دستگاه رادیوگرافی دندان

یونیت های رادیوگرافی دندان (تجهیزات دندانپزشکی)
یونیت های رادیوگرافی دندان برای تصویربرداری از دندان ها، آناتومی یك دندان منفرد (یعنی تاج ، گردن و ریشه) و مشكلات دندانی (مثل پوسیدگی) در بیماران بالغ و اطفال و نیز جهت برنامه ریزی و ارزیابی مربوط به ارتودنسی به كار می روند. سه نوع تصویربرداری قابل انجام است : رادیوگرافی داخل دهانی ، پانورامیك و سفالومتریك.
در رادیوگرافی داخل دهانی جهت تصویربرداری بایت وینگر ، پری اپیكال و اكلوزال ، فیلم داخل دهان بیمار قرار می گیرد و تصاویر رادیوگرافی بایت وینگر ، تاج و یك سوم فوقانی ریشه دندان های فوقانی و تحتانی را نشان می دهد . در رادیوگرافی پری اپیكال ، كل ساختار دندان شامل ریشه برروی یك فیلم و آرواره های ماندیبولار و ماگزیلاری برروی فیلم های جداگانه ای تصویر می شود .تصاویر رادیوگرافی الكوزال ، سطح دندان های آلیمای كوچك و بزرگ را نشان می دهد .در رادیوگرافی پانورامیك ، تصاویر ناحیه ماگزیلوفاسیال با استفاده از یك پرتوگردان و یك كاست فیلم خارجی به دست می اید . سپس قوس دندانی در یك تصویر منفرد ، به صورت یك شكل بیضوی نمایش داده می شود . یونیت های پانورامیك ، برای تهیه تصاویر رادیوگرافی محلی از ساختار دندانی به كار می رود.

رادیوگرافی سفالومتری (Cephalometric Radiography) (تجهیزات دندان پزشکی)
‌نوعی از دستگاه های رادیوگرافی كه برای تهیه تصویر جمجمه به صورت استاندارد استفاده می شود این تكنولوژی از سال 1913 همزمان توسط دو محقق آلمانی و آمریكایی معرفی شد. مهمترین امتیاز آن این است كه تصاویر تهیه شده توسط این دستگاه در زمان‌ها و مكان های مختلف با هم قابل مقایسه هستند، موقعیت سر و فاصله آن تا منبع اشعه و فیلم همواره ثابت است. تصاویر سفالومتری می توانند به صورت جانبی ‌ یا خلفی- قدامی تهیه شوند كه عمده كاربرد آن ها در ارتودنسی و جراحی فك و صورت است.�
رادیوگرافی سفالومتریك یا نمای جمجمه ، جهت به دست آوردن تصاویری از كل جمجه یا یك ناحیه مورد نظر به كار می رود. مطالعات سفالومتریك جهت ارزیابی رشد و تعیین پلان های درمانی ارتودنتیك یا پروتزها به كار می رود. بعضی از یونیت های پانورامیك و سفالومتریك می توانند توموگرافی متقاطع ، جهت تهیه تصاویر عرضی چند لایه از آرواره های ماگزیلاری و ماندیبولار را انجام دهند . این تكنیك كه سابقاً تنها كاربرد توموگرافی ، كامپیوتری یا تومورگرافی خطی امكان پذیر بود.

سیستم های دیجیتال رادیوگرافی دندان (تجهیزات دندانپزشکی)
سیستم های دیجیتال رادیوگرافی كه سیستم های دیجیتال تصویربرداری دندان هم خوانده می شوند، برای تهیه تصاویر كامپیوتری جهت رادیوگرافی داخل دهانی به عنوان جایگزینی برای فیلم های اشعه xدندان پزشكی معمولی به كار می روند . تصویربرداری دیجیتالی مستقیم و پردازش تصویر امكان نمایش تصاویر متعدد ، كاهش دفعات اكسپوز و حذف زمان لازم جهت ظهور و ثبوت فیلم را فراهم می كند ، تصویربرداری دیجیتال می تواند برای اعمال اندودنتیك برنامه ریزی و ارزیابی انجام ایمپلنت و دیگر اعمال روی دندان كه نیاز به تصاویر متعدد دارند ، بكار رود .

سیستم های دیجیتال تصویربرداری از دندان (تجهیزات دندانپزشکی)
سیستم های دیجیتال كه امكان مشاهده فوری تصاویر را بدون به كاربردن فیلم فراهم می كنند از یك سنسور داخل دهانی یا صفحه تصویربرداری ، یك سیستم اشعه x، سخت افزار و نرم افزار كامپیوتری جهت پردازش تصویر و یك چاپگر تهیه كننده نسخه چاپي‌، تشكیل شده است . در سیستم هایی كه از یك سنسور داخل دهانی استفاده می كنند( Charged coupled device) (CCD) — ، در هنگام تصویربرداری سنسور در داخل دهان بیمار قرار می گیرد و به صورت الكترونیك به سیستم كامپیوتر متصل می شود.
‌این سنسور اشعه های x را شناسایی كرده آن ها را مستقیماً به سیگنال های الكتریكی تبدیل می كند. سپس داده های تصویری دیجیتال جهت پردازش به سیستم كامپیوتری فرستاده می شوند . در دیگر نمونه ها ، سنسور در برگیرنده یك صفحه تشدیدگر rate-earth ‌است كه توسط فیبر نوری به یك آرایه CCD كوپل شده است . این آرایه سیگنال آنالوگی را به واحد پردازش نمایشگر می فرستد . جایی كه این سیگنال پیكسل به پیكسل به یك تصویر تبدیل می شود سنسور داخل دهانی درون مواد مقاومی قرار داده شده است تا لوازم الكتریكی CCD در مقابل رطوبت محافظت شوند . جهت كنترل بهداشت و جلوگیری از عفونت در هنگام انجام بررسی ها،‌ پوشش های پلی اتیلن یك بار مصرف تعبیه شده اند. ‌نوع دیگری از سیستم دیجیتال تصویربرداری دندان ، به جای سنسور داخل دهانی، از صفحات تصویربرداری استفاده می كند . صفحات تصویربرداری نازك و بدون سیم‌، همانند فیلم های داخل دهانی معمولی ، در دهان بیمار ثابت می شوند و همان منطقه تشخیصی فیلم ها را تحت پوشش قرار می دهند .
پس از اینكه اكسپوز انجام گرفت ، صفحه تصویربرداری در یك اسكنر لیزری قرار مي‌گیرد كه تصویر را جهت اعمال تغییرات بر صفحه كامپیوتری ، دیجیتال می كنند . صفحات تصویربرداری به طور مكرر قابل استفاده هستند و گیره های پلاستیكی یك بار مصرفی كه در هنگام رادیوگرافی صفحات را می پوشانند جهت جلوگیری از انتقال آلودگی میان بیماران به كاربرده می شوند . سیستم تصویربرداری دیجیتال می تواند همراه با یونیت رادیوگرافی داخل دهانی معمولی به كار رود .
یك كامپیوتر شخصی سازگار با نرم افزار مناسب ، جهت اعمال تغییرات بر روی تصاویر به كار می رود . جلوه های پردازش تصویر شامل زوم ، گرداندن تصویر، واضح‌سازی لبه ها، رنگ با كیفیت بالا ، نماسازی چند تصویری ، تطابقات روشنایی و كنتراست و اندازه گیری فواصل و زوایا است. همچنین بعضی سیستم ها امكان مدیریت مجموعه داده ها را فراهم می كنند. تصاویر، قابل ذخیره سازی و بازیافت در قالب فایل استاندارد بوده و یك نسخه چاپی از آن می تواند به وسیله یك چاپگر ویدیویی تهیه شود.

رادیوگرافی تك دندان / پری اپیكال Radiography Periapical / Dental (تجهیزات دندانپزشکی)
نوعی از دستگاه های رادیوگرافی كه قادر است تصاویر دقیقی از یك یا چند دندان محدود تهیه كند به گونه ای كه وضعیت كامل دندان و بافت های اطراف آن را نشان دهد. علت نامگذاری آن به عنوان پری اپیكال این است كه وجود ضایعه در اطراف آپكس یا نوك ریشه را به خوبی نشان می دهد ولی از این تكنیك در بررسی لبه های Crest استخوانی اطراف دندان و همچنین پوسیدگی های بین دندانی نیز استفاده می شود البته در مورد اخیر (بررسی پوسیدگی) روش كار بایت وینگ Bite Wing است. علاوه بر آن با كاربرد فیلم های بزرگتر می توان تصاویر اكلوزال هر یك از فكین را نیز تهیه نمود. از نظر محل اسقرار، دستگاه های پری اپیكال می تواند سقفی، دیواری، زمینی و یا قابل جابه جایی (پایه های چرخدار) باشند و از نظر تكنولوژی می توانند تصاویر رادیوگرافیك معمولی (روی فیلم) یا دیجیتال تهیه كنند.

رادیوگرافی پانورامیك / پانوركس Radiography Panorex (تجهیزات دندانپزشکی)
نوعی از دستگاه های رادیوگرافی كه سر بیمار در آن ثابت می شود و قسمت شوت اشعه از یك طرف صورت تا سمت دیگر چرخیده و تصویر كامل پانورامیكی از دندان‌‌ها، فكین و مفاصل گیجگاهی فكی تهیه می كند.
میزان اشعه وارده به بیمار در این تكنیك بسیار كمتر از رادیوگرافی پری اپیكال كامل دندانی است. (در نمونه های جدید كل اشعه تقریباً برابر با میزان اشعه دو پری اپیكال. ) دارای انواع معمولی و دیجیتال است. گسترش تكنولوژی دیجیتال در پیشرفت مداوم این دستگاه و تكنیك و كیفیت آن تحول زیادی ایجاد كرده است. برخی از دستگاه های پانورامیك اساسا دیجیتال هستند و برخی از آن ها معمولی بوده و می توانند با اتصال دستگاه های تكمیلی دیجیتال نیز عمل كنند. همچنین دستگاه رادیوگرافی سفالومتری نیز می تواند به آن متصل باشد. انجمن بهداشت اشعه امریكا توصیه كرده كه برای معاینات عادی دندان پزشكی فقط یك رادیوگرافی پانورامیك تهیه شود. نام دیگر این دستگاه ها ا پی جی یا ارتوپانتوگراف است.

‌دوربین های داخل دهاني‌ (تجهیزات دندانپزشکی)
دوربین های كوچك دستی قابل استریل كه با داشتن فیبر نوری در سر آن می توانند مانند اینه دندان پزشكی تصویری از داخل دهان بیمار را به مانیتور نصب شده در مقابل دندان پزشك نمایش داده یا عكس برداری كند.
دوربین داخل دهانی به دندانپزشك این فرصت را می دهد كه وضعیت دندان های بیمار را در مقابل صندلی دندانپزشكی مشاهده كند. آگاهی بیمار به درمان و مشاهده خدمات قبل و بعد از انجام كاربر روی مانیتور، ال سی دی راهنمایی و آموزش بیمار در حین كار، گرفتن عكس های دندانپزشكی قبل و بعد از انجام كار، با بزرگنمایی بیشتر و ثبت در پرونده از مزایای این سیستم است.

منبع: نشریه مهندسی پزشکی

دستگاه رادیوگرافی دندان

مطالب مشابه :

دستگاه رادیوگرافی دندان

تشخيص و درمان ليکن‌پلان

روشهای نوین تصویر برداری فک وصورت

روز 13 را با ما باشید <<<<کرمانشاه>>>>

یه معما!!!!!!

تکنیک سی تی اسکن مغز

کاربرد های رادیولوژی در دندان پزشکی

تکنیک سی تی اسکن سینوس پارانازال