به نویسنده محترم فیروزه جزایری دوما :

دو روزی همه ی وقتم را صرف خواندن کتاب "خندیدن بدون لهجه" کرده ام.همه اش منتظر بودم کتاب تمام شود تا فرصت فکر کردن داشته باشم_سرعت فرو رفتن در یک خاطره و بیرون آمدن و پرت شدن در خاطره ی دیگر نویسنده فرصت فکر کردن را ازم می گرفت_دست آخر اصلا نفهمیدم این کتاب برای چرا نوشته شده بود! نه اینکه از خواندنش لذت نبرده باشم.نه.کلا که نثر روان و طنز ظریفی دارد این نویسنده اما منظورم هدف کتاب بود و اینکه دست آخر چه چیزی عاید خواننده می شود.مثلا وقتی کتاب قبلی خانم "فیروزه جزایری دوما" یعنی "عطر سنبل عطر کاج" را می خواندم تکلیف کاملا معلوم بود.مجموعه خاطرات یک مهاجر ایرانی از کودکی تا زمان ازدواجش.آدم خوشش می آمد بخواند این مهاجران ایرانی چه زندگی قومی ای راه انداخته اند در کالیفرنیا و چه قدر تلاش کرده اند همه ی آنچه را توانسته اند در مورد ایران برای خودشان حفظ کنند و برای یک کدوک 7 ساله چه کار سخت و عجیبی می تواند باشد پل بین این دو فرهنگ بودن.آن هم فرهنگ هایی تا به این حد متفاوت! چیزی که در مجموع نصیب آدم می شد پیدا کردن همین دید بود اما در این کتاب دوم (که وقتی فهمیدم در آمده خیلی با ذوق و شوق رفتم و خریدمش!) با یک سری خاطرات پراکنده ی خانم دوما مواجه می شدم که عدم توالی و بی ارتباطی موضوعات به هم اجازه ی هیچ گونه تصمیم گیری در مورد محتوا را به من نمی داد.راستش اصلا نفهمیدم کتاب نوشته شده تا ایران را برای آمریکایی ها تعریف کند یا آمریکا را به ایرانی ها بشناساند.نیت کرده ایران را نقد کند یا ازمان تعریف کرده و همین قضیه هم در مورد آمریکا! نفهمیدم قرار است با مسئولیت های یک زن در مقابل همسر بالکل خارجی اش (همسر ایشان فرانسوی هستند) آشنا شویم یا مسئولیت های مادری که فرزندانش را بین سه فرهنگ متفاوت بزرگ می کند... شاید با خودتان فکر کنید اصلا لازم نیست هیچ کدام از این چیزها باشد.ولی من دلم می خواهد برای این دست نوشته هدفی پیدا کنم در غیر این صورت احساس می کنم وقتم را صرف خواندن خاطرات شخصی یک نفر دیگر کرده ام که هیچ نفعی هم به حالم نداشته و این اصلا حس خوبی نیست!

یک چیز دیگر که در مورد این کتاب آزارم می دهد این است که به نظرم خانم دوما به دلیل سال های طولانی دوری از ایران (هیچ جای کتاب اشاره نشده که ایشان شخصا از قبل از انقلاب تا به حال سفری به ایران داشته باشند) از فضای واقعی اینجا دور افتاده اند و من بعضی از قضاوت هایشان را _که البته خیلی پنهان در دل متن هستند_ دوست ندارم.به نظرم هنوز فکر می کنند ایران مثل 40 سال پیش است و درهای کنترلی تکنولوژی منحصر به فردی هستند که تنها در آمریکا پیدا می شوند!!!

در مجموع فکر می کنم خیلی خوب است که یک نفر از روش های مسالمت آمیز _مثل چاپ یک کتاب بی آزار_ ایران را به خارجی های که فقط اخبار بد می بینند بشناساند و از همت این خانم قطعا ممنونم اما متاسفانه باید بگویم خانم فیروزه جزایری دوما, از 7 سالگی تا 44 سالگی فاصله ی زیادیست و این کتاب مجموعه ی شلخته ای از تمام این سال هاست با چاشنی نشنالیستی.دلم می خواست همه ی این ها را به خودتان بگویم و خواهش کنم برای نوشتن کتاب بعدیتان کمی با دقت تر عمل کنید.

پیش بینی وضع هوای فردا:فردا هم زندگی منصفانه نیست.اما با این حال باز هم خوب است...

به نویسنده محترم فیروزه جزایری دوما :

مطالب مشابه :

مسجد کبود تبریز..."فیروزه اسلام"؛ مسجدی که تو را می خواند!!

مسجدکبود:فیروزه اسلام

برای آغاز

به نویسنده محترم فیروزه جزایری دوما :

موزیک ویدئو جدید و زیبای فیروزه حمیدی با نام همصدا .که یک ویدئو تاجیکی هست ...

5 موضوع فیروزه فرخ پی

گرانبهاترين و زيباترين فيروزه جهان