هفته شیراز با بارون اومد

شیراز را قدر بدانیم و بر صدر بنشانیم
شیراز، شهر راز، شهر سعدی، حافظ، سیبویه، وصال و ملاصدرا، شهر شیرازی‌های خونگرم و مهربان، شهر باغ‌ها و اردیبهشت و بهارنارنج، شهر حضرت شاهچراغ (ع)، سومین حرم اهل بیت و... کاش قدر داشته‌ها، توانمندی‌ها، ظرفیت‌ها و... قدر شیراز را بدانیم و این شهر را بر صدر بنشانیم.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه فارس، روز ۱۵ اردیبهشت که روز شیراز نامیده شد، مسئولان و طرح‌کنندگان، هدف را تلاش برای رساندن این شهر به جایگاه واقعی آن عنوان کردند، جایگاهی که حرفش زده می‌شد، اما انگار باور عمیق و قلبی به آن وجود نداشت، یا باور نکرده بودیم که توان و شایستگی رسیدن به آنجایگاه را داریم.

از آن زمان تا امروز نزدیک به دوازده سال می‌گذرد، سال‌هایی که می‌شد گام‌های بلندی برای رفع کمبود‌ها برداشت، برای تحقق آن آرمان‌هایی که داغ و پرحرارت عنوان شد و گذشت و البته در این میان نقدی هم بر رسانه‌ها و رسانه‌ای‌ها وارد است که چرا حرف‌ها را پی‌گیری نکردیم تا محقق شود.
در آن دوران طرح‌های زیبایی گفته شد، طرح‌هایی مانند طرح عرفان، گسترش سعدیه و حافظیه، ایجاد سالن‌های آمفی‌تئا‌تر، ایجاد ظرفیت‌های جدید و گسترش ظرفیت‌های موجود، تحولات عمرانی و.... اما تلاش‌ها چه حاصلی در بر داشته و تا چه حد در تحقق آن آرمان‌های قابل دسترس، تلاش کردیم.

شیراز امروز جز تالار حافظ، آیا سالنی درخور و شایسته دارد؟ آیا یک مجموعه فاخر فرهنگی در شهری که استوانه‌های فرهنگ و ادب ایران زمین و سرشناسترین شاعران و ادیبان و حکیمان و عرفای جهان، متعلق به آن خاک هستند، ساخته شد؟
آیا در مسیر عمران و آبادانی شهر، پروژه‌هایی نظیر قطار شهری، کمربند سبز، تغییر در ورودی‌های شهر، تغییر در المان‌ها و فضاهای شهری، ایجاد بسترهای مناسب برای ارتقا فرهنگی و... اتفاق افتاد.

اگرچه طی دو سال اخیر، شاهد حرکت‌هایی هستیم که رنگ و بوی برنامه می‌دهند، شیراز هنوز هم در مسیر رسیدن به جایگاهش قدم برمی‌دارد، کند و بطئی، شهری که داعیه‌دار فرهنگ و پایتختی آن بود، در میانه راه با پشت‌پای رقیب، سکندری خورد و به رکود متمایل شد تا روز‌ها و هفته‌های شیراز بیاید و برود اما شهر همچون یک مرد بر سر حرف خود استوار بماند!

شیراز این شهر باغ‌ها و راز‌ها، شهری که اردیبهشت آن شهرت جهانی دارد و بوی عطر نسترن و بهار نارنجش همزمان با روی‌گشودن اردیبهشت، مشام جان را معنویتی عمیق می‌بخشد تا در مقابل هستی‌آفرین، سبحان‌الله بگویی که چگونه آفریده این عطر سرمست کننده را که هیچ عطری بوی دل‌آویز آن را ندارد.

اردیبهشت شیراز چیزی نیست که از کشوی میز مسئولی درآمده باشد، عنوانی نیست که در تلاش برای متوقف کردن یک رقیب، طرح شده و موضوعیت یافته باشد، اما امروز بار دیگر پای رقیب از خط زون میدان رقابت اندکی جلو‌تر آمده تا شاید بی‌هوا و بدون هیچ قصدی! به پشت پای شیراز گیرکند و یک سکندری دیگر و یک رکود دیگر، آن‌هم زمانی که شهر از خواب بیدار شده و دو سال است که هوشیار، تمام ظرفیت‌هایش را یک به‌یک شناخته و به‌کارگرفته و می‌گیرد تا ره صدساله را هرچه می‌تواند سریع‌تر طی کند.

اگرچه بار دیگر مانند قصه پایتخت فرهنگی، قصه روز شیراز و اردیبهشت بهشتی این شهر، برای دیگران به یک الگو برای سرقتی محترمانه بدل گردیده است، اما به‌خاطر داشته باشیم که شیراز در خود علاوه بر تمام داشته‌های فرهنگی، هنری، علمی و توانمندی‌های اقتصادی در ابعاد کشاورزی، صنعتی و معدنی، مردمانی دارد صاحب کمال، خونگرم و می‌ه‌مان نواز، مردمانی که به‌قصد قربت همه را دوست دارند، نیت دل برای خدا کرده و دل به آفریننده بسته‌اند و اگر دستی می‌گیرند و در خیر و خیرات، در کمک به انسان‌ها، هرکجای دنیا که باشند، همواره پیشقدم و پرچم‌دار بوده و هستند، این فی‌ذاته در وجودشان، هست، همچون گوهری که برخی آن را می‌جویند و صیغل می‌دهند، برخی بر کدورت و پنهان ماندنش اصرار دارند.

اما روز شیراز و هفته شیراز، باید سرآغاز حرکت‌هایی باشد ماندگار، حرکت‌هایی که نماد بشود، نمود یابد، ریشه بداوند و مانند دیگر فعالیت‌ها، الگو شود.

امروز شیراز در ابعاد علمی بر ظرفیت‌های گذشته افزوده است، توانمندی دانشگاه‌های این شهر که زبانزد بود، جهانی شده و چشم‌ها را به آن متوجه کرده است، توان صنعتی شدن، ظرفیت‌های بی‌بدیل معدنی، گنج‌های نهفته در دل خاک کشاورزی و ظرفیت گردشگری آن در همه ابعاد، منحصر به‌فرد است، انحصاری که حتی اگر سکندری هم بخورد، پا برجا خواهند ماند.

فرهنگ بی‌تعارف و تکلف حرف زدن، بین سایر ملل بسیار پیش‌تر از این نهادینه شده است، فرهنگی که انسان را وامی‌دارد برای خوش‌آمد دیگران تعریف یا نقد نکند، به‌همین دلیل زمانی که مقام بلندپایه یک کشور، موضوعی را به‌عنوان نقطه قوت، بیان می‌کند، به حتم خارج از تعارف و تکلف گفته است.

براین اساس وقتی مقام عالی‌‌رتبه یک کشور، شیراز را یک ظرفیت بی‌بدیل می‌داند، وقتی معتقد است که هر کس به ایران سفر کند و به شیراز نیاید، سفرش کامل نشده است، باید سر در گریبان تفکر فرو برد و به حرف‌ها اندیشید.

وقتی مسئول دیگری از کشوری اروپایی، بر توان اقتصادی شیراز صحه گذاشته و باوردارد که ظرفیت نهفته در این شهر در ابعاد مختلف می‌تواند علاوه بر اینکه مردمان شیراز را ثروتمند کند، بر اقتصاد تمام ملت ایران تاثیرگذار باشد، زمانیکه گردشگری از مردمان دیاری دیگر، معتقد است که بیشتر از هرآنچه در خصوص شیراز گفته‌اند و نوشته‌اند را ظرف یک‌هفته اقامت در این شهر که او رویایی خواندش، به‌عینه دیده و درک کرده است و...

باید نیاز به بازنگری را به خودمان یادآور شویم، نیاز به گفتن از شیراز اما با باوری قلبی، نیاز به بازنگری در ظرفیت‌های شیراز با هدف توانمندسازی شهروندان تا شهر را بر پایه‌های استواری که شهروند توانای آن است، بهتر و مطلوب‌تر توسعه دهیم.

امروز نهم اردیبهشت‌ماه، اولین روز از هفته شیراز است‌ که با بارش نم‌نم باران و طراوت بی‌نظیر اردیبهشتی این شهر آغاز شد و با غبارروبی حرم مطهر حضرت شاهچراغ (ع)، با هم‌پیمان شدن مدیران برای رقم زدن سالی حماسی، روزی که نقطه‌ای برای برداشتن یک گام بلند دیگر در مسیر عمران و آبادانی این شهر باغ‌ها و راز‌ها، است، آغاز عملیات حفاری خط دوم قطار شهری و سه پروژه عمرانی.

هفته شیراز با بارون اومد

مطالب مشابه :

کنسرت گروه راز و نیاز در باغ عفیف آباد شیراز با سالار عقیلی

۱۷ - باغ جهان نما

سفرنامه شیراز

هفته شیراز با بارون اومد

شراب ناب شیراز

درباره شیراز

شیراز