حسین علیزاده و گروه های عارف و شیدا - سرودهای آذربایجان Hossein Alizadeh & Nasrollah NasehPour - Sor

گروه های عارف و شیدا

حسین علیزاده و نصرالله ناصح پور - سرودهای آذربایجان

Hossein Alizadeh & Nasrollah NasehPour - Soroudhaye Azarbayjan

* تنها اطّلاعاتی که از این آلبوم در دست هست این چند خط در سایت آفتاب آی آر می باشد، که اثری است منتشر نشده، کاری از گروه های عارف و شیدا و خواننده: ناصری ـ عاشیق ایران

* با تشکر از آقای میرعلی که کاست اثر رو در اختیار ما گذاشتند و بابک عزیزی که دیجیتالش کردند.

برگرفته از وبلاگ پیمان ناصح پور فرزند استاد نصرالله ناصح پور

نصرالله ناصح پور خواننده ی نوار "سرودهای آذربایجان" ساخته حسین علیزاده

شاید بسیاری ندانند که خواننده ی نوار "سرودهای آذربایجان" ساخته "حسین علیزاده" کیست. دلیل آن هم این است که وقتی این اثر در فروردین ۱۳۶۰ توسط کانون فرهنگی هنری چاووش تولید و وارد بازار شد، به دلیل پاره ای مشکلات، روی نوار عبارت "خواننده ناصری" نوشته شد. ولی در حقیقت خواننده ی این موسیقی زیبای آذری کسی نبود به جز "نصرالله ناصح پور". این اثر درست شش ماه پس از حمله ی عراق به ایران در آمد و هدف آن دعوت از ایرانی ها جهت اتحاد در برابر دشمن بود آنجا که ناصح پور خواند: "آذری لر، تورکمن لر، فارس لار، کورد لر، عرب لر یوخدور آمان دشمن اطمینان" (یعنی آذری ها، ترکمن ها، فارس ها، کرد ها، عرب ها امانی نیست و به دشمن اطمینانی نیست).

نوازندگان این اثر علاوه بر بسیاری از عضوهای گروه های شیدا و عارف که در چاووش آن زمان جمع شده بودند عبارتند از: اسکندر موسی پور (استاد پیشکسوت تار آذری) و عاشیق امران حیدری (نوازنده ی مشهور ساز عاشیق ها). شاعر شعرهای زیبای این اثر، شاعر معروف و بزرگ آذربایجان ایران "مظفر درفشی" است.

از مشخصه های مهم این نوار این است که با آنکه برخی ناصح پور را خواننده ای "بم خوان" معرفی می کنند، زیرا از صدای بم بسیاری قوی ای برخوردار است، در این نوار صدای زیر و بالای خود را به خوبی نشان می دهد.

برگفته از سایت موسیقی ما

در باره استاد نصرالله ناصح پور به مناسبت دوم آبان سالروز تولدش

یک موسیقیدان مسئول

استمرار جریان موسیقی آوازی در چند دهه اخیر مرهون تلاش های انگشت شما معلمانی است که به دور از غوغای زمانه به تربیت شاگردان خویش مشغولند. تعدادشان زیاد نیست. شاید اشاره به پنج انگشت یک دست، کفایت کند. بیشتر از آن به زحمت می توان قطار کرد. حاتم عسگری فراهانی، محمدرضا شجریان، کریم صالح عظیمی، علی اصغر شاه زیدی و نصرالله ناصح پور. در این میان گر چه وجه خوانندگی شجریان بر معلمی اش چربیده ولی همگان معترف اند که او چه به عنوان معلم و چه به عنوان خواننده، تأثیر شگرفی بر آواز معاصر نهاده است. اما نقش آفرینی افرادی همچون ناصح پور حکایت دیگری دارد. او و معدود همکاران پرکارش، در یک آرامش مثال زدنی، تا کنون آمد و شد هزاران هنرآموز آواز به کلاس درس شان را به نظاره نشسته اند.

آواز نصرالله ناصح پور با همراهی گروه شیدا را بشنوید

در خصوص زندگی نامه هنری نصرالله ناصح پور، فرزند هنرمندش پیمان مختصری از آن را در وبلاگش قرار داده است و نیازی به تکرارش نمی بینم. در عوض می خواهم از دریچه دیگری به او بپردازم. باور دارم مهم ترین ویژگی شخصیتی و هنری نصرالله ناصح پور، ترجمان تقریباً دقیقی از شعر معروف سعدی است: مشک آن است که خود ببوید و این چیزی نیست که در این دور و زمانه به مشام اهل هنر نرسد. مروری کوتاه بر سیاهه شاگردان شناخته شده اش بدین منظور کفایت است.

محمدرضا لطفی (ردیف های آوازی و جواب آواز)

جمشید عندلیبی (ردیف های آوازی و جواب آواز)

ودود موذن (خوانندگی)
صدیق تعریف (خوانندگی)

بهرام باجلان (خوانندگی)

پری ملکی (خوانندگی)
نجمه تجدد (خوانندگی)
محمد ملا آقایی (خوانندگی)
سعیده سعیدی (خوانندگی)
محمود مخدوم (خوانندگی)
عذرا زالی (خوانندگی)
حسن ادیب (خوانندگی)
داوود فیاضی (خوانندگی)
پانته آ الوندی پور (خوانندگی)
آرین رحمانیان (خوانندگی)

و محسن نامجو (خوانندگی)

نگاه وی به مقوله هنر و مشخصاً موسیقی که در فرهنگ ایرانی گاه سرآمد و گاه پسامد بوده است، تفاوتی محسوس با برخی همکاران موسیقایی اش دارد. می گوید: "من موسیقی را برای خود یك تعهد و مسؤولیت می‌دانم نه یك مشغولیت، وقتی كاری را از زاویه تعهد می‌پذیریم، در این قضیه رنجیدن، خسته شدن و احیاناً وسط راه بریدن، جایگاهی ندارند و این نوع برخورد ها معمولاً خاص آدم‌های ضعیف‌النفس است. من در شرایط بدی چه قبل از انقلاب و چه بعداز انقلاب، همیشه كلاس آواز خود را داشتم و خسته نشدم." با این نگاه معلوم می شود او به آرامش خاصی دست یافته است. نگران آینده نیست. این که چه می شود یا چه اتفاق مهمی می افتد. به این که آیا فعالیت هایش به نتیجه مطلوب منجر خواهد شد یا نامطلوب. برای ناصح پور انجام وظیفه مهتر از نتیجه گیری است. پس با پشتکار فراوان و خستگی ناپذیر، شش دانگ حواسش را به تربیت شاگرد و انتقال شفاهی یک فرهنگ غنی معطوف می کند.

"همه شب من اختر شمارم" با صدای نصرالله ناصح پور و همراهی گروه شیدا را بشنوید

نمونه اجراهایش با گروه شیدا در سال های نخستین تأسیس این کانون پر جوش و تپش، نشان می دهد او می توانست در حوزه خوانندگی هم شهرت به سزایی کسب کند ولی این راه را به سود آموزش به کنار می گذارد. "من با توجه به شرایطی که جامعه داشته است، ترجیح دادم تا انرژی ام را صرف تدریس بکنم تا اجرای شخصی. چون در اجرای شخصی همیشه یک نوع خود کامگی وجود دارد. یعنی من استفاده های خود را می برم. من هر چقدر کم شنونده باشم می توانم تالار وحدت را پر بکنم. چند اجرای تالار وحدت به اندازه پنج سال تدریسم درآمد دارد. بنابراین من در خانه ام و یا در دانشگاه تن به کاری می دهم که درآمدش اصلاً قابل مقایسه با کنسرت نیست. بعضی وقت ها شریک غم و غصه های شاگردانم نیز می شوم که اصلاً ربطی به آموزش من ندارد. پس اینجا هدف بهره وری مادی نیست. هدف رشد و اعتلای فرهنگ موسیقی است."

تصنیف "چه شورها" با صدای نصرالله ناصح پور و همراهی گروه شیدا را بشنوید

از راست به چپ: فرخ مظهری، مجید درخشانی، حسین علیزاده، نصرالله ناصح پور، جمال سماواتی و جمشید عندلیبی در کانون شیدا

تصنیف "ز من نگارم" با صدای نصرالله ناصح پور و همراهی لطفی و فرهنگفر را بشنوید

تصنیف "شنیدم شاهی" با صدای نصرالله ناصح پور و همراهی گروه شیدا را بشنوید

در سال های نخستین انقلاب، حضور تعدادی از هنرمندان مناطق کرد، لر و آذری نشین در کانون چاووش، خود به خود باعث پیدایش آثاری انقلابی با کلام محلی شد. آثار کردی زبان محمدرضا لطفی در کنار خانواده کامکارها و "خلق لر" علی اکبر شکارچی با همراهی حسین علیزاده، نمونه ای از این دست کارهاست. بدیهی است که آذری تبار بودن نصرالله ناصح پور در چنین مجموعه ای به شکل گیری سرود آذربایجان منتهی بشود و حسین علیزاده آذری تبار هم در این خصوص نقش مهمی بر عهده بگیرد. کمی دقت در خوانش آوازی ناصح پور در این کار نیمه محلی و نیمه شهری نشان می دهد وی حس خوبی در انتقال سنت آوازی آذربایجان دارد. شاگردی ودود موذن زاده از محضر ایشان هم گویای این توانمندی است.

سرود "آذربایجان" با صدای نصرالله ناصح پور و آهنگسازی حسین علیزاده را بشنوید

یکی از ویژگی های خدادادی نصرالله ناصح پور، چهره فتوژنیک اوست. این را عکاس همراهم می گفت. روزی که برای گفت و گو به منزلش واقع در قیطریه رفته بودیم، هر عکسی می گرفت، خوب در می آمد. معمولاً عکس خوب از بین ده ها نمونه چندتایی پیدا می شود ولی در خصوص ناصح پور چنین نیست. حتی نخستین عکس هر عکاسی می تواند قابل قبول باشد. عکاسان و ژورنالیست ها بر این ویژگی خدادادی، توجه ویژه ای دارند.

نصرالله ناصح پور محصول یک زوج هنری است. پدرش آقا شکور نوازنده گارمون و مادرش حوریه خانم نوازنده دایره بوده اند. اگر همسرش نیز اهل موسیقی بود، بی گمان می توانستم در زمره زوج های خوشبت موسیقی ایران از این خانواده یادی بکنم. سه فرزند او نیز هر یک در شاخه ای از موسیقی ایرانی فعالیت دارند. پویان سنتور می نوازند و ضمن آن زبان آلمانی هم می خواند. پیمان نوازنده تمبک و دایره است و علاوه بر آن فوق لیسانس ریاضی دانشگاه تهران دارد و هم اینک دانشجوی دکتراست. پرهام نوازنده تار و کمانچه و همزمان مشغول خواندن زیان آلمانی است. هر سه فرزند ناصح پور در آلمان اقامت دارند.

مطالب مرتبط:

اسیر سلیقه مخاطب شده ایم - گفت و گو با نصرالله ناصح پور

دیدار با استاد احمد ابراهیمی - خواننده قدیمی

پدر گروه نوازی در موسیقی ایرانی - در باره استاد فرامرز پایور

یک عمر برای معرفی سه تار در باره جلال ذوالفنون

سی سال با دو مضراب - در باره پرویز مشکاتیان

آخرین راوی همایون قدیم - در باره استاد علی تجویدی

حسین علیزاده از 56 تا 86

بداهه پرداز شیدا - در باره محمدرضا لطفی

یک لر موسیقیدان - در باره علی اکبر شکارچی

کبک خوشخوان زاگرس - در باره شهرام ناظری