بحر طویل - اشعار حضرت رضا (ع)

یا ثامن الحجج یا علی بن موسی الرضا ادرکنی

خلوت آینه کاری و معرق ز محبت ، به دل قطعه ی خوش نقش منبت ، ز قلم کار فتوت

خلوتی با دل کاشی لعابی و سفالی ، اطلسی ، سوسنی و جام هلالی

ز شب سرد زمستان گذری کرده و در خلد برین ، یکه و تنها و غریبم

وَ زاین آه که در صحن کشیدم ، چه کشیدم ، وَ چو اشکی که روی گونه دویده به روی خاک خزیدم ،

که هر آن قدرکه در چنته ادب داشته ام گشت نمایان و زمین خورد غرورم

وَ چه دردی که کشد تیر زآتشکده ی قلعه ی تقدیر

به شکرانه ی اینکه برسیدم به در ِخانه ی دلدار و گرفتم سر ِآن زلف شکن در شکن مشکی آن یار و زدم حلقه ای بر گوش و زدم نعره ای از حنجره ای سرد ، ایا مردم شبگرد ، علی حق و علی هو -اسیرم به آن مردمک چشم پُـر از حس ، منم زایر ایوان طلایت ، الا نرگس جادو ، رضا ضامن آهو

* * * * * * * *

امامی که ملقب به رئوف است و عطوف است و معین الضعفا و لیلی هشتم ازآن تیره ی با اصل و نسب ، ساقی صهبای رطب ، آنکه بود در رگ اوجوشش خون شه مردان ، یل اقلیم عرب ، وَ زیک سو بـُـوَد اوسنبل گندم ، که بُــَود روزی مردم وَ کند جلوه درآن جام می و خم

وَچه گویم به که گویم که عـَـلـَی الله و رضایم به رضایش ، مَـلـِک ِ مُـلـک و مَـلـَک ، در کف او نان و نمک ، آنکه سرش هست مَـه شام خدا و کف پایش ، دهد ریشه در آن خاک بلاجوی فدک

پاره ی آن قلب پیمبر ، مهربان دوست که باشد ، بهترین مونس شبهای ملولی دل ما -رضا سلسله گیسو ، رضا ضامن آهو

* * * * * * * *

مژده ای شاهد بزمی که رسد پیرخراسان و گدایان به طلب یا به بهانه بدوندو ز خداوند بخواهند کُـند آن شه منصور برون سر زحجاب ،وَ ببینند همه اهل نشابور، رخ ماه زحل گونه ی او از پس پندار ، ورای همه ی هلهله ها ، ولوله ها ،سبقت دیدار میسر چو شود ، جمله چنان شاپرکی که بزند خویش بر آن شعله ی تشویش ،که افروخته در طاقچه ی عشق ، بسوزند و بمیرند و شوند باد شمالی ، که در خاک سناباد ،وزند از همه سو در حرم باغچه ی عشق ، بیارند و بریزند به پای گل زهرا ، ز دامان محبت ،تو فیروزه ببـیـن وه که دل ساده ی شان ، هیچ نگفته قمر آندم که عیان شد ، گل سُرمه به دو دیدهزعفران شد ، سنگ آبی چه نیاز است ؟!! مگر وقت نماز است ؟

بیایید، بیایید ، بود آیه ی توحید، مسیح آمده تا که بدهد برهمه تعمید ، بود مایه ی امید ، مه واخترو خورشید ،بود زهره و ناهید، کف پاش ببوسید ، علی نام و علی کیش ، علی خلق و علی خو، رضا ضامن آهو

* * * * * * * *

باز آمد به سخن خادم آن دیده ی براق،اباصلت،همان شیخ سبوخورده ی رنجور مطاعن

که ازسال سرآغازسخن بود غلام دل آواره ی خودسوز ،بگفتا که درآن مجلس مانوس،در آن یک وجب طوس بشد دعبل مستانه ی دیوانه ی جانان ، چو پابوس و بخواند از غم دوران

زایام رسالت ، زایام طناب و علی و حزن امامت، زایام فغان در کنف ِ مهر یکی مادر دلخسته ی بیمار که در مهبط وحی است خلیل الله و گوید :علی شاه ولایت علی جان به فدایت،علی شاه ولایت علی جان به فدایت

وَ ز آن روز و شب ِ پـُـر ز مِـه و برف حسنواره و غمباره و رنگین به حنای سر انگشت ریاکاره ی مردم

وَ کلام آمد و افتاد در آن ساحل پرغم، در آن شط محرم،از آن حضرت تنها وغریب و شه بی لشکر ولب تشنه و

غرقابه ی خون در دل مقتل،همان کشته ی دلباخته ی عشق الهی ،همان نجمه ی بر نیزه ی بیداد ،همان قاری

قرآن که مویش بود پریشان زنسیم شررقلب بیابان ،بابی انت و امی حسین جان حسین جان حسین جان

چنان لرزه بیفتاد به دلها ز تحیر، وبدیدند که شدشهپرجبریل مکدر،وبدیدند که ازهوش برفت آن قمر برج لطائف

مگر ضجه ای زد از ته دل وای ...پس ازحالت وحدت صله داد از کمرهمت خود جبه ی دوشش ،به آن ذاکرمخلص، عجب روضه ی رضوان،عجب اوج رضایت عجب از عشق ولایت که شدم ریزه خور و باز بپرسم

که حرم کو ! حرم کو ! ، رضا ضامن آهو

بحر طویل - اشعار حضرت رضا (ع)

مطالب مشابه :

بحر طویل از زبان امام حسین (علیه السّلام)

بحر طویل حضرت عباس ع - حضرت زهرا س

بحر طويل حضرت علي اكبر(ع)

بحر طویل

بحر طویل ( ابوالقاسم حالت)

بحر طویل

بحر طویل....

بحر طویل - اشعار حضرت رضا (ع)