگ را باید از نظر تجاری ثابت نگاه داشت، مرغان خانگی را می‌توان با سبزیجات که عاری از سم هستند، براحتی تغذیه نمود. مرغ می‌تواند به دنبال علفها، دانه‌ها، حشرات و ... در محیط باز بگردد.

مرغ را همچنین می‌توان با پوست تخم مرغ خرد شده (البته با رعایت درصد مناسب)، غذاهای استفاده نشده مثل ته مانده‌ها و مواد غذایی کهنه اما نه فاسد تغذیه نمود. دادن خرده نان، میوه، اشغال سبزی، شیر مازاد بر نیاز و پرهیز از تغذیه آنها با موادی مثل پوست سیب زمینی (که هضم ان برای مرغ مشکل است) و یا هر چیز فاسد و گندیده، مواد دارای بو و طعم تند مثل سیر و پیاز یا ماهی توصیه می‌شود. ماکیان در صنعت کشاورزی و دامداری: در ایالات متحده تا سال 1960 مرغ عموما در مزارع خانوادگی نگهداری می‌شد. در ابتدا هدف اولیه از پرورش مرغ، تخم مرغ بود و گوشت یک محصول ثانویه بشمار می‌رفت. عرضه از تقاضا کمتر بود و قیمت طیور بالا بود. در فصول سرد می‌شد برای مدتی تخم مرغها را جابجا و انبار کرد، بدون آنکه به سردخانه نیازی باشد. این امر در روزهایی که یخچال فراگیر نبود، امر مهمی بشمار می‌رفت.

گله‌های ماکیان در کشتزارهای کوچک نگهداری می‌شدند چرا که مرغها عموما خود را از اضافهٔ غلات و خرده آشغال و محصولات بر زمین ریخته تغذیه می‌کردند. این اقلام بویژه در فصل زمستان محدود بودند و همین عامل جمعیت طیور را ثابت نگه می‌داشت. پس از اینکه طیور توجه محققان کشاورزی را بخود جلب کردند (تقریبا در سال 1896)، بهبود در مدیریت و اصلاح جیرهٔ غذایی، مرغداری را با صرفه تر و تجاری تر نمود. تا قبل از سال 1910 مرغ را بیشتر در جشنها و مراسم خاص عرضه می‌کردند. مرغ را زنده یا کشته شده حمل و نقل کرده، پرش را کنده اما شکمش را خالی نمی‌کردند و انرا بر روی یخ بسته بندی می‌کردند. جوجه‌های گوشتی اماده طبخ تا دههٔ 50، زمانی که سردخانه تا دم فروش مرسوم شد و به مشتریان اطمینان بیشتری بخشید، همه گیر نبود. تا پیش از این تمیز کردن مرغ وظیفهٔ قصاب محل بود و از مهارتهای کدبانوی منزل بشمار می‌آمد. در آنزمان دو نوع ماکیان عرضه می‌شد: جوجه گوشتی یا جوجهٔ بهاره، که خروسهای جوانی بودند که محصول جانبی صنعت تخم مرغ بودند و زمانی که جوان و تازه بودند به فروش می‌رفتند و وزنشان نیز غالبا زیر 1.5 کیلو بود؛ و مرغهای خورش که اینها هم محصول صنعت تخم مرغ بودند و مرغهای تخم گذار پیری بودند که دورهٔ اوج تخم گذاری خود را سپری کرده بودند. این عمل امروزه دیگر انجام نمی‌شود؛ جوجه‌های گوشتی امروزه نژادی کاملا متفاوت دارند و ماکیانهای تخمگذار دیگر در فروشگاهها ظاهر نمی‌شوند.نقطهٔ عطف صنعت مرغداری در قرن بیستم به کشف ویتامین دی D(نامگزاری شده در سال 1922 ) بود که نگهداری مرغها را در قفسهای بسته ممکن ساخت. تا پیش از این مرغها در فصل زمستان بدلیل کمبود نور خورشید جان بدر نمی‌بردند و تولید تخم و گوشت و جوجه کشی در فصول سرد بسیار مشکل بود و این امر ماکیان را به یک محصول فصلی و گرانقیمت تبدیل مرده بود .همزمان تولید تخم نیز با نژادهایی علمی افزایش یافت. پس از چندین شروع ناموفق مثل تجربهٔ ایستگاه تحقیقاتی مین ، پرفسور درایدن از ایستگاه تحقیقاتی ارگون به موفقیت رسید. ماکیانهای تخمگذار در قفس battery: پیشرفت در تولید و کیفیت با کاهش تقاضا برای نیروی کار همراه بود. طی دههٔ 30 تا 50، نگهداری 1500 ماکیان برای یک خانوادهٔ مرغدار یک شغل تمام وقت محسوب می‌شد. در اواخر دههٔ 50 قیمت تخم مرغ خانگی چنان کاهش پیدا کرد که مرغداران مجبور شدند که تعداد ماکیانهای خود را سه برابر کرده و سه ماکیان را در قفسی که سابقا یک ماکیان در ان نگهداری می‌شد، قرار دهند و یا تعداد چوب خوابهای قفس‌ها را سه برابر کنند. خیلی طول نکشید که قیمتها باز هم رو به کاهش گذاشت و تعداد بسیاری از خانواده‌های مرغدار از این شغل دست کشیدند. این امر نقطهٔ اغاز تبدیل مرغداری سنتی به صنعتی بود. تقسیم بندی نژاد های ماکیان: نژاد های ماکیان ازلحاظ تقسیم بندی به 5گروه زیر تقسیم میشوند:

1نژادهای آمریکایی

AMERICAN CLASS 2

3نژادهای انگلیسیENGLISH CLASS

4نژادهای آسیاییASIATIC CLASS

5نژادهای مدیترانه MEDITERANEAN CLASS

6نژادهای متفرقهOTHER BREEDS

1)نژادهای آمریکاییAMERICAN CLASS

معمولا شبیه به هم اند.مثلا عمومارنگ پوستشان زرد است.ساق پایشان پر ندارد.لاله ی گوششان قرمز است.وبه استثنای نژاد لامونا که پوسته ی تخمش سفید است ،بقیه تخمشان قهوه ای میباشد.نژادهای مهم این گروه عبارتند از: PLYMOUTH ROCKS-WYANDOTTES-RHODE ISLAND REDS-NEW HAMPSHIRE-DOMINIQUE- JAVA-CHANTCELER-LAMANA-JERSEY-DELAWARE پلیموت روکPlymouth Rock نژاد پلیموت روک اولين بار در اولين نمايشگاه آمريکا، به معرض نمايش گذاشته شد (در بوستون 1829). معتقدند که اصليت اين پرنده‌ها و هويت آنها از دست رفته و اجداد اين پرنده‌هاى حاضر Barred Plymouth Rock اولين بار در سال 1869 در ورسسترماساچوست (Worcester, Massachuesett) به نمايش درآمدند. اين نوع مرغ مخلوطى از چند نژاد مرغ مى‌باشد.اولين و برجسته‌ترين آميزش، آميزش خروس دومينيکو با کوشين سياه و يا مرغ جاواى سياه است که خاستگاه اوليه آن پوتنام Putnam در کونکتيکات Connecticut مى‌باشد.اين نژاد در اولين استانداردهاى آمريکايى طيور در سال 1874 پذيرفته شد. اين نژاد هميشه به خاطر پرهاى استثنايى و در هم محبوب بوده است . اگر از فاصله نزديک به پرهاى اين مرغ نگاه کنيد شاهد خواهيد بود که انتهاى همه پرها سياه رنگ است. نژاد پليموت روک نقره‌اى که خاستگاه آن نيويورک است از آميزش برهمايى تيره رنگ و ويندوت نقره‌اى به وجود آمده است .هدف: پرفايده، دو منظوره (گوشت و تخم مرغ)، رنگ پوست زرد ، خاستگاه آمريکاو تخم مرغ‌هاى قهوه‌اى توليد مى‌کند.

2) نژادهای انگلیسیENGLISH CLASS اغلب نژادهای خوب گوشتی دنیادر این دسته قرار دارند.رنگ پوست تمام این نژادها جز کورنیش،سفید ولاله گوش قرمز میباشد.جز ردکاپ ودورکینگ پوست تخم بقیه،قهوه ای میباشد. نژادهای مهم این گروه عبارتند از: SUSSEX-ORPINGTON-CORNISH-DORKING-AUSTRALOP-RED CAP-ROSE CAMB سوسکسSUSSEX نژادی دو منظوره است که در ایالت سوسکس انگلستان بوجود آمده است واز مشهور ترین نژادهای انگلیسی به شمار می رود 0 سوسکس دارای بدنی کشیده ،شانه پهن، سینه عمیق وگوشت بسیار خوب می باشد0تاج ساده ،رنگ منقار شاخی ،پنجه ها وساق پادارای رنگ روشن شاخی می باشد0رنگ پوست سفیدیکی از نقاط ضعف این نژاداست0زیرا در کمتر کشوری رنگ پوست سفید در مرغ مطلوب بازاراست0

3) نژادهای آسیاییASIATIC CLASS از نظر تولید گوشت،ولی سرعت رشد کم وبلوغ دیررس دارند وبه خاطرسنگینی اغلب قادر به پرواز نمیباشند.ساق پا معمولا دارای پر میباشندو تخم مرغ‌هاى قهوه‌اى توليد مى‌کنند. نژادهای مهم این گروه عبارتند از: BRAHMAS-COCHINS-LANGSHAN برهمای تیره برهما یک نژادمرغ آسیایی است که زادگاه آن منطقهٔ برهما پوترا در هند می‌باشد؛ جایی که آنرا بنام چیتاگونگ خاکساری می‌شناسند. پیشینه پیشینهٔ این مرغ مشخص نیست، اما اعتقاد بر این است که این پرنده رابطهٔ نزدیکی با مرغ جنگلی و کوشین دارد.اولین برهماها در سال ۱۸۱۶ از چین به ایالات متحده آمریکا برده شدند و در آنجا بعلت گوشت خوب آن و قدرت بالای این پرنده در تخمگذاری و تحملش، حتی در فصول سرد، بعنوان یک پرندهٔ چند منظوره نگاهداری می‌شد. با این وجود، امروزه این پرنده را تنها برای مقاصد تزیینی پرورش می‌دهند و سلکسیون آن که در گذشته برای اهداف اقتصادی بود، به سلکسیون برای زیباتر کردن این نژاد انجام می‌گیرد. مشخصات تعدادی از اولین برهماها که به آمریکا برده شدند تا ۶.۵ کیلو هم وزن داشتند، اما امروزه چنین حجمی بندرت دیده می‌شود. وزن استاندارد برای خروسها ۵ کیلو و برای مرغها ۳.۸۵۰ کیلوگرم محسوب می‌شود. تا دههٔ ۱۸۷۰ برهما چنان محبوب شد که حتی توسط سازمان طیور آمریکا بعنوان استاندارد تکامل پذیرفته شد. برهما پرنده‌ای آرام و خوشرفتار است که به حیوان خانگی و نمایشی خوبی بدل می‌شود. خروسها آرام بوده و در برابر انسان تهاجمی نیستند. این پرندگان عصبی و زودرنج نبوده و همین مسئله آنها را به یک گزینهٔ ایده آل برای خانواده‌هایی که به دنبال پرنده‌ای خانگی برای بجه‌های خود هستند، تبدیل می‌کند.

4)نژادهای مدیترانه MEDITERANEAN CLASS درتمام نژادها،پاهایشان بدون پر است،دارای لاله گوش سفید یاکرم رنگ،تاج نسبتا بزرگ وجز نژاد مینورکا،بقیه نژادهادارای بدن ریز هستند.بلوغشان بسیارسریع ودیرکرچ هستند.ازنظر تولید تخم مرغ مناسب واز نظر تولیدگوشت ضعیف میباشند. LEGHORN-MINORCA-ANCONA-BLUE ANDALUSIAN-WHITE FACE BLACK SPANISH-BUTTER CUP لگهورن LEGHORN یکی از مشهور ترین نژادهای تخمی دنیا است.اصل این نژاد از ناحیه لگهورن واقع در کشور ایتالیاست. رنگ پوست ومنقاروساق پاوپنجه آن زرد رنگ است وتخم مرغ نسبتا درشت ورنگ پوسته آن سفید است.

5)نژادهای متفرقهOTHER BREEDS نژاد های فراوان دیگری نیز در دنیا وجود دارند که خلاصه ای از آنها به شرح زیرند: *نژاد لهستانی * نژاد هلندی * نژاد بلژیکی * نژاد هامبورگ * نژادروسی * نژادآلمانی * نژادفرانسوی * نژادشرقی * نژادجنگی(لاری) * نژادزینتی توده هاي مرغ خانگي بومي ايران پراكنش: واريته هاي گوناگون اين نژاد را مي توان به طور خالص در نواحي مختلف ايران به خصوص در تهران، خراسان و اردبيل يافت

• تعداد كمي از اين نژاد نيز در ناحيه لار، چابهار و كنارك وجود دارند

• معمولاً خالص ترين نوع اين نژاد در اردبيل پرورش داده مي شود

• در خراسان و به خصوص در نواحي مرزي تعدادي از اين نژاد يافت مي شود

• (در افغانستان و در مجاورت مرز ايران نژادي با خصوصيت نژاد لاري پرورش داده مي شود كه به نژاد افغاني معروف است، ولي دلايل موجود نشان مي دهد كه نژاد افغاني نژاد مستقل نبوده و بلكه نوعي از لاري مي باشد كه در افغانستان پرورش داده مي شود و از نژاد لاري سنگين تر است)

• خصوصيات ظاهري: شكل عمومي بدن نژاد لاري با تمام نژادهاي ديگر متفاوت است و به طور كلي بدن بلند و كشيده، سينه پهن و عميق و پرگوشت، گوشت سينه سفت و پر، پشت پهن و داراي شيب از جلو به عقب مي باشد

• بالها محكم و به بدن چسبيده و پرهاي دم با زاويه 45درجه بالاتر از امتداد پشت قرار گرفته است

• ساق پا با زاويه ملايمي به ران متصل شده است و از اين رو به طور كلي شكل ويژه اي به بدن اين نژاد مي دهد

•رشد سر نسبت به بدن كوچك به نظر مي رسد و فرم سر به اصطلاح ماري شكل مي باشد

• تاج اغلب در انواع اصيل توت فرنگي شكل و گردويي است

• چشم ها درخشان، عقابي و نارنجي رنگ بوده و رشد تاج و ريش اغلب كم است

• تاج در خروس ها، قرمز تيره و در مرغ ها قرمز معمولي و لاله گوش در تمام انواع اين نژاد قرمز رنگ است

• منقار كوتاه، بسيار محكم و زرد رنگ است و در بعضي انواع، لكه هاي قهوه اي رنگ در منقار بالايي وجود دارد

• گردن نسبتاً بلند و استوانه اي و انتهاي آن تقريباً در بدن فرو رفته است

•قلم پا كلفت و بلند بوده و رنگ آن اغلب در واريته هاي اصيل زرد مايل به قهوه اي و در برخي انواع قهوه اي پررنگ وحتي تيره مي باشد

• پنجه ها پهن و داراي چهار انگشت است

• انواع نژاد لاري: واريته هاي مختلفي از نژاد لاري در ايران مشخص شده است

• شكل بدن در تمام اين واريته ها تقريباً شبيه هم بوده و فقط از نظر رنگ پر و بال با هم فرق دارند

• به طور كلي از نظر رنگ پر و بال واريته هاي مختلف نژاد لاري كه در ران وجود دارد به شرح زير مي باشد: لاري قرمز: مهمترين و اصيل ترين واريته اين نژاد را تشكيل مي دهد

• رنگ پر و بال خروس درخشنده و با درخشندگي زرد رنگ و لكه هاي سياه در پر و بال و مخصوصاً در زير شكم و بالهاست

• پرهاي دم در قاعده قرمز و در انتها سياه است و به طوركلي رنگ مرغ ها روشن تر از رنگ خروس ها مي باشد لاري قهوه اي: منظره عمومي پرها قهوه اي و اغلب، رگه هاي سياه در آنها ديده مي شود و رنگ پرهاي سينه سياه تر از رنگ قسمت هاي ديگر بدن است

• در اين نوع معمولاً بر عكس نوع قبلي، رنگ خروس ها روشن تر از رنگ مرغ ها مي باشد لاري سفيد و گل باقلايي: رنگ پرو بال در بعضي از انواع لاري ها سفيد است

• رنگ سفيد به ندرت ديده مي شود، چون اغلب داراي نوارها و لكه هاي سياه، طوسي و زرد مي باشد

• اين نوارها بيشتر در پرهاي پشت، بالا، شانه و گردن وجود دارد

•واريته هاي مختلف از مرغ لاري علاوه بر موارد فوق الذكر وجود دارد كه معروف ترين آنها عبارت است از لاري ابرش، لاري صابوني، لاري زيره اي و لاري سفيد و سياه

• مرغان نژاد لاري از نظر كلي جزو نژادهاي سنگين مي باشند

• سرعت رشد و رويش پرها در بين افراد اين گروه نژادي در ابتدا كند مي باشد، ولي از سن سه ماهگي به بعد از سرعت رشد نسبي خوبي برخوردار مي شوند

•وزن مرغان بالغ يكساله حدود 3 تا 4 كيلوگرم و وزن خروس ها در همين سن 4 تا 5 كيلوگرم و بيشتر مي باشد

• در خروس هاي مسن، وزن گاهي به 6 تا 5/6 كيلوگرم و بيشتر هم مي رسد

• سن بلوغ جنسي و تخمگذاري اغلب در 7 ماهگي (27 تا 28 هفتگي) بوده و تخمگذاري با تخم مرغ هاي ريز شروع مي شود

• توليد تخم مرغ ساليانه بين 60 تا 80 عدد (حدود 18درصد) با وزن متوسط هر تخم مرغ 50گرم مي باشد

• تخم مرغ به رنگ كرم تا قهوهاي تيره و به شكل بيضي كشيده و با پوسته اي نسبتاً ضخيم است

• ضريب تبديل غذايي بسيار نامطلوب مي باشد

• به طوري كه در مقابل حدود 20 كيلوگرم غذاي مصرفي 1كيلوگرم تخم مرغ توليد مي شود

• گوشت و تخم مرغ آنها داراي طعمي مطلوب بوده ولي در سنين پايين از گوشت خوبي برخوردار نمي باشند

• دفعات كرچي در اين نژاد زياد است و معمولاً در سال 2 تا 3 بار كرچي در بين اين مرغان ديده مي شود

• (به طوري كه بعد از توليد هر 20 تا 25 عدد تخم مرغ حالت كرچي پديدار مي شود)

• مرغان لاري معمولاً مادران خوبي نسبت به تخم مرغ هاي خوابانيده شده در زير آنها و جوجه هاي خود نمي باشند

• مرغ مرندیMARANDI یکی از بهترین مرغهای تخمگذار بومی ایران محسوب می شود. بررسیهای اولیه در استان آذربایجان شرقی-شهر مرند- نشان میدهد که مرغ مرندی در اکثر مناطق پراکنش با سایر مرغهای بومی تلاقی داده شده است و نسل آن رو به انقراض می باشد و مناطق پراکنش آنها عبارتند از: شهرهای تبریز، مرند و روستاهای تابعه ای دو شهر. منقار سیاه یاخاکستری ،لاله گوش کوچک وسفید،ریش قرمزوبا اندازه متوسط . ساق پا دارای پروجهت پرهابه سمت خارج است وزن درسن بلوغ خروس ها5/2تا 3 کیلوگرم ودرمرغ ها2تا2/ 2 کیلوگرم است. میزان تخمگذاری سالیانه آنها120تا150عدد ودر شرایط مناسب به 180عدد هم میرسد.وزن هرتخم مرغ در حدود50گرم میباشد.کرچی معمولا دربهار وتابستان دیده میشودوپوسته تخم مرغ قهوه ای روشن است. مرغ مرندي سياه برهما BRAHMAS مروري بر چهار گونه نژاد لوهمن Lohman Brown Classic : این نژاد در سن 140 تا 150 روزگی به پنجاه درصد تولید میرسد . پیک تولید این نژاد بین 92 تا 94 درصد میباشد . هر قطعه مرغ این نژاد ظرف مدت دوازده ماه بین 295 تا 305 تخم مرغ تولید میکند و در ظرف مدت چهارده ماه نیز 335 تا 345 تخم مرغ تولید میکنند. بطور کلی ظرف مدت دوازده ماه هر قطعه مرغ این نژاد بین 18.8 تا 19.8 کیلوگرم تخمگذاری میکند . همچنین ظرف مدت چهارده ماه نیز هر قطعه مرغ بین 21.4 تا 22.4 کیلوگرم تخمگذاری دارند . وزن هر تخم مرغ تولیدی تا سن دوازده ماهگی این نژاد بین 63.5 تا 64.5 گرم میباشد . این رقم در سن چهارده ماهگی زندگی به 64 تا 65 گرم میرسد . پوسته تخم مرغ این نژاد قهوه ایی رنگ میباشد . استحکام پوسته این نژاد برابر با 35 نیوتون میباشد . میزان دان و غذای مورد نیاز این نژاد ، بین هفته اول تا هفته بیستم زندگی بین 7.4 تا 7.8 کیلوگرم میباشد . ضریب تبدیل غذای این نژاد 2.1 تا 2.2 کیلوگرم میباشد . و اما وزن بدن این نژاد لوهمن در پایان هفته بیستم زندگی 1.6 تا 1.7 کیلوگرم میباشد . وزن این نژاد در پایان دوره تولید بین 1.9 تا 2.1 کیلوگرم میباشد . توانایی زنده ماندن این نژاد در طول دوره پرورش 97 تا 98 درصد و در طول دوره تخمگذاری 94 تا 96 درصد است Lohman Silver :این نژاد در سن 140 تا 150 روزگی به پنجاه درصد تولید میرسد . پیک تولید این نژاد بین 91 تا 93 درصد میباشد . هر قطعه مرغ این نژاد ظرف مدت دوازده ماه بین 295 تا 305 تخم مرغ تولید میکند و در ظرف مدت چهارده ماه نیز 330 تا 340 تخم مرغ تولید میکنند . بطور کلی ظرف مدت دوازده ماه هر قطعه مرغ این نژاد بین 18 تا 19 کیلوگرم تخمگذاری میکند . همچنین ظرف مدت چهارده ماه نیز هر قطعه مرغ بین 19.5 تا 21.5 کیلوگرم تخمگذاری دارند . وزن هر تخم مرغ تولیدی تا سن دوازده ماهگی این نژاد بین 61.5 تا 62.5 گرم میباشد . این رقم در سن چهارده ماهگی زندگی به 62 تا 63 گرم میرسد . پوسته تخم مرغ این نژاد قهوه ایی یکدست میباشد . استحکام پوسته این نژاد برابر با 35 نیوتون میباشد .میزان دان و غذای مورد نیاز این نژاد ، بین هفته اول تا هفته بیستم زندگی بین 7.6 تا 7.9 کیلوگرم میباشد . ضریب تبدیل غذای این نژاد 2.15 تا 2.25 کیلوگرم میباشد و اما وزن بدن این نژاد لوهمن در پایان هفته بیستم زندگی 1.7 تا 1.8 کیلوگرم میباشد . وزن این نژاد در پایان دوره تولید بین 2.1 تا 2.3 کیلوگرم میباشد . توانایی زنده ماندن این نژاد در طول دوره پرورش 97 تا 98 درصد و در طول دوره تخمگذاری 94 تا 96 درصد است . :Lohman Traditionاین نژاد در سن 140 تا 150 روزگی به پنجاه درصد تولید میرسد . پیک تولید این نژاد بین 90 تا 92 درصد میباشد . هر قطعه مرغ این نژاد ظرف مدت دوازده ماه بین 290 تا 300 تخم مرغ تولید میکند و در ظرف مدت چهارده ماه نیز 320 تا 330 تخم مرغ تولید میکنند . بطور کلی ظرف مدت دوازده ماه هر قطعه مرغ این نژاد بین 18.5 تا 20 کیلوگرم تخمگذاری میکند . همچنین ظرف مدت چهارده ماه نیز هر قطعه مرغ بین 20.5 تا 22 کیلوگرم تخمگذاری دارند . وزن هر تخم مرغ تولیدی تا سن دوازده ماهگی این نژاد بین 65 تا 66 گرم میباشد . این رقم در سن چهارده ماهگی زندگی به 65.5 تا 66.5 گرم میرسد . پوسته تخم مرغ این نژاد قهوه ایی یکدست میباشد . استحکام پوسته این نژاد نیز کمتر از 35 نیوتون میباشد . میزان دان و غذای مورد نیاز این نژاد ، بین هفته اول تا هفته بیستم زندگی بین 7.5 تا 7.9 کیلوگرم میباشد . ضریب تبدیل غذای این نژاد 2 تا 2.2 کیلوگرم میباشد . و اما وزن بدن این نژاد لوهمن در پایان هفته بیستم زندگی بین 1.6 تا 1.7 کیلوگرم میباشد . وزن این نژاد در پایان دوره تولید بین 2 تا 2.2 کیلوگرم میباشد . توانایی زنده ماندن این نژاد در طول دوره پرورش 97 تا 98 درصد و در طول دوره تخمگذاری 94 تا 96 درصد است Lohman LLS Classic :این نژاد در سن 145 تا 150 روزگی به پنجاه درصد تولید میرسد . پیک تولید این نژاد بین 92 تا 95 درصد میباشد . هر قطعه مرغ این نژاد ظرف مدت دوازده ماه بین 305 تا 315 تخم مرغ تولید میکند و در ظرف مدت چهارده ماه نیز 345 تا 355 تخم مرغ تولید میکنند بطور کلی ظرف مدت دوازده ماه هر قطعه مرغ این نژاد بین 19 تا 20 کیلوگرم تخمگذاری میکند . همچنین ظرف مدت چهارده ماه نیز هر قطعه مرغ بین 21.5 تا 22.5 کیلوگرم تخمگذاری دارند وزن هر تخم مرغ تولیدی تا سن دوازده ماهگی این نژاد بین 62 تا 63 گرم میباشد . این رقم در سن چهارده ماهگی زندگی به 62.5 تا 63.5 گرم میرسد . پوسته تخم مرغ این نژاد سفید براق میباشد . استحکام پوسته این نژاد نیز کمتر از 40 نیوتون میباشد . میزان دان و غذای مورد نیاز این نژاد ، بین هفته اول تا هفته بیستم زندگی بین 7 تا 7.5 کیلوگرم میباشد . ضریب تبدیل غذای این نژاد 2 تا 2.5 کیلوگرم میباشدو اما وزن بدن این نژاد لوهمن در پایان هفته بیستم زندگی بین 1.3 تا 1.4 کیلوگرم میباشد . وزن این نژاد در پایان دوره تولید بین 1.7 تا 1.9 کیلوگرم میباشد . توانایی زنده ماندن این نژاد در طول دوره پرورش 97 تا 98 درصد و در طول دوره تخمگذاری 94 تا 96 درصد است.

تاریخچه مرغ ها

مطالب مشابه :

نژاد های معروف مرغ تخمگذار

مرغ و خروس نژاد مرندی

بانک سئوال مهارت پرورش مرغ تخمگذار

مرغ اصیل مرند ایران

مرغ و خروس مرندی

طبقه بندی طیور+جدول خصوصیات نژادی

اصلاح نژاد طیور

اطلاعاتی در مورد نژاد مرغ و خروس مرندی

مرغ مرندي

تاریخچه مرغ ها