گزارش نویسی

مفهوم گزارش

گزارش، اسم مصدر از بن مضارع یا فعل امر "گزاردن" به اضافۀ پسوند اسم مصدر (گزارش) ساخته می شود.

گزاردن و گزارش در متون گوناگون و اشعار به معانی متفاوتی آمده است. از جمله معانی آن در متون نثر و نظم فارسی "به جای آوردن"، "ادا کردن و انجام دادن"، "ابلاغ و رسانیدن"، "در میان نهادن و اظهار کردن"، "صرف کردن"، "شرح و تفسیر کردن"، "خبر و اطلاع دادن" است.

اصول گزارش

در تهیه هر گزارش لازم است که چهار اصل اساسی مورد توجه قرار گیرد تا گزارش از غنای لازم برخوردار باشد و گزارشگر به هدف خود که اثرگذاری بر مخاطبان است، دست یابد.

1-     توصیف و بازگویی عینی

گزارش، "بیان" واقعیتها و "بازگویی" حوادث و رویدادها و انتقال اطلاعات است. گزارشگر با حضور در صحنه واقعه، حواس خود را در اختیار مخاطبان قرار می دهد تا هر آنچه را که می بیند، می شنود و احساس می کند به مردم منتقل کند. مخاطبان گزارش انتظار دارند که گزارشگر به عنوان چشم و گوش آنان زوایای گوناگون رویداد را بنگرد و به آنان انتقال دهد.

2-    پرهیز از پیشداوری

یکی از اصول اساسی در هر گزارش، "توجه به حقیقت" و پرهیز از گزارشگر از "پیشداوری" است. گرایش ها، خواسته ها و احساسات و عواطف گزارشگر نباید باعث شود که از توجه به حقایق دور بماند و در نتیجه تلاش گزارشگر این باشد که دیدگاه های خود را به خوانندگان تحمیل کند.

3-    شناخت مخاطبان

شناخت مخاطبان و توجه به آنان از چند جنبه قابل تأمل و بررسی است.

گزارشگر باید در ابتدای کار، مخاطبان خود را بشناسد و بداند گزارش را برای چه کسانی تهیه می کند. گزارشی که از یک موضوع در یک روزنامۀ محلی درج می شود با گزارش همان موضوع در یک نشریه سراسری تفاوت هایی خواهد داشت و این دو گزارش با گزارشی که گزارشگر از همان موضوع تهیه می کند تا در یک نشریه تخصصی منتشر شود وجوه تمایز اساسی دارد.

4-    نفی گزارشگر موردی

اگر سراسر مطلب بیانگر دیدگاه، نظر و سلیقۀ شخص گزارشگر باشد نمی توان آن را گزارش دانست و مخاطبان هم آن را به عنوان یک گزارش نمی پذیرند. چنین مطلبی می تواند یک مقاله یا متن یک سخنرانی باشد، نه یک گزارش جامع.

مخاطب، زمانی به خواندن گزارش ترغیب می شود که موضوع از جنبه های مختلف و دیدگاه های متفاوت مورد بررسی قرار گرفته باشد.

انواع گزارش

در کتاب ها و جزوه های گزارش نویسی، تقسیم بندی های مختلفی از انواع گزارش پیشنهاد شده است. این تنوع در دسته بندی ها، به دلیل نزدیکی و همگونی و مشابهت های انواع گزارش است که تفکیک و جداسازی قطعی و غیرقابل تغییر آنها را تا حدودی ناممکن می سازد.
در تقسیم بندی های مختلف، گزارش به انواع گوناگونی تقسیم شده که از جمله عبارتند از گزارش از شخص، گزارش خبری، گزارش مصور، گزارش از محل، خاطره نویسی، گزارش از سفر، گزارش علمی(تخصصی) و گزارش تحقیقی.

در مطلب حاضر، انواع گزارش به 5 نوع کلی تقسیم شده است که عبارتند از:
1-    گزارش خبری
2-    گزارش تحقیقی
3-    گزارش تشریحی و توصیفی
4-    گزارش تحلیلی
5-    گزارش موضوعی
در زمینه این تقسیم بندی در هر بخش توضیحات کافی داده خواهد شد، اما باید توجه داشته باشید که این تقسیم بندی به مفهوم آن نیست که هر دسته از گزارش ها، بافت و ویژگی کاملا متفاوتی با نوع دیگر دارند، بلکه این تقسیم بندی، وجه غالب هر دسته از گزارش ها را مشخص می کند.
امکان دارد گزارش تشریحی و توصیفی، از اجزای تحقیقی یا خبری برخوردار باشد و یا در گزارش خبری، بخش هایی از مطلب به شرح و توصیف جوانب و زوایای مختلف موضوع اختصاص داده شود.
بنابراین تقسیم بندی گزارش براساس آنچه ارایه می شود، نوعی تفکیک بر مبنای بعضی از تفاوت هاست تا شناخت بهتری از این گزارش به دست آید.

1. گزارش های خبری:
معمولاً گزارش وقایع و رویدادهایی نظیر موضوعات اجتماعی روز، تحولات فرهنگی، اقتصادی و سیاسی و حوادث و بلایای طبیعی را شامل می شود و گزارشگر با بهره گیری از اخبار و تحقیق از منابع گوناگون، اطلاعاتی را معمولاً بین 15 تا 30 بند می نویسد.

2. گزارشهای تحقیقی:
سوژه های مختلفی اعم از مسائل روز و سایر موضوعاتی را شامل می شود که یک رسانه بنا بر اهداف خود، مهم تلقی می کند و در صدد بررسی و ارایه ابعاد گوناگون آن به مخاطبان برمی آید. گزارش های تحقیقی معمولاً در رسانه های تخصصی درج می شود و یا روزنامه در یک یا چند شماره آن را به چاپ می رسانند.
نکته: به طور معمول، گزارش های خبری کوتاه و گزارش های تحقیقی بلندتر و طولانی ترند. اما این موضوع یک قاعده نیست.

3. گزارش تشریحی و توصیفی:
گزارشی است که وجه غالب آن توصیف جنبه های مختلف یک رویداد و حادثه با عنایت خاص به تصویرپردازی است، تا خواننده کاملاً در فضای سوژه سیر کند و گام به گام با گزارشگری که در صحنه بوده است، همراه شود.
گزارش های توصیفی و تشریحی بیشتر اوقات از رویدادهای طبیعی و حوادث و موضوعات اجتماعی تهیه می شود.

4. گزارش های تحلیلی:
شامل مجموعه ای از اخبار، اطلاعات و اظهارنظرهای مربوط به یک رویداد است که با اهداف مشخص انتخاب و معمولاً همراه با نظریات و دیدگاه های گزارشگر عرضه می شوند.
در گزارش های تحلیلی، هدف گزارشگر، تبیین زوایای مختلف یک موضوع است و برای دستیابی به این هدف، تمامی اخبار و اطلاعاتی که وی را به این هدف نزدیک می کند از منابع مختلف جمع آوری می نماید و به گونه ای آن ها را شکل می دهد که بتواند پیام خود را به خوانندگان منتقل کند.

5. گزارش های موضوعی:
گزارشگر یک موضوع خاص مانند "مکان"، "شخصی"، "شغل"، "سفر" یا شیء" را انتخاب می کند و جوانب و زوایای آن را مورد بررسی قرار می دهد.
در گزارش موضوعی از عناصر توصیف و تشریح یا تحقیق استفاده می شود.

تعریف گزارش خبری

گزارش های خبری در پی وقوع یک رویداد به منظور تبیین و تشریح چگونگی وقوع حادثه و پیامدها و آثار واقعه و احیاناً ریشه ها و علل وقوع آن تهیه می شود.
عنصر زمان یکی از مهمترین ویژگی ها در گزارش های خبری است. این نوع گزارش ها معمولاً به دنبال رخداد یک رویداد اجتماعی، سیاسی و اقتصادی نوشته می شود و بنابراین از عنصر تازگی برخوردار است. از همین رو، تهیه گزارش خبری نیازمند سرعت در جمع آوری اطلاعات و تدوین آن است و در صورت گذشت زمان و کهنه شدن سوژه خبری، چنین گزارش هایی چندان کاربردی در رسانه های جمعی نخواهد داشت.

مراحل تهیه گزارش های خبری

1- جمع آوری اطلاعات اولیه
پس از انتخاب موضوع که به مقتضای رویداد از طرف سردبیر و یا گردانندگان رسانۀ جمعی صورت می پذیرد، در اولین مرحله باید به جمع آوری اطلاعات پرداخت. برای تهیه گزارش از رویدادها و وقایعی که لازم است گزارشگر در محل حضور داشته باشد، باید قبل از عزیمت به محل، حتی الامکان کلیه اطلاعات مربوط به موضوع را با مراجعه به آرشیو و بانک اطلاعات به دست آورید و اخباری که احتمالاً در مورد موضوع منتشر شده مطالعه کنید.

2- تقسیم بندی موضوعات
گزارشگر با تحلیل واقعه باید تلاش کند تا مسائل مربوط به رویداد را به سه دسته تقسیم کند: "موضوعات شناخته شده"، "مسائل قابل پیش بینی"، "نکات تاریک و مبهم احتمالی".
برای مثال زمانی که یک گزارشگر برای تهیه گزارشی از یک زلزله عازم منطقه زلزله زده است، باید وسعت مناطق زلزله زده، مرکز وقوع زلزله، میزان خرابی ها، تلفات احتمالی، کمک رسانی و نکاتی نظیر اینها را در بخش "موضوعات شناخته شده" قرار دهد و در گزارش خود آنها را مورد توجه قرار دهد.

3- حضور در محل
اگر موضوع گزارش به گونه ای باشد که باید گزارشگر در محل حضور داشته باشد- نظیر گزارش های ورزشی، برخی حوادث و رویدادهای اجتماعی و بلایای طبیعی و شماری از گزارش های اقتصادی و فرهنگی- گزارشگر باید هنگام حضور در محل، چند نکته را مورد توجه قرار دهد.
اولین نکته، انتخاب مکان مناسب برای مشاهده صحنه است. مشاهده، از مهم ترین و اصلی ترین عناصر در تهیه گزارش است و بهترین و مناسب ترین اطلاعات را در اختیار گزارشگر قرار می دهد. برخی اوقات مشاهدۀ صحنه، اطلاعاتی منحصر به فرد را برای گزارش فراهم کند.

4- گفت و گو
کسب نظر مردم که مخاطبان گزارش هستند و ارایه نظریات آن ها به بسیاری از گزارش ها اهمیت و جذابیت بیشتری می بخشد. همچنین گفت و گو با کارشناسان و مسئولان در عمق بخشیدن به گزارش تأثیری بسزا دارد.
لازم است گزارشگر برای تکمیل مطالب خود به تناسب موضوع با مردم، کارشناسان و افراد مسئول گفت و گو کند.
در مورد مصاحبه و شیوه های آن در فصول بعدی توضیحات مفصلی داده خواهد شد. توجه داشته باشید که مصاحبه با مردم و افراد مرتبط با موضوع گزارش، اهمیت، جذابیت و اعتبار بیشتری به گزارش می دهد و وجود دیدگاه ها و نظریات مختلف یکی از ارکان گزارش به شمار می رود.

5- یادداشت برداری
گزارشگر از زمان آغاز جمع آوری اطلاعات اولیه، تقسیم بندی موضوعات و بخصوص در زمان حضور در محل باید از تمام نکات مهم و قابل تذکر در گزارش و رخدادهای حاشیه ای یادداشت برداری کند.
گاهی گزارشگر در حین تهیه گزارش با موضوعاتی برخورد می کند یا با صحنه هایی مواجه می شود که تحت تأثیر قرار می گیرد. لذا امکان دارد بخشی از دیدگاه ها و شنیده های قبلی را به فراموشی بسپارد و برخی از دانسته های وی تحت الشعاع رویدادهای بعید قرار گیرد.

6- تکمیل اطلاعات
در طول تهیه گزارش، نکاتی جدید مطرح می شود و یا موضوعات دیگری به ذهن گزارشگر خطور می کند که برای یافتن پاسخ آن مراجعه مجدد به منابع مختلف لازم خواهد بود.
مراجعه به یادداشت ها نیز گاهی می تواند کمبودهای گزارش از نظر اطلاعات و اخبار را روشن کند، از این رو لازم است گزارشگر به تناسب نیاز گزارش، به افراد صاحب نظر و کارشناسان مختلف، مردم، سازمان های مسئول و کتابخانه یا بانک اطلاعات مراجعه کند.
امکان دارد در گفت و گو با افراد مختلف از نکاتی مطلع شوید یا با دیدگاه هایی آشنایی پیدا کنید که برای تکمیل گزارش، ترجیح دهید دوباره با بعضی از کارشناسان و صاحبنظران گفت و گو یا مجدداً به بانک اطلاعات مراجعه کنید تا در مورد شنیده های خود و موضوعات جدید بررسی بیشتری به عمل آورید.

شیوه نگارش گزارش خبری

1. درجه بندی براساس اهمیت
گزارشگر باید مهمترین بخش از اخبار و اطلاعات را که لازم است در گزارش درج شود مشخص کند و پس از جمع آوری اطلاعات اولیه که از بانک اطلاعات یا سایر منابع، آنچه را که برای درج در گزارش مناسب می بیند از بقیه مطالب تفکیک کند و اجازه ندهد تا انبوه مطالب گوناگون وی را سرگردان کند.

2. انتخاب لید
از همان آغار کار در پی یافتن لید مناسب باشید. هنگام مشاهده صحنه، گفت و گو با مردم و جمع آوری سایر اطلاعات همواره در این فکر باشید که چه مطلبی در آغاز گزارش می تواند توجه مخاطبان را به خود جلب و جذابیت بیشتری را ایجاد کند.

لید، یکی از اساسی ترین و مهمترین بخش های گزارش است و خواننده را به سوی خواندن متن ترغیب و هدایت می کند و در تمام انواع گزارش اعم از گزارش های خبری، توصیفی، تحقیقی و تحلیلی و موضوعی باید به فکر انتخاب لید جذاب و مناسبی باشید.

انتخاب نوع لید به موضوع و سوژه گزارش و سلیقه و تجربۀ گزارشگر بستگی دارد و گزارشگر توانا کسی است که بتواند در لید گزارش در کمترین حجم بیشترین محتوا را بگنجاند، طوری که با یک بار خواندن قابل فهم باشد.

از جمله دسته بندی هایی که برای لید وجود دارد و در گزارش ها کاربرد بیشتری دارد نمونه هایی است که در ادامه به آنها اشاره می شود.

لید خبری- این لید معمولاً در گزارش هایی مورد استفاده قرار می گیرد که هدف از آن بیان یک خبر تازه و مهم است. از لید خبری باید هنگامی استفاده کرد که خبر دارای تازگی و جذابیت لازم برای جلب نظر مخاطبان باشد و بتواند مخاطبان را به سوی خود بکشاند و آنان را با گزارش همراه کند.
گاهی اوقات می توان "لید خبری" را به نحوی تنظیم کرد که با مایه هایی از تصویرپردازی و توصیف تلفیق شود تا جذابیت بیشتری پیدا کند.

مثال 1: با گذشت حدود 15 ساعت از درگیری نیروهای دولتی و مهاجمان به یک ساختمان تجاری 25 طبقه در لیما پایتخت پرو، تبادل آتش همچنان ادامه دارد و دود ناشی از آتش سوزی در طبقات فوقانی ساختمان، آسمان شهر را تیره کرده است.

مثال 2: لویه جرگه اضطراری افغانستان که یک رسم سنتی و دیرینه مردم این کشور است، روز سه شنبه حدود ساعت 30/15 به وقت کابل و تهران در میان تدابیر شدید امنیتی به طور رسمی در دانشگاه پلی تکنیک کابل افتتاح شد.

لید توصیفی- جمله یا جملاتی که با تصویرپردازی و توصیف یک بخش از سوژه مورد نظر نوشته می شود می تواند تصویری را ترسیم کند که مخاطبان را جذب و آنان را در فضای محیط قرار دهد. چنین جمله هایی در آغاز گزارش "لید توصیفی" نامیده می شود و گزارشگر با بهره گیری از عناصر تخیل و قصه پردازی، مخاطب را به فضای موضوع هدایت می کند. این لیدها معمولاً برای گزارش های توصیفی مورد استفاده قرار می گیرد اما امکان دارد یک گزارش خبری یا گزارش تحقیقی نیز با لید توصیفی آغاز شود. گزارشگر، با نوشتن لید توصیفی تلاش می کند تا احساسات مخاطب را برانگیزد و از راه احساس وی را با خود همراه کند.

مثال: گویی در مه سرگردانند. ترس از آینده و یأس، سایه وحشتی فرساینده و دردناک بر زندگی شان افکنده است. نه سلامی، نه کلامی، نه نشاطی، نه چراغی و نه امیدی. کودکان خیابانی در بلاتکلیفی محض در فضایی مبهم، معلق و سرگردانند.

لید تاریخی- کاربرد "لید تاریخی" زمانی است که گزارش با بیان تاریخی و از نقطه شروع رویداد و نه براساس اهمیت مطلب آغاز شود. اگر گزارشگر تشخیص دهد که بیان نقطه آغازین ماجرا و رویدادی که گزارش بدان مربوط می شود، قادر به جلب توجه مخاطبان است و انگیزه های لازم را برای خواندن بقیه مطالب ایجاد می کند، می تواند گزارش را با چنین لیدی شروع کند.

مثال 1: همه ماجرا از یک بامداد سرد و تیره آغاز شد. زمانی که مردم جوان در پی یک مشاجره با پدر و مادرش روستای زادگاهش را به امید یک زندگی بهتر ترک کرد و به تهران رفت.

مثال 2: سالن اجتماعات مدرسه پر شده بود از دانش آموزانی که به سر و کله هم می زدند. آقای مدیر و ناظم که وارد شدند، همه سر و صداها فروکش کرد. اما این سکوت آغاز یک حادثۀ عجیب بود.

لید نقلی- زمانی که اظهارات یک شخص ویژگی های لازم برای یک لید را داشته باشد یعنی جذاب یا حاوی مطلبی تازه و مهم باشد می توان از آن به عنوان لید گزارش استفاده کرد. لید نقلی معمولاً نقل قول از یکی از افرادی است که گزارشگر با وی گفت و گویی انجام داده یا مطلب مهمی است که فردی در جایی بیان کرده و گزارشگر بنا به دلایلی آن را برای درج در آغاز گزارش مناسب تشخیص می دهد. این لید بهتر است زمانی به کار رود که تاثیر لازم برای جذب مخاطبان را داشته باشد و از طرفی دارای جامعیتی باشد که دریچه ای را برای خواننده به سوی گزارش باز کند.

لید نقلی می تواند نقل قول مستقیم باشد و یک یا دو جمله از عین اظهارات فرد مورد نظر بدون هیچ کم و کاستی در آغاز گزارش درج شود یا به شکل "غیرمستقیم" از وی نقل شود و با اصلاحاتی مورد استفاده قرار گیرد، اما مفهوم و محتوای مطلب هیچ تغییری نکند.

مثال از لید نقلی مستقیم:
«از وقتی که اومدم شهر، فقط برام گرفتاری بوده و بدبختی. بعضی وقتا فکر می کنم جل و پلاسمو جمع کنم و گرم رو گم کنم برم ولایت. اونجا اقلاً آقای خودم بودم و نوکر خودم». جوان، حرفش که به اینجا رسید سرش را انداخت پایین و به یک نقطه خیره شد.

مثال از نقل قول غیرمستقیم:
وزیر نفت در بازگشت از وین، مواضع ایران در قبال افزایش تولید کشورهای غیرعضو اوپک را تشریح کرد و گفت در مذاکره با کشورهای روسیه و مکزیک تلاش خواهد شد تا آنان به کاهش تولید ترغیب شوند.

لید سئوالی- نخستین بند از گزارش را می توان به یک پرسش اختصاص داد. پرسشی که کنجکاوی خوانندگان یا شنوندگان گزارش را بر انگیزد و آنان را در پی یافتن پاسخ به این پرسش به دنبال کردن گزارش علاقمند می سازد. امکان دارد پرسشی که در آغاز گزارش مطرح می شود جنبه طنز یا هشدار داشته باشد و به جذابیت لید کمک کند.

مثال 1: آیا زمانی فرا خواهد رسید که منازعات شورای شهر و شهرداری تهران خاتمه یابد و این دو نهاد مسئول فرصت آن را بیابند که به مشکلات شهر تهران و راه های اداره این کلان شهر بیندیشند؟

مثال 2: سرانجام کار احداث بزرگراه تهران- شمال به کجا خواهد رسید؟ آیا رویای خوش آغاز عملیات اجرایی این مسیر سرانجام به حقیقت خواهد پیوست؟ وزیر راه و ترابری در این مورد حرفهایی شنیدنی دارد.

لید تشریحی- گزارشگر با استفاده از لید تشریحی و ارایه اطلاعات همراه با شرح و تبیین آن در آغاز گزارش دید روشنی نسبت به موضوع را به مخاطبان عرضه می کند. در این نوع لید با استفاده از اطلاعات و توصیف اوضاع و احوال مخاطبان با سوژه گزارش آشنایی پیدا می کنند. لیدهای تشریحی گاه بار خبری بیشتری می یابند و گاه جنبه های توصیفی آنها قوی تر است.

مثال 1: مجموعه ای شامل 48 هزار سری از تمبرهای ارزشمند تمام کشورهای عضو اتحادیه جهانی پست در موزه تمبر ملک، یکی از کامل ترین کلکسیون های تمبر در خاورمیانه گردآوری شده و 2300 سری از آن ها تاکنون در معرض دید علاقمندان قرار گرفته است.

مثال 2: ایران و آلمان روز سه شنبه با پشت سر گذاشتن چندین سال روابط پرتنش، عهد کردند اتهامات متقابل را کنار گذاشته و روابط خود را به سطح گذشته یعنی زمانی که آلمان مهمترین شریک تجاری ایران بود بازگردانند.

لید تمثیلی- اگر موضوع گزارش و نتایج حاصل از آن با یک ضرب المثل معروف انطباق و هماهنگی داشته باشد، می توان آن را با یک ضرب المثل آغاز کرد.

مثال 1: "گر صبر کنی زغوره حلوا سازی". باید این ضرب المثل را با خط درشت نوشت و قاب کرد و زد بالای همه تابلوهای ایستگاه های متروی تهران.

3. انتخاب تیتر
تیتر گزارش اولین محل ایجاد ارتباط مخاطب با گزارش است. این نقطه آغاز، باید انگیزه های لازم را در خواننده نشریه ایجاد کند و حس کنجکاوی او را برای خواندن گزارش بر انگیزد. خوانندگان مطبوعات همه مطالب را مطالعه نمی کنند، بلکه اخبار، گزارش ها و مقالاتی را می خوانند که مورد توجه آنها قرار گیرد و پیوندی میان خواسته ها و علایق خود با موضوع گزارش بیابند.

تیتر، همان نقطه ای است که می تواند این احساس پیوند را ایجاد کند و خواننده روزنامه و مجله را به سوی خواندن مطلب هدایت کند. تیتر، در جذب اولیه مخاطبان بیش از لید اثرگذار است.

تیتر گزارش لازم نیست مانند تیتر خبر، یک بعدی باشد و چکیده ای از محتوای خبر را در یک جمله بیان کند. بلکه می تواند برداشتی کلی از حاصل گزارش و تفسیری کوتاه از مطلب باشد.

4. انتخاب زبان نگارش
غرض از زبان گزارش، شیوه بیانی است که برای نگارش مطلب به کار گرفته می شود. شیوه نگارش را گزارشگر با بهره گیری از تجربه شخصی و نوع سوژه انتخاب می کند. معمولاً گزارشگران کارآزموده، با انواع شیوه های نگارش آشنایی دارند و می توانند از قالب های گوناگون برای بیان ایده و احساس خود بهره بگیرند. آنان با شناختی که از مخاطبان دارند برای هر یک از گزارش های خود زبانی متناسب با آن را به کار می برند. اگر گزارش در قالبی روان، زیبا، شیوا و جذاب ارایه شود و با موضوع گزارش کاملا همگونی و تناسب داشته باشد مخاطبان بیشتری خواهد یافت و عمق و مدت تاثیرگذاری آن بیشتر خواهد شد.

انتخاب سبک و ساختار گزارش

برای نوشتن خبر با سبک های مختلفی آشنا شده اید که عبارتند از سبک تاریخی، تاریخی همراه با لید، هرم وارونه و پایان شگفت انگیز. سبک دایره ای که در آن انتهای خبر می تواند به اندازه آغاز آن مهم باشد از دیگر سبک هایی است که در برخی کتاب ها و مقالات مورد توجه قرار گرفتند.

برای نوشتن گزارش نیز از سبک ها و ساختارهای متفاوتی بهره می گیرند، اما معمولاً شکل و بافت گزارش به گونه ای است که نمی توان همواره عیناً این روش ها را رعایت کرد. در این بخش سبک هایی که در ساختار انواع گزارش می توانید مورد استفاده قرار دهید بیان شده است، اما موارد زیادی پیش می آید که گزارش ترکیبی از این سبک ها و یا سبکی آزاد و تا حدودی متفاوت با همه آنها می شود.

• سبک ترتیبی (تاریخی)
"سبک ترتیبی" تقریباً مشابه نگارش خبر به سبک تاریخی است. در این روش، گزارشگر، موضوع را به ترتیب وقوع و یا به ترتیبی که در جریان آن قرار گرفته است می نویسد و ممکن است مهمترین بخش گزارش در مراحل پایانی آن آورده شود. این سبک معمولاً در مورد حوادث و وقایعی که گزارشگر قصد دارد آن را همراه با جزئیات و مرحله به مرحله برای خوانندگان تشریح کند، به کار گرفته می شود.

• سبک هرم وارونه
در سبک هرم وارونه، همان طور که در نگارش اخبار مرسوم است، چکیده ای از مهمترین بخش گزارش را در ابتدای متن می آوریم.
در این روش هر بخش از گزارش، براساس اهمیت، انتخاب و در پی یکدیگر قرار داده می شود. در هر بخش نیز هر بند براساس ارزش و اولویت، جایگاهی را به خود اختصاص می دهد.

• سبک روایی
یکی از سبک های جذاب و خواندنی برای نوشتن گزارش، سبک روایی است. در این سبک، گزارشگر همچون یک راوی، آنچه را که دیده، شنیده و جمع آوری و تدوین کرده است، برای مخاطبان روایت می کند. یعنی در حقیقت گزارشگر چشم و گوش و احساس خود را کاملا ًدر اختیار مخاطب قرار می دهد و مانند یک قصه گو هر آنچه را که می بیند و می شنود و احساس می کند خطاب به خواننده و شنونده گزارش بیان می کند.

گزارش نویسی

مطالب مشابه :