هزینه یابی بر مبنای هدف - قسمت سوم

تفاوتهای قیمت گذاری محصولات در هزینه یابی بر مبنای هدف ( target costing) با هزینه یابی سنتی ( cost-plus costing)

همانگونه که میدانیم از دیر باز تاکنون حسابدران بطور سنتی بهای فروش یک محصول را از طریق اضافه نمودن حاشیه سود مطلوب شرکت به بهای تمام شده محصول مشخص می نمایند. از مزیتهای این روش میتوان به سهولت ان در کاربرد و همچنین قابلیت پیش بینی آن اشاره نمود . اما معایب این روش عبارتند از :

1- روش سنتی تاثیرات قیمت بر کشش بازار را نادیده می انگارد . در چنین حالتی ممکن است قیمت یک محصول در بازار رقابتی اشتباها بالاتر یا پایین تر از نقطه قیمت تعادلی آن باشد.

2- این گونه قیمت گذاری محصولات ممکن است تاثیر منفی بر کارایی کلی شرکت داشته باشد. چرا که در شرایطی که قیمت فروش بر اساس بهای تمام شده مشخص میشود در چنین حالتی کاستی های موجود در خصوص کارایی کارکنان تولیدی مشخص نخواهد شد و سیستم هایی چون تشویق و تنبیه نیز کارآمدی خود را از دست خواهند داد. بعضی از شرکتها برای جبران این نقیصه از نظام مشاکتی در تولید استفاده می کنند که در صورتیکه بدرستی اجرا شود تا حدودی این نقیصه را مرتفع خواهد ساخت .

3- هزینه یابی سنتی کل هزینه های بهای تمام شده محصول ( هم ثابت و هم قابل پیشگیری ) را به مشتری تحمیل می نماید . این موضوع تاثیر منفی بر شکوفایی زمینه های رشد و توسعه شرکت و عدم استفاده از فرصت ها را برای بنگاه اقتصادی در بر خواهد داشت.

4- هزینه یابی سنتی در شرایط کاهش بهای تمام شده ؛ بجای افزایش سود اوری بنگاههای اقتصادی ؛ باعث انتقال صرفه جویی به مصرف کننده و مشتری می شود .برای مثال اگر شرکت راههای جدیدی برای کاهش هزینه ها پیدا نماید در اینصورت بجای استفاده از آن برای افزایش سود اوری ؛ با کاهش قیمت تمام شده محصول و بالطبع کاهش قیمت فروش ؛ بجای استفاده از این صرفه جویی انرا به مشتری انتقال می دهد . این موضوع خصوصا در مواردی که شرکت دارای بازار انحصاری یک محصول است صادق است .

اما در شرایطی که در روش هزینه یابی بر مبنای بهای تمام شده ؛ قیمت تمام شده مشخص کننده نرخ فروش است در هزینه یابی بر مبنای هدف این قیمت فروش است که بهای تمام شده را مشخص میکند .

فلسفه هزینه یابی بر مبنای هدف آنست که شرکت کنترل کامل بر روی قیمت گذاری محصول ندارد و قیمت به آنچه مشتری می پردازد محدود میشود نه آنچه شرکت می خواهد. تنها چیزی که شرکت توانایی دخل و تصرف در آن را دارد بهای تمام شده محصول است. پس بنابراین برای دوام و بقا در بازار رقابتی باید اثر بخشی و کارایی در بنگاه اقتصادی بهبود مداوم داشته باشند. نکته مهم در این هزینه یابی آنست که شرکت فرایند تولید یک محصول را آنچنان طراحی نماید که نهایتا به بهای هدف نائل شود . عموما مهمترین قدم در دست یابی به نتایج مطلوب در هزینه یابی هدف , مرحله طراحی محصول است البته برای شرکتهای کوچکی که دارای تیم های مدیریتی قوی نیستند بکار بردن این هزینه یابی بسیار سخت است. از مزایای این روش میتوان به استفاده بهینه از مواد اولیه ؛ ترکیب بهینه نیروی انسانی مورد نیاز و کاهش هزینه های غیر ضروری پرسنلی و تولیدی اشاره نمود .

بطور خلاصه تفاوت این دو هزینه یابی در جدول زیر ارائه می گردد :

هزینه یابی سنتی (cost –plus costing )	هزینه یابی بر مبنای هدف (target costing)
کشش بازار تاثیری بر مدل قیمت گذاری ندارد	خصوصیات بازار رقابتی تعیین کننده قیمت بازار است
بهای تمام شده قیمت فروش را مشخص میکند	بهای فروش قیمت تمام شده را مشخص میکند
تمرکز کاهش بهای تمام شده بر ضایعات و کارایی است	طراحی محصول کلید اصلی کاهش بهای تمام شده است
در کاهش بهای تمام شده مشتری نقشی ندارد	مشتری نقش تعیین کننده در کاهش بهای تمام شده دارد
حداقل نمودن هزینه های ضروری به مصرف کننده	حداقل نمودن هزینه های مالکیت به مصرف کننده
ایجاد درامد در بهای فروش نهفته است	حلقه درآمدی در طراحی محصول گره خورده است
	ترجمه و تالیف - محسن امیدعلی

هزینه یابی بر مبنای هدف - قسمت سوم

مطالب مشابه :

تناقض در برنامه و عمل شهر سازی:اهواز را کوچک کنیم یا بزرگ؟!

هزینه یابی بر مبنای هدف - قسمت سوم

جرقه هایی از افزایش قیمت فولاد

خدمات دهی در بهشت آباد اهواز در مدار صفر درجه

436 نقل اخبار موثر بر سهام بورس - فولاد خوزستان

افزایش 14 برابری قیمت اینترنت در سال نود !

رینوپلاستی

بررسی جراحی زیبایی از نظر روان شناسی