سرمقاله 15 فروردین 94

انرژی هسته‌ای از سیزده به در شد

محمد عسلی

بعد از 8 روز مذاکرات نفس‌گیر نمایندگان ایران با 5+1 در لوزان سوییس و در پایان ساعات وقت اضافی ایران موفق شد با وزرای امور خارجه کشورهای 5+1 به منظور تدوین پیش‌نویس توافقنامه انرژی هسته‌ای راهکارهای توافق را به مذاکره‌کنندگان بقبولاند و برای سه ماه آینده یعنی تا 11 تیرماه 94 توافق نهایی را زمینه‌ساز شود.
هر چند رسانه‌های جهانی و به ویژه رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور تحلیل‌های مشابه یا متفاوتی را در حول و حوش مذاکرات ارائه دادند، اما هنوز پیرامون این توافق و تفاهمی که تاکنون به انجام رسیده مطالب و ناگفته‌هایی است که یادآوری و بیان آنها در تشخیص وضعیت کنونی و موقعیت‌های به دست آمده بی‌تأثیر نیست و خوانندگان را به اهمیت این مذاکرات آگاه‌تر می‌کند.
نخست اینکه اگر به تاریخچه سازمان انرژی هسته‌ای و تلاش‌هایی که رژیم پهلوی برای تأسیس راکتور اراک و نیروگاه اتمی بوشهر کرد و در این راه ناکام ماند توجه کنیم به خوبی درمی‌یابیم که علی‌رغم ابراز دوستی و هم‌پیمانی غرب به ویژه آمریکا با شاه مخلوع، تمایلی برای چنین اقداماتی در ایران، از جانب کشورهای غربی به لحاظ موقعیت کشورهای خاورمیانه نبود. مضافاً اینکه شاه دوست اسراییل و هم‌پیمان آن بود و به انحاء مختلف به اسراییلی‌ها یاری می‌رساند. اما اسراییلی‌ها با فشاری که بر دولت‌های آمریکا وارد کردند اجازه ندادند شرکت‌های طرف قرارداد خارجی نیروگاه بوشهر را تمام کنند؛ لذا یکی پس از دیگری کار را ناتمام ترک می‌کردند.
آنچه امروز به نام فناوری انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای در ایران به ثمر نشسته و علی‌رغم میل باطنی و اظهارات سریع آمریکا و 5 کشور دیگر صنعتی مجبور به پذیرش آن شدند در واقع حاصل مقاومت و ایستادگی ملت، رهبر و مسئولین کشور قدرتمند ایران است و این واقعیت را همگان پذیرفته‌اند.
دو دیگر آنکه وقتی با پیروزی انقلاب اسلامی منافع آمریکا در ایران متزلزل و سپس قطع شد به مدت 35 سال آمریکا تمامی تلاش خود را به کمک کشورهای اروپایی و هم‌پیمانان خود در منطقه کرد تا با تهدید، تحریم، جنگ تحمیلی و جنگ نرم رسانه‌ای رژیم ایران را به زانو در آورد. اما نه تنها موفق نشد، بلکه شرایطی به وجود آورد تا در بسیاری از فناوری‌های نظامی و علمی ما به خودکفایی برسیم و آوازه پیشرفت‌های ایران در جهان حیرت و تعجب بسیاری از صاحب‌نظران را برانگیزد و کار به جایی رسید که هر چند ما قطعنامه 598 شورای امنیت را پذیرفتیم و به ظاهر جنگ تحمیلی برنده نداشت. با شکست عراق و آشکار شدن اهداف پلید صدام در عراق و طالبان در افغانستان همان دعای معروف «خدایا ظالمان را به یکدیگر مشغول بدار» تحقق یافت و هر دو کشور در چنبره آمریکا از توان نظامی ساقط شدند و در جهل و خفقان و گمراهی رهبران خود به روز سیاه نشستند و هم‌اینک نیز گرفتار تفرقه و چنددستگی هستند.
نتیجه آنکه بوش با طرح ایران، عراق و افغانستان محور شرارتند به عراق و افغانستان حمله‌ور شد و بدان امید که با حمله به ایران به قول خودش قال قضیه کنده می‌شود دوران ریاست جمهوری‌اش به پایان رسید و اوباما بر سر کار آمد. اوباما به خوبی می‌دانست که جنگ با ایران و حمله نظامی به کشوری که از تنگناهای سیاسی و اقتصادی گذشته عبور کرده برای آمریکا کار آسانی نیست و هزینه‌های بسیاری به بار خواهد آورد لذا دستش را به نشانه دوستی دراز کرد اما گزینه‌ها را روی میز داشت. گزینه‌هایی که مدت‌های مدید زیر میزی شدند و جز وسیله‌ای برای ابراز وجود نبودند. در طول این مدت که پنج سال از دور اول و دوم ریاست جمهوری اوباما گذشت، ایران برای بالا بردن سطح ارتقاء دانش هسته‌ای خود از هیچ کوششی دریغ نکرد و در واقع برگ‌های برنده خود را افزایش داد و به همین نسبت احساس خطر را در رقبای منطقه‌ای و نیز در دولتمردان کشورهای غربی شدت بخشید.
آنچه از رهگذر تلاش‌های نظامی، علمی و فناوری‌های هسته‌ای و غیره به دست آمد این بود که آمریکایی که به دنبال سقوط رژیم جمهوری اسلامی بود و خواب روی کار آمدن دست نشاندگان خود در ایران را می‌دید به طور مصمم و حریصانه به پای میز مذاکرات آمد.
راهنما را به چپ زد، اما به راست پیچید و گفت: تحریم‌ها ایران را به پای میز مذاکره آورد. در صورتی که قبل از روی کار آمدن اوباما ایران در پای میز مذاکره بود و از مذاکره ابایی نداشت.
پس در واقع با این توافقنامه ژنو و تفاهمی که حاصل شد ایران به چند موفقیت و پیروزی کلیدی و پایه‌ای دست یافت.
نخست اینکه تمامی مراکز هسته‌ای خود را حفظ می‌کند. دوم حق غنی‌سازی اورانیوم را برای خود محفوظ می‌دارد. سه دیگر آنکه کلیه تحریم‌های هسته‌ای را کشورهای 5+1 و شورای امنیت لغو خواهند کرد و مهمتر آنکه سرمایه‌گذاران خارجی برای سرمایه‌گذاری در ایران در صف ایستاده ثانیه‌شماری می‌کنند.
و در پایان مقاومت و ایستادگی ملت و رهبر معظم انقلاب اسلامی و سایر مسئولین خدوم جمهوری اسلامی به کشورهای منطقه و وابستگان و دولتمردان و امیران آنها درسی داد که در تاریخ بارها از آن سخن به میان خواهد آمد و آن اینکه وابستگی‌ها به بیگانگان رافع مشکلات سیاسی و اقتصادی نیست و برعکس استقبال و خودباوری و تأسی به اراده ملی است که کارساز و دشمن‌شکن است.
بی‌شک تعهد دینی و یاری طلبیدن از خدا پاکدامنی‌هایی را به دنبال خواهد داشت که دشمن نمی‌تواند آن را به عنوان یک نقطه ضعف به رخ بکشد بلکه در دل دشمن هم ترس ایجاد خواهد کرد.
هر چند محدودیت‌های هسته‌ای زمانمند است اما ایران جایگاه خود را در فناوری‌های هسته‌ای حفظ خواهد کرد. برای نشان دادن حسن نیت پذیرش این محدودیت‌ها مشکلی برای ما ایجاد نخواهد کرد. ما فناوری‌های هسته‌ای را چون گوهری ارزشمند حفظ کرده و دانش آن را بومی کرده‌ایم و به قول اوباما: «دیگر هیچکس نمی‌تواند این فناوری را از ایران بگیرد زیرا بومی شده است و با حملات نظامی هم نمی‌توان آن را ساقط کرد....»
این موفقیت را به ملت، رهبر معظم انقلاب اسلامی و دولت تدبیر و امید تبریک می‌گوییم و برای سلامتی همگی دعا می‌کنیم.
من الله التوفیق...

سرمقاله 15 فروردین 94

مطالب مشابه :

پژویان: دولت یارانه را دستی به مردم بدهد

مناقصه های کشور 1392/08/07

انرژی هسته ای ايران از آغاز تا امروز

انرژی هسته ای

سرمقاله 15 فروردین 94