کتاب آقای معلم

بسم رب الشهداء و الصدیقین

باز آئینه و آب و سینی و چای و نبات

باز پنج شنبه و یاد شهدا با صلوات...

نام کتاب : آقای معلم

گردآوری و تدوین : مهین سمواتی

ناشر : فاتحان - سازمان حفظ اثار و نشر ارزش های دفاع مقدس سپاه

شمارگان : ۳۰۰۰ نسخه

چاپ نخست : بهار ۱۳۹۲

خلاصه ای از زندگی سردار شهید محمد طالبیان

شهيد حاج محمد طالبيان از نسل نور و تبار عشق بود که در روز هفتم ديماه 1316 از شهرستان نهاوند طلوع کرد و بر تاريخ تابيد. او مصداق اولياء خدا بود و از بدو تولد نور عشق و ايمان در سيمايش مي‌درخشيد. با قرآن و مفاهيم ديني و معارف الهي آميخته بود و در طول دوران حياتش قدمي از مسير حق و عدالت جدا نشد و با توجه به مشکلات و عقب ماندگي‌هاي موجود در دوران پهلوي به تحصيل علم و دانش مبادرت ورزيد و با موفقيت کامل به اخذ مدرک ليسانس نائل گرديد. در سال 1349 از اصفهان به زادگاهش مراجعت کرده و در دبيرستان کورش تدريس فقه را برعهده گرفت و او در همان ايام با راه اندازي انجمن ضد بهائيت به مقابله با افکار التقاطي پرداخت. بنابر همين فعاليت‌ها و تحرکات بود که ساواک مدت‌هاي زيادي اورا تحت نظر قرار داد، اما به‌خاطر زيرکي و کياست شهيد طالبيان موفقيت چنداني حاصل نکرد. او در کنار گروه انقلابي ابوذر فعاليت‌هاي چشم گيري عليه رژيم پوسيده پهلوي انجام داد وقتي پس از اعدام 6 نفر از دوستان نزديکش در اين گروه دست از مبارزات خود برنداشت. شهيد طالبيان در سال 52 به‌دست عمال رژيم دستگير و بعد از شش ماه شکنجه به15 سال حبس محکوم گرديد. او تا پيروزي انقلاب اسلامي در زندان‌هاي مخوف طاغوت گرفتار بود و با شميم امام راحل و سرنگوني شاه آزاد گرديد. در دوران حکومت اسلامي از پا ننشست و در جبهه‌هاي جنگ و مناطق عمليات عاشقانه حضور يافت. او مسئوليت‌هاي متعددي در آموزش و پرورش و وزارت کشور برعهده گرفت و در آخرين اعزامش جهت مقابله با منافقين کور دل در منطقه عمومي خانقين به آرزوي ديرين خود شهادت در راه خدا نائل گرديد.

بخش کودکی و نوجوانی شهید ( از :دفترچه خاطرات )

حمد و سوره :

به دنبال پدر و مادرم راه می افتادم و از کوچه باغ ها می گذشتیم تا به باغ برویم . سر راه مان قبرستان بود . هروقت که به آن جا می رسیدیم ، با کنجکاوی به لب های پدر و مادرم نگاه می کردم و متوجه می شدم که زمزمه می کنند . سر آخر یک روز پرسیدم :

- شما با خودتان چی می گید هر بار این جا ؟!

گفتند که دارند چیزی را زمزمه می کنند که بهش می گویند دعا و فاتحه برای مرده ها . من هم دوباره گفتم :

- خب با صدای بلند بخوانید تا من هم یاد بگیرم .

- از آن به بعد حمد و سوره را بلند بلند می خواندند و من تکرار می کردم . کم کم یاد گرفتم و پیش از این که به قبرستان برسیم ، حمد و شوره را بلند بلند چندین بار می خواندم .

پدر و مادرم به نماز اول وقت خیلی اهمیت می دادند به تقلید از آن ها از پنج سالگی نماز می خواندم و بیش تر مواقع در حال سجده از خستگی به خواب می رفتم .

کلاس دوم :

با اشتیاق بیشتری وارد کلاس دوم شدم . تابستان ، در هر فرصتی کتاب فارسی سال اول را باز می کردم و با لذت تمام کلمات را تکرار می کردم و از این تکرار شیرین هیچ وقت خسته نمی شدم . آب ، بابا ، ایران و اسب ؛ تعدادی از دوستانم مردود شده و در کلاس اول مانده بودند . دوستی ها ، آشتی ها ، قهقهه زدن ها ، شیطنت ها ، بازی های کودکانه همه آن چیزی بود که کودکیم را زیبا می کرد .سه ماه اول گذشت . تلاش برای شاگرد اول شدن و راضی نگه داشتن بزرگترها را با تمام توان ادامه می دادم . کوچک ترین بهانه کافی بود تا پدرم از مدرسه رفتنم جلوگیری کند ، من وقت این بهانه را دستش ندادم .

شهید طالبیان به روایت خانواده و دوستان

افتخار پدر

جمعی از دوستان به باغ گل زرد رفته بودیم . دور هم نشسته بودیم و از هر دری حرف می زدیم . در جمع ما مرحوم کربلایی حسین علی ، پدر حاج آقا طالبیان هم بود و از صحبت هایش استفاده می کردیم . محمد بلند شد به طرف گل ها رفت . کربلایی افتخار ، پسرش را نگاه می کرد ؛ گفت :

- می دانید پسرم محمد اگر اجازه بدهد پشت سرش نماز می خوانم و عدالتش را با تمام وجودم و قلبم گواهی می دهم .

همه دوستان سر تکان دادند . همه می دانستند که محمد طالبیان هرگز دروغ نمی گوید و قدمی جز برای رضای خدا بر نمی دارد و یکی از نزدیک ترین ها به خداست .

تواضع و فروتنی

پرسید : « آقای شهبازی شما ارّه دارید ؟» گفتم : « ارّه ؟ بله داریم . برای چه می خواهی حاج آقا ؟»

گفت : « فردا که آمدی مدرسه ، ارّه را هم با خودت بیاور . باید چند تا درخت اضافی حیاط مدرسه را ببریم تا فضای باز و مناسبی برای بازی بچه ها درست کنیم .»

فردا با این که صبح زود به مدرسه رسیدیم دیدم حاجی حاجی با لباس کار عرق ریزان مشغول کار است . در آن زمان دبریان یا کارمندان با لباس های مرتب و کراوات زده به محل کار می آمدند و به هیچ وجه دست به چنین کارهای ساده ای که مخصوص کارگرها بود نمی زدند . این تواضع و فروتنی ایشان تاثیر خیلی زیادی روی بقیه می گذاشت .

مبارزه با نفس

نفس اژدهاست ، او کی مرده است

از غم بی آلتی افسرده است

این شعر را زمزمه می کرد و همه را به تقوای الهی و دوری از گناهان و تهذیب نفس دعوت می کرد و بعد دست هایش را بالا می گرفت و می گفت :

- الهی لا تکلنی الی نفسی طرفة عین ابدا .

- هیچ وقت قسم نمی خورد ؛ و اگر مجبور می شد تنها می گفت :

- جان خودم !

یا این که می گفت :

- به راستی قسم .

سخت ترین دوران

پدرم با مرحوم پدربزرگم ارتباط روحی بسیار صمیمی اشت . تعریف می کرد :

- یک روز توی زندان خیلی کتکم زدند و شکنجه ام کردند ؛ به طوری که کمر شکست و نمی توانستم راه بروم . وقتی توانستند اعترافی از من بگیرند رهایم کردند و گفتند:

- این دیگر زنده نیم ماند . بی اندازیدش توی سلول انفرادی تا همان جا بماند و بمیرد .

- از شدت درد بی هوش شدم ، وقتی به هوش آمدم چشم هایم را در اتاق تنگ و تاریکی باز کردم . در حال دعا و نیایش به خواب رفتم . پدرم را در خواب دیدم . مرا در آغوش کشید و گفت :

- پسرم مقاومت کن این دوره هم با همه سختی هایش می گذرد .

عجیب ترین نامه :

تا از در وارد شد ، نامه ای را گذاشت روی میزم ، پرسیدم :

این نامه کیست ؟

گفت :

آقای معاون ! بخوان متوجه می شوی .

نامه را باز کردم . نوشته بود :

بسمه تعالی

شهردار محترم نهاوند

این جانب محمد طالبیان برای تعمیر و آسفالت سقف منزلم احتیاج به دو بشکه قیر و یک طاقه گونی دارم . خواهشمند است اقدامات لازم را مبذول فرمایید .

با تعجب خیره ماندم توی صورتش و گفتم :

آقای شهردار ! شما به خودتان ؟!

خندید و گفت :

- این نامه را ببر بده به مسئول قیر و گونی شهرداری .

گفتم :

- حاج آقا ! قربان این مرامت بروم ! اگر نامه را به مسئول قیر و گونی بدهم می گذارد توی نوبت و ممکن است خیلی طول بکشد .

نفسش را با خنده کوتاهی بیرون داد و گفت :

- خب طول بکشد . درست است که هر روز خانمم می گوید که سقف دارد خراب می شود روی سرمان . اما مگر خون ما از بقیه رنگین تر است ؟!

سجده :

بچه ها در حیاط دبیرستان ، سر صف ایستاده بودند و با وجود باران ریزی که می آمد و چاله های حیاط را پاره پر می کرد ، به آوای ملکوتی کلام الله مجید که توسط یکی از بچه ها قرائت می شد گوش می دادند . بچه ها می دانشتند آقای طالبیان دعوت شده که آن روز سر صف برایشان سخنرانی کند . صورت زیبای قاری در فضای با طراوت حیاط پیچیده بود . همه دیدند حاج آقا طالبیان همان جایی که درست زیر پایش چاله ای آب جمع شده بود به سجده افتاد . هیچ کس جز حاجی به این مسئله توجه نکرده بود که آیه ای را که قاری می خواند سجده واجب دارد !

این همه تحمل :

روزی سوار بر موتور یکی از دوستان ، به همراه حاج آقا طالبیان برای انجام کاری می رفتیم . وقتی به مقصد رسیدیم و پیاده شد ، دیدم که پایش می لنگد . بیش تر که دقت کردیم ، متوجه شدیم خون به شدت از پایش سرازیر است .

پاشنه اش لای چرخ موتور رفته و کلی پوست و گوشتش کنده شده بود . این اتفاق در بین راه افتاده بود. من که پشت سرش نشسته بودم ، حتی یک آخ هم از او نشنیدم . به سرعت او را به بیمارستان رساندیم . پای اش را چندین بخیه زدند و پانسمان کردند . مدت ها با عصا راه می رفت . تحمل و مقاومتش در مقابل دردها بی نظیر بود . هیچ وقت در مقابل درد و مصائب و مشکلات بی تابی از او ندیدم .

ارزش کارگر :

شهردار ، امکانات و وسایل زیادی نداشت . هروقت برای بازدید از کارخانه آسفالت می رفت ، از جیب خودش یخ می خرید و برای کارگرها می برد . می گفت :

- ممکن است تنه باشند و مجبور شوند آب بخورند.

همین طور برایشان شیر می خرید و می گفت :

- کارگرها باید شیر بخورند تا خدای نکرده ضعیف یا مریض نشوند .

سرباز :

سر و صدای انجار خمپاره ها که فروکش کرد ، به فکر نماز افتادم . رفتم که وضو بگیرم ، نگاهم افتاد به کسی که آن جا داشت وضو می گرفت . با تعجب گفتم :

- حاج آقا طالبیان ! شما هستی ؟! از کجا اعزام شدی ؟!

گفت :

- سلام . حال شما چطور است ؟ من از مشهد اعزام شدم .

گفتم : بیا با هم برویم به همه معرفیتان بکنم .

لبخندی زد و گفت :

- نه اگر می خواستم معرفی بشوم ، خوب می رفتم از استان همدان اعزام می شدم ! دلم می خواهد کسی مرا نشاسد .

آن موقع معاون پرورشی اداره کل آموزش و پرورش استان خراسان بود .

شرکت در آخرین نبرد :

مجوز ورود به کردستان عراق گرفته شد یگان انصارالحسین "ع" استان همدان ، یکی از یگان های عمل کننده در نبرد مرصاد بود . ازجمله کسانی که داوطلب اعزام شد ، حاج آقا طالبیان بود . نیروها در پادگان ابوذر ، آموزش و آمادگی جسمانی و دفاعی را شروع کردند . با توجه به تسلطی که حاج آقا نسبت به مسایل عقیدتی داشت ، چند نوبت به آموزش مسایل عقیدتی پرداخت . دوبار برای عملیات رفتیم اما به دلایلی اجرا نشد . در آن اعزام چنان زمان حرکتمان را تنظیم کردیم که او سرکلاس بود و از حرکت ما خبردار نمی شد . نوبت سوم که به سمت مرز خسروی حرکت کردیم ، دوازدهم فروردین ماه بود . وقتی وارد مرز شدیم ، بر حسب وظیفه یکی یکی افراد را چک می کردیم که نکند خدای نکرده نیروی نفوذی میان بچه ها باشد . عده ای پشت یک کمپرسی نشسته بودند صورت همه را نگاه کردم : در گوشه ای کسی نشسته و صورت خودش را پوشانیده بود . رفتم جلوتر دیدم حاج آقاست.گفتم :

- حاجی مگر تو کلاس نداشتی ، چرا آمدی؟! من شنیدم در زندان با سران منافقین مشکل داشتی . حالا آن ها کاملا" تو را می شناسند . اگر خدای نکرده اسیر شوی ...

دشمن تصمیم به محاصره گردان گرفت و ما هم با دشمن درگیر شدیم . کار درگیری به جایی رسید که نیروهای منافقین و بچه های گردان با هم قاطی شده بودند . تعدادی از بچه ها جلوی تانک ها ایستادند تا مانع ورود تانک ها به میان دیگران شوند . حاج آقا دومتر بیش تر با من فاصله نداشت که ناگهان دیدم از ناحیه ران پا مجروح شد . سی چهل متری کمکش کردم و به عقب برگشتیم . کم کم توان راه رفتنش را از دست داد. آقای کرمی و آقای حمیدی به کمک حاج آقا آمدند و من برگشتم ؛ اما ظاهرا" این چند نفر هم سرنوشتشان مثل حاج آقا طالبیان شد .

نبرد به حمدالله نتیجه خیلی خوبی داشت با وجود این که تعدادی از بچه ها اسیر ، مجروح و شهید شدند اما از دستاوردهای آن این بود که منافقین متوجه شدند در عمق و داخل خاک عراق هم در امان نیستند . پس از آن بود که دیگر از فکر عملیات منصرف شدند .

فرازهایی از وصیت نامه شهید حاج محمد طالبیان

....

همگی شما را به نماز و قرآن سفارش می کنم و اطاعت از ولی فقیه ، بدانیدکه خواه ناخواه دنیا سپری می شود ، خوش به حال کسانی که لحظه لحظه های زندگیشان در اطاعت از امر خدا ، پیامبر و امام سپری می شود .

بعد از شهادت این جانب محمد طالبیان فرزند مرحوم حسینعلی قرض های این جانب را ادا نمایید .

- طلب همسرم خانم نصرتی از این جانب مهریه ای دارند .

- یک هزار تومان رفع مظالم به مستضعفین پرداخت کنید .

- عبای این جانب را به یک نفر مومن بدهید تا از آن استفاده نماید .

- از تمام همشهریان عزیزم می خواهم مرا به خاطر خداوند عفو نمایند .

- در صورت شهادتم فورا به خانواده ام نگویید تا عید آن ها به خوشی بگذرد و در صورت امکان مرا در روز 21 ماه رمضان دفن نمایید .

- به فرزندانم محبت کنید ؛ همچنین به همسرم ، نگذارید به آن ها سخت بگذرد .

- از ثلث مالم مبلغی خرج عزای ابا عبدالله الحسین "ع" نمایید .

سخنان ارزشمند شهید محمد طالبیان :

عزیزانم نمازتان اول وقت و حتی المقدور به جماعت بخوانید .

انتظار دارم از روحانیت متعهد و آگاه پشتیبانی کنید و آن ها را تنها نگذارید که این ها ستون فقرات انقلابند .

زیاد قرآن بخوانید و نماز شب را فراموش نکنید

مرا بالیست از پرواز مانده

قدمهایست در آغاز مانده

شهیدان دستهایم را بگیرید

منم همراه از راه بازمانده

کتاب آقای معلم

مطالب مشابه :

آدرس و شماره تلفن خانه معلم های سراسر کشور

رزرو اینترنتی فرهنگیان در خانه معلم استانهای سراسر کشور

کبودراهنگ دومین شهر بزرگ استان همدان

اینجا خانه معلم بانه

شماره تلفن و آدرس خانه معلم مراکز کلیه استانها

کتاب آقای معلم

آدرس و شماره تلفن خانه‌هاي معلم سراسر كشور

نقش معلم ,دانش آموزومدرسه درکلاس سنتی وکلاس مبتنی برفناوری مرجان صداقت خواه

سی و هفتمین دوره مسابقات قرآن سازمان اوقاف مرحله استانی

من معلم هستم