داروهای آرام بخش

داروهای آرام بخش – خواب آور

این داروها می توانند موجب تضعیف سیستنم اعصاب مرکزی به درجات مختلفی شوند . کاربرد اصلی این ترکیبات برای ایجاد آرامش و خواب است . آرامش(Sedation) تضعیف در فعالیت سلول های سیستم اعصاب مرکزی است. که باعث کاهش بیداری ، کاهش فعالیت ، کاهش اضطراب و در نهایت باعث آرام شدن فرد می گردد. با افزایش دوز این مواد خاصیت خواب آوری (Hypnotic) دارند و خوابی تقریبا" مشابه با خواب طبیعی ایجاد می کنند. کاربرد اصلی داروهای آرام بخش خواب آور درمان اختلالات خواب می باشد . افزایش دوز این داروها موجب بیهوشی شده و مقادیر زیادتر نیز تضعیف مراکز حیاتی در بصل النخاع و مرگ را به دنبال دارد . بنابراین اثر کلی این داروها وابسته به دوز است و این داروها به ترتیب ایجاد آرامش ، خواب ، بی هوشی ، کوما و مرگ می کنند.

طبقه داروهای آرامبخش خواب آور:

دسته داروهای متفاوتی برای ایجاد آرامش و خواب مورد استفاده قرار می گیرد ولی دو دسته اصلی که بدین منظور مصرف می شوند شامل باربیتورات ها و بنزودیازپین ها می باشند. داروهای اخیر از لحاظ طول مدت اثر و شروع اثر باهم متفاوت می باشند. داروهای دیگری که به عنوان آرام بخش خواب آور استفاده می شوند شامل کلرال هیدرات ، پارالدهید و مپروبامات می باشند. البته میزان مصرف داروهای اخیر رو به کاهش است و امروزه کمتر استفاده می شوند. برخی از داروهایی که برای درمان بیماریهای مختلف مورد استفاده هستند خاصیت آرام بخش دارند و یا در حقیقت آرامش جزء آثار جانبی آن ها محسوب می شود . این داروها شامل بتابلوکرها، داروهای ضد جنون ، داروهای ضد افسردگی ، آنتی هیستامین ها و مخدرهای ضد درد می باشند .

الف- باربیتورات ها:

باربیتورات ها مشتقات اسید باربیتوریک هستند که به صورت اسیدهای ضعیفی بوده و بسته به ملح مصرفی طول مدت اثرشان با یکدیگر متفاوت است هم چنین قدرت خواب آوری این داروها با هم فرق می کند.

مکانیزم اثر:

اثرات باربیتورات ها بر روی سیستم اعصاب مرکزی ازتغییرات خلق تا آرامش ، خواب و بی هوشی متغییر است و اثرات فوق بستگی به دوز مصرفی آن ها دارد. اگر چه مکانیزم دقیق تغییرات ایجاد شده توسط باربیتورات ها بر روی نورون های مغزی هنوز به درستی روشن نشده است. به نظر می رسد که اثر این مواد از طریق تسهیل مهاری واسطه شیمیایی گابا(گیرنده های GABAA) در مغز و در نتیجه افزایش ورود یون کلر به درون سلولهای نورونی باشد. گابا یک واسطه مهاری در سیستم اعصاب مرکزی است که روی دو گیرنده GABAA و GABAB می کند. باربیتورات ها و بنزودیازپین ها موجب تقویت اثر GABAA بر روی هدایت یون کلر می شوند. در حضور باربیتورات ها مدت زمان فعال بودن کانال کلر افزایش می یابد . دیگر باربیتورات ها از طریق حل شدن در غشلء نورون ها ممکن است از آزاد شدن واسطه های تحریکی نیز جلوگیری می کنند. به همین علت باربیتورات ها بیش از بنزودیازپین ها باعث تضعیف سیستم اعصاب مرکزی می شوند وخطرناک تراز بنزودیازپین ها هستند.

فارماکوکینیتیک:

باربیتورات ها به راحتی از معده ، روده کوچک و رکتوم جذب می شوند و پس از جذب به تمام نسوج ومایعات بدن نفوذ می کنند. هم چنین باربیتورات ها از جفت عبور کرده و به طور وسیعی در نسوج جنین منتشر می شوند. باربیتورات ها فوق العاده کوتاه اثر غلظت های زیادتری به صورت ذخیره در بافت چربی ایجاد می کنند. باربیتورات ها عمدتا" در کبد متابولیزه می شوند و اکثر متابولیت ها غیر فعال هستند و از طریق ادرار دفع می شود . باربیتورات ها از طریق خوراکی ، شیاف رکتال ، تزریق عضلانی و تزریق وریدی تجویز می شوند. راه خوراکی ترجیح دارد اما اگر به علت خاصی (در بچه ها یا حالت استفراغ) تجویز خوراکی میسر نباشد می توان از شیاف های رکتال در این افراد استفاده کرد اگر شروع اثر سریع مورد نظر باشد(مثل درمان تشنج) دارو را از راه عضلانی یا وریدی مصرف می کنند نیمه عمر باربیتورات ها با یکدیگر متفاوت است.

آثار فارماکولوژیک:

اثر تضعیف کنندگی باربیتورات ها روی سیستم اعصاب مرکزی شبیه بی هوش کننده های عمومی ، الکل و دیگر داروهای خواب آوری است که در ادامه همین فصل بحث می شوند.

1- آرامش و خواب:

اگر چه دوز مورد مصرف برای خواب زیادتر از دوز مورد نیاز برای ایجاد آرامش است اما هدف درمانی در هر دو حالت کاهش پاسخگویی به محرکات خارجی و در شرایط مناسب ایجاد خواب می باشد. باربیتورات هایی که برای آرامش روزانه مناسب هستند طول مدت اثرشان متوسط یا طولانی است مانند فنوباربیتال و بوتاربیتال. به طور کلی باربیتورات های کوتاه اثر و متوسط الاثر مثل سکوباربیتال و آموباربیتال به عنوان خواب آور مصرف می شوند اثر خواب آور گاهی در عرض 15 دقیقه پس از بلع دارو ظاهر می شود اما به طور معمول این مدت بین 30تا60 دقیقه است. مصرف یک دوز واحد دارو خواب غیر منقطعی به مدت 5 تا 6 ساعت ایجاد می کند .

2- بی هوشی:

مقادیر بسیار زیاد باربیتورات های خواب آور می توانند موجب بی هوشی شوند معهذا فقط باربیتورات های فوق العاده کوتاه اثر برای ایجاد بی هوشی مفید و مناسب هستند. باربیتورات های فوق العاده کوتاه اثر مثل تیوپنتال فوق العاده در چربی محلول هستند و بنابراین نفوذشان به مغز سریع است. از طرف دیگر این داروها توزیع مجدد دارند بدین صورت که با خروج از مغز در بافت چربی و نسوج دیگر توزیع می شوند. و همین امر باعث می شود که طول مدت اثر آن ها کوتاه باشد. پنتوباربیتال به سرعت تیوپنتال وارد مغز نمی شود و بنابراین برای بی هوشی مفید نیست.

3- اثرات ضد تشنج:

تمام باربیتورات های آرام بخش خواب آور به طور موثری بر ضد تشنج نیز اثر دارند و در دوز مناسب موجب وقفه تشنجات کزازی و بحران صرعی می شوند. اثر ضد تشنج فنوباربیتال بیشتر از بقیه داروهاست و به همین علت برای پیش گیری از حملات صرعی خصوصا" حملات تونیک - کلونیک عمومی مفید است.

4- اثر ضددرد:

باربیتورات ها بر خلاف اوپیوئیدها و داروهای ضددرد غیر مخدر نمی توانند با مقادیری که ایجاد بی هوشی نکند درد را تسکین دهند و بنابراین هیچ گاه به عنوان داروی ضددرد مصرف نمی شوند.

5- اثر بر تنفس:

اثر مقادیر خواب آور این داروها روی تنفس اشخاص طبیعی مشابه تغییراتی است که در جریان خواب طبیعی به وجود می آید اما مقادیر زیادتر این داروها موجب کاهش حجم دقیقه ای می شود. تعداد حرکات تنفس ممکن است کاهش یا افزایش یابد. بروز مرگ در اثر مسمومیت باربیتورات ها ناشی از تضعیف تنفسی است مقادیر سمی باربیتورات ها موجب فلج مرکز تنفس در بصل النخاع شده و منجر به مرگ می شود تجویز مقادیر خواب آور در افراد دچار بیماریهای ریوی و بیماریهای مزمن انسدادی ریه ممکن است ایجاد تضعیف تنفس نماید .

6- اثر بر قلب و عروق:

مقادیر آرام بخش و خواب آور اثر مهمی روی قلب و عروق افراد سالم ندارند ولی در افراد دچار نارسایی احتقانی قلب ، هیپوولمی و نارسایی قلب و عروق موجب تضعیف قلب می شوند. تجویز این داروها به افراد دچار فشارخون بالا موجب کاهش فشار سیستولی و دیاستولی در مصرف کننده می شوند. مقادیر سمی این داروها موجب تضعیف عمل میوکارد ، اتساع عروق و در نهایت هیپوتانسیون و کلاپس قلب و عروق می گردد.

7- اثر بر کبد:

مقادیر خواب آور باربیتورات ها تغییر خاصی در عمل آنزیم های کبدی ایجاد نمی کنند. مصرف باربیتورات ها موجب افزایش آنزیم هایی می شوند که متابولیسم بسیاری از داروهای مهم مثل وارفارین را افزایش می دهند.

عوارض جانبی و مسمومیت:

الف: مسمومیت حاد:

استفاده گسترده از باربیتورات ها خواب آور موقعیت های بسیار مناسبی برای ایجاد مسمومیت های اتفاقی یا عمدی (به قصد خودکشی) ایجاد کرده است و در اکثر موارد دارو به قصد خودکشی مصرف شده است ولی گاهی مسمومیت اتفاقی (غیر عمدی) بوده است بدین ترتیب که مصرف دارو ایجاد گیجی کرده و بیمار به یاد ندارد که آیا دارو را مصرف کرده یا خیر و به همین علت داروی بیشتری مصرف می کنند. تشخیص مسمومیت باربیتورات ها بر اساس تاریخچه معاینه و تعیین یا اندازه گیری دارو در خون ، ادرار و یا محتویات معده صورت می گیرد. از روی علایم کلینیکی به ندرت می توان مسمومیت با باربیتورات ها را از مسمومیت با سایر داروهای آرام بخش خواب آور تفکیک نمود. علایم اصلی شامل کرختی(Stupor) کوما و تضعیف تنفسی هستند. در شروع مسمومیت تنفس تحت تاثیر قرار می گیرد و حجم تنفس دقیقه ای گاهی به حدی کاهش می یابد که ایجاد سیانوز می کند . نظم تنفس ممکن است کند یا تند و یا از نوع نظم cheyne-Stokes (تنفسی که در آن ریتم تنفس کم و زیاد می شود و با دوره های منظم آپنه همراه است)باشد به طور معمول کاهش فشار خون فقط در حالت تضعیف شدید تنفسی اتفاق می افتد. هیپوکسی نقش مهمی در ایجاد هیپوتانسیون دارد. زیرا صرفا" وجود تهویه مناسب موجب عادی شدن فشار خون می شود معهذا در مسمومیت بسیار شدید کلاپس قلب و گردش خون به وجود می آید. درمان مسمومیت باربیتورات ها شامل شستشوی معده جهت خارج کردن داروی جذب نشده استفاده از تنفس مصنوعی و حفظ حجم پلاسما ، برون ده ادرار و عمل قلب با استفاده از تجویز مایعات و داروی اینوتروپ مثبت مثل دوپامین می باشد . دوپامین یک داروی سمپاتومیمتیک است که هم قدرت انقباضی قلب را افزایش می دهد و هم باعث اتساع عروق مقاوم کلیوی شده و از بروز آنوری جلوگیری می کند.

ب-مسمومیت مزمن:

علایم بالینی مسمومیت مزمن باربیتورات ها شبیه علایم مسمومیت با الکل می باشد. با این تفاوت که افراد مصرف کننده باربیتورات ها به صورت نابجا از لحاظ تغذیه ای وضع بهتری از افراد الکلی دارند . بسیاری از آثار شامل کاهش قدرت قضاوت ، کاهش مهارت های رانندگی و حرفه ای ، خواب آلودگی ، گیجی، عدم تعادل ، افسردگی روانی ، لتارژی ، ضعف، هیپوونتیلاسیون و عدم تمرکز حواس می باشند. مصرف مزمن این داروها باعث تحمل ، اعتیاد، وابستگی فیزیکی و روانی می شود. قطع ناگهانی باربیتورات ها در افرادی که داروها را به صورت طولانی مدت مصرف کرده اند موجب بروز علایم نشانگان قطع دارو می شود شدت علایم نشانگان قطع دارو بستگی به دوز مصرفی و طول مدت مصرف دارو دارد . بنابراین قطع دارو باید در عرض 2 تا 3 هفته صورت گیرد . علایم نشانگان قطع باربیتورات ها عبارتند از: حالت بی قراری، اضطراب، ضعف عمومی ، هیپوتانسیون وضعیتی تا شدید رفلکس ها و بروز تشنجات عمومی.

بنزودیازپین ها:

گروه بنزودیازپین ها شامل تعداد زیادی داروست که همگی خصوصیات و خواص تقریبا" یکسانی دارند. این دسته داروها علاوه بر خاصیت آرام بخش خواب آور اثر ضد اضطراب دارند و به میزان زیادی برای همین منظور مصرف می شوند. کلردیازو پوکساید اولین داروی مورد استفاده بالینی این گروه است که در سال 1950 ساخته شده و پس از آن تعداد بسیار زیادی از این داروها ساخته شدند. داروهای مورد استفاده در حال حاضر شامل آلپرازولام، کلردیازپوکسید، دیازپام، لورازپام، اگزازپام ، فلورازپام، تمازپام و تریازولام هستند. تمام آن ها اثر بخشی یکسانی دارند ولی طول مدت اثر و قدرت اثرشان متفاوت است .

مکانیزم اثر:

این داروها از طریق اثر بر گیرنده های گابا(اسیدآمینه مهاری در سیستم اعصاب مرکزی) عمل می کنند .

فارماکوکینتیک:

خصوصیات فارماکوکینتیک انواع بنزودیازپین ها درجدول شماره 1 نشان داده شده است . زمان شروع اثر بستگی به سرعت جذب و توزیع دارد . با این توضیح داروهایی مثل اگزازپام ، لورازپام ، آلپرازولام و تریازولام جزو داروهای کوتاه اثر و دیازپام ، کلردیاز پوکساید و فلورازپام جزو داروهای طویل الاثر محسوب می شوند . به طور کلی بنزودیازپین ها پیوند پروتئینی بالایی دارند . وجود غذا در دستگاه گوارش موجب تاخیر در جذب این داروها می شود .

جدول شماره 1 : خصوصیات فارماکوکینیتیک بنزودیازپین ها

نام دارو ژنریک

نام تجارتی

مدت اثر

راه مصرف

زمان حداکثر غلظت پلاسمایی(ساعت)

نیمه عمر (ساعت)

آلپرازولام

کلردیازوپوکساید

دیازپام

لورازپام

اگزازپام

فلورازپام

زاناکس

لیبریوم

والیوم

آتیوان

سراکس

دالمان

کوتاه

طولانی

کوتاه

موتاه

طولانی

خوراکی

خوراکی-تزریقی

خوراکی

5/2-1

5/1-5/0

5/2-1

3-5/1

15-7

30-5

70-20

25-8

15-5

100-24

آثارفارماکولوژیک:

بنزودیازپین واجد پنج اثر عمده می باشند که این آثار شامل آرامش ، خواب ، ضداضطراب،شل کننده عضلات اسکلتی و ضد تشنج می باشند. اثر ضداضطراب بنزودیازپین ها یک اثر اختصاصی است و احتمالا" از طریق اثر بر سیستم لیمبیک بروز می کند . نکته جالب این که بیمار ممکن است نسبت به اثر آرام بخش دارو تحمل پیدا کند اما در مقابل اثرات ضد اضطراب دارو تحمل ایجاد نمی شود .

بنزودیازپین ها از طریق اثر بر سیستم اعصاب مرکزی و تقویت اثر مهاری گابا در سیستم اعصاب مرکزی موجب وقفه رفلکس های پلی سیناپتیک در نخاع و ساقه مغز شده و ایجاد شلی عضلانی می کنند. دیازپام قوی ترین داروی بنزودیازپین برای ایجاد شلی عضلانی است بنزودیازپین ها موجب افزایش آستانه تحریک حملات تشنجی می شوند و محل اصلی اثر ضد تشنج آن ها سیستم لیمبیک و تشکیلات مشبک مزنسفال است. اثر ضد تشنج بنزودیازپین ها (خصوصا" دیازپام) احتمالا" به علت تسهیل عمل مهاری گابا در سلول های پورکنژ و محچه می باشد.

عوارض جانبی و مسمومیت:

شایع ترین عوارض نامساعدی که در زمان مصرف بنزودیازپین ها بروز می کند شامل:آرامش،سبکی سر،عدم تعادل و لتارژی هستند. وقتی که مقادیر خواب آور داروها استفاده شوند گاهی اوقات ایجاد اختلال فکری ، اختلال پسیکوموتور، ناهماهنگی اعمال حرکتی ، سردرد و خشکی دهان می کنند . عوارضی که به ندرت می توانند بروز کنند عبارتند از سنکوپ ، هیپوتانسیون، تاری دید، بثورات پوستی، ادم و یبوست . بنزودیازپین های خوراکی برعکس باربیتورات ها اثر تضعیف کننده زیادی روی مرکز تنفس ندارند و تضعیف تنفسی شدید در اثر مصرف بنزودیازپین ها کمتر بروز میکند. اما وقتی که این داروها از طریق تزریق وریدی مصرف شوند می توانند ایجاد تضعیف شدید تنفسی نمایند. مصرف تزریقی بنزودیازپین ها باعث بروز درد در محل تزریق ، ترومبوفلبیت،هیپوترمی، بی قراری، بی نظمی قلبی، سرفه، آپنه و استفراغ می شود. مسمومیت ناشی از مصرف مقادیر زیاد بنزودیازپین ها ندرتا" باعث مرگ می شود. گزارشاتی وجود دارد که مصرف دارو به میزان 50 برابر مقادیر درمانی ایجاد مرگ نکرده است اما وقتی که مقادیر زیاد این داروها همراه با داروهای دیگر و یا الکل مصرف شده باشد می تواند ایجاد مرگ کند . مصرف طولانی مدت بنزودیازپین ها موجب بروز تحمل ، اعتیاد و وابستگی فیزیکی و روانی می شود . مصرف مقادیر درمانی این داروها به مدت کوتاه(4 تا6 هفته) موجب بروز علایم نشانگان قطع نمی شود. اما اگر مقدار دارو زیادتر و یا طول مدت مصرف دارو طولانی تر باشد می تواند ایجاد وابستگی نماید.

کاربرد بالینی:

داروهای آرام بخش خواب آور عمدتا" برای از بین بردن اضطراب و ایجاد آرامش و خواب مصرف می شوند. اما این داروها می توانند برای درمان اختلالات دیگری مثل درمان صرع و حملات تشنجی ، آرام کردن فرد در حین جراحی ، کنترل علایم ناشی از قطع مصرف الکل ایجاد فراموشی و آرامش قبل از جراحی و به عنوان یک وسیله تشخیصی در درمان بیماریهای روانی مصرف شوند.

اضطراب یک احساس ناخوشایند همراه با علایم بالینی متنوعی مثل ناامیدی ، سردرد، هراس غش و علایم دیگری مثل عرق کردن ، تاکی کاردی ،طپش قلب و خشکی دهان می باشد. اضطراب ممکن است وضعیتی باشد که در موقعیت های خاص زندگی مثل ترس از جراحی ، بیماریهای بستگان یا تراژدی های دیگر بروز می کند این نوع اضطراب با گذشت زمان مرتفع می شوند. اما مصرف کوتاه مدت داروهای آرام یخش خواب آور ممکن است مفید باشد. در بسیاری موارد اضطراب یک علامت ثانوی مربوط به بیماریهای جسمی از قبیل انفارکتوس میوکارد ، آنژین صدری ، زخم معده و غیره است.

قبل از درمان اضطراب باید انواع بیماریهای روانی مولد اضطراب را مورد بررسی قرار داد. اضطراب ممکن است با پسیکوتراپی و یا داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و یا داروهای ضد جنون درمان شود. اما بنزودیازپین ها داروی انتخابی برای درمان اضطراب هستند. زیرا ضریب درمانی بالایی دارند و خطر وابستگی فیزیکی آن ها نیز کم است مصرف این داروها برای درمان اضطراب باید کوتاه مدت باشد و برای این که دارو روی فعالیت روزانه بیمار اثر کمتری داشته باشد بهتر است که دارو در شب مصرف شود. داروهای آرام بخش خواب آور به میزان وسیعی برای درمان اختلالات خواب مورد استفاده قرار می گیرند. بی خوابی ممکن است گذرا(فقط چند شب طول بکشد) یا کوتاه مدت(فقط3 تا4 هفته طول بکشد) یا دراز مدت(مزمن) باشد که در بعضی موارد سال ها طول می کشد اختلالات خواب شامل دیر بخواب رفتن خماری پس از بیداری از خواب می باشند. درمان بسیاری از اختلالات خواب بدون مصرف دارو و از طریق اتخاذ تدابیر غیر داروئی مثل عدم مصرف رژیم های غذایی خاص (قهوه، چای) پرهیز از محرکات قبل از خواب ، ورزش، راحتی محل خواب و خوابیدن در سر ساعت مشخص صورت می گیرد.نکته مهم تر این است که طبیعت انسان را مجبور نمی کند که روزی 8 ساعت بخوابد و بسیاری از اعمال شخص حتی با خواب کمتر هم به خوبی پیش می روند. داروی خواب آور باید شروع اثر سریع داشته مدت اثرش کافی باشد و خماری روز بعد و وابستگی ایجاد نکند داروئی با این خصوصیات وجود ندارد و همه داروهای آرام بخش خواب آور در دوز معادل عموما" موثر و نسبتا" غیرسمی اند ولی اثرشان بعد از مصرف طولانی کم می شود و امکان وابستگی به آن ها وجود دارد. بنزودیازپین ها برای درمان اختلالات خواب مفید هستند و داروهای مثل فلورازپام ، اگزازپام، تریازولام و لورازپام برای این منظور مفید هستند. درمان باید با مقادیر کم شروع شود و در صورت نیاز به تدریج افزایش یابد یک تا دو شب پس از این که بیمار خواب قابل قبول و دلپذیری پیدا کند مصرف دارو باید قطع شود. برای بی خوابی های طولانی مدت که هیچ علت خاصی برایش مشخص نشده است معمولا" دارو را هر شب یک بار به بیمار می دهند و این درمان برای مدت بیش از 6 ماه توصیه نمی شود.

مپروبامات:

مپروبامات عمدتا" به عنوان ضد اضطراب مصرف می شود اما به علت وجود بنزودیازپین ها مصرفش محدود شده است از لحاظ مکانیزم اثر شبیه باربیتورات هاست .

بوسپیرون:

بوسپیرون خاصیت ضد اضطراب دارد ولی برعکس باربیتورات ها و بنزودیازپین ها باعث آرامش و خواب آلودگی نمی شود بنابراین یک داروی ضد اضطراب انتخابی است. این دارو از طریق اثر بر گابا عمل نمی کند بلکه یک آنتاگونیست گیرنده های سروتونینی نوع 1(5HT1) و هم چنین یک آنتاگونیست ضعیف دوپامینرژیک است.

هیدروکس زین:

هیدروکسی زین خاصیت ضد هیستامین ، ضد استفراغ و آرام بخش دارد به علت خاصیت آرام بخشی ممکن است برای درمان اضطراب مصرف شود عوارض مصرف آن مشابه آنتی هیستامین هاست.

توجهات ویژه:

1- در زمان مصرف داروهای آرام بخش خواب آور به بیمار توصیه کنید که از رانندگی و انجام کارهایی که نیاز به دقت فراوان دارد خودداری کند .

2- به بیمار توصیه کنید که از مصرف نابجای این داروها خودداری کند زیرا این امر موجب بروز اعتیاد و وابستگی می شود.

3- این داروها نباید بیش از مدت توصیه شده مصرف شود .

4- وقتی که بیمار دارو را به مدت طولانی مصرف کند نباید مصرف دارو را به طور ناگهانی قطع کند.

5- به بیمار یادآوری کنید که مصرف داروهای آرام بخش خواب آور هم زمان با داروهای تضعیف کننده سیستم اعصاب مرکزی خطرناک است و می تواند موجب بروز تضعیف تنفسی و کوما شود.

6- در بیماران دچار اضطراب به بیمار تذکر دهید که از مصرف الکل ، دخانیات و قهوه خودداری کنند.

7- بیمار را از نظر علایم ناشی از مصرف مقادیر زیاد داروهای آرام بخش خواب آور مثل افسردگی شدید تحت نظر داشته باشید. هم چنین عدم تعادل، صحبت نیمه جویده و سرگیجه از علایم مصرف مقادیر زیاد این داروهاست.

8- از مصرف داروهای آرام بخش خواب آور در حاملگی خصوصا" در سه ماهه اول حاملگی خودداری کنید. زیرا مصرف این داروها (خصوصا" بنزودیازپین ها) در حاملگی احتمالا" موجب بروز ناهنجاریهای مادرزادی در نوزاد در درصد بسیار کمی از مصرف کنندگان می شود.

9- مصرف باربیتورات ها و بنزودیازپین ها در بعضی بیماران ابتدا ایجاد هیجان ، اضطراب، اغتشاش روانی و یا نشاط موقتی می کند که خود یک اثر متناقص ناشی از مصرف این داروهاست.

10- به بیمار تذکر دهید که مصرف هم زمان سایمتیدین و کلردیازی پوکسید موجب تشدید اثر کلردیازی پوکسید می شود زیرا سایمتیدین متابولیسم داروی دوم را کاهش می دهد .

داروهای آرام بخش

مطالب مشابه :

داروهای آرام بخش

داروهائیکه عملکرد جنسی در مردان را تحت تأثیر قرار می دهند

دیازپام

آشنایی با داروی دیازپام

موارد مصرف دیازپام و عوارض جانبی آن

آلپرازولام

قرص خواب و بیماری زوال عقل

Alprazolam