حلالیت‌طلبی

1- فكر مي‌كردم بحث حلاليت‌طلبي يك ماه قبل كه برخي همشريان گرامي عازم سفر حج شدند به پايان رسيده، اما اين روزها دو نفر مراجعه کرده و فرمودند: «حلالم كن! » یکی‌شان که اصرار داشت: «حلال كن و بیش‌تر از اين چيزي نپرس!»

اگر چه حدس مي‌زنم كه كه حلاليت‌طلبي همشهريان گرامي به خاطر چه مواردي باشد، چيزي نمي‌پرسم و حلال مي‌كنم، اما وجداناً بياييم هميشه در حق ديگران مردانگي كنيم تا آن‌ها هم در حق‌ ما چنين كنند!

اين شعر زيباي سعدي كه بي‌مناسبت با كار نادرست يكي از اين آقايان در حق من نيست را تقديم كساني مي‌كنم كه براي من دوست واقعي بوده و هستند:

چشم بدانديش كه بركنده باد عـيـب نمـايـد هـنـرش در نظر

گر هنـري داري و هفتـاد عيب دوست نبيند به‌جز آن يك هنر

________________________________

2- چند روز قبل براي انجام كاري به يكي از ادارات استان رفتم. فردي كه مسؤول يك قسمت از آن اداره بود را ديدم كه درون اتاق مشغول رسيدگي به كار 2 نفر از مراجعين است.

كناري نشستم تا نوبتم برسد. پس از من هم يك نفر ديگر به اتاق وارد شد. ساعت نزديك دو ظهر بود. بررسي كار يكي از مراجعين قدري طول كشيد. من نگران از اين كه با اين روند نكند ساعت اداري به پايان برسد با بي‌تابي در و ديوار و ساعت را نگاه مي‌كردم.

گويا آقاي مسؤول فكر مرا خواند! سرش را به سمت من چرخاند و گفت: «ببخشيد كه كار اين آقا كمي طولاني شد. قول مي‌دهم كار شما را حتي اگر ساعت اداري هم تمام شود انجام دهم!»

با تعجب نگاهي به او انداختم و در جايم آرام نشستم. آن بنده خدايي كه كارش انجام مي‌شد از يكي از نقاط دور شهرستان ازنا آمده بود. انصاف نبود با اين بعد مسافت، امروز كارش انجام نشود. پس از يكي دو دقيقه مشكل آن بنده خدا كه ناشي از كم‌توجهي مسوولين شهرش بود تا حدودي حل شد و آن شخص با صميميت و گرمي دست در گردن آقاي مسؤول انداخت و گفت: «حتي اگر كارم درست نمي‌شد، به خاطر اين برخورد خوب، راضي و خشنود اتاق شما را ترك مي‌كردم. خداوند خيريت بدهد»

سپس به دليل طولاني شدن كارش از ما هم عذرخواهي كرد و از اتاق بیرون رفت. نفر دوم هم يك برگه درآورد و از آقاي مسؤول تقاضا كرد كه آن را امضا كند. وي پس از ورانداز كردن ورقه، آن را امضا كرد و جهت سريع‌تر راه افتادن كار آن بنده‌ي خدا، توصيه‌اي برادرانه هم به او نمود كه آن مراجع نيز بسيار خوشحال شد و دست در گردن آقاي مسؤول انداخت و تشكر كرد و رفت!

نوبت به من رسيد اما شخصي كه پس از من آمده بود سريع چند برگه روي ميز گذاشت و شروع به شرح دادن مشكل‌اش كرد. آقاي مسوول با لبخند او را دعوت به نشستن كرد و گفت: «نوبت اين آقا است! اگر اجازه دهيد پس از ايشان، سر فرصت در خدمت شما خواهم بود و به كار شما رسيدگي خواهم كرد.» شخص مراجع نيز با اين توضيح مؤدبانه آرام شد و نشست.

راستش از شخصيت اين آدم خيلي خوشم آمد. هر كس به اتاق او مراجعه مي‌كرد، حتي اگر مشكل‌اش به دلايل قوانين اداري حل نمي‌شد، آن اتاق را ناراضي ترك نمي‌كرد. به نظر من اين يك هنر بزرگ است كه خدا به چنين اشخاصي اعطا كرده است.

بر خود واجب دانستم پس از پايان كارم از اين انسان شريف و لايق سپاسگزاري كنم و همچون ساير مراجعين از اتاق وي با خشنودي خارج شوم.

فرداي آن روز نزد همكارانم از برخورد خوب اين انسان نجيب تعريف و تمجيد كردم. اتفاقاً چند نفر از آن‌ها هم او را شناختند و گفتند: «ما او را گُلِ خدا خطاب مي‌كنيم. برادرش هم انسان شريفي بوده كه در جنگ تحميلي شهيد شده است. انساني باسواد، شريف و به معناي واقعي كلمه مؤمن و معتقد است و به هيچ‌وجه اهل ريا نيست»

در دلم آرزو كردم: اي كاش روزي چنين فردي به عنوان مدير كل يكي از نهادها و ادارات استان برگزيده شود ...

چون وا نمی‌كني گرهي، خود گره مباش ابرو گشاده باش چو دستت گشاده نيست

حلالیت‌طلبی

مطالب مشابه :

انتخابات ششمين دوره مجلس در لرستان(بخش اول)

حلالیت‌طلبی

اولين ساختمان بانك‌ملي خرم‌آباد

حكايات خواندني

نگاهي آماری به هشت دوره انتخابات مجلس شوراي اسلامي در خرم‌آباد

خرم‌آباد در عصر قاجار (بخش دوم)

پيامبر(ص): با مكتوب كردن، علم و دانش را نگهداري كنيد

نميري كُرِ لر ، شيرت حلالت

نكته‌اي جالب در تاريخ لرستان

سفرنامه عتبات عاليات(بخش چهارم)